Εγώ θυμάμαι πάντως τη μέρα που έφυγε τον πατέρα μου και τον αδελφό του να γυρνάνε το μεσημέρι στι σπίτι από τη δουλειά, μέναμε Αθήνα τότε, και να κάνουν σα να έχασαν δικό τους άνθρωπο. Ήμουνα μόλις 4 ετών τότε αλλά το θυμάμαι σα χθές, πού κάτσανε, τί λέγανε, τα πάντα.