Άβολες σκηνές

Από τις πιο άβολες στιγμές είναι στο "Δεσποινίς ετών 39" παρακολουθούμε εμβρόντητοι την Ίλια Λιβυκού να υποδεικνύει στον Στέφανο Στρατηγό που θα βρει την μητέρα της για να την ζητήσει και να φύγουνε. Εκείνη την ώρα αναρωτιόμαστε τι θα απογίνει ο Τηλέμαχος χωρίς την Φωφώ...
 
Από τις πιο άβολες στιγμές είναι στο "Δεσποινίς ετών 39" παρακολουθούμε εμβρόντητοι την Ίλια Λιβυκού να υποδεικνύει στον Στέφανο Στρατηγό που θα βρει την μητέρα της για να την ζητήσει και να φύγουνε. Εκείνη την ώρα αναρωτιόμαστε τι θα απογίνει ο Τηλέμαχος χωρίς την Φωφώ...
Και το φινάλε της ίδιας ταινίας είναι όχι απλώς άβολο, αλλά κλαααααααμα η κυρία....

Επίσης στο Τζένη, Τζένη η σκηνή που η Καρέζη ήθελε να θαμπώσει τους καλεσμένους κι απαριθμούσε τα προσόντα της δεν μου αρέσει να τη βλέπω.
Άλλη μια σκηνή πραγματικά άβολη, είναι στο Πυθάρι, όταν η σπιτονοικοκυρά παριστάνει οτι πιστεύει τους νοικάρηδες πως βρήκαν λίρες ενώ πιστεύει πως απλά τους βάρεσε η φτώχεια κατακέφαλα και τα έχασαν.
Και η Βουγιουκλάκη στην Ψεύτρα όταν ρίχνει την τρομερά άκομψη χυλόπιτα στο Βουτσά.
Και τέλος η σκηνή Βλαχοπούλου-Μπάρκουλη στο Ζητείται επειγόντως γαμπρός, οταν πάει να ζητήσει την κόρη της που του λέει κάτι τύπου «αν περνούσε από το χέρι μου θα σου έλεγα όχι, δε στη δίνω»
 
Δύο πολύ άβολες σκηνές με το ίδιο θέμα και την ίδια πρωταγωνίστρια. Στον "Κατήφορο" όταν ο Κούρκουλος ξεγυμνώνει την Λάσκαρη και της παίρνει τα ρούχα, οπότε αυτή αναγκάζεται να τρέχει γυμνή στο δρόμο. Επίσης, στο "Ιστορία μιας ζωής" όταν η γυναίκα του παντρεμένου πιάνει μαζί του τη Λάσκαρη και αυτή τρέχει στο δρόμο για να κρυφτεί σχεδόν γυμνή.

Στο ίδιο μοτίβο, από την "Οργή" όπου ο Σειληνός στοιχηματίζει με τους αλήτες φίλους του να γδύσει την Καλαντζοπούλου γιατί είναι το καλό κορίτσι και όταν το καταφέρνει, την κάνουν ρεζίλι όλοι και τη σώζει τελικά ο Μαλούχος.

Και μια από τις κορυφαίες άβολες στιγμές (αν όχι η κορυφαία), θεωρώ την στιγμή της διαπόμπευσης του νεαρού στον περιβόητο "Νόμο 4000". Ήμουν μικρή όταν την είχα πρωτοδεί και είχα πάθει την πλάκα μου.
 
Επίσης στο Τζένη, Τζένη η σκηνή που η Καρέζη ήθελε να θαμπώσει τους καλεσμένους κι απαριθμούσε τα προσόντα της δεν μου αρέσει να τη βλέπω.
Επιτελους! Καποιος επρεπε να το πει αυτο. Οσα προσοντα κι αν ειχε η μανταμ, ενα ματι που βλεπει περα απο τη μυτη του θα καταλαβαινε μεμιας πως η γυναικα αυτη με τοση υπερδοσολογια επιδειξης γελοιοποιησε τον εαυτο της.
 
Μμμμ πράγματι ένας άκομψος και βεβιασμένος τρόπος για να τονιστεί η αντίθεση μεταξύ της "κουτοπόνηρης" ξανθιάς και της "έξυπνης" Καρέζη. Γύρισε μπούμερανγκ όμως το τρικ.
 
Επιτελους! Καποιος επρεπε να το πει αυτο. Οσα προσοντα κι αν ειχε η μανταμ, ενα ματι που βλεπει περα απο τη μυτη του θα καταλαβαινε μεμιας πως η γυναικα αυτη με τοση υπερδοσολογια επιδειξης γελοιοποιησε τον εαυτο της.
Το μόνο "προσόν" του ρόλου της Καρέζη στην ταινία είναι ότι ήταν κόρη του Γκόρτσου! Και αυτό δεν ήταν δικό της κατόρθωμα...
 
Το μόνο "προσόν" του ρόλου της Καρέζη στην ταινία είναι ότι ήταν κόρη του Γκόρτσου! Και αυτό δεν ήταν δικό της κατόρθωμα...
όχι του Γκόρτσου, του Κοσμά του Σκούταρη, ο Γκόρτσος ήταν ο πολιτευόμενος που προμοτάριζε ο Κοσμάς
 
Πολλές και διάφορες σκηνές που έχω δει εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία αλλά, αυτή που μου έρχεται στο μυαλό πρώτη, είναι από την ταινία "Εργαζόμενη Γυναίκα - Μια Ζωή Πατίνι" (αν κάνω λάθος στον τίτλο, διορθώστε με, σίγουρα πρωταγωνιστούν Τσακώνας - Πιτσούλη), αν θυμάμαι καλά, προς το τέλος της ταινίας, υπάρχει μια σκηνή όπου το ζεύγος καβγαδίζει και εκείνη τη στιγμή, η γυναίκα φανερά εκνευρισμένη, βγάζει τη μπλούζα του παιδιού της και το αφήνει γυμνό από τη μέση και πάνω. Νομίζω το άβολο της σκηνής, οφείλεται στο γεγονός ότι το παιδί, το λέω με κάθε επιφύλαξη, πρέπει να ήταν το κορίτσι
 
Άβολη πολύ,επίσης,η σκηνή στην ταινία "Θανάση πάρε το όπλο σου" που ο Παπαδόπουλος ξεσπά κατά του Βέγγου και του πετάει τα πράγματα έξω απ' το σπίτι (το οποίο έχτισε στο έργο ο Βέγγος με τα χέρια του) .Ένας διαφορετικός Παπαδόπουλος που δείχνει ότι ο άνθρωπος ήταν υψηλής κλάσης ηθοποιός άλλο αν τυποποιήθηκε σε έναν συγκεκριμένο ρόλο. Κάτι σαν τον Μόσιο στο "Ένα γελαστό απόγευμα" στο ρόλο του τρομοκράτη
 
Στην ταινία "Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος" όλες οι σκηνές (κυρίως στο πρώτο μισό της ταινίας) που υποβαθμίζουν τον χαρακτήρα του Ηλιόπουλου ως χαζού, αφελή, άμαθου κτλ. (ευτυχώς βέβαια, από το δεύτερο μισό της ταινίας και μετά, ο χαρακτήρας του αποζημιώνεται και με το παραπάνω..).
Στην ταινία "Δεσποινίς διευθυντής", η σκηνή που η Καρέζη παραπονιέται ότι μοιάζει με..τράγο (δεν είναι αστείο καν, και δεν ταιριάζει στη φινετσάτη και κομψή της παρουσία ούτε στο ελάχιστο).
Στην ταινία "Η Αλίκη δικτάτωρ" η σκηνή που ενώ η ίδια έχει σκύλο, φτύνει και λέει τους άλλους ανθρώπους "σκυλιά".
Στην ταινία "Αυτή που δεν λύγισε", όλες οι σκηνές που προβάλουν σε υπερβολικό (ίσως) βαθμό τη σημασία της απόκτησης ενός παιδιού μέσα σε έναν γάμο, σε σημείο που να απειλείται ο γάμος με διάλυση. Στην ίδια ταινία, η ασφυκτική πίεση που ασκούν οι γονείς του Αλεξανδράκη στη Βούρτση (τη νύφη τους) για να τούς κάνει -καλά και ντε- "ένα (ε)γγόνι".
Στην ταινία "Καρδιά μου πάψε να πονάς", σκηνή που η Βούρτση δέχεται (θεωρητικά έστω) να πάρει τα χρήματα από τον πλούσιο Γιώργο με αντάλλαγμα να φύγει μαζί του (άλλο αν τελικά δεν πήγε μαζί του ποτέ, θεωρώ πως από τη στιγμή που ήταν παντρεμένη και με παιδί, σεναριακά δεν έπρεπε καν να το σκεφτεί ως πιθανή λύση). Στην ίδια ταινία, η επική σκηνή με τους "ντολμάδες" και το μικρόφωνο στο πάνω μέρος της οθόνης που φαίνεται ολοκάθαρα και μετακινείται από τον ένα ηθοποιό στον άλλον όταν μιλούν πίσω από τα καγκελα της φυλακής, σαν να τους παίρνει κάποιος συνέντευξη από το ταβάνι.
Στην ταινία "Η μοδιστρούλα" το σενάριο που μπλέκει μεταξύ τους δύο αδέλφια (εστω και όχι εξ' αίματος).
Στην ταινία "Συννεφιασμένοι ορίζοντες" η σκηνή που ο Αλεξανδράκης πάει τίμια, καθαρά λεβέντικα και λέει της Βούρτση να έχει το νου της με τον Γεράσιμο, κι εκείνη αντί να του πει χίλια ευχαριστώ και να ανοίξει τα μάτια της, τόν αποπαίρνει και τον διώχνει ψυχρά (αποζημιώνεται όμως σεναριακά αργότερα).
Στην ταινία "Το κλωτσοσκούφι" η σκηνή που ο Αλεξανδράκης πηγαίνει τη Βουγιουκλάκη να φάνε μαζί σουβλάκια σε.. ψητοπωλείο (θα προτιμούσα ένα πιο σικ εστιατόριο).
Στην ταινία "Αγαπησα έναν αλήτη" όλες οι σκηνές που ο Αλεξανδράκης φαίνεται παρακμιακός. Δεν τού πάει καθόλου. Δεν τού ταιριάζει φυσιογνωμικά, να κάνει τον παρακμιακό. Τού πάνε νομίζω πολύ καλύτερα οι πιο "τζεντλεμαν" ρόλοι.
Και τέλος, στην ταινία "Ζητείται επειγόντως γαμπρός" η σκηνή που η Βλαχοπούλου ανακαλύπτει ότι ο γαμπρός δεν ήρθε στο σπίτι της για να ζητήσει το δικό της χέρι, αλλά το χέρι της κόρης της.
 
Υπάρχουν και δύο ταινίες ξεχωριστά αβολες, γιατί αναφέρονται σε πρόσωπα υπαρκτα με αγένεια που προκαλεί εντύπωση.
Σε μια ταινία - δε θυμάμαι τίτλο- ο Τάσος Γιαννόπουλος ανάμεσα σε άλλες μιμήσεις, μιμείται και τον Τόλη Βοσκοπουλο. Τραγουδάει λοιπόν την Αγωνία, με πειραγμένους στίχους που υπονοοουν ούτε λίγο ούτε πολύ ότι η Λάσκαρη τον απατάει. Χρησιμοποιώ ενεστώτα γιατί την εποχή που γυρίστηκε η ταινία Λάσκαρη κ Βοσκοπουλος ήταν ζευγάρι ακόμα. Ακόμα και τώρα αν το δω, μετά από τόσα χρόνια και όλα τα πρόσωπα που αναφέρονται να έχουν φύγει από τη ζωή μου φαίνεται στα όρια του χυδαιου.
Πιο λάιτ περίπτωση, στην κακή έτσι κι αλλιώς ταινία Ο Γίγας της Κυψέλης ο Ρίζος πάει να γίνει τραγουδιστής στον Καζαντζίδη. Ο τραγουδιστής του λέει πως δεν έχει φωνή αλλά μπορεί να αφήσει φαβορίτες και να ξαναπάει. Μας λέει λοιπόν ο Καζαντζίδης με τρόπο κυρα κατινας, πως ο Κοκοτας δεν είχε φωνή. Αχρείαστο και απορίας άξιο τι ανάγκη είχε να πει τέτοιο πράγμα ολόκληρος Καζαντζίδης.
 
στην ταινια 'εξοδος κινδυνου" που δινει τη κολα στο ανεστη βλαχο ο ανθρωπος του και την παιρνει και την πινει ο νικος κουρκουλος
 
Παντα ενιωθα πολυ ασχημα σε μια σκηνη της ταινιας Η Εβδομη Ημερα της Δημιουργιας.
Ο Γιωργος Τζωρτζης καθεται παρεα με την κουνιαδα του, Μπετυ Αρβανιτη και αυτη παραγγελνει καφε για τους δυο τους.
Ελαχιστα δευτερολεπτα αργοτερα φευγει εκνευρισμενη χωρις να εχει πιει γουλια και ο ηρωας διαπιστωνει πως δεν εχει λεφτα για να πληρωσει. Ο διαλογος που ακολουθει με τον σερβιτορο ειναι καπως ετσι:

- Τους καφεδες...δεν τους ηπιαμε.
- Κι εμενα τι με νοιαζει;
- Εφυγα απο το σπιτι χωρις λεφτα και...
- Φυγε κι αμα εχεις λιγο φιλοτιμο φερ' τα μου αυριο.

Πρεπει να ειναι ο,τι πιο αβολο εχω δει σε παλια ελληνικη ταινια.
 
Στις "Φυλακές Ανηλίκων" που μπαίνει ο πατέρας στην ντισκοτέκ και δέρνει τον γιο . Αρκετά αληθοφανής η ερμηνεία του Γιώργου Μπαλλή (νομίζω αυτός είναι ο ηθοποιός).
Επίσης στα Ισόβια οι σκηνές με την Μαρία Ζαφειράκη που είναι πιεστική και ανυπόφορη στο ρόλο της μητέρας του Παπαδόπουλου,αλλά και στην ίδια ταινία τα φλας μπακ που μας δείχνουν την παιδική ηλικία του διαταραγμένου ήρωα.
 
Πίσω
Μπλουζα