Έγκλημα στο Καβούρι (1974)

[αριαδνη]

ένα πραγμα καταλαβα από την ταινια πως ο κομνηνος υπήρξε πολύ ωραιος άνδρας :flower:

 

[PT8]

ένα πραγμα καταλαβα από την ταινια πως ο κομνηνος υπήρξε πολύ ωραιος άνδρας :flower:

Τον πέθανες τον άνθρωπα βρε Αριάδνη :animlaugh:

ps: Να προσθέσω και η Ναθαναήλ επίσης. Άσχετο. :supergrin:

 

[αριαδνη]

Να σου πω δεν είναι ασχετο παντα την ναθαναηλ την συνδεουμε με τον κομνηνο και το αντιθετο, ξανθος αυτος, μελαχροινη αυτή και οι δυο ψηλοι με κοσμοπολίτικο αερα ταιριαζαν απόλυτα / εννοω πιο νεος χιλια χρονια να ζησει

την ειδες την ταινια πες μας εντυπώσεις;

 

[PT8]

Την ταινία είχα χρόνια να την δω και προχθές δυστυχώς την είδα μαζί με τη σύζυγο η οποία δεν την άντεξε πάνω από 10' λεπτά μιας και την θεώρησε ''soft πορνό, αηδίες, σάχλα'' κλπ κοσμητικά.

Της εξήγησα ότι είναι μία ακόμα αστυνομικοερωτική cult ταινία της αγαπημένης μου περιόδου όπου μαζί με το αγκίστρι, αναζήτησης, Ψυχή και Σάρκα, κλπ του είδους και της περιόδου, είναι για εμένα ο προσωπικός σταθμός αποβίβασης από τον Ελληνικό Κινηματογράφο.

Γιατί;

Δεν υπάρχει γιατί; Είναι σαν να σε ρωτάω γιατί σου αρέσει το κίτρινο και όχι το κόκκινο.

ή έστω διότι βλέπω μια ανερχόμενη Ελλάδα, κοσμοπολίτικη, με νέο κύμα, με θάλασσα, Ήλιο, με αγαπημένους ηθοποιούς, μουσικές που μου μιλούν, με αισθησιασμό, μυστήριο, και και και.

 

[αριαδνη]

Την ταινία είχα χρόνια να την δω και προχθές δυστυχώς την είδα μαζί με τη σύζυγο η οποία δεν την άντεξε πάνω από 10' λεπτά μιας και την θεώρησε ''soft πορνό, αηδίες, σάχλα'' κλπ κοσμητικά.
Της εξήγησα ότι είναι μία ακόμα αστυνομικοερωτική cult ταινία της αγαπημένης μου περιόδου όπου μαζί με το αγκίστρι, αναζήτησης, Ψυχή και Σάρκα, κλπ του είδους και της περιόδου, είναι για εμένα ο προσωπικός σταθμός αποβίβασης από τον Ελληνικό Κινηματογράφο.

Γιατί;

Δεν υπάρχει γιατί; Είναι σαν να σε ρωτάω γιατί σου αρέσει το κίτρινο και όχι το κόκκινο.

ή έστω διότι βλέπω μια ανερχόμενη Ελλάδα, κοσμοπολίτικη, με νέο κύμα, με θάλασσα, Ήλιο, με αγαπημένους ηθοποιούς, μουσικές που μου μιλούν, με αισθησιασμό, μυστήριο, και και και.

πρεπει να χεις ρετροεγκεφαλο για να καταλάβεις την αξια αυτων των ταινιων, τουλάχιστον την συλλεκτικη τους αξια , οποτε κατανοω πολλους που δεν τους αρεσεουν

 

[doublepoulos]

Φίλε panp στο Ταγκό 2001 παίζει να είναι και κανονικό το μαλλί του Βουλγαρίδη διότι υπάρχουν φωτός πο ένα σήριαλ της εποχής που έπαιζε(ίδια χρονολογία περίπου) που το μαλλί είναι και εκεί μακρύ αλλά πολύ πιο περιποιημένο...

 

[paulochelao24]

την είδα πρίν λίγες ώρες πρώτη φορά,καθώς δεν είχε τύχει να την δω από κάποιο κανάλι όταν την πρόβαλλαν.Πρώτη φορά πρέπει να την είχε προβάλλει ο Αντέννα το καλοκαίρι του 1991 (το θυμάμαι γιατί ήταν η πρώτη ταινία που είδα σε τρέιλερ όταν πήραμε την έγχρωμη τηλεόραση άλλο αν δεν την είδα τότε την συγκεκριμένη ταινία).Λοιπόν,θα πώ ότι μου άρεσε γιατί είχε να κάνει με κάποιου είδους serial killer (κάτι σπάνιο για ελληνική ταινία),ο Σειληνός παίζει απίστευτα τον ρόλο του ψυχάκια βιαστή,καθαρότατο ήχο,ωραία φωτογραφία (ειδικά η σκηνή που ο Σειληνός ακολουθεί την κυρία με το κάμπριο με το έντονο μπλέ στα χρώματα της εικόνας που μου θύμισε πολύ μια σκηνή απ' το "Sorcerer" του William Friedkin).Eυρηματικές και κάτι ψυχεδελικές φάσεις όπως η σκηνή με τον εφιάλτη της συζύγου του Κομνηνού ή η σκηνή που κάνει έρωτα ο Κομνηνός με την ερωμένη του και αποδίδεται λίγο καλειδοσκοπικά.

 

[SEBASTIAN]

Η ταινία δεν είναι κακή, το σενάριο ευρηματικό και πρωτότυπο, είχε από τότε φαίνεται ο Λειβαδίτης το έμφυτο ταλέντο να απεικονίζει την αστυνομική του σεναριακή φαντασία έστω και με κάποιες δόσεις υπερβολής, όπως έκανε πολύ αργότερα στις πολύ πετυχημένες του αστυνομικές σειρές που άφησαν εποχή στην ελληνική τηλεόραση. Άλλωστε το βασικό σημείο της ταινίας η υποτιθέμενη δολοφονία της γυναίκας του Κομνηνού αποδείχτηκε σημείο εκβιασμού του Σειληνού στον Κομνηνό για να σώσει το τομάρι του. Καρμπόν η ίδια περίπτωση με την αστυνομική σειρά "η Βεντέτα", όπου ο εκεί κακοποιός Βασιλείου δεν σκότωσε πραγματικά την Στέλα Καραπάλη αλλά μία που της έμοιαζε, για να εκβιάσει τον Τζάκσον όπως θα θυμούνται οι τηλεθεατές.
Κατά τα λοιπά την παράσταση κλέβουν με την μεστή και πληθωρική υποκριτικά παρουσία τους οι καταξιωμένοι Σειληνός και Κομνηνός, ενώ όσο χρειάζεται οι Μπισλάνης και Μπάρτης ανταποκρίνονται στους δεύτερους ρόλους με επιτυχία, άλλωστε έχουν μια αξιοσημείωτη καριέρα και οι δυο άσχετα αν δεν πρωταγωνίστησαν ποτέ. Οι δυο αλλοδαπές κυρίες που διεκδικούσαν την καρδιά του ζεν πρεμιέ Κομνηνού πιστεύω πως είχαν την απαραίτητη λάμψη και αισθησιακή γοητεία για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της ερωτικής πλευράς του σεναρίου εξίσου ιντριγκαδόρικης με την αστυνομική πλευρά του φίλμ.
Τέλος αξίζει να δει κανείς την ταινία μόνο και μόνο για να αναπολήσει την Αθήνα της δεκαετίας του ΄70, όπου κυριαρχούσε ένα άλλο στυλ, μια άλλη ποιότητα στους ανθρώπους, στα φυσικά τοπία, στις εικόνες γενικά και στην αύρα που απέπνεαν γιατί πέρα από την όποια νοσταλγική καταγραφή στο υποσυνείδητο όλων εμάς που ζήσαμε την εποχή και υπάρχει ένας υποκειμενισμός στην κρίση μας, είναι μια περίοδος που την αναπολούμε νοσταλγικά ειδικά όταν την συγκρίνουμε με την σημερινή εποχή της ακραίας ισοπέδωσης, του εκφυλισμού των σχέσεων και κυρίως μιας μαύρης απεικόνισης μιας τελείως αρνητικής πραγματικότητας στους ανθρώπους και γενικά κάθε εικόνας γύρω μας.