Έντομα

[DINO]

Δύο τζιτζίκια δεμένα σε κλωστή, το πρώτο στο ένα άκρο και το δεύτερο στο άλλο...

Καταλαβαίνετε τι γινόταν μόλις τα αμόλαγες!

Δεν το έκανα εγώ, αλλά κάποιοι φίλοι (αλήθεια)...

Επίσης κάποιοι έπιαναν τζιτζίκια και τους έβαζαν ένα ξυλαράκι... ξέρετε... από πίσω, και μετά τα άφηναν...

Κατά τα άλλα και εγώ έχω κάψει μυρμήγκια με οινόπνευμα... και έπιανα και κολοφωτιές...

 

[ASiC]

Τα έντομα τα συμπαθούσα εκτός απο τις κατσαρίδες, μύγες, σφήκες και τα ταμπάνια (εκείνα τα μεγάλα, απαίσια, μαύρα κι επικίνδυνα ιπτάμενα έντομα) που έτρεχα να κρυφτώ. Τα τρία πρώτα, πλέον, τρέχουν να κρυφτούνε απο μένα! Τις χρυσόμυγες εμείς τις λέμε μπούμπουρες και επικρατούσε το έθιμο του βασανισμού με την κλωστή στο πόδι. Εξού και το saying "μπούμπουρας με ράμμα"! Είναι ιδιαίτερα συμπαθητικά και ολίγον ηλίθια ζωύφια μιας και πετάνε μέχρι να συναντήσουν ντουβάρι και να πέσουν ξερά κάτω!

 

[Μαρία ilia]

αγαπημενο μου εντομο υπηρξε η πασχαλιτσα (αυτο το κοκκινο με τις μαυρες βουλες)
Υπηρχε και σχετικο εθιμο με τραγουδακι μαζι.

Αν την κρατουσες στο χερι σου, και ανοιγε τα φτερα της και πεταγε, θα.. σου αποκτουσες καινουργια ρουχα, οποτε ελεγες κατι σαν : πασχαλιτσα πασχαλια, φερε μου μια φορεσια.. κατι τετοιο, δεν το θυμαμαι καλα

Και αυτες επισης.. τις εκανα συλλογη , αλλά ποτε δεν σκοτωσα καμια

Το ίδιο αγαπημένο

με τα υπόλοιπα μακριά...

Με τις πυγολαμπίδες κάναμε ακριβώς τα ίδια! :flower:

 

[Omenforever]

Φρικιαστικό νημάτιο…

Η μανούλα μου, έδενε χρυσομπούρμπουνες στα κάγκελα του μπαλκονιού και οι δύσμοιροι γκάζωναν μέχρι να διαφύγουν ή να εξαντληθούν.

Τα μυρμήγκια μου ασκούσαν πάντα γοητεία με τη δύναμη και την πειθαρχία τους. Είχα ανακαλύψει φωλιές με μεγάλα κόκκινα(με εντυπωσιακά αναχώματα), μικρότερα μαύρα, και κάποια πολύ μικρά κόκκινα(ίσως νεοσσοί των πρώτων ή κάτι τέτοιο). Απήγαγα κάποια από τη μία φωλιά και τα άφηνα στην άλλη και ...άφηνα τη Φύση να πάρει το δρόμο της… Επίσης είχα παρατηρήσει μυρμήγκια που μετέφεραν κουφάρια φτερωτών συναδέλφων τους στη φωλιά τους.

Η μία μυρμηγκοφωλιά υπάρχει ακόμα έξω από το σπίτι μου, δεν τη νίκησε η άσφαλτος και το τσιμέντο. Ακόμα και σήμερα που την επισκέφτηκα δουλεύει πυρετωδώς.

Το απόλυτο έντομο, που συγκέντρωνε και το μεγαλύτερο δέος, ήταν ο "Σκούρκος". Σε δύο είδη, ο Κόκκινος και ο Μαύρος. Τους είχα δει μόνο σε πτήση αλλά λεγόταν ότι το τσίμπημα τους, ειδικά του Μαύρου, ήταν πολύ επώδυνο.

Έπαιρνα υγρή κόλλα μοντελισμού και την αραίωνα με νερό.Την έχυνα στο τσιμέντο όπου πέρναγε η φάλαγγα των "εχθρών".Όταν είχαν κολλήσει μπόλικα, έχυνα οινόπνευμα και έβαζα φωτιά !

 

[decadence]

με το φιλαράκι μου τον σταύροστην σαλαμίνα, δέναμε χρυσόμυγες με κλωστή!

 

[joe]

Κλασσικα και εγω ασχολουμουν με τις Ζηνες. Σε σπιρτοκουτο με ζαχαρη σαν κατοικιδιο ή με κλωστη στο λαιμο σαν αεροπλανακι. Ημουν μεγας μυρμηγκοφαγος με οτι μεσο μπορει κανεις να φανταστει. Νερο, φωτια, μπαρουτι (δυναμιτακια), πετρες ή απλο καλο τσαλαπατημα. Η ολη οργανωση σε κανονικη κοινωνια που εχουν σε προδιαθετει να το παιξεις λιγο Θεος και να τους @@@@@ την ζωη (θα ειναι αυτο το καθομοιωσιν που το προκαλει μαλλον). Οι κατσαριδες ειναι επικυρηγμενες και εξοντωνονται αμα τη εμφανιση. Αυτο που πραγματικα δεν αντεχω ειναι οι ακριδες. Αν πεταξει προς τα πανω μου ειμαι ικανος να τρεξω, με την συνεπακολουθη ρομπα βεβαιως βεβαιως.

 

[status]

Ελα ρε! Τα σαλιγκάρια τα τρώνε κιόλας.

Εγω φρικιαζα με ΟΛΑ τα εντομα,ζωυφια κτλ και συνεχιζω να τα αντιπαθω σφοδρα!
Το μαρτυριο μου συνεχιζεται μιας και ανηλικο μελος της φαμιλιας μου, διατηρει ως κατοικιδιο ενα ΣΑΛΙΓΚΑΡΙ (νταξ,δεν ειναι εντομο αλλα ανηκει στη κατηγορια "Σιχαμερα και αλλα" )

Μουαχχαχχα δε πειράζει περισσότερα για εμάς, να είχα μια τιγανιά μπουμπουριστούς τώρα με ένα λευκό κρασάκι..!

0

Ως ενήλικας τώρα το μοναδικό μου παιχνίδι με έντομα είναι οι κατσαρίδες. Μόλις δω μια εντός οικείας, θα πάρω ένα εντομοκτόνο (προτίμηση στον αφρό) και θα την κηνυγάω. Αν την πετύχω 2-3 φορές ζαλίζεται και δεν μπορεί να τρέξει να κρυφτεί, μόλις την πετύχω την θάβω ψεκάζοντας πάνω της ένα σωρό από εντομοκτόνο. Ποτέ δεν τις πατάω γιατί σιχαίνομαι το "κρατς" και τα υπολείμματα από το ξεκοίλιασμα.

The Arcade way!! Πως φαίνεται ο άνθρωπος που έχει πιάσει το νόημα όμως εε :Ρ

 

[misha]

Αδέρφια καλημέρα εχτές το βράδυ βρήκα λίγο ποιο πάνω απο το κτήμα μας που είναι λίγο έξω απο την πόλη που μένω μια πυγολαμπίδα(κωλοφωτιά) έχουν σχεδόν εξαφανιστεί είχα παρα πολλά χρόνια να δω την πήρα στο χέρι τη βιντεοσκόπησα και την άφησα ελεύθερη οταν ημουν μικρός έπαιζα αρκετα και τις άφηνα λευθερες δείτε το βίντεο μισού λεπτού που ανέβασα

 

[johnny19818]

Πολλές φορές στο περβάζι του μπαλκονιού μας μαζέυονταν πολλά μυρμήγκια. Μιλάμε όμως για εκατοντάδες. Τότε έπιανα το οινόπνευμα, τα έλουζα για να πάθουν το πρώτο σοκ και μετά αναπτήρας και φουπ τα έστελνα στην κόλαση .

 

[perlastar]

Νόμιζα ότι ήμουν πολύ κακιά με τα έντομα, μέχρι που διάβασα τα ποστ των υπολοίπων, και τελικά νιώθω αγία μπροστά σ'αυτά που έκαναν άλλοι! Εγώ είχα τους δικούς μου κανόνες: Δεν πείραζα κανένα έντομο έξω στη φύση αν δεν με ενοχλούσε. Αν με ενοχλούσε όμως, θα τιμωρούνταν χωρίς έλεος. Από την άλλη, κάθε έντομο που βρισκόταν μέσα στο σπίτι, είτε με ενοχλούσε είτε όχι, έπρεπε να πεθάνει, γιατί είχα μάθει ότι αν τα αφήσεις παίρνουν θάρρος τα αχάριστα και πολλαπλασιάζονται! Κατά περίεργο τρόπο, είχα σαν βεντέτα με τα έντομα: Με τσιμπούσαν πολύ, δεν έχει μείνει έντομο που να μην με έχει τσιμπήσει και εγώ μετά έπαιρνα εκδίκηση. Δεν μου άρεσαν βέβαια τα βασανιστήρια, προτιμούσα να τα σκοτώνω απευθείας. Από την άλλη, βοηθούσα τις καημένες τις χρυσόμυγες που δεν μου είχαν φταίξει σε τίποτα και τις γυρνούσα πάλι κανονικά όταν αναποδογύριζαν, επίσης μου άρεσαν έντομα όπως οι πεταλούδες, οι πασχαλίτσες και οι πυγολαμπίδες, ενώ σεβόμουν τα μυρμήγκια και τις μέλισσες.

 

[RIO]

Μέρα μεσημέρι οργανώναμε κυνήγι στην γειτονιά μου, για να πιάσουμε...ελικοπτεράκια ( έτσι τα λέγαμε, δεν ξέρω ποια είναι η κανονική τους ονομασία). Θεωρούνταν κατόρθωμα, να πιάσει κάποιος ένα από αυτά. Άλλα που μας άρεσε να μαζεύουμε ήταν μυρμήγκια, για να τα βάζουμε να πολεμάνε μεταξύ τους. Ο αγώνας βέβαια ήταν άνισος. Τα μαύρα δεν είχαν τύχη μπροστά στα μεγάλα κόκκινα. Ποτέ δεν πείραζα γουστερίτσα ( μέχρι και τώρα). Τις θεωρώ γουρλίδικες για ένα σπίτι...

 

[cloud]

Μέρα μεσημέρι οργανώναμε κυνήγι στην γειτονιά μου, για να πιάσουμε...ελικοπτεράκια ( έτσι τα λέγαμε, δεν ξέρω ποια είναι η κανονική τους ονομασία). Θεωρούνταν κατόρθωμα, να πιάσει κάποιος ένα από αυτά. Άλλα που μας άρεσε να μαζεύουμε ήταν μυρμήγκια, για να τα βάζουμε να πολεμάνε μεταξύ τους. Ο αγώνας βέβαια ήταν άνισος. Τα μαύρα δεν είχαν τύχη μπροστά στα μεγάλα κόκκινα. Ποτέ δεν πείραζα γουστερίτσα ( μέχρι και τώρα). Τις θεωρώ γουρλίδικες για ένα σπίτι...

Μήπως λες για τις λιβελούλες;

Εμείς αυτά λέγαμε "ελικοπτεράκια"..

Τώρα οι δικές μου εμπειρίες ήταν πρώτα και καλύτερα με τις πασχαλίτσες.. Τις μαζεύαμε και τις βάζαμε σε σπιρτόκουτα..

Μετά οι χρυσόμυγες.. Θυμάμαι ότι τους δέναμε από το πόδι με μία κλωστή και τις αφήναμε να πετάνε.

Και τέλος με τις μύγες που έβγαζα όλα τα "σαδιστικά" μου ένστικτα.. Με πιο χαρακτηριστικό το βγάλσιμο των φτερών, κόψιμο κεφαλιού, κλπ...

 

[RIO]

Nαι, αυτό το έντομο ήταν cloud...

 

[pardalotzatziki]

Τελευταια σκεφτομουνα οτι ειχα χρονια να δω κωλοφωτιες. Οταν ημουνα μικρος και πηγαιναμε στα χωρια του Πηλιου τις βλεπαμε μεσα στις πετρες.

Και γω οπως ολοι εχω κανει τα πειραματα μου με εντομα. Οι περισσοτεροι δεν τα φοβομασταν.

Μυγες κατω απο νερο, οι οποιες επιβιωνουν! Επισης καποια στιγμη ειχα φτιαξει σπιτι με lego και εβαζα μυγες με κομμενα φτερα

Διαφορα τρελα κολπα με μυρμηγκια.

Αραχνιτσες που τις βαζαμε σε κουτι διαφανες απο μπατονετες και τις ταϊζαμε ζωντανες μυγες. Πως; Απλο, ανοιγεις την κουρτινα και παει η μυγα στο φως.

Την πιανεις με την κουρτινα και παει για μαμ!

Οι πεταλουδες μου αρεσαν και αφου καταλαβα οτι χαλαει το χρωμα τους οταν τις πιανεις, δεν προσπαθουσα. Οχι ομως και τις νυχτοπεταλουδες

Αλλα δεν θυμαμαι τωρα...

 

[spirtoulis]

Πολλές μύγες σκοτώναμε το καλοκαίρι στο χωριό στα Τρίκαλα. Κάποια φορά κάναμε διαγωνισμό και χωρίς υπερβολή είχαμε σκοτώσει 44 μύγες σε μία ημέρα. Ακρίδες πιάναμε μερικές φορές και τις βάζαμε σε βάζα.

 

[Rygar]

Το'χω ξαναγράψει σε άλλο θρεντ. Εμείς παίζαμε με αυτά. Είναι εντελώς ακίνδυνα, σκεφτείτε ότι ημασταν 7-8 χρονών και παίζαμε συνεχεια. Το μόνο που θυμάμαι εμένα να με ενοχλεί ήταν τα αρκετά δυνατά πόδια τους που μου γρατζούνιζαν τις παλάμες, χωρίς όμως να τις ματώνουν. Θα τα βρείτε αυτή την εποχή σε συκιές που έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους (τα σύκα είναι πολύ ώριμα και πέφτουν) και σε μουριές. Εχει πολλή πλάκα αν βρείτε δέντρο γεμάτο από δαύτα και το κουνήσετε. Ξεκολλάνε από τα φρούτα και ακούγεται ενας έντονος βόμβος από το θόρυβο που κάνουν τα φτερά τους. Επαναλαμβάνω, τα συγκεκριμένα έντομα είναι εντελώς ακίνδυνα για την υγεία μας, δεν πάνε σε ακαθαρσίες ζώων ή πτώματα.

 

[viking4a]

Μερικά από αυτά που διάβασα στο νήμα ήταν ωραία και ευρηματικό.. . Αλλά τίποτα σαν τα δικά μου, χωρίς παρεξήγηση..

Αν μιλάμε για βασανιστήρια σωστά, θα σας πω εγώ επιγραμματικά γιατί δεν έχω χρόνο για ολα:

και με όλες τις απολαυστικες ανατριχιαστικές κι αρρωστημένες λεπτομερειες:

Κλείσιμο μελισσών μέσα στο κοκκινοκιτρινο λουλούδι που έμπαιναν μέσα να πάρουν το νέκταρ και μετά πάτημα όλα μαζί στο χώμα κάτω γρήγορα, πριν προλάβει να βγει και με τσιμπήσει..

Ακρίδα τεράστια πάνω στο μπάρμπεκιου και σιγά σιγά να ψήνεται ζωντανή, από πράσινη να ροδοκοκκινιζει και βγάλσιμο φούσκας και να σκάει μετά από λίγο στη μάπα μας με τον αδερφό μου..

Παγιδεύση βάτραχου στην γωνία, ποτισμα με οινόπνευμα μέχρι λίγο πριν από αυτόν και αναμα φωτιάς κι αυτός να προσπαθεί να σκαρφαλώσει για να φύγει και να μη μπορεί. Στη συνέχεια πότισμα οινοπνεύματος και πάνω του και τέλος..

Συνέχεια ακολουθεί μετά (με μύγες, σφήκες, μυρμήγκια, κι άλλο βάτραχο, χελώνα, νυχτερίδες κι αράχνες στην κυριολεξία, χαχα), έχω δουλειά τώρα...

 

[PT8]

Αυτό δεν είναι θρεντ, το torture game είναι recry:

 

[johnny19818]

Το'χω ξαναγράψει σε άλλο θρεντ. Εμείς παίζαμε με αυτά. Είναι εντελώς ακίνδυνα, σκεφτείτε ότι ημασταν 7-8 χρονών και παίζαμε συνεχεια. Το μόνο που θυμάμαι εμένα να με ενοχλεί ήταν τα αρκετά δυνατά πόδια τους που μου γρατζούνιζαν τις παλάμες, χωρίς όμως να τις ματώνουν. Θα τα βρείτε αυτή την εποχή σε συκιές που έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους (τα σύκα είναι πολύ ώριμα και πέφτουν) και σε μουριές. Εχει πολλή πλάκα αν βρείτε δέντρο γεμάτο από δαύτα και το κουνήσετε. Ξεκολλάνε από τα φρούτα και ακούγεται ενας έντονος βόμβος από το θόρυβο που κάνουν τα φτερά τους. Επαναλαμβάνω, τα συγκεκριμένα έντομα είναι εντελώς ακίνδυνα για την υγεία μας, δεν πάνε σε ακαθαρσίες ζώων ή πτώματα.

Το καλοκαίρι έρχονται αρκετά από αυτά στο μπαλκόνι.

Μερικά από αυτά που διάβασα στο νήμα ήταν ωραία και ευρηματικό.. . Αλλά τίποτα σαν τα δικά μου, χωρίς παρεξήγηση.. Αν μιλάμε για βασανιστήρια σωστά, θα σας πω εγώ επιγραμματικά γιατί δεν έχω χρόνο για ολα:

και με όλες τις απολαυστικες ανατριχιαστικές κι αρρωστημένες λεπτομερειες:

Κλείσιμο μελισσών μέσα στο κοκκινοκιτρινο λουλούδι που έμπαιναν μέσα να πάρουν το νέκταρ και μετά πάτημα όλα μαζί στο χώμα κάτω γρήγορα, πριν προλάβει να βγει και με τσιμπήσει..

Ακρίδα τεράστια πάνω στο μπάρμπεκιου και σιγά σιγά να ψήνεται ζωντανή, από πράσινη να ροδοκοκκινιζει και βγάλσιμο φούσκας και να σκάει μετά από λίγο στη μάπα μας με τον αδερφό μου..

Παγιδεύση βάτραχου στην γωνία, ποτισμα με οινόπνευμα μέχρι λίγο πριν από αυτόν και αναμα φωτιάς κι αυτός να προσπαθεί να σκαρφαλώσει για να φύγει και να μη μπορεί. Στη συνέχεια πότισμα οινοπνεύματος και πάνω του και τέλος..

Συνέχεια ακολουθεί μετά (με μύγες, σφήκες, μυρμήγκια, κι άλλο βάτραχο, χελώνα, νυχτερίδες κι αράχνες στην κυριολεξία, χαχα), έχω δουλειά τώρα...

Ε, μετά από όλα αυτά τι να σου πει και το Cannibal Holocaust;

 

[viking4a]

Χαχαχα!! Σωστά ρε Τζον..

Δε μου έκανε και τίποτα η αλήθεια είναι φίλε..

Για την ακρίβεια, Αυτό που έκαναν στην χελώνα προσπάθησα να το κάνω κι εγώ... Με ΤΣΕΚΟΥΡΙ, χτύπημα και δωστου ο μικρός Βασιλάκης!!! Δεν έγινε τίποτα τελικά, μόνο κάποια σπασίματα στο καβούκι και μια πολύ ταλαιπωρημένη χελώνα..

Βέβαια την συνέχεια του τσεκουριου πήρε μια κοτρονα όσο πιο μεγάλη μπορούσα να σηκώσω και πέταγμα κοτρονας στο καβούκι.. Αποτέλεσμα λίγο καλύτερο από το τσεκουρι: ΣΧΕΔΟΝ άνοιγμα καβουκιου, αίματα παντού και μια φουσκάλα στο σπάσιμο καβουκιου. Η χελώνα μισοπεθαμενη, παρατηθηκε στην άκρη του δρόμου κι ο μικρός Σατανάς έφυγε απογοητευμένος που δεν είδε τι περιεχονταν μέσα στο καβούκι..

Κάμποσα χρόνια μετά λύθηκε η απορία, με το Cannibal Holocaust..Μονο γι αυτή τη σκηνή άξιζε το έργο, γιατί είδα επιτέλους, χαχα!!