Υπέροχη ηθοποιός, γεμάτη ευαισθησία, φινέτσα και δυναμισμό κάτω από το αέρινο παρουσιαστικό της. Η Αντιγόνη Βαλάκου ήταν η καλύτερη ηθοποιός της γενιάς της και κυριάρχησε στη θεατρική ζωή του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Την είδα αρκετές φορές στο θέατρο, σε παραστάσεις όπως ''Ρόουζ'', ''Ταξίδι στο Μπάουντιφουλ'', ''Εσύ και τα σύννεφά σου'', ''Φοίνισσες'', ''Μήδεια'' και ήταν πάντα έξοχη. Αλλά και στον ελληνικό κινηματογράφο υπήρξε η αιώνια ενζενύ, σε έργα όπως ''Γκόλφω'', ''Το αμαξάκι'' και, πάνω απ' όλα στα μαγικά ''Χαμένα όνειρα'' του Σακελλάριου, ενώ είχε μια τραγική απόχρωση και στη σπάνια ταινία ''Ο μετανάστης''. Και θα ήθελα σαν τρελός να ξαναδώ την τηλεταινία ''Οδός Πανεπιστημίου δεν υπάρχει'', όπου συμπρωταγωνιστούσε με τον Βαγγέλη Γερμανό και τη Γιώτα Φέστα. Καλό της ταξίδι.