Από τις ταινίες που τις έχω δώσει το προσωνύμιο "το γιοφύρι της Άρτας"!
Είναι αυτές οι ταινίες που θέλω πάρα πολύ να δω! Άλλες φορές πετυχαίνω την αρχή τους, άλλες φορές το τέλος τους, κάποιες φορές τη μέση τους.... Κάθε φορά που πετυχαίνω ένα κομμάτι τους λέω ότι "οπωσδήποτε" θα βρω τρόπο να τις δω ολόκληρες... Μετά το ξεχνάω! Εν τέλει, τις ταινίες που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, του "γιοφυριού της Άρτας", πολύ σπάνια τις βλέπω ολόκληρες!...
...Κι εδώ ερχόμαστε στη συγκεκριμένη!... Τόσες φορές προσπάθησα να δω τα κατορθώματα της Μις Ο' Χάρα και συνέχεια αποτύχαινα να ολοκληρώσω την ταινία ή έχανα την αρχή!... Μέχρι πέρσι ή πρόπερσι, που ένα άσχημο κρύωμα με έριξε στο κρεβάτι (και μάλιστα νομίζω ότι ήταν και μέρες γιορτών!), όπου κατόρθωσα και είδα ολόκληρη την ταινία!...
Είναι αριστουργηματική (όχι ότι οι σινεφίλ όλου του κόσμου περιμέναν εμένα να το επιβεβαιώσω!
) και με μια πλοκή άκρως ενδιαφέρουσα!...
Λένε ότι όσοι είμαστε από τα επτάνησα, φημιζόμαστε για το γινάτι μας και την τζαναμπετιά μας, αλλά μα την πίστη μου, πιο ξεροκέφαλο πλάσμα από την Σκάρλετ Ο' Χάρα, δεν έχω συναντήσει ποτέ!... Χαρά στην υπομονή του Μπάτλερ, σ' ολόκληρο το έργο!....
Σαν κατακλείδα, κράτησα το συναίσθημα που μου έμεινε όταν τελείωσε η ταινία: Έκανε τα πάντα για να επιζήσει και ν' αγαπηθεί, ενώ την ίδια στιγμή θυσίαζε την αγάπη που είχε δίπλα της... Πολύ λυπηρό...
Ταινιάρα!