ARETARA
RetroNuts!
- Joined
- 1 Σεπ 2010
- Μηνύματα
- 2.192
- Αντιδράσεις
- 2.544
Όταν η πόλις πεθαίνει (1969)
Retrodb: http://retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD_%CE%B7_%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B7_%CF%80%CE%B5%CE%B8%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9
Μία κοινωνική-αισθηματική ταινία του 1969 παρουσιάζεται στο παρόν θέμα. Είναι το έργο "Όταν η πόλις πεθαίνει", μία παραγωγή της Φίνος Φιλμς, σε σενάριο Νίκου Φώσκολου και σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη.
Το θέμα - το καστ. Η Τζέλα Ραζή (Μαίρη Χρονοπούλου) είναι μία σταρ της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Την ανέλιξή της την οφείλει στον εραστή της, τον Άρη Ραγκούση (Αντρέας Μπάρκουλης) ο οποίος δραστηριοποιείται στο χώρο της εμπορίας παράνομων και νοθευμένων φαρμακευτικών σκευασμάτων. Η Τζέλα γνωρίζει τις παράνομες δραστηριότητες του Άρη, σιωπεί όμως για να μην θέσει σε κίνδυνο την καριέρα της. Η τυχαία συνάντησή της με έναν άσημο γιατρό ορφανοτροφείου, τον Βασίλη Αρσένη (Φαίδων Γεωργίτσης) θα την κάνει να αναθεωρήσει τη σχέση της με τον Άρη ενώ παράλληλα ένα ειδύλλιο αναπτύσσεται. Ο Άρης με τους ανθρώπους του θα προειδοποιήσει τον Βασίλη να μείνει μακριά από την Τζέλα. Η τελευταία, για να τον προστατέψει θα αναγκαστεί να υποχωρήσει στις απαιτήσεις του Άρη. Ωστόσο η ιστορία θα πάρει απρόσμενη τροπή...
Στο ορφανοτροφείο πολλά παιδιά προσβάλλονται από αλλαντίαση, μια σοβαρή ασθένεια. Ο Βασίλης, μολονότι είναι σε κακή ψυχολογική και σωματική κατάσταση θα προσπαθήσει να κάνει το καλύτερο δυνατό. Ωστόσο δέκα από τα παιδιά θα πεθάνουν και υπαίτιος θεωρείται ο θεράπων γιατρός. Η Τζέλα ανακαλύπτει ότι αιτία των θανάτων ήταν τα νοθευμένα σκευάσματα που χορήγησε ο Άρης στο ορφανοτροφείο. Θα προσπαθήσει να ξεσκεπάσει το θέμα στις αρχές. Σύντομα όμως θα διαπιστώσει ότι η διαφθορά επεκετείνεται και σε δημόσια πρόσωπα υψηλά ιστάμενα, όπως ο αδερφός της, Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Υγιεινής, Στεφανος Ραζής (Ζώρας Τσάπελης). Τελικά όμως η αλήθεια θα λάμψει οι ένοχοι θα πάρουν το δρόμο της δικαιοσύνης και ο Βασίλης θα αθωωθεί.
Σχόλια. Πρόκειται για ένα αισθηματικό δράμα με κοινωνικά στοιχεία αλλά και οσμή αστυνομικής περιπέτειας. Με αφορμή ένα πραγματικό περιστατικό (βλ. Απόσπασμα 1), ο Φώσκολος στήνει μια ιστορία που αρχικά προκαλεί το ενδιαφέρον του θεατή. Ο χώρος των υπηρεσιών υγείας, τα νοσηλευτήρια, οι παραγωγοί φαρμάκων και παραφαρμακευτικού υλικού και οι μεσάζοντες. Οι ασθενείς. Οι κρατικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί, η δημόσια γραφειοκρατία και η διαφθορά στους κύκλους της. Ο χρηματισμός και οι εκβιασμοί. Σημαντικό θέμα για να ασχοληθεί κάποιος. Μέχρι εδώ όμως. Ο Φώσκολος περιορίζεται στην επιφανειακή περιγραφή των στοιχείων χωρίς να εμβαθύνει. Αντ' αυτού εγκλωβίζεται στο γνωστό αισθηματικό story που φαίνεται να πουλάει και η ταινία βγαίνει αναπόφευκτα έξω από τα νερά της. Κάτι πάει να γίνει προς το κλείσιμο της ταινίας με την υπόθεση του ορφανοτροφείου αλλά η γενική εικόνα παραμένει μέτρια. Και φυσικά κυριαρχεί σε όλο το φάσμα του έργου η μεγαλοστομία με τους γνωστούς αβάσταχτους Φωσκολισμούς περί κοινωνικής αδικίας, νόμου, τάξης, δικαίου και απόδοσης δικαιοσύνης. Εκτός των άλλων, το σενάριο "πάσχει" σε δέσιμο και λογικοφάνεια. Για παράδειγμα ενώ ο Φώσκολος τείνει γενικά να εξηγήσει τα πάντα (ώστε μην μείνει αμφιβολία στο θεατή) δεν εξηγεί με πειστικό τρόπο το πως η Τζέλα κατόρθωσε να εγκλωβίσει τη σπείρα ενώ δεν είχε βοήθεια από πουθενά. Δεύτερο παράδειγμα: Την ημέρα που πέθαναν τα παιδιά μια γυναίκα θρηνεί: "Το σκοτώσατε το παιδάκι μου...". Πως είναι δυνατόν το παιδί να είναι ορφανό και να έχει μητέρα; Τρίτο παράδειγμα: Ο Άρης πετάει στη μέση ενός νταμαριού το κουτί με τους νοθευμένους ορούς χωρίς καν να τους καταστρέψει ή να τους θάψει...
Σε αντίθεση με το μέτριο έως κακό σενάριο, η σκηνοθεσία στέκει αξιοπρεπώς. Πράγματι ο Δαλιανίδης προσπάθησε για το καλύτερο αποτέλεσμα και ως ένα σημείο τα κατάφερε. Ωραίες λήψεις (παράδειγμα οι τίτλοι αρχής ή η αρχή της σκηνής στο γυμναστήριο ή η καταδίωξη της Τζέλας στην οικοδομή). Η ατμόσφαιρα αγωνίας μεταδίδεται στον θεατή και ορισμένες στιγμές είναι όντως αξιοπρόσεκτες.
Αρκετά καλές ερμηνείες και από τους ηθοποιούς. Η Μαίρη Χρονοπούλου με το εντυπωσιακό παρουσιαστικό της μονοπωλεί την κάμερα (πάλι με την γνωστή εξαίρεση των πομπωδών γλυκανάλατων αισθηματικών στιγμών και των ηθικοδιδακτικών κοινωνιολογικών θεωρήσεων). Από τους δύο άντρες ξεχώρισα τη δυνατή παρουσία του Μπάρκουλη στο ρόλο του "κακού". Ο Γεωργίτσης, στο ρόλο του "ωραίου", μάλλον μένει πιο πίσω. Το υπόλοιπο δυναμικό, μολονότι αξιολογότατο (Ζώρας Τσάπελης, Βάσος Ανδρονίδης, Δημήτρης Μπισλάνης, Μέλπω Ζαρόκωστα στο ρόλο της Μάρθας, νύφης της Τζέλας, ακόμη και ο Αρτέμης Μάτσας) φαίνεται να αναλώνεται σε διεκπεραιωτικόυς ρόλους χωρίς κάτι το ιδιαίτερο.
Ιδιαίτερη μνεία θα κάνω για τη μουσική του εξαιρετικού Κώστα Καπνίση που με το απολύτως συμβατό με το χρώμα της ταινίας soundtrack προσδίδει λάμψη και προστιθέμενη αξία στο έργο. Σε κάποια σκηνή η ίδια η πρωταγωνίστρια ερμηνεύει το "Υπάρχει κάπου ένα παιδί". Και οι δύο μουσικές στιγμές παρουσιάζονται στα video που ακολουθούν. Επιπρόσθετα, ακούγεται και η μουσική σύνθεση Adagio in G minor του Ιταλού Tomaso Albinoni. Δεν γνωρίζω αν η προσθήκη του κορυφαίου κομματιού ήταν ιδέα του σεναριογράφου ή της μουσικής παραγωγής, σε κάθε περίπτωση όμως είναι εξαιρετική.
Μικρά-μικρά. Η "κρυφή" διαφήμιση ταινίας μέσα σε άλλη ταινία. Σε μια σκηνή του έργου όπου η Χρονοπούλου βρίσκεται στο καμαρίνι της, ο φακός πέφτει "τυχαία" σε αφίσα της "Λεωφόρου του μίσους" ταινία της ίδιας από την προηγούμενη χρονιά (1968).
Απόσπασμα 1. Ο αφηγητής στην εισαγωγή της ταινίας.
"Το 1965, το κοινό παρακολούθησε με κομμένη ανάσα, την αποκάλυψη ενός εγκλήματος. Μια χούφτα ασυνείδητοι, είχαν διοχετεύσει στην αγορά μεγάλες ποσότητες νοθευμένων φαρμάκων. Φυσικά, όλοι αυτοί που αποτελούσαν τη σπείρα συνελήφθησαν και δικάστηκαν όπως τους άξιζε. Αλλά οι ζωές που χάθηκαν εξαιτίας τους δεν ήταν δυνατό να γυρίσουν πίσω. Η ταινία αυτή...φιλοδοξεί να συμβάλλει στην τόνωση του αισθήματος αμύνης των ατόμων και της κοινωνίας σε ώρες παρομοίων κρουσμάτων."
Απόσπασμα 2. Ο Βασίλης αποδεικνύει στον Στέφανο Ραζή και τα άλλα στελέχη του Υπουργείου Υγιεινής την επιστημονική του επάρκεια ...
"Αλλαντίαση...Αι παθολογοανατομικαί αλλοιώσεις αφορούν το κεντρικό νευρικό σύστημα. Συνίσταται δε εις υπεραιμίαν και οίδημα του εγκεφάλου και των μηνίγγων, κυρίως της βάσεως. Νευρωνοφαγία, θρόμβωση των αγγείων του εγκεφάλου, συμπόρωση του ήπατος, δυνατόν εκφύλιση του ήπατος και των νεφρών. Κλινική εικών: περίοδος επωάσεως 12-36 ώρες, σπανίως έως 14 ημερών. Η νόσος άρχεται υπούλως, αδυναμία, κόπωσις, ίλιγγος, κεφαλαλγία, δυσκοιλιότης, διάταση της κοιλιάς άνευ πόνου, οφθαλμοπληγίαση, ελώρια, ναυτία, παράλυση του προμήκους, βλεφαρόπτωσις, έλλειψις περιφερικών αντανακλαστικών, παράλυσις της αναπνοής. Θέλετε να συνεχίσω κύριοι, ή φτάνει;"
Video.
1. Το soundtrack της ταινίας.
http://www.youtube.com/watch?v=GKFmgKUwqz0
2. Το τραγούδι "Υπάρχει κάπου ένα παιδί" με την Μαίρη Χρονοπούλου.
http://www.youtube.com/watch?v=h5ih9UxErZs
Φωτογραφίες.
1. Τζέλα και Άρης σε σκηνή πριν από γύρισμα ταινίας της. Αριστερά ο Παύλος, ο "σκηνοθέτης" (Γιώργος Βρασιβανόπουλος).
2. Βασίλης και Τζέλα, στο σπίτι του πρώτου.
3. Δύο landmarks. Αριστερά ο Βασίλης έξω από το ορφανοτροφείο (πρέπει να είναι το Παίδων Πεντέλης). Δεξιά, η Τζέλα κατευθύνεται προν τον "ανύπαρκτο" δικηγόρο για να δώσει σημασία ζωής. Η σκηνή πρέπει να γυρίστηκε στη Μιχαλακοπούλου, πίσω από το Hilton.
4. Ο Βασίλης ανακρίνεται από στελέχη του Υπουργείου Υγιεινής. Από αριστερά: Βάσος Ανδρονίδης, Δημήτρης Μπισλάνης, Φαίδων Γεωργίτσης, Ζώρας Τσάπελης.
5. Καλή λήψη κατά τη διάρκεια της καταδίωξης της Τζέλας από τους ανθρώπους του Άρη. Βλέπουμε τις εξωτερικές σκάλες στις ταράτσες, καθώς και τους απαγωγούς καυσαερίων από κεντρικές θερμάνσεις πολυκατοικιών.
Retrodb: http://retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD_%CE%B7_%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B7_%CF%80%CE%B5%CE%B8%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9
Μία κοινωνική-αισθηματική ταινία του 1969 παρουσιάζεται στο παρόν θέμα. Είναι το έργο "Όταν η πόλις πεθαίνει", μία παραγωγή της Φίνος Φιλμς, σε σενάριο Νίκου Φώσκολου και σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη.
Το θέμα - το καστ. Η Τζέλα Ραζή (Μαίρη Χρονοπούλου) είναι μία σταρ της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Την ανέλιξή της την οφείλει στον εραστή της, τον Άρη Ραγκούση (Αντρέας Μπάρκουλης) ο οποίος δραστηριοποιείται στο χώρο της εμπορίας παράνομων και νοθευμένων φαρμακευτικών σκευασμάτων. Η Τζέλα γνωρίζει τις παράνομες δραστηριότητες του Άρη, σιωπεί όμως για να μην θέσει σε κίνδυνο την καριέρα της. Η τυχαία συνάντησή της με έναν άσημο γιατρό ορφανοτροφείου, τον Βασίλη Αρσένη (Φαίδων Γεωργίτσης) θα την κάνει να αναθεωρήσει τη σχέση της με τον Άρη ενώ παράλληλα ένα ειδύλλιο αναπτύσσεται. Ο Άρης με τους ανθρώπους του θα προειδοποιήσει τον Βασίλη να μείνει μακριά από την Τζέλα. Η τελευταία, για να τον προστατέψει θα αναγκαστεί να υποχωρήσει στις απαιτήσεις του Άρη. Ωστόσο η ιστορία θα πάρει απρόσμενη τροπή...
Στο ορφανοτροφείο πολλά παιδιά προσβάλλονται από αλλαντίαση, μια σοβαρή ασθένεια. Ο Βασίλης, μολονότι είναι σε κακή ψυχολογική και σωματική κατάσταση θα προσπαθήσει να κάνει το καλύτερο δυνατό. Ωστόσο δέκα από τα παιδιά θα πεθάνουν και υπαίτιος θεωρείται ο θεράπων γιατρός. Η Τζέλα ανακαλύπτει ότι αιτία των θανάτων ήταν τα νοθευμένα σκευάσματα που χορήγησε ο Άρης στο ορφανοτροφείο. Θα προσπαθήσει να ξεσκεπάσει το θέμα στις αρχές. Σύντομα όμως θα διαπιστώσει ότι η διαφθορά επεκετείνεται και σε δημόσια πρόσωπα υψηλά ιστάμενα, όπως ο αδερφός της, Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Υγιεινής, Στεφανος Ραζής (Ζώρας Τσάπελης). Τελικά όμως η αλήθεια θα λάμψει οι ένοχοι θα πάρουν το δρόμο της δικαιοσύνης και ο Βασίλης θα αθωωθεί.
Σχόλια. Πρόκειται για ένα αισθηματικό δράμα με κοινωνικά στοιχεία αλλά και οσμή αστυνομικής περιπέτειας. Με αφορμή ένα πραγματικό περιστατικό (βλ. Απόσπασμα 1), ο Φώσκολος στήνει μια ιστορία που αρχικά προκαλεί το ενδιαφέρον του θεατή. Ο χώρος των υπηρεσιών υγείας, τα νοσηλευτήρια, οι παραγωγοί φαρμάκων και παραφαρμακευτικού υλικού και οι μεσάζοντες. Οι ασθενείς. Οι κρατικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί, η δημόσια γραφειοκρατία και η διαφθορά στους κύκλους της. Ο χρηματισμός και οι εκβιασμοί. Σημαντικό θέμα για να ασχοληθεί κάποιος. Μέχρι εδώ όμως. Ο Φώσκολος περιορίζεται στην επιφανειακή περιγραφή των στοιχείων χωρίς να εμβαθύνει. Αντ' αυτού εγκλωβίζεται στο γνωστό αισθηματικό story που φαίνεται να πουλάει και η ταινία βγαίνει αναπόφευκτα έξω από τα νερά της. Κάτι πάει να γίνει προς το κλείσιμο της ταινίας με την υπόθεση του ορφανοτροφείου αλλά η γενική εικόνα παραμένει μέτρια. Και φυσικά κυριαρχεί σε όλο το φάσμα του έργου η μεγαλοστομία με τους γνωστούς αβάσταχτους Φωσκολισμούς περί κοινωνικής αδικίας, νόμου, τάξης, δικαίου και απόδοσης δικαιοσύνης. Εκτός των άλλων, το σενάριο "πάσχει" σε δέσιμο και λογικοφάνεια. Για παράδειγμα ενώ ο Φώσκολος τείνει γενικά να εξηγήσει τα πάντα (ώστε μην μείνει αμφιβολία στο θεατή) δεν εξηγεί με πειστικό τρόπο το πως η Τζέλα κατόρθωσε να εγκλωβίσει τη σπείρα ενώ δεν είχε βοήθεια από πουθενά. Δεύτερο παράδειγμα: Την ημέρα που πέθαναν τα παιδιά μια γυναίκα θρηνεί: "Το σκοτώσατε το παιδάκι μου...". Πως είναι δυνατόν το παιδί να είναι ορφανό και να έχει μητέρα; Τρίτο παράδειγμα: Ο Άρης πετάει στη μέση ενός νταμαριού το κουτί με τους νοθευμένους ορούς χωρίς καν να τους καταστρέψει ή να τους θάψει...
Σε αντίθεση με το μέτριο έως κακό σενάριο, η σκηνοθεσία στέκει αξιοπρεπώς. Πράγματι ο Δαλιανίδης προσπάθησε για το καλύτερο αποτέλεσμα και ως ένα σημείο τα κατάφερε. Ωραίες λήψεις (παράδειγμα οι τίτλοι αρχής ή η αρχή της σκηνής στο γυμναστήριο ή η καταδίωξη της Τζέλας στην οικοδομή). Η ατμόσφαιρα αγωνίας μεταδίδεται στον θεατή και ορισμένες στιγμές είναι όντως αξιοπρόσεκτες.
Αρκετά καλές ερμηνείες και από τους ηθοποιούς. Η Μαίρη Χρονοπούλου με το εντυπωσιακό παρουσιαστικό της μονοπωλεί την κάμερα (πάλι με την γνωστή εξαίρεση των πομπωδών γλυκανάλατων αισθηματικών στιγμών και των ηθικοδιδακτικών κοινωνιολογικών θεωρήσεων). Από τους δύο άντρες ξεχώρισα τη δυνατή παρουσία του Μπάρκουλη στο ρόλο του "κακού". Ο Γεωργίτσης, στο ρόλο του "ωραίου", μάλλον μένει πιο πίσω. Το υπόλοιπο δυναμικό, μολονότι αξιολογότατο (Ζώρας Τσάπελης, Βάσος Ανδρονίδης, Δημήτρης Μπισλάνης, Μέλπω Ζαρόκωστα στο ρόλο της Μάρθας, νύφης της Τζέλας, ακόμη και ο Αρτέμης Μάτσας) φαίνεται να αναλώνεται σε διεκπεραιωτικόυς ρόλους χωρίς κάτι το ιδιαίτερο.
Ιδιαίτερη μνεία θα κάνω για τη μουσική του εξαιρετικού Κώστα Καπνίση που με το απολύτως συμβατό με το χρώμα της ταινίας soundtrack προσδίδει λάμψη και προστιθέμενη αξία στο έργο. Σε κάποια σκηνή η ίδια η πρωταγωνίστρια ερμηνεύει το "Υπάρχει κάπου ένα παιδί". Και οι δύο μουσικές στιγμές παρουσιάζονται στα video που ακολουθούν. Επιπρόσθετα, ακούγεται και η μουσική σύνθεση Adagio in G minor του Ιταλού Tomaso Albinoni. Δεν γνωρίζω αν η προσθήκη του κορυφαίου κομματιού ήταν ιδέα του σεναριογράφου ή της μουσικής παραγωγής, σε κάθε περίπτωση όμως είναι εξαιρετική.
Μικρά-μικρά. Η "κρυφή" διαφήμιση ταινίας μέσα σε άλλη ταινία. Σε μια σκηνή του έργου όπου η Χρονοπούλου βρίσκεται στο καμαρίνι της, ο φακός πέφτει "τυχαία" σε αφίσα της "Λεωφόρου του μίσους" ταινία της ίδιας από την προηγούμενη χρονιά (1968).
Απόσπασμα 1. Ο αφηγητής στην εισαγωγή της ταινίας.
"Το 1965, το κοινό παρακολούθησε με κομμένη ανάσα, την αποκάλυψη ενός εγκλήματος. Μια χούφτα ασυνείδητοι, είχαν διοχετεύσει στην αγορά μεγάλες ποσότητες νοθευμένων φαρμάκων. Φυσικά, όλοι αυτοί που αποτελούσαν τη σπείρα συνελήφθησαν και δικάστηκαν όπως τους άξιζε. Αλλά οι ζωές που χάθηκαν εξαιτίας τους δεν ήταν δυνατό να γυρίσουν πίσω. Η ταινία αυτή...φιλοδοξεί να συμβάλλει στην τόνωση του αισθήματος αμύνης των ατόμων και της κοινωνίας σε ώρες παρομοίων κρουσμάτων."
Απόσπασμα 2. Ο Βασίλης αποδεικνύει στον Στέφανο Ραζή και τα άλλα στελέχη του Υπουργείου Υγιεινής την επιστημονική του επάρκεια ...
"Αλλαντίαση...Αι παθολογοανατομικαί αλλοιώσεις αφορούν το κεντρικό νευρικό σύστημα. Συνίσταται δε εις υπεραιμίαν και οίδημα του εγκεφάλου και των μηνίγγων, κυρίως της βάσεως. Νευρωνοφαγία, θρόμβωση των αγγείων του εγκεφάλου, συμπόρωση του ήπατος, δυνατόν εκφύλιση του ήπατος και των νεφρών. Κλινική εικών: περίοδος επωάσεως 12-36 ώρες, σπανίως έως 14 ημερών. Η νόσος άρχεται υπούλως, αδυναμία, κόπωσις, ίλιγγος, κεφαλαλγία, δυσκοιλιότης, διάταση της κοιλιάς άνευ πόνου, οφθαλμοπληγίαση, ελώρια, ναυτία, παράλυση του προμήκους, βλεφαρόπτωσις, έλλειψις περιφερικών αντανακλαστικών, παράλυσις της αναπνοής. Θέλετε να συνεχίσω κύριοι, ή φτάνει;"
Video.
1. Το soundtrack της ταινίας.
http://www.youtube.com/watch?v=GKFmgKUwqz0
2. Το τραγούδι "Υπάρχει κάπου ένα παιδί" με την Μαίρη Χρονοπούλου.
http://www.youtube.com/watch?v=h5ih9UxErZs
Φωτογραφίες.
1. Τζέλα και Άρης σε σκηνή πριν από γύρισμα ταινίας της. Αριστερά ο Παύλος, ο "σκηνοθέτης" (Γιώργος Βρασιβανόπουλος).
2. Βασίλης και Τζέλα, στο σπίτι του πρώτου.
3. Δύο landmarks. Αριστερά ο Βασίλης έξω από το ορφανοτροφείο (πρέπει να είναι το Παίδων Πεντέλης). Δεξιά, η Τζέλα κατευθύνεται προν τον "ανύπαρκτο" δικηγόρο για να δώσει σημασία ζωής. Η σκηνή πρέπει να γυρίστηκε στη Μιχαλακοπούλου, πίσω από το Hilton.
4. Ο Βασίλης ανακρίνεται από στελέχη του Υπουργείου Υγιεινής. Από αριστερά: Βάσος Ανδρονίδης, Δημήτρης Μπισλάνης, Φαίδων Γεωργίτσης, Ζώρας Τσάπελης.
5. Καλή λήψη κατά τη διάρκεια της καταδίωξης της Τζέλας από τους ανθρώπους του Άρη. Βλέπουμε τις εξωτερικές σκάλες στις ταράτσες, καθώς και τους απαγωγούς καυσαερίων από κεντρικές θερμάνσεις πολυκατοικιών.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
