Τι σας θύμισα τωρα, έ;
Μια φορά κι έναν καιρό, για λόγους...οικονομίας χώρου, συνηθιζόταν στις επιγραφές το ΟΥ να γράφεται με... ένα γράμα, ένα όμικρον με δυό αυτιά από πάνω, κάτι σαν λαγουδάκι...(συγνώμη αλλά δεν υπάρχει αντίστοιχος χαρακτήρας για να σας το μεταφέρω).
Το θυμάμαι σε συνθήματα τοίχων στο Πολυτεχνείο ("ΚΑΤΩ Ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ"), σε μεγάλες λέξεις ταμπέλας λεωφορείων (π.χ. ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗ), στα μπισκότα ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, στα "ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ ΚΡΕΟΥΖΗ" στην παραίσθηση Κούρκουλου στο "Ορατότης Μηδέν"...
Εσείς πού αλλού θυμάστε αυτό το περίεργο "ΟΥ";
Μια φορά κι έναν καιρό, για λόγους...οικονομίας χώρου, συνηθιζόταν στις επιγραφές το ΟΥ να γράφεται με... ένα γράμα, ένα όμικρον με δυό αυτιά από πάνω, κάτι σαν λαγουδάκι...(συγνώμη αλλά δεν υπάρχει αντίστοιχος χαρακτήρας για να σας το μεταφέρω).
Το θυμάμαι σε συνθήματα τοίχων στο Πολυτεχνείο ("ΚΑΤΩ Ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ"), σε μεγάλες λέξεις ταμπέλας λεωφορείων (π.χ. ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗ), στα μπισκότα ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, στα "ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ ΚΡΕΟΥΖΗ" στην παραίσθηση Κούρκουλου στο "Ορατότης Μηδέν"...
Εσείς πού αλλού θυμάστε αυτό το περίεργο "ΟΥ";
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: