ΑΝ οι επιλογές μου ήταν διαφορετικές?

[RockaRolla]

Ε, κ'εγώ πέταξα το ATARI PC1 μαζί με τις δισκέτες και τα βιβλία του στα σκουπίδια, αλλά πώς μπορούσα να ξέρω ότι θα έπαιρνε αξία 25+ χρόνια αργότερα?

Μια απόφαση που παίρνουμε είναι η καλύτερη δυνατή για εκείνη την χρονική στιγμή, καθώς είναι βασισμένη στα δεδομένα της χρονικής στιγμής που την παίρνουμε. Δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα, οι βαθμοί ελευθερίας του συστήματος είναι άπειροι. Άρα δεν ξέρουμε που μπορεί να οδηγήσει αυτή η απόφαση, απλά υποθέτουμε. Η μοίρα μας είναι ο χαρακτήρας μας και οι αποφάσεις που παίρνουμε καθορίζονται από αυτόν. Αν ήμασταν κάποιοι άλλοι, θα είχαμε πάρει άλλες αποφάσεις. Το θέλουμε όμως αυτό;

... κοίτα να δεις.... τελικά, γα να είμαστε ευτυχισμένοι θέλουμε:
ένα ιδιόκτητο σπίτι κάπου 150τ.μ. με μπαλκονάρες
ένα εξοχικό, κοντά στη θάλασσα
τουλάχιστον δύο αυτοκίνητα ανά οικογένεια
3 παιδιά, ένα που θα σπουδάσει "νομικά", ένα "λογιστικά" και ένα "ιατρικά"
και μια αποθήκη κάπου 50τ.μ. να χώσουμε μέσα το σύμπαν μας και να μην πετάμε τίποτα, γιατί ποτέ δεν ξέρεις....

Δεν το γράφω ειρωνικά, το έχουμε σκεφτεί πολλές φορές με την παρέα, σας γράφω τα συμπεράσματα εν περιλήψει....
Τα έχει πει και ο Χάρρυ Κλυν πριν από μένα:

.
.
.
.
ή ........... εναλλακτικά......... απλά ακολουθούμε τον βασικό κανόνα που λέει "simplify your life". Κάποιοι το αναφέρουν ως "Less is more", αλλα προσωπικά δεν μου αρέσει, είναι άλλο να απλοποιώ τη ζωή μου και άλλο να αρκούμαι με λίγα. Προσωπικά, τα τελευταία 3 χρόνια οδεύω ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΑ προς την κατεύθυνση αυτή. Και βλέπω θετικά αποτελέσματα. Και σε μένα προσωπικά και στην οικογένειά μου. Έχω δρόμο ακόμα μπροστά μου, αλλά έχουν γίνει πολύ βασικά βήματα.

 

[domniki]

... κοίτα να δεις.... τελικά, γα να είμαστε ευτυχισμένοι θέλουμε:

Αυτός που βασίζει την ευτυχία του σε υλικά αγαθά είναι καταδικασμένος να δυστυχήσει, γιατί ποτέ δεν θα έχει αρκετά... στο τέλος δεν θα του ανήκουν, θα τους ανήκει.
Προσωπικά, ποτέ δεν επένδυσα στα υλικά αγαθά. Είναι χαμένος χρόνος και χώρος. Αλλά και αυτό είναι κομμάτι του χαρακτήρα μου.
Εδώ θα θυμίσω την φράση του Σαρτρ: "η κόλαση είναι οι άλλοι". Δυστυχώς δεν αρκούν μόνο οι δικές μας αποφάσεις, γιατί υπάρχουν παντού και οι άλλοι.

 

[RockaRolla]

Είσαι ένα επίπεδο μπροστά λοιπόν. Σωστή.
... δυστυχώς από όλες τις συναναστροφές/συνεργασίες μου με Δυτικο-Βορειο-Ευρωπαίους αυτό που μου έμεινε [συγκρίνοντάς τους με αντίστοιχης κατάστασης ντόπιους] είναι ότι έχουν περάσει και αυτοί στο επόμενο στάδιο. Βέβαια έχουν δέσει τον γάιδαρο, έχουν εξασφαλίσει και με το παραπάνω αυτάρκεια στα υλικά αγαθά και κοιτούν πιο πέρα / πιο μακρυά / πιο ψηλά.

 

[Chris27]

Eνταξει κρατησα το Atari, οχι για την οποια αξια που μπορει να πηρε, αλλα σαν ενθυμιο? σαν κειμηλιο? οπως θελετε πειτε το, αλλων εποχων. Το ιδιο και αλλες κονσολες που κατα καιρους ειχα παρει για τα παιδια και επεζησαν. Το αγαπημενο μου ειταν, βεβαια το PSX, γιατι επερνα παντα ενα στα καραβια, και περνουσα μαζυ του, τις οποιες ελευθερες ωρες μου. (μηλαμε για πολυ καψημο) Οταν ξαναστεισα τις παλιες κονσολες και ειδα οτι λειτουργουν (καποιες μετα απο ψηλομαστρεμα) το τι χαρα πηρα, ρε παιδια, τι να σας πω? Ουτε το λοτο να επιανα. Επισης οταν ξαναζωντανεψα καποια παλαια πισακια, με την βοηθεια φιλων που μου χαρησαν καποια εξαρτηματα που δεν ευρισκα, (ευχαριστω πολυ παιδια) η διαβαζοντας οτι καποιος αλλος φιλος εφτιαξε την κονσολα η το πισι του με καποιο εξαρτηματακι που του εδωσα εγω, χαιρομαι και γελαω σαν παιδιακι. Ενταξει μπορω να κανω τα παντα σχεδον με το αεριοθουμενο κομπιουτερ μου, αλλα που και που κανα μισαωρο, στο πιου πιου μηχανακι, εχει αλλη "γλυκα". Ειμαι πουρειντζερ!