Αγάπησα έναν αλήτη (1971)

ARETARA

RetroNuts!
Joined
1 Σεπ 2010
Μηνύματα
2.134
Αντιδράσεις
2.278
Μια αισθηματική ταινία του 1971 θα δούμε στο παρόν. Είναι το Αγάπησα έναν αλήτη, μια παραγωγή της Κλακ Φιλμ σε σενάριο Πάνου Κοντέλλη, βασισμένο σε κείμενο του Νίκου Φώσκολου και σκηνοθεσία Απόστολου Τεγόπουλου.

Το θέμα - το καστ. Μια νεαρή φοιτήτρια της Ιατρικής, η Δώρα (Δώρα Σιτζάνη) ζει στην Αθήνα μαζί με τον μικρό αδερφό της, τον Γιωργάκη (Τάκης Γκιώκας). Τα παιδιά είναι ορφανά και η Δώρα δουλεύει σαν τραγουδίστρια σε νυχτερινό κέντρο ενώ ο Γιωργάκης δουλεύει μαθητευόμενος σε συνεργείο αυτοκινήτων πηγαίνοντας παράλληλα σχολείο. Η μικρή τους ιστορία είχε έτσι: Τα παιδιά χάσανε τη μάνα τους (Ειρήνη Κουμαριανού) από καρδιακή προσβολή και ο πατέρας τους (Κώστας Μπαλαδήμας) θα το ρίξει στο πιοτό και λίγο αργότερα θα ακολουθήσει τη μάνα τους. Τα παιδιά θα φύγουν από το νησί που μένανε για την Αθήνα όπου θα αναζητήσουν την τύχη τους. Αρωγό στην προσπάθεια θα έχουν τη γειτόνισσα Μαρία (Ελένη Ζαφειρίου) που θα τους συμπαρασταθεί.

Στο κέντρο όπου τραγουδάει η Δώρα θα γίνει ερωτικός στόχος από τον ιδιοκτήτη του (Δημήτρης Μπισλάνης), δεν θα υποκύψει όμως. Εκεί θα συναντήσει έναν αλκοολικό τον Αλέκο Ραΐση (Αλέκος Αλεξανδράκης) και θα προσπαθήσει να τον βοηθήσει να επανέλθει στη ζωή που είχε πριν. Ο Ραΐσης ήταν διάσημος καρδιοχειρούργος που τον είχε γνωρίσει η Δώρα στο νησί και ενθάρρυνε την απόφασή της να γίνει γιατρός. Σ' ένα θαλάσσιο ναυάγιο, όμως, θα χάσει τη γυναίκα του και το παιδί του και θα αυτό θα γίνει η αιτία να πέσει χαμηλά.

Η Δώρα δεν θα καμφθεί από την αρχική απροθυμία του Αλέκου και θα χρησιμοποιήσει την κυρά Μαρία ως μάνα της σε καρδιακή ασθένεια για να τον αναγκάσει να ξαναχειρουργήσει. Τελικά τα πράγματα θα πάρουν τον δρόμο τους και η Δώρα με τον Αλέκο θα συνεχίσουν μαζί.

Σχόλια. Πρόκειται για ένα τυπικό μελό που δεν διαφέρει σε πολλά από άλλα ομοειδή της εποχής. Το οικονομικό πλαίσιο της ανέχειας των φτωχών πλην τίμιων που προσπαθούν να ανελιχθούν από τη μία. Από την άλλη ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα, ο αλκοολισμός που απ' ό,τι φαίνεται ή υπονοείται (ανεξαρτήτως κοινωνικής ή οικονομικής στάθμης) πηγάζει από συγκεκριμένες δυσκολίες της ζωής που τα υποκείμενα δεν έχουν το κουράγιο ή τη διάθεση να αντιμετωπίσουν. Χιλιοειπωμένα θέματα που συχνά κουράζουν. Τίποτα το ιδιαίτερο ή το απρόσμενο ή το εξαιρετικό.

Το σενάριο είναι άνευρο, προβλέψιμο και απλοϊκό. Ελλείψει μάλιστα πλοκής οι σκηνές επανακουρδίζονται (πιοτό,μαγαζί, σπίτι) χωρίς αλλαγές. Στο ίδιο πλαίσιο και οι ερμηνείες των ηθοποιών που συμπαρασύρονται στο γενικό συρμό της μετριότητας. Κάπως διασώζεται η Δώρα Σιτζάνη λόγω της δροσιάς του νεαρού της ηλικίας της και των τραγουδιών που ερμηνεύει.

Ευχάριστη έκπληξη και ο μικρός που κάνει τον αδερφό της, ο Τάκης Γκιώκας που από μια μικρή έρευνα που έκανα δείχνει να σταματάει νωρίς τα κινηματογραφικά του βήματα, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '70.

Η σκηνοθεσία του Απόστολου Τεγόπουλου δεν προσθέτει αξία στο έτσι κι αλλιώς ανούσιο τελικό αποτέλεσμα. Η μουσική κάτι κάνει θα έλεγα με όμορφα κομμάτια από την επιτυχημένη από τότε συνεργασία του Γιώργου Κριμιζάκη με τη Σώτια Τσώτου (Κάνε τον σταυρό σου και προχώρα, Ε ψιτ, Το σπασμένο ρόδο). Καλή η φωτογραφία του Τάκη Καλατζή.

Φωτογραφίες.

1. Η Δώρα κάνει τον μικρό Γιωργάκη μπάνιο στη σκάφη...

alitis1.jpg








2. Ρετροβιβλία του μικρού Γιωργάκη (Φυσική Πειραματική).

alitis3.jpg




3. Το κάδρο της οικογένειας πριν τη χτυπήσει η τρικυμία.

alitis4.jpg




4. Η Δώρα με τον Ραΐση και τον αστυνομικό που ήταν έτοιμος να τον συλλάβει για αλητεία. Νομίζω είναι ο Παναγιώτης Τράικος.

alitis5.jpg




5. Ο Αλέκος με τη Δώρα στο τέλος.

alitis10.jpg

 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Άρτια παρουσίαση ως συνήθως, χίλια μπράβο.

Ακόμα και μέσα στην απλότητά του όμως, αυτό το τυπικό μελό ακουμπάει έστω και επιδερμικά τα προβλήματα της εποχής εκείνης. Κάτι δεν είναι και αυτό;

Με τσάκισες με τη Φυσική Πειραματική :)
 
Πίσω
Μπλουζα