ARETARA
RetroNuts!
- Joined
- 1 Σεπ 2010
- Μηνύματα
- 2.203
- Αντιδράσεις
- 2.588
Αγάπη για πάντα (1969)
RetroDB: http://retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%91%CE%B3%CE%AC%CF%80%CE%B7_%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1
Μια αισθηματική ταινία εξετάζω στο παρόν. Είναι η "Αγάπη για πάντα" μια παραγωγή της Φίνος Φιλμς σε σενάριο Νίκου Νικολαΐδη και Σταύρου Τσιώλη και σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη.
Το θέμα - το καστ. Ένας νέος πιανίστας σπουδαστής ωδείου, ο Δημήτρης (Γιάννης Φέρτης) γνωρίζει και ερωτεύεται μια πλούσια και αρκετά καλομαθημένη κοπέλα, την Ελένη Μαντούδη (Ζωή Λάσκαρη). Το ειδύλλιό τους θα προχωρήσει μέχρι τη στιγμή που θα επισκεφτεί τον Δημήτρη ο πατέρας της Ελένης (Ανδρέας Φιλιππίδης). Με σκοπό να χωρίσει το ζευγάρι, θα αποκαλύψει στον νεαρό ότι η κόρη του θα αρραβωνιαστεί σύντομα τον Κώστα (Μάκης Ρευματάς). Αυτό θα εξοργίσει τον Δημήτρη που θα διώξει την Ελένη από κοντά του. Η Ελένη θα δεχτεί να οριστούν οι αρραβώνες της με τον Κώστα. Την τελευταία όμως στιγμή θα υπαναχωρήσει και θα γυρίσει στον αγαπημένο της. Το ίδιο βράδυ όμως το ζευγάρι θα έχει αυτοκινητιστικό δυστύχημα όπου η Ελένη θα τη γλιτώσει με ελαφρά τραύματα, ο Δημήτρης όμως θα τραυματιστεί αρκετά σοβαρά και δη στα χέρια. Το γεγονός αυτό θα επιφέρει σημαντικές επιπτώσεις και στην ψυχολογική του κατάσταση.
Η Ελένη φεύγει από το σπίτι της και εγκαθίσταται στο σπίτι του Δημήτρη και των συγκατοίκων του (Πένυ, Κατερίνα Γώγου, Τάκης, Νίκος Κάπιος, Μαρία, Μαίρη Τρικουράκη). Με τη βοήθεια του καθηγητή πιάνου του Δημήτρη, Καμπανά (Νότης Περγιάλης) πιάνει δουλειά ως δακτυλογράφος. Ο τελευταίος θα καταφέρει να εξασφαλίσει επίσης για τον Δημήτρη μια υποτροφία για σπουδές πιάνου στο Παρίσι. Τώρα ο νεαρός πιανίστας θα πρέπει να επιστρατεύσει όλες του τις δυνάμεις ώστε να μπορέσει να δώσει ένα κονσέρτο πριν φύγει για το εξωτερικό.
Ο τραυματισμός του χεριού του ωστόσο θα τον αποθαρρύνει. Η Ελένη όμως στο πλευρό του θα τον ενθαρρύνει συνεχώς μέχρι την αποθεραπεία του. Θα γυρίσει όμως μετά στο σπίτι της κρίνοντας ότι είναι καλύτερα έτσι γιʼ αυτόν.
Ο Δημήτρης προετοιμάζεται για το κονσέρτο. Η παράσταση που θα δώσει θα είναι η καλύτερη δυνατή. Η Ελένη θα εμφανιστεί τελικά την τελευταία στιγμή. Το ζευγάρι θα επανενωθεί.
Σχόλια. Πρόκειται για μια τυπική αισθηματική ταινία, χαρακτηριστική της περιόδου, όπου, παρά την παρουσία καλών ηθοποιών το αποτέλεσμα δεν ξεφεύγει από τη μετριότητα. Και σε αυτό, σημαντικό ρόλο θα παίξει το φτωχό σενάριο. Αν και καταγίνεται αρχικά με ένα αρκετά ενδιαφέρον θέμα όπως αυτό της φοιτητικής/σπουδαστικής ζωής στην Αθήνα, εντούτοις δεν αποφεύγει τα κλισέ. Ο φτωχός νέος με τα όνειρα και η πλούσια κοπέλα που οι δικοί της θέλουν να παντρέψουν με έναν της σειράς της. Οι άνευροι διάλογοι και η έλλειψη εκπλήξεων καθιστούν την εξέλιξη εντελώς προβλέψιμη.
Το ζευγάρι Φέρτη-Λάσκαρη παρά τα νιάτα και τη ζωντάνια δεν δείχνει να έχει καλή χημεία, δεδομένου και του διαφορετικού στυλ των δυο ηθοποιών. Επίσης δεν αξιοποιούνται (με εξαίρεση ίσως τον Περγιάλη) καθόλου από το σενάριο οι δευτεραγωνιστές (Γώγου, Κάπιος, Φιλιππίδης, Κάκια Παναγιώτου, Ρευματάς) και περιορίζονται σε απλές διεκπεραιώσεις. Από τη γενική μετριότητα λοιπόν θα ξεχώριζα πρώτιστα τον Νότη Περγιάλη και κάπως την Κατερίνα Γώγου και τον Νίκο Κάπιο.
Στα συν της σκηνοθεσίας οι πολλές και καλές εξωτερικές λήψεις σε χαρακτηριστικά σημεία της Αθήνας αλλά και στον Πειραιά (αναφέρομαι παρακάτω και στις φωτογραφίες). Ο έμπειρος σκηνοθέτης Βασίλης Γεωργιάδης αλλά και γενικότερα η παραγωγή δεν πειραματίζονται αλλά στηρίζονται στη λάμψη της Λάσκαρη (που την εποχή εκείνη είναι στη μεγαλύτερη ίσως ακμή της) και βγάζουν άλλη μια εμπορική ταινία και τίποτα περισσότερο.
Πολύ καλή η μουσική του καταξιωμένου Κώστα Καπνίση που συνεισφέρει στο τελικό αποτέλεσμα. Καλή και η φωτογραφία του Νίκου Γαρδέλη.
Μικρά-μικρά. Το κλασικό κομμάτι που έψαχνε ο Δημήτρης στο δισκοπωλείο είναι το Κονσέρτο Νο 2 για πιάνο του Sergei Rachmaninoff σε εκτέλεση Sviatoslav Richter.
το ακούμε από τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λένιγκραντ (διευθυντής Kurt Sanderling) του 1959.
Video. Στιγμές της ταινίας.
Φωτογραφίες.
1. Ο Δημήτρης και η Ελένη μπροστά από δίσκους 45 στροφών (διακρίνεται και ο λογότυπος της τότε Columbia) στο δισκοπωλείο του πολυκαταστήματος Μινιόν. Το πολυκατάστημα Μινιόν στη συμβολή Πατησίων και Δώρου ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1934 και συνέχισε ως το 1998, οπότε και έκλεισε λόγω πτώχευσης. Ενδιάμεσα, τον Δεκέμβριο του 1980 υπέστη εμπρησμό και κάηκε ολοσχερώς για να επαναλειτουργήσει λίγα χρόνια αργότερα. Στο video που παραθέτω εδώ παρουσιάζεται σπάνιο οπτικό υλικό με τον ιδιοκτήτη Ιωάννη Γεωργακά κάποια χρόνια μετά τον εμπρησμό.
2. Η πρώτη συνάντηση των δύο νέων έξω από το σπίτι του Δημήτρη στην οδό Βουλγαροκτόνου 34 (πρέπει να είναι στην Νεάπολη).
3. Αριστερά, η Πένυ και ο Τάκης. Δεξιά ο πατέρας της Ελένης διαβάζει την εφημερίδα Εξπρές.
4. Αριστερά άποψη της μουσικής σχολής στην οποία φοιτά ο Δημήτρης. Στην πραγματικότητα πρόκειται για το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά στην πλατεία Κοραή. Σύμφωνα με το σχετικό λήμμα, μόλις τον προηγούμενο χρόνο επί δημαρχίας Αριστείδη Σκυλίτση είχε γίνει πλήρης εξωραϊσμός του θεάτρου, εσωτερικός, εξωτερικός και του φουαγιέ. Δεξιά ο καθηγητής του Δημήτρη, Καμπανάς.
5. Λήψη στην οδό Σουρή με μέτωπο προς την οδό Φιλελλήνων όπου διακρίνεται η φωτεινή επιγραφή του Olympic Palace Hotel (αριστερά). Δεξιά, η ίδια θέση σήμερα. Η εκκλησία είναι η Ρωσική εκκλησία της Αγίας Τριάδας.
6. Αριστερά, ο Δημήτρης νοσηλευόμενος στην αυλή του ΚΑΤ. Δεξιά, ο Δημήτρης και η Ελένη σε σούπερ μάρκετ. Διαβάζω δύο μάρκες καλσόν LARA και KITTY που τιμώνται προς 35 και 50 δρχ αντίστοιχα.
7. Το ωδείο μουσικό λύκειο που σπουδάζει ο Δημήτρης και φυσικά το εξαψήφιο νούμερο του τηλεφωνικού καταλόγου. Δεν κατάφερα να εξακριβώσω το πότε έγιναν επταψήφια τα τηλέφωνα στην Αθήνα, εκτιμώ ότι ίσως αυτό συνέβη αρχές της δεκαετίας του ʼ80. Για την ιστορία, η μετάπτωση σε δεκαψήφια νούμερα στην επικράτεια έλαβε χώρα στις 20/1/2002.
8. Αριστερά ο Δημήτρης επιχειρεί να ξαναπαίξει μετά το ατύχημα. Το συγκεκριμένο πιάνο είναι του οίκου Crasselt & Rahse. Σε μια σχετική καταχώριση που βρήκα (δεξιά) ένα πιάνο του ίδιου τύπου (αντίκα) τιμάται προς 1300 πολωνικά zloti (περίπου 420€ ).
RetroDB: http://retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%91%CE%B3%CE%AC%CF%80%CE%B7_%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1
Μια αισθηματική ταινία εξετάζω στο παρόν. Είναι η "Αγάπη για πάντα" μια παραγωγή της Φίνος Φιλμς σε σενάριο Νίκου Νικολαΐδη και Σταύρου Τσιώλη και σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη.
Το θέμα - το καστ. Ένας νέος πιανίστας σπουδαστής ωδείου, ο Δημήτρης (Γιάννης Φέρτης) γνωρίζει και ερωτεύεται μια πλούσια και αρκετά καλομαθημένη κοπέλα, την Ελένη Μαντούδη (Ζωή Λάσκαρη). Το ειδύλλιό τους θα προχωρήσει μέχρι τη στιγμή που θα επισκεφτεί τον Δημήτρη ο πατέρας της Ελένης (Ανδρέας Φιλιππίδης). Με σκοπό να χωρίσει το ζευγάρι, θα αποκαλύψει στον νεαρό ότι η κόρη του θα αρραβωνιαστεί σύντομα τον Κώστα (Μάκης Ρευματάς). Αυτό θα εξοργίσει τον Δημήτρη που θα διώξει την Ελένη από κοντά του. Η Ελένη θα δεχτεί να οριστούν οι αρραβώνες της με τον Κώστα. Την τελευταία όμως στιγμή θα υπαναχωρήσει και θα γυρίσει στον αγαπημένο της. Το ίδιο βράδυ όμως το ζευγάρι θα έχει αυτοκινητιστικό δυστύχημα όπου η Ελένη θα τη γλιτώσει με ελαφρά τραύματα, ο Δημήτρης όμως θα τραυματιστεί αρκετά σοβαρά και δη στα χέρια. Το γεγονός αυτό θα επιφέρει σημαντικές επιπτώσεις και στην ψυχολογική του κατάσταση.
Η Ελένη φεύγει από το σπίτι της και εγκαθίσταται στο σπίτι του Δημήτρη και των συγκατοίκων του (Πένυ, Κατερίνα Γώγου, Τάκης, Νίκος Κάπιος, Μαρία, Μαίρη Τρικουράκη). Με τη βοήθεια του καθηγητή πιάνου του Δημήτρη, Καμπανά (Νότης Περγιάλης) πιάνει δουλειά ως δακτυλογράφος. Ο τελευταίος θα καταφέρει να εξασφαλίσει επίσης για τον Δημήτρη μια υποτροφία για σπουδές πιάνου στο Παρίσι. Τώρα ο νεαρός πιανίστας θα πρέπει να επιστρατεύσει όλες του τις δυνάμεις ώστε να μπορέσει να δώσει ένα κονσέρτο πριν φύγει για το εξωτερικό.
Ο τραυματισμός του χεριού του ωστόσο θα τον αποθαρρύνει. Η Ελένη όμως στο πλευρό του θα τον ενθαρρύνει συνεχώς μέχρι την αποθεραπεία του. Θα γυρίσει όμως μετά στο σπίτι της κρίνοντας ότι είναι καλύτερα έτσι γιʼ αυτόν.
Ο Δημήτρης προετοιμάζεται για το κονσέρτο. Η παράσταση που θα δώσει θα είναι η καλύτερη δυνατή. Η Ελένη θα εμφανιστεί τελικά την τελευταία στιγμή. Το ζευγάρι θα επανενωθεί.
Σχόλια. Πρόκειται για μια τυπική αισθηματική ταινία, χαρακτηριστική της περιόδου, όπου, παρά την παρουσία καλών ηθοποιών το αποτέλεσμα δεν ξεφεύγει από τη μετριότητα. Και σε αυτό, σημαντικό ρόλο θα παίξει το φτωχό σενάριο. Αν και καταγίνεται αρχικά με ένα αρκετά ενδιαφέρον θέμα όπως αυτό της φοιτητικής/σπουδαστικής ζωής στην Αθήνα, εντούτοις δεν αποφεύγει τα κλισέ. Ο φτωχός νέος με τα όνειρα και η πλούσια κοπέλα που οι δικοί της θέλουν να παντρέψουν με έναν της σειράς της. Οι άνευροι διάλογοι και η έλλειψη εκπλήξεων καθιστούν την εξέλιξη εντελώς προβλέψιμη.
Το ζευγάρι Φέρτη-Λάσκαρη παρά τα νιάτα και τη ζωντάνια δεν δείχνει να έχει καλή χημεία, δεδομένου και του διαφορετικού στυλ των δυο ηθοποιών. Επίσης δεν αξιοποιούνται (με εξαίρεση ίσως τον Περγιάλη) καθόλου από το σενάριο οι δευτεραγωνιστές (Γώγου, Κάπιος, Φιλιππίδης, Κάκια Παναγιώτου, Ρευματάς) και περιορίζονται σε απλές διεκπεραιώσεις. Από τη γενική μετριότητα λοιπόν θα ξεχώριζα πρώτιστα τον Νότη Περγιάλη και κάπως την Κατερίνα Γώγου και τον Νίκο Κάπιο.
Στα συν της σκηνοθεσίας οι πολλές και καλές εξωτερικές λήψεις σε χαρακτηριστικά σημεία της Αθήνας αλλά και στον Πειραιά (αναφέρομαι παρακάτω και στις φωτογραφίες). Ο έμπειρος σκηνοθέτης Βασίλης Γεωργιάδης αλλά και γενικότερα η παραγωγή δεν πειραματίζονται αλλά στηρίζονται στη λάμψη της Λάσκαρη (που την εποχή εκείνη είναι στη μεγαλύτερη ίσως ακμή της) και βγάζουν άλλη μια εμπορική ταινία και τίποτα περισσότερο.
Πολύ καλή η μουσική του καταξιωμένου Κώστα Καπνίση που συνεισφέρει στο τελικό αποτέλεσμα. Καλή και η φωτογραφία του Νίκου Γαρδέλη.
Μικρά-μικρά. Το κλασικό κομμάτι που έψαχνε ο Δημήτρης στο δισκοπωλείο είναι το Κονσέρτο Νο 2 για πιάνο του Sergei Rachmaninoff σε εκτέλεση Sviatoslav Richter.
το ακούμε από τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λένιγκραντ (διευθυντής Kurt Sanderling) του 1959.
Video. Στιγμές της ταινίας.
Φωτογραφίες.
1. Ο Δημήτρης και η Ελένη μπροστά από δίσκους 45 στροφών (διακρίνεται και ο λογότυπος της τότε Columbia) στο δισκοπωλείο του πολυκαταστήματος Μινιόν. Το πολυκατάστημα Μινιόν στη συμβολή Πατησίων και Δώρου ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1934 και συνέχισε ως το 1998, οπότε και έκλεισε λόγω πτώχευσης. Ενδιάμεσα, τον Δεκέμβριο του 1980 υπέστη εμπρησμό και κάηκε ολοσχερώς για να επαναλειτουργήσει λίγα χρόνια αργότερα. Στο video που παραθέτω εδώ παρουσιάζεται σπάνιο οπτικό υλικό με τον ιδιοκτήτη Ιωάννη Γεωργακά κάποια χρόνια μετά τον εμπρησμό.
2. Η πρώτη συνάντηση των δύο νέων έξω από το σπίτι του Δημήτρη στην οδό Βουλγαροκτόνου 34 (πρέπει να είναι στην Νεάπολη).
3. Αριστερά, η Πένυ και ο Τάκης. Δεξιά ο πατέρας της Ελένης διαβάζει την εφημερίδα Εξπρές.
4. Αριστερά άποψη της μουσικής σχολής στην οποία φοιτά ο Δημήτρης. Στην πραγματικότητα πρόκειται για το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά στην πλατεία Κοραή. Σύμφωνα με το σχετικό λήμμα, μόλις τον προηγούμενο χρόνο επί δημαρχίας Αριστείδη Σκυλίτση είχε γίνει πλήρης εξωραϊσμός του θεάτρου, εσωτερικός, εξωτερικός και του φουαγιέ. Δεξιά ο καθηγητής του Δημήτρη, Καμπανάς.
5. Λήψη στην οδό Σουρή με μέτωπο προς την οδό Φιλελλήνων όπου διακρίνεται η φωτεινή επιγραφή του Olympic Palace Hotel (αριστερά). Δεξιά, η ίδια θέση σήμερα. Η εκκλησία είναι η Ρωσική εκκλησία της Αγίας Τριάδας.
6. Αριστερά, ο Δημήτρης νοσηλευόμενος στην αυλή του ΚΑΤ. Δεξιά, ο Δημήτρης και η Ελένη σε σούπερ μάρκετ. Διαβάζω δύο μάρκες καλσόν LARA και KITTY που τιμώνται προς 35 και 50 δρχ αντίστοιχα.
7. Το ωδείο μουσικό λύκειο που σπουδάζει ο Δημήτρης και φυσικά το εξαψήφιο νούμερο του τηλεφωνικού καταλόγου. Δεν κατάφερα να εξακριβώσω το πότε έγιναν επταψήφια τα τηλέφωνα στην Αθήνα, εκτιμώ ότι ίσως αυτό συνέβη αρχές της δεκαετίας του ʼ80. Για την ιστορία, η μετάπτωση σε δεκαψήφια νούμερα στην επικράτεια έλαβε χώρα στις 20/1/2002.
8. Αριστερά ο Δημήτρης επιχειρεί να ξαναπαίξει μετά το ατύχημα. Το συγκεκριμένο πιάνο είναι του οίκου Crasselt & Rahse. Σε μια σχετική καταχώριση που βρήκα (δεξιά) ένα πιάνο του ίδιου τύπου (αντίκα) τιμάται προς 1300 πολωνικά zloti (περίπου 420€ ).
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
