Με ντροπή μου ομολογώ πως τους περισσότερους δεν τους έχω διαβάσει #) Η ψήφος μου λοιπόν περιορίστηκε αναγκαστικά ανάμεσα σε Χολμς, Πουαρό, Μαρπλ και Μπέκα.
Και τελικά το κουκί πήγε στην "πτωχή πλην τίμια Ελλάδα"
Μ' αρέσει ο μικροαστός
Μπέκας, πώς να το κάνουμε. Γιατί είναι μεθοδικός, δεν εντυπωσιάζεται ούτε μία φορά από τη χλιδή των σπιτιών που πηγαίνει και τα υψηλά αξιώματα των ανθρώπων που ανακρίνει, έχει κοφτερό μυαλό, αίσθηση του καθήκοντος και μια ανθρωπιά στην αντιμετώπιση των υποθέσεων. Μου τα χαλάει λίγο όταν στραβοκοιτάζει τις κοπέλες με μίνι και τους νεαρούς με μούσια στα τελευταία μυθιστορήματα του Μαρή αλλά, όπως λέει κι ο ίδιος, "είναι μιας άλλης εποχής"
.
Νομίζω πως στα γενικά του χαρακτηριστικά ο Μπέκας έχει επηρρεάσει τον άλλον σταρ του ελληνικού, αστυνομικού μυθιστορήματος, τον
αστυνόμο Χαρίτο του Μάρκαρη.
Από "άλλους" μ' αρέσει ιδιαίτερα ο
επιθεωρητής Βαλάντερ του Χένινγκ Μάνκελ και η
αδελφή Φιντέλμα του Πήτερ Τρεμέιν. Ο πρώτος κάνει και ιδιαίτερα οξυδερκείς κοινωνικοπολιτικές παρατηρήσεις, ψάχνοντας ταυτόχρονα τις υποθέσεις του κι είναι πολύ "δουλεμένος" ως προσωπικότητα. Η δεύτερη αναλαμβάνει να μας δείξει και να μας πείσει πόσο υπέροχη και μπροστά ήταν η Ιρλανδία του 7ου αιώνα σε όλα (τέχνη, δίκαιο, θέση της γυναίκας, πολιτικό σύστημα) πριν έρθει η εγγλέζικη λαίλαπα
. Και ναι μεν με πείθει αυτή η νομικός - καλόγρια - ερασιτέχνης ντέτεκτιβ αλλά υπάρχουν φορές που φέρεται με τέτοια υπεροψία στον συνοδό της αδελφό Αδόλφο που μου 'ρχεται να την αρχίσω στα χαστούκια.
Με βάλατε στα αίματα για τους υπόλοιπους και νομίζω πως θα κάνω την αρχή απ' αυτόν τον φλύαρο λόρδο του μεσοπολέμου που αναφέρει ο
elephadas.
Αλήθεια
thor αυτός ο Μάρλοου, πόσο αλάνι είναι; Για να δω δηλαδή αν θα νικήσει τον λόρδο στα σημεία