Αγαπημένος ξένος ρετρό συγγραφέας

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας αριαδνη
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
δεν ειχα δει προσεκτικα τον τιτλο ,οποτε πιστευω ιουλιος βερν και δευτερος

εκτορ μαλω,παντα με τα δεδομενα του τοτε βεβαια
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ιούλιος Βερν

Τα περισσότερα βιβλία δεν μου ανήκαν, αλλά τα είχα δανειστεί από τη σχολική βιβλιοθήκη. Πρέπει να είχα τελειώσει όλο το ράφι με τον Ιούλιο Βερν.

Τη Μυστηριώδη Νήσο πρέπει να την είχα δανειστεί (από παιδική φίλη; ) και να την είχα διαβάσει μέσα σε 3 ημέρες, παρόλο που ήταν καμιά τριακοσαριά σελίδες σε αρχαΐζουσα γλώσσα. Μέχρι τότε δεν πίστευα ότι μπορούσα να διαβάσω τόσο γρήγορα. Αν θυμάμαι καλά τις λεπτομέρειες του δανεισμού, τότε μάλλον δεν είχα κλείσει ακόμη τα οκτώ.

Binge reading, πολλές δεκαετίες πριν πρωτακούσω τον όρο.

Τις 20.000 Λεύγες και τον Γύρο σε 80 Ημέρες τα είχα δει και σε κινούμενα σχέδια, τον Μιχαήλ Στρογκώφ και σε σίριαλ (ή ταινία; ). Θυμάμαι τη σκηνή που οι Μογγόλοι βάζουν πολύ κόσμο να περάσει σε μια μακριά σειρά μπροστά από τη μητέρα του Στρογκώφ και παρατηρούν με ποιο άτομο θα ξανακοιταχτεί. Έτσι μάνα και γιος προδίδονται και ο Μιχαήλ συλλαμβάνεται.

Υ.Γ. Πριν λίγα χρόνια ξαναδιάβασα τον Γύρο τόσο στο γαλλικό πρωτότυπο, όσο και σε καθαρευουσιάνικη μετάφραση του 19ου αιώνα. Με έκπληξη ανακάλυψα ότι ο Έλληνας μεταφραστής είχε αφαιρέσει το επεισόδιο πειρατείας που διαπράττει ο Φιλέας Φογκ στο πλοίο Henrietta για να το αναγκάσει να πλεύσει στο Λίβερπουλ αντί για το Μπορντώ. Στη μετάφραση, ο πλοίαρχος του «Ερριέτα»: συμφωνεί εκ των προτέρων ν' αλλάξει τον προορισμό του πλοίου. Να θεωρήθηκε άραγε ότι με την πειρατεία ο ήρωας του Βερν έδινε το κακό παράδειγμα στα παιδιά;
 
Τελευταία επεξεργασία:
το φαντάζομαι κι εγώ, από τα αγαπημένα μου, του Henri Troyat, Les Eygletière, που χρησιμοποιεί κατά κόρον γαλλικές βρισιές, πέρα από τα κλασσικά merde & cοn, τα οποία μεταφράζονται στα ελληνικά πιο ήπια, πχ. As-tu fini de faire le con, Jean-Marc? το οποίο μεταφράζεται, τελείωσες την επίδειξη, Ζαν-Μαρκ; επίσης το αρχαίζον L'araigne, που γράφτηκε το '38! και κάνουν θεραπείες με αφαιμάξεις και κολχισίνη!
 
Οι περισσότεροι εδώ μέσα βλέπω αγαπούσαν τον Βερν. Εγώ πάλι τον βαριόμουν αφόρητα! Μου είχαν κάνει δώρο το Δυο χρόνια διακοπές κι έκανα δυο χρόνια να τελειώσω το πρώτο κεφάλαιο. Δεν με ενθουσίασε καθόλου. Μου φαινόταν απίστευτα πολυλογάς και υπερβολικά περιγραφικός κάνοντας ώρες να φτάσει στο ζουμί της υπόθεσης. Ίσως και να κάνω λάθος, όμως αυτή την εντύπωση μου άφησε.
Αντιθέτως το πρώτο βιβλίο που τελείωσα απνευστί εκεί γύρω στα 7 ήταν το Με οικογένεια του Hector Malot. Και μετά πήρα και το Χωρίς οικογένεια το οποίο επίσης τελείωσα πολύ γρήγορα. Όμως δεν ξέρω αν ο Malot θεωρείται ο πιο αγαπημένος μου ξένος συγγραφέας επειδή τα βιβλία του είναι τα πρώτα που διάβασα. Θα έλεγα ότι ήταν κυρίως η Enid Blyton γιατί έχω διαβάσει όλα όσα έχει γράψει και μάλιστα τα κυνηγούσα μανιωδώς στη δημοτική βιβλιοθήκη (όπως έχω πει και παλιότερα, στο σπίτι μας σπάνια αγοράζαμε παιδική λογοτεχνία, προείχαν τα εκπαιδευτικά).
Ως δεύτερο πολυαγαπημένο στη σειρά βάζω τον Dickens. Πάντα μου άρεσε η βικτωριανή εποχή αλλά αυτό που με συνέπαιρνε κυρίως στις ιστορίες του ήταν ο τρόπος που προσέγγιζε τους αδύναμους, κυρίως όταν επρόκειτο για μικρά παιδιά. Όσο ζοφερή κι αν ήταν η ατμόσφαιρα που περιέγραφε στα βιβλία του, κάθε φορά που τελείωνα ένα από αυτά, ένοιωθα ότι είχα πάρει ένα ακόμη μάθημα για τις αξίες της ζωής.
Όσο για την Jane Austen και την θεία Άγκαθα, τις αγαπώ εξίσου αλλά άρχισα να τις διαβάζω μετά τα 14 οπότε δεν μπορώ να τις υπολογίζω στο παρόν θρεντ.
 
Πράγματι κι εμένα μου άρεσε πολύ ο Ιούλιος Βερν ως παιδί, και μιας και είχα πολύ φαντασία "ζούσα" τα βιβλία του ειδικά το Ταξίδι στο κέντρο της Γης, Από τη Γη στη σελήνη και γύρω από τη Σελήνη. Μεγάλη εντύπωση μου είχε κάνει η Κολομβιάδα, το κανόνι που εκτόξευσαν το διαστημόπλοιο για Σελήνη, όπως και το σύστημα που είχαν αέρα να αναπνέουν στο διάστημα. Καλές κακές χάρη σ' αυτές τις μεταφράσεις γνωρίσαμε αυτά τα μεγάλα έργα, και τώρα είναι εύκολο να πάρουμε και τα πρωτότυπα, εφ' όσον ξέρουμε και τη γλώσσα.
 
Ρετροψηφίζω Βερν. Κάπου στο μακρινό 65 μου χάρισε η αδερφή μου το πρώτο μεγάλο βιβλίο, το "Από τη γη στη σελήνη" του Βερν"*. Μέχρι τότε εξωσχολικά διαβάζαμε τη Διάπλαση των Παίδων και κόμιξ (Ντοναλντάκηδες όπως τα αποκαλούσε ο πατέρας μου που τα ανεχόταν μεν, δεν συμφωνούσε δε). Το διάβασα πολύ γρήγορα γιατί μου άρεσε πολύ και από τότε συνέχισαν και τα υπόλοιπα του Βερν, άλλα ενδιαφέροντα και άλλα κάπως βαρετά.

*Και εμένα με είχε εντυπωσιάσει τότε η ιδέα με την Κολομβιάδα και μάλιστα το σύστημα για να επιζήσουν από την επιτάχυνση, με διπλό πάτο με νερό που θα υποχωρούσε. Αργότερα έμαθα ότι τα υγρά είναι ασυμπίεστα, οπότε το σύστημα δεν θα δούλευε, αλλά ούτως ή άλλως θα γινόταν χαλκομανία οι αστροναύτες με την στιγμιαία και ακραία επιτάχυνση του κανονιοβολισμού......
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα