Αιχμάλωτοι του μίσους (1972)

[ARETARA]

Μία δραματική ταινία του 1972 παρουσιάζεται εδώ. Είναι η "Αιχμάλωτοι του μίσους", μία παραγωγή της Finos Films σε σενάριο και σκηνοθεσία Νίκου Φώσκολου.

Το θέμα - το καστ. Μία Ελληνίδα μέχρι πρόσφατα κάτοικος Αφρικής, η Βίκη Κουβαριώτη (Ζωή Λάσκαρη) αναγκάζεται λόγω του πολέμου που έχει ξεσπάσει στη χώρα που ζούσε (Κογκό) να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα ενώ τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας στην Αφρική θα χάσουν τη ζωή τους. Τον ερχομό της στην Ελλάδα θα παρακολουθήσει από κοντά ο εφοπλιστής Άγγελος φον Ζίραχ (Κώστας Καρράς) λόγω του πλοίου που τη μεταφέρει και έτσι σταδιακά ένας θυελλώδης έρωτας γεννιέται.

Στην Ελλάδα η Βίκυ έχει μόνο συγγενή τον αδερφό της (Νίκος Δαδινόπουλος) που έχει ένα πλυντήριο αυτοκινήτων και πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο αφού το πάθος του για τα χαρτιά τον έχει οδηγήσει στο χείλος της οικονομικής κατάρρευσης. Ως δια μαγείας όμως τα πράγματα αρχίζουν να βελτιώνονται θεαματικά. Ο αδερφός της με μια απελπισμένη κίνηση παίζει τα τελευταία του λεφτά και κερδίζει, η Βίκη κερδίζει μια θέση τραγουδίστριας σε ένα νυχτερινό κέντρο και παράλληλα γυρίζει ταινίες και κυκλοφορεί δίσκους. Η σχέση της με τον Άγγελο πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο.

Την επίπλαστη εικόνα ευτυχίας έρχεται να διαλύσει όμως η γραμματέας του Άγγελου, Τζίνα (Ελένη Ανουσάκη) η οποία για τους δικούς της λόγους αντιζηλίας θέλει να τους χωρίσει. Έτσι, αποκαλύπτει στη Βίκυ ότι όλα έγιναν χάρη στα λεφτά του Άγγελου και όχι τυχαία. Ο Άγγελος απαντάει με πρόταση γάμου στη Βίκη, κάτι που η τελευταία δέχεται. Η Τζίνα όμως δεν έχει πει την τελευταία της λέξη. Αποκαλύπτει στη Βίκη ότι ο Άγγελος είναι έμπορος παράνομων όπλων. Η Βίκη θα καταρρεύσει, όμως θα πάρει την εκδίκησή της. Ειδοποιεί την αστυνομία η οποία συλλαμβάνει τον Άγγελο. Ο τελευταίος καταδικάζεται σε τετραετή φυλάκιση. Βγαίνοντας είναι ένας άλλος άνθρωπος. Έχει χαρίσει όλη την περιουσία στα ορφανά της Μπιάφρας. Η Βίκυ θα είναι έξω από τον Κορυδαλλό και θα τον περιμένει μαζί με το παιδί τους, τον Φρειδερίκο φον Ζίραχ.

Σχόλια. Πρόκειται για ακόμα μία δραματική ταινία εμπνεύσεως και υλοποιήσεως made in Foskolos και αυτό φαίνεται σε κάθε σημείο της, με ό,τι θετικό και αρνητικό μπορεί να σημαίνει αυτό. Και όντως, για κάποιον που έχει εντρυφήσει στις ταινίες του σημαντικού Έλληνα δημιουργού δεν είναι δύσκολο να κάνει τις σχετικές επισημάνσεις.

Το πεδίο έστω και έμμεσο είναι ο πόλεμος και οι αλλαγές που επιφέρει αυτός στη ζωή, τον χαρακτήρα και την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων. Των ανθρώπων που είτε βρίσκονται υπό την ταυτότητα του άμαχου πληθυσμού και θύματος είτε υπό την ταυτότητα του διαχειριστή της επιχείρησης πόλεμος. Γιατί δεν είναι τίποτε άλλο από άλλη μία επικερδή επιχείρηση. Και οι δύο αυτές εκφάνσεις συναντώνται μοιραία στη συνάντηση των 2 ηρώων του έργου, της Βίκης και του Άγγελου.

Δύο άνθρωποι τόσο διαφορετικοί και όμως τόσο κοντά μεταξύ τους. Ίσως γιατί "τα ετερώνυμα έλκονται". Και ποιος είναι ο κοινός παρονομαστής; Η αναζήτηση της ευτυχίας, έστω και αν αυτή αποδειχτεί μοιραία. Και γύρω από αυτό περιπλέκονται ανθρώπινες ζωές, συμφέροντα, ο νόμος, η αξιοπρέπεια και τόσα άλλα που δύσκολα μπορούν να παντρευτούν μεταξύ τους. Και όμως, ο Φώσκολος με κάποιον περίεργο τρόπο μπορεί να τα ταιριάξει ώστε ο θεατής να μείνει ικανοποιημένος από την τελική έκβαση του έργου. Εκεί όμως τελειώνουν και τα (όποια) θετικά μπορεί κάποιος να πιστώσει.

Πράγματι, νομίζω ότι παρά τις καλές προθέσεις, παρά το σχετικά απροσδόκητο σενάριο και το σημαντικό καστ, το αποτέλεσμα κρίνεται μάλλον μέτριο. Και αυτό γιατί δεν έχει να παρουσιαστεί άλλο από μία επανάληψη του χρώματος και των προηγούμενων ταινιών, κατά το χειρότερο όμως. Παραμένει το πομπώδες ύφος, οι διάλογοι που μπορεί σε στιγμές να προκαλούν θυμηδία, τα γενναία και ιστορικά ονόματα, οι επεξηγήσεις και οι διευκρινήσεις σε κάθε στροφή του έργου (μη και δεν καταλάβει κάτι ο θεατής), ο απόλυτος χρωματισμός των ηρώων σε κλίμακες του ασπρόμαυρου. Όλο αυτό το concept, αν δεν καταντά γελοίο, κουράζει στην καλύτερη.

Μοιραία και οι ηθοποιοί κυμαίνονται στο ίδιο μήκος κύματος. Καρράς και Λάσκαρη δεν ξεφεύγουν από τη μετριότητα (καμία σχέση η Ζωή πχ με τη Στεφανία) αν και τολμώ να πω ότι μου αρέσει περισσότερο εδώ σαν γυναίκα από κάποιες παλαιότερες ταινίες. Κάποια καλύτερη εντύπωση μου αφήνει η Ανουσάκη όπου στη μνημειώδη σκηνή με τη Λάσκαρη που της λέει ότι ο Άγγελος είναι έμπορος όπλων δίνει ρέστα. Απλή διεκπεραίωση για τον Δαδινόπουλο ενώ και ο καλός ηθοποιός Γρηγόρης Βαφιάς περνά αδιάφορος.

Καλή στιγμή η μουσική σύνθεση του Γιώργου Χατζηνάσιου με σωστές στιγμές έντασης ακολουθεί τον ρυθμό. Δίνει πόντους η παρουσία της Λίτσας Σακελλαρίου.

Αρκετά καλή κρίνεται η φωτογραφία του Γιώργου Αρβανίτη που έχει κάνει και καλύτερες δουλειές.

Video.

1. Κολάζ από την ταινία με μουσικό χαλί τις συνθέσεις του Γιώργου Χατζηνάσιου.

2. Στιγμιότυπο με τον Άγγελο και τη Τζίνα.

Φωτογραφίες.

1. Η Βίκη έχει μεταφερθεί για νοσηλεία και συναντάται πρώτη φορά με τον αδερφό της και τη νύφη της (Νίκη Τσιγκάλου).

​

2. Βίκη και Τζίνα στα γραφεία της εταιρείας του Φον Ζίραχ.

​

3. Η Βίκη δίνει συνέντευξη στον δημοσιογράφο της κρατικής τηλεόρασης (Γιώργος Τσαούσης). Οι φωτογραφίες από πίσω είναι 2 από τους πρωταγωνιστές των τεκταινομένων στο Κογκό. Αριστερά ο Mobutu Sese Seco και δεξιά ο Joseph Casa - Vubu. Edit: Οπως πολύ σωστά αναφέρει ο RIO ο δεξιά εμφανιζόμενος είναι ο Moise Tshombe και όχι ο Joseph Casa - Vubu. Η τρίτη και ίσως ιστορικότερη μορφή που λείπει είναι αυτή του Patrice Lumumba.

​

4. Πρόβα για τη Βίκη και cameo εμφάνιση για τον Νίκο Φώσκολο ως σκηνοθέτη.

​

5. Ο Άγγελος με εμπόρους όπλων (Γρηγόρης Βαφιάς και Γιώργος Ζαϊφίδης).

​

 

[RIO]

3. Η Βίκη δίνει συνέντευξη στον δημοσιογράφο της κρατικής τηλεόρασης (Γιάννης Σαββαΐδης). Οι φωτογραφίες από πίσω είναι 2 από τους πρωταγωνιστές των τεκταινομένων στο Κογκό. Αριστερά ο Mobutu Sese Seco και δεξιά ο Joseph Casa - Vubu. Η τρίτη και ίσως ιστορικότερη μορφή που λείπει είναι αυτή του Patrice Lumumba.

Προβολή συνημμένου 210355​

Mια μικρή διόρθωση μόνο, στην δεξιά φωτο με το κουστούμι δεν είναι ο Casa-Vubu αλλά ο Moise Tshombe, άλλος ένας πρωταγωνιστής των γεγονότων στο Κογκό.

 

[ARETARA]

Αυθεντική φωτογραφία από το διαδικτυακό τόπο της Finos Films για την ταινία. Η Βίκη και ο αδερφός της στην επιχείρηση του τελευταίου (πλυντήριο αυτοκινήτων) που απ' ότι φαίνεται πρέπει να είναι στη Λεωφόρο Συγγρού 101 στον Νέο Κόσμο.

​

 

[elephadas]

Ο Δαδινόπουλος έμπαινε μαζί με το αυτοκίνητο στο πλυντήριο? Διότι το μαλλί του μου μοιάζει μούσκεμα.

Η ταινία δεν ήταν ρεαλιστική. Στην πραγματική ζωή ένας έμπορος όπλων, εκτός αν ήταν ψιλικατζής, θα ήταν αξιοσέβαστο μέλος της κοινωνίας, παράδειγμα προς μίμηση, και ούτε φυλακή θα έμπαινε ούτε θα μετάνοιωνε. Και αν έδινε τίποτε ψίχουλα στα παιδιά της Μπιάφρας, θα το έκανε με φανφάρες έτσι ώστε να θεωρηθεί μέγας φιλάνθρωπος. Και μετά θάνατον θα γινόταν εθνικός ευεργέτης.

 

[Stop Motion]

Μου άρεσε η Ανουσακη σ' αυτή την ταινία.Ξεχωριζει η ερμηνεία της περισσότερο απ όλο το καστ και την θεωρώ την πιο αξιομνημονευτη.

 

[ARETARA]

- Πώς βρέθηκες εδώ;
- Πριν ένα μήνα διάβασα στις εφημερίδες ότι χάρισες όλη την περιουσία σου στα ορφανά της Μπιάφρας. Από τότε αποφάσισα να πάρω το παιδί και να 'ρθω να σε περιμένω.
- Τώρα όμως δεν έχω τίποτα. Πώς θα ζήσουμε;
- Δεν πειράζει. Στο κάτω κάτω όλος ο κόσμος δεν κερδίζει τη ζωή του πουλώντας όπλα.

 

[SEBASTIAN]

Ο βαρύγδουπος και με απόλυτο δραματικό τόνο μονόλογος της Λάσκαρη σαν Βίκυ Κουβαριώτη διανθισμένος με πομπώδεις εκφράσεις και συσπάσεις του προσώπου, φωσκολικού ρεπερτορίου γαρ, περιγράφοντας τις εφιαλτικές στιγμές της στο Κογκό, είναι μια θηλυκή έκδοση της ανεπανάληπτης υποκριτικής δεινότητας και μαεστρίας του Κούρκουλου σαν Άγγελος Κρεούζης στο "Ορατότης μηδέν". Θα συμφωνήσω με τον Stop Motion για την Ελένη Ανουσάκη, και πιστεύω πως είναι η πιο εντυπωσιακή κινηματογραφική εμφάνιση της. Κυριολεκτικά εκπληκτική που κατάφερε σε καίρια σημεία του φιλμ να επισκιάσει ακόμα και την πρωταγωνίστρια. Φυσικά μόνο σαν ηθοποιός γιατί πιστεύω σαν γυναίκα η Ζωή έδωσε ρέστα στην ταινία. Αισθησιακή όσο πρέπει χωρίς να το διατυμπανίζει και ένα προσεγμένα τολμηρό ντύσιμο που την κολάκευε αφάνταστα. Πιστεύω πως είναι μια ταινία που βλέπεται με αρκετό ενδιαφέρον, αν και δεν συγκαταλέγεται στις κορυφαίες του Φώσκολου.

 

[TZELASO]

Εμένα μου αρέσει η ταινία. Βασικά, μου αρέσει γιατί παίζει ο Κώστας Καρράς και η Θεά Ζωή. Αλλά δεν καταλαβαίνω τι διαφορετικό ή τι χειρότερο έχει, από όλα τα υπόλοιπα βαρύγδουπα έργα του Φώσκολου που είναι πανομοιότυπα σε πομπώδεις εκφράσεις και ερμηνείες. Δηλαδή, το ίδιο τραβηγμένες δεν είναι και οι σκηνές σε όλα τα "Κοινωνία ώρα μηδέν", "Ορατότης μηδέν", "Η ζούγκλα των πόλεων" και δε συμμαζεύεται??? Όταν κάθεσαι να δεις ένα έργο του Φώσκολου, ξέρεις από την αρχή τι ακριβώς πρόκειται να δεις. Δεν υπάρχουν εκπλήξεις.

Ο βοηθός σκηνοθέτη στο εν λόγω έργο, ήταν ο κύριος Τάκης Γρηγοριάδης, ο οποίος ήταν πολύ φίλος του πρώην αφεντικού μου και διετέλεσε για πέντε περίπου χρόνια διευθυντής στην εταιρεία που δούλευα. Μου έλεγε διάφορα για το παρελθόν και για εκείνη την εποχή που σε κάποιες ταινίες της Finos Film, ήταν βοηθός σκηνοθέτη (ήταν τότε πολύ νέος βέβαια). Mου είχε πει λοιπόν, ότι ο Κινεζούλης που παίζει τον έμπορο όπλων, ήταν ο μάγειρας ενός κινέζικου εστιατορίου που υπήρχε εκεί κοντά που γίνονταν τα γυρίσματα και είχε δεχτεί να τους βοηθήσει να γυρίσουν τις σκηνές. Μου είχε πει ποιος ήταν και ο άλλος ασιάτης (ο οποίος δεν ήταν Κινέζος, ήταν άλλης εθνικότητας) αλλά δεν θυμάμαι καθόλου τι μου είχε πει.

 

[ARETARA]

Απόσπασμα με την πρώτη συνάντηση Βίκυς - Άγγελου στα γραφεία της εταιρείας.

https://www.facebook.com/video.php?v=594897908756154