Α, λοιπόν, αυτό κι αν ήταν περιπέτεια για μένα.
Εγώ κορίτσια το υπέστην αυτό το καταπληκτικό, αφού είχα αρχίσει να δουλεύω και αφού είχα πάρει αρκετά ένσημα. Άρα πρέπει να ήταν γύρω στο 1989 ή το 1990. Πήγα που λέτε, να ψηφίσω κάποια στιγμή εκεί τριγύρω, όντας περίπου 22 χρονών. Δίνω την ρημάδα την ταυτότητα και αρχίσαν να με ψάχνουν στους εκλογικούς καταλόγους. Δε με βρίσκανε. "Είστε σίγουρη ότι εδώ ψηφίζετε;" "Μάλιστα, είμαι σίγουρη". Κάποια στιγμή το κατάλαβαν. "Είστε η κυρία -ιτη;". 'Όχι, είμαι η κυρία -ίτου". Άρχισε ένας διάλογος, "Μα δεν είστε εσείς". "Μα, είμαι εγώ, κοιτάξτε και το πατρώνυμο και την ημερομηνία γέννησης".
Τελικά, κατάλαβα κι εγώ, κατάλαβαν και εκείνοι ότι κάποιος είχε μπει και απλά μου είχε αλλάξει το όνομα, πρώτον ΧΩΡΙΣ να με ρωτήσουν, δεύτερον ΧΩΡΙΣ καν να με ενημερώσουν ότι το έκαναν. Το άφησα έτσι για κάποια χρόνια. Άλλη κατάληξη είχε το επώνυμό μου στην ταυτότητα και άλλη στα δημόσια έγγραφα. Αυτό με προβλημάτιζε γιατί ήξερα ότι κάποια στιγμή θα μου δημιουργήσει ταραχή. Κάποια στιγμή, λοιπόν, χάνω την ταυτότητά μου και πάω να βγάλω καινούρια. Φυσικά, η καινούρια βγήκε με την κατάληξη -ίτη, αφού κάποιος φωστήρας την είχε διορθώσει και η οποία όμως δεν ήταν ίδια με όλα τα υπόλοιπα έγγραφά μου (π.χ.με τα ένσημά μου, όλα τα έγγραφα της εργασίας μου, τα συμβόλαια του σπιτιού μου, κλπ).
Όταν λοιπόν, αντιμετώπισα ένα μεγάλο πρόβλημα με την τράπεζα και μου είπαν ότι πρέπει να πάω να βγάλω χαρτί πως πρόκειται για ταυτοπροσωπία και να το έχω πάντα μαζί μου, έγινα τόσο έξαλλη που παραλίγο εκείνη την ημέρα να γκρεμίσω το γραφείο της βλαμμένης στην τράπεζα που μου έλεγε ότι μπορεί να είμαι η πρώτη μου ξαδέλφη!!!!!!! "Καλά", της λέω "με το ίδιο πατρώνυμο και την ίδια ημερομηνία γεννήσεως; Εδώ με αφήνουν και ψηφίζω!" Τίποτα αυτή, ανένδοτη. Πώς δεν την δάγκωσα, είναι να απορεί κανείς. Η κατάληξη ήταν ότι πήγα ΑΜΕΣΩΣ στο ληξιαρχείο Αθηνών, πήρα πιστοποιητικό γεννήσεως που με έγραφε με την κανονική μου κατάληξη -ίτου και από εκεί στον Δήμο Καλλιθέας όπου είμαι εγγεγραμμένη και απαίτησα να μου αλλάξουν το επώνυμο. Αφού έγινε αυτό, πήγα στην αστυνομία και έβγαλα πάλι νέα ταυτότητα που είχε την σωστή μου κατάληξη σε -ίτου. Έλεγα μόνο να μην πετύχω ποτέ το άτομο που μου άλλαξε το όνομα. Άει σιχτίρ! (Sorry).
Το αποτέλεσμα ήταν ότι εγώ είμαι -ίτου ενώ η μακαρίτισσα η μητέρα μου με την αδελφή μου που είναι πιο μικρή στην πορεία έγιναν -ίτη. Εκείνες το κράτησαν οπότε τώρα πια εγώ είμαι -ίτου και η αδελφή μου είναι -ίτη!!!!! Με τις υγείες μας.