Αλληλογραφία στα σχολικά θρανία

[DINO]

Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σήμερα, αλλά στην εποχή μου πολλοί από εμάς αλληλογραφύσαν με τα παιδιά που κάθονταν στα ίδια θρανία, στην απογευματινή ή πρωινή βάρδια (ειδικά αν ήταν του αντίθετου φύλλου)...

Εγώ θυμάμαι στην 1η Λυκείου, αλληλογραφούσα με κάποια Κωνστάντια (όχι Κωνσταντίνα). Γράφαμε περί ανέμων και υδάτων...

Το ίδιο και ο διπλανός μου καλός φίλος Ανδρέας, με κάποια Ρουμπίνη (είχαμε κάνει επιτυχία στα ονόματα)...

Αυτές ήρθαν κάποια μέρα για να δουν ποιοί είμαστε, απροειδοποίητα (στο διάλειμμα) αλλά εμείς βρισκόμασταν εκτός της αίθουσας. Έριξαν μια ματιά κάτω απ'το θρανίο και έφυγαν γρήγορα - γρήγορα...

Δεν συναντηθήκαμε ποτέ με τις κοπέλες αυτές...

Ούτε που θυμάμαι πως έληξε αυτή η "γνωριμία" εξ'αποστάσεως...

 

[domniki]

Μια παρομοια ιστορια θυμαμαι να μας εχει πει ο Turrican!!

Turri, θυμαμαι καλα???? Πες τα ολα!!! :cheers:

 

[Rakeesh]

Α μπα;

Μονο ΜΙΑ φορα, οταν ημουν πρωτη γυμνασιου. Ημουν σε προσθετο μαθημα το οποιο το καναμε οχι στην ταξη, αλλα σε εφεδρικη, οπου εκαναν και αλλα τμημαματα μαθημα ανα καιρους.

Εκει καποιος ειχε γραψει σε ενα θρανιο ενα ονομα τραγουδιου.

Με γραμματα αλλου χαρακτηρα καποια κοπελα εγραψε σχολια με ενα βελος (πχ 'αηδια' η κατι παρομοιο)

Απο κατω σχολιασα κι εγω

Ελαβα μια απαντηση (δε θυμαμαι τι)

Πολλααααααα χρονια αργοτερα, ανακαλυψα το ιντερνετ και εκανα κανονικο τσατ

 

[manos426f]

Στο γυμνάσιο αλληλογραφούσα έτσι με μια κοπέλα του 2ου γυμνασίου (εγώ ήμουν στο 1ο ) που καθόταν στο ίδιο θρανίο...

Για πολύ καιρό δε θέλαμε να δούμε ο ένας τον άλλο,έως ότου μου το ζήτησε κάποια στιγμή.Μου είπε πώς ήταν στο περίπου και δώσαμε ραντεβού στις βρύσες του σχολείου.Όταν σχόλασα,πήγα να δω και...έμεινα κάγκελο !

Η ίσως ομορφότερη κοπέλα του 2ου γυμνασίου ήταν εκεί και με περίμενε..!ΟΜΩΣ:

-Ήξερα ότι ήταν λίγο έως πολύ ψώνιο...

-Ήξερα ότι ο αδερφός της,που με περνούσε 3 χρόνια,δεν "αστειευόταν" καθόλου...

-Ήξερα ότι κάποιο γκόμενο είχε...

Έτσι,αποφάσισα να μην πάω να της μιλήσω και απλά την άλλη μέρα της έγραψα στο θρανίο ότι δεν ενδιαφερόμουν να τη γνωρίσω τελικά.Φυσικά,το πήρε ολίγον τι στραβά,καθότι δε περίμενε κάτι τέτοιο και δε μου ξανάγραψε ποτέ....

Χρόνια αργότερα την είδα στην TV,σχετικά πρόσφατα,σ' ένα b-κανάλι,να κάνει μία από αυτές τις βραδυνές εκπομπές που μοιράζανε δώρα σε όσους έπαιρναν τηλ. και "τα σκάγανε" (καθότι 090...) για να μιλήσουν με την παρουσιάστρια.Ήταν ακόμη εμφανίσιμη,αλλά δεν ήταν ανάλογη εκείνου του πανέμορφου κοριτσιού του γυμνασίου που θυμόμουν....

 

[Turrican]

Μια παρομοια ιστορια θυμαμαι να μας εχει πει ο Turrican!! Turri, θυμαμαι καλα???? Πες τα ολα!!! :cheers:

Που το θυμήθηκες πάλι εσύ;

Ήμουν πριν πολλά χρόνια στην σχολή μου...

Αλληλογραφούσα με μια κοπέλα στο θρανίο μου και στην διπλανή σειρά έκανε το ίδιο με μια άλλη κοπέλα ένας κολλητός μου φίλος. Μετά από καιρό συζητήσεων περί ανέμων και υδάτων κανονίστηκε συνάντηση και ήρθαν τα κορίτσια μια μέρα μετά το μάθημα και μας πήραν. Περιττό να πω τι εντύπωση και τι σούσουρο προκλήθηκε στο τμήμα.Μετά από μερικές ημέρες τα φτιάξαμε! Εκεί διαπίστωσα με πόνο ότι πάντα στο πρώτο ραντεβού πρέπει να πίνεις κάτι με καλαμάκι!!!!

 

[manos426f]

Εκεί διαπίστωσα με πόνο ότι πάντα στο πρώτο ραντεβού πρέπει να πίνεις κάτι με καλαμάκι!!!!

Eμ.......γιατί αυτό ακριβώς ;

 

[Turrican]

Eμ.......γιατί αυτό ακριβώς ;

Πήρα μια ζεστή σοκολάτα.... Μόλις με ένα χαμόγελο προσποιητής αυτοπεποίθησης πήγα να πιω μια γουλιά για να πάνε τα φαρμάκια κάτω , είδα έκπληκτος το ποτήρι να τρέμει!!! Μιλάμε έτρεμε το χέρι μου από το στρες και σίγουρα αυτή πρέπει να το κατάλαβε!!! oints: Το υπόλοιπο ρόφημα το ήπια σκύβοντας στην μόνιμα πλέον ακουμπισμένη κούπα στο τραπεζάκι!!Από τότε μόνο φραπέ!!!!!!!!!

 

[manos426f]

Αμ,αν είχες πάρει μπυρόνια,θα ήσουν άρχοντας ρε Turri....!

 

[Turrican]

Αμ,αν είχες πάρει μπυρόνια,θα ήσουν άρχοντας ρε Turri....!

........Θα την πάταγα σαν τον pontium με το μπυρολούσιμο!!!!

 

[manos426f]

Ρε,με τα μπυρόνια θα χαλάρωνες και δεν θα έτρεμες σαν ψάρι....!

 

[Turrican]

Χμμμ!!! Ανησυχητικό ακούγεται! Πρέπει να πιω για να σταματήσει το τρέμουλο!!!!

 

[theoritikos]

Δεν το ήξερα πως αυτή η "αλληλογραφία" ήταν διαδεδομένη!

Στο φροντιστήριο που πήγαινα όταν ήμουν 2-3 Λυκείου το συνηθίζαμε αυτό.

Μην περιμένετε τίποτα το σπουδαίο, κάποιος έγραφε μια βλακεία και κάποιος άλλος έγραφε κάτι ακόμα πιο χαζό.

Το κορυφαίο ήταν που κάποιο το χρησιμοποιούσαν για αγγελίες! Δεν ξέρω όμως αν είχε επιτυχία αυτό το σύστημα, μιας και το υιοθέτησαν λίγο πριν να τελειώσω το σχολείο.

θυμάμαι πάντως πως το σνόμπαρα το table-mailing (έτσι το λέγαμε με έναν καθηγητή μου), μιας και ήταν η εποχή που είχα ανακαλύψει τα forums και τα chat rooms.

 

[Stanfromgreece]

Πωπω παιδιά τί μου θυμήσατε τώρα! Οταν εγώ πήγαινα 1η Λυκείου στο 6ο Λύκειο Πειραιά, στην αντίθετη βάρδια από εμάς, στην τάξη μου ήταν ένα τμήμα της 1ης Γυμνασίου του 1ου Γυμνάσιου Πειραιά. Μια μέρα είδα πάνω στο θρανίο μου γραμμένα στοιχάκια από διαφορα τραγούδια που μου άρεσαν και εμένα. Ετσι έγραψα και εγώ,και έτσι ξεκίνησε η αλληλογραφία μας. Την έλεγαν Βούλα. Συνήθως γράφαμε για μουσική τον πρώτο καιρό, αλλά μετά αλληλογραφούσαμε κανονικά! Σχεδόν μισό θρανίο κάθε μέρα!!! Κάποια μέρα,αρρώστησα (δεν θυμάμαι τί είχα) και έκανα μερίκές μέρες να πάω στο σχολείο! Εκείνη ανησύχησε που δεν της έγραφα... Τότε ο ''διπλανός'' μου...έκανε την εξυπνάδα της ζωής του... της έγραψε πάνω στο θρανίο... το τηλέφωνο του σπιτιού μου ...φυσικά με πήρε για να μου πεί περαστικά και να δεί τί έχω... Από τότε είχαμε σχεδόν καθημερινή επικοινωνία... συναντηθήκαμε και αρκετές φορές...αλλά πάντα φιλικά ...Η φιλία αυτή κράτησε αρκετά χρόνια... ίσως 6 ή 7... μετά... πήρε ο καθένας τον δρόμο του... και χαθήκαμε

 

[Alucard]

Είχα την ατυχία αντί να μοιράζομαι το θρανίο με καμιά όμορφη κοπέλα από την άλλη βάρδια του σχολείου και να κάνω καμιά ενδιαφέρουσα γνωριμία, να πέσω πάνω σε έναν ανάρχα με τον οποίο βριζόμασταν όλη τη χρονιά στην 3η Λυκείου.

Λίγο τα νεύρα και το άγχος για τις εξετάσεις, λίγο οι ιδεολογικές διαφορές, το θρανίο είχε μετατραπεί περίπου σε υβριστικό τηλεοπτικό panel ιδεολογικών διαφορών. Στο τέλος γράφαμε να δώσουμε και ραντεβού για ξύλο αλλά (ίσως λόγω του ότι είχαμε βαρεθεί πλέον ο ένας τον άλλο) δεν το κανονίσαμε ποτέ.

 

[telonio]

Στο τέλος γράφαμε να δώσουμε και ραντεβού για ξύλο αλλά (ίσως λόγω του ότι είχαμε βαρεθεί πλέον ο ένας τον άλλο) δεν το κανονίσαμε ποτέ.

Καλή φάση!

Που είσαι Βαγγέλη, βαριέμαι ρε συ δεν κανονίζουμε να πλακωθούμε;

Nαι ρε καλή ιδέα!

Αντε να ανάψουν λίγο και τα αίματα!

Οκ μετά το σχόλασμα έτσι;

Έγινε!

Μην φύγεις ρε και περιμένω τσάμπα!

Τι λες τώρα ρε; φιλαράκια δεν είμαστε;

 

[QueenofHearts]

Χαχαχα! Καλά, τρελή ιστορία κι αυτή! Και μπράβο σ'όποιον άνοιξε το θρεντ γιατί είχα 2 ιστορίες και δεν ήξερα που να τις βάλω! Στη χυλόπιτα ή στις σχολικιές αναμνήσεις; Θα τις γράψω μόλις έχω λίγο παραπάνω χρόνο!

 

[domniki]

Ήμουν πριν πολλά χρόνια στην σχολή μου...

Αλληλογραφούσα με μια κοπέλα στο θρανίο μου και στην διπλανή σειρά έκανε το ίδιο με μια άλλη κοπέλα ένας κολλητός μου φίλος. Μετά από καιρό συζητήσεων περί ανέμων και υδάτων κανονίστηκε συνάντηση και ήρθαν τα κορίτσια μια μέρα μετά το μάθημα και μας πήραν. Περιττό να πω τι εντύπωση και τι σούσουρο προκλήθηκε στο τμήμα.Μετά από μερικές ημέρες τα φτιάξαμε! Εκεί διαπίστωσα με πόνο ότι πάντα στο πρώτο ραντεβού πρέπει να πίνεις κάτι με καλαμάκι!!!!

Ναι, καλα το θυμομουν ....χαχαχα, η ιστορια με το καλαμακι και τον φραπε εχει πολυ γελιο! Γιατι τοσο αγχος βρε ανθρωπε :wait2: Α, ο μονος λογος για να τρεμει το χερι μου ειναι να προσπαθω να σηκωσω μια μεγαλη κανατα με νερο και να μην μπορω...

Οσο για ιστοριες με γραμματα στο θρανιο, νομιζω οτι παντα στην αλλη βαρδια στο θρανιο μου καθοταν κοριτσι. Θυμαμαι οτι γραφαμε στιχους τραγουδιων, κανενα Smile και κανενα σκονακι

 

[Juanita]

Μια "κουφή" ιστορία...

Στην Α΄Λυκείου η αίθουσά μας ήταν στο ισόγειο το δε θρανίο μου δεν ήταν απλώς ζωγραφισμένο... :gdance: ήταν χαρακωμένο... με ποδοσφαιριστές, κύπελλα και συνθήματα: Θρύλε, θεέ μου... κλπ.

Την επόμενη χρονιά μας ανέβασαν στον α' όροφο. :go: Με τη διπλανή μου βρήκαμε το αγαπημένο μας θρανίο και το κουβαλήσαμε πάνω...

Στα μέσα του πρώτου τριμήνου οι καθηγητές σκέφτηκαν πως επειδή είμασταν πολύ ήσυχο τμήμα το να βρισκόμαστε με τα άλλα τμήματα θα... μας χάλαγε... :brick: Έτσι, μας κατέβασαν ξανά στο ισόγειο και εννοείται πως πήραμε και το θρανίο μας μαζί...

Την επόμενη, ψάχναμε να βρούμε το θρανίο μας, αλλά είχε εξαφανιστεί.8)

Γυρίσαμε όλες τις αίθουσες και ως δια μαγείας το βρήκαμε στην προηγούμενη αίθουσα... αυτή του α΄ορόφου.

Για κανα δύο μέρες ανεβοκατεβάζαμε το θρανίο μέχρι που αποφασίσαμε να αφήσουμε μήνυμα στον πίνακα για τα παιδιά του απογευματινού σχολείου.

Τελικά... διαπιστώθηκε πως και αυτοί ήταν φανατικοί Ολυμπιακοί και συναισθηματικά δεμένοι με το θρανίο μας και δεν ήθελαν να καθήσουν σε άλλο...:dribble:

 

[WalkerYannis]

Η σχολή μου συστεγαζόταν με ένα σχολείο - διαφορετικές βάρδιες. Στο θρανίο μου κάποτε κάλεσε για αλληλογραφία μία μαθήτρια. Ανταποκρίθηκα και ξεκινήσαμε μία παρέα διά...θρανίου. Συνεχίσαμε ακόμα και όταν έμαθα ότι ήταν ένα κοριτσάκι 13 ετών (!), τη στιγμή που εγώ ήμουν 19. Μάλιστα, ανταλλάξαμε τηλέφωνα (μόνο σταθερά υπήρχαν τότε) και συναντηθήκαμε για καφέ. Ωστόσο, λόγω των αυστηρών γονιών της, του φόβου...σκανδάλου (μας είχαν δει κάποιοι γνωστοί) αλλά και του φλερτ και των δύο από άτομα κοντινότερα στις ηλικίες μας, η φιλία δεν έμμελε να συνεχιστεί.

 

[Maverick]

Έγραφα ποιήματα πάνω στα θρανία μου.

Μετά τα έσβηνα και έγραφα καινούρια.

Μια μέρα βρήκα στο χώρο που έγραφα τα ποιήματά μου ένα ποίημα που δεν το 'χα γράψει εγώ.

Το έσβησα (αφού του 'ριξα πρώτα μια ματιά -κάτι για θάλασσες έλεγε-) και έγραψα ένα δικό μου...

Μετά μια συμμαθήτριά μου με ρώτησε αν μου άρεσε το ποίημα που μου 'γραψε ο... Θανάσης (ένας άλλος συμμαθητής μας)!

Εγώ ντράπηκα να ζητήσω από τον Θανάση να μου το ξαναγράψει και έτσι έχασα το μαναδικό ποίημα που έχει γράψει κάποιος άλλος για μένα...