την ταινια την ειχα ακουστά αλλά ποτέ δεν έκατσα να την δώ.Έκατσα να την δω τις τελευταίες ημέρες.Κι όμως μπορώ να πώ με συγκίνησε πολύ γιατί έβλεπα καταστάσεις που ζώ,όπως την απομάκρυνση των μελών της παρέας μου σιγά σιγά με τα χρόνια κτλ που πλέον σχεδόν είμαστε σαν άγνωστοι.Η τραγική ειρωνία είναι πως την ταινία αυτή την είχαν δεί στην εποχή της 2-3 φίλοι απ' την παρέα και εκεί που ανέλυαν την ταινία που τους είχε αγγίξει τότε ως 19ρηδες,θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν εξ' αυτών να λέει "φαντάζεστε να καταντήσουμε έτσι στο μέλλον πωπω μακρυά"