Ατάκες που σας έχουν σημαδέψει

[domniki]

Μεσα στα 115 επεισοδια-μαραθωνιο της αγαπημενης μας σειρας, πολλα εχουν ειπωθει και χαρακτει στη μνημη μας. Αν σκεφτει κανεις οτι η σειρα παιχτηκε για πρωτη φορα το 1985, ειναι απιστευτο πως ακομα την θυμομαστε και αναπολουμε στιγμες και συναισθηματα που μας χαρισε.

Βλεποντας κ'εγω την σειρα, προσδοκωντας και ελπιζοντας την ευτυχια για την γλυκια μας Καντυ, που μονο χαρα και αγαπη εδινε γυρω της, μια ατακα εμεινε χαραγμενη στη μνημη μου "ομως τα ονειρα εμειναν μονο ονειρα". Ειναι απο το επεισοδιο 100, αφου ολες της οι ελπιδες και τα ονειρα εχουν γκρεμιστει. Ενω βρισκοταν τοσο κοντα στην πολυποθητη ευτυχια, μεσα σε ενα δευτερολεπτο τα εχασε ολα και πηρε το δρομο χωρις επιστροφη.

Προβολή συνημμένου 58156

Θυμαμαι αργοτερα να χρησιμοποιω αυτη την ατακα παντου, οχι μονο για "ζητηματα εσωτερικης καυσεως", αλλα και για καθε αλλη περιπτωση που οι προσδοκιες μου αποδεικνυονταν τελικα περα απο την πραγματικοτητα. Η αδερφη μου ειχε φτασει σε στο σημειο του "οχι αλλο καρβουνο" και "ελεος πια", αλλα εγω ακαθεκτη Τωρα πια, μετα απο τοσα χρονια νιωθω ακομα περισσοτερο την συντριβη της Καντυ βλεποντας τα επιμαχα επεισοδια. Καποια πραγματα δεν αλλαζουν ποτε.

 

[Turrican]

Απ: Ατακες που σας εχουν σημαδεψει

Λοιπόν μια δυνατή ατάκα που με την ερμηνεία της Ματίνας Καρρά με άγγιξε ιδιαίτερα είναι στο επεισόδιο 99.

Η Candy μετά από την πολύ συγκινητική σκηνή με την σκάλα παίρνει τον δρόμο της επιστροφής. Η ζωή της έχει ξαφνικά αδειάσει και όλα γύρω της έχουν καταρρεύσει.

Κρύο!!! Κάνει τόσο κρύο απόψε! Και εγώ είμαι τόσο μόνη....

 

[QueenofHearts]

Απ: Ατακες που σας εχουν σημαδεψει

D2E Avert your eyes, please!!!




Επεισόδιο 28, η Κάντυ τρέχει μακρυά από το πάρτυ που κάνουν στη φάρμα του Τομ και κλαίει στηριγμένη σ'ένα δέντρο:

"Θέλω ν'ακούω τη φωνή σου, να κοιτάω τα λαμπερά σου τα μάτια, μακάρι να μπορούσα ν'αγγίξω τα χέρια σου ʼντονυ,μακάρι να μπορούσα.."

Ήμουν πολύ μικρή για να καταλάβω απόλυτα τι θα πει πως κάποιος έχει πεθάνει. Όταν η Κάντυ είπε αυτή τη πρόταση, κάθε φράση της ήταν σαν κάποιος να με χτύπούσε! Συνειδητοποίησα πως για την υπόλοιπη ζωή της και ποτέ πια δε θα ξαναβλεπε, δε θα ξανάκουε και δε θα ξανάγγιζε κάποιον τόσο αγαπημένο. Δεν είχε παρά τις αναμνήσεις της πια και τίποτε άλλο, ούτε καν μια φωτογραφία, κάτι. Η ζώη ξαφνικά μου φάνηκε τόσο μεγάλη χωρίς αυτόν.

​

Μετά από αυτό και για κανα-δυο τάξεις ακόμα στο δημοτικό είχα φάει φρίκη! Με εξόργιζε μέχρι και ο χρόνος που δε γυρνούσε πια, κοίταζα τα δευτερόλεπτα να περνάν στο ηλεκτρονικό μου Casio ρολογάκι και τρελαινόμουν! Φοβόμουν μήπως δεν ξαναδω τα αγαπημένα μου πρόσωπα! Μες τη φρίκη ήμουν!! Ευτυχώς με τον καιρό το φιλοσόφισα το θέμα και κάπου στη Τετάρτη-Πέμπτη Δημοτικού ηρέμισα

 

[domniki]

Δυστυχως οταν εβλεπα για πρωτη φορα την σειρα δεν ειχα δει το επεισοδιο 101. Και ειχα χασει ολα τα περιστατικα στο νοσοκομειο οπου η Καντυ προσπαθει με εργασιοθεραπεια να ξεπερασει την χωρισμο της. Τελευταια ομως χαρη στις αγαπητες candy-sisters ειχα την ευκαιρια να ευχαριστηθω με την ψυχη μου "πικρα". Μια απο τις πιο δυσκολες στιγμες ειναι οταν η Καντυ κανει το μεσημεριανο διαλειμμα απο την βαρδια της και σκεφτεται:

Aπο τοτε που χωρισα με τον Τερρυ η ζωη μου φαινεται πως δεν εχει πια κανενα νοημα.

Και φυσικα η αγαπημενη μου απο το 100

"Δεν θελω να δω κανεναν. Υποφερω τοσο"...κλαιγοντας στην αγκαλια του Αλμπερτ

 

[Turrican]

​

Στο επεισόδιο 56 ο καπετάνιος απευθύνεται σε πολύ αυστηρό τόνο στον Κούκι που έχασε το κουράγιο του και δοκίμασε να θέσει τέλος στη ζωή του!

" Το ταξίδι με το πλοίο είναι όπως η ίδια η ζωή! Υπάρχουν άγρια κύματα και δυνατοί άνεμοι που πρέπει κανείς να μπορεί να τους αντιμετωπίζει με ψυχραιμία πάντα! Kατάλαβες ; "

 

 

[domniki]

"Να μπορουσα να σταματησω το χρονο..."

 


Επεισοδιο 99, σκηνη στις σκαλες. Ο Τερρυ συντετριμμενος καταλαβαινει οτι ειναι η τελευταια φορα που βλεπει την Καντυ, η τελευταια φορα που την νιωθει κοντα του. Ο κοσμος γκρεμιζεται, η ζωη του χανεται, ολα τελειωνουν και αυτος ευχεται να μπορουσε να σταματησει το χρονο.

Εγω παλι θα ευχομουν να ειχα μια χειροβομβιδα να την ριξω στη Μιζουκι, που για 70 επεισοδια μας εχει να "ζουμε τον μυθο" του Τερρυ, ετσι ωστε ο πονος του χωρισμου να ειναι μεγαλυτερος. Πραγματικα η γυναικα αυτη εχει τρομερα σαδιστικα ενστικτα για να βασανιζει ετσι την γλυκια μας Καντυ, εναν ανθρωπο που μονο καλο εχει κανει στην ζωη του, και μαζι της και ολους εμας που συμπασχουμε.

 

[Arwyn-t]

Στο περιπου, οπως μου ερχεται αυθορμητα στο μυαλο: Καντυ στον Αλμπερτ, επ89, οταν ετρεξε ξωπισω του στο παρκο.

"Τωρα ειναι η δικη μου σειρα, η δικη μου!... Σε παρακαλω, ασε με να σε βοηθησω! Ετσι μονο θα σου δωσω λιγη απο την καλοσυνη που μου εδειξες!"

 

[nessie]

"O Terry σε αγάπησε επειδή ήξερε την αγνή ψυχή σου και τα ευγενικά σου συναισθήματα"

"Ναι! Και εγώ γι' αυτό τον αγάπησα! Γιατί ξέρει να θυσιάζεται..."

Είναι ο διάλογος Albert-Candy, μετά το επεισόδιο του χωρισμού

 

[domniki]

"O Terry σε αγάπησε επειδή ήξερε την αγνή ψυχή σου και τα ευγενικά σου συναισθήματα""Ναι! Και εγώ γι' αυτό τον αγάπησα! Γιατί ξέρει να θυσιάζεται..."

Είναι ο διάλογος Albert-Candy, μετά το επεισόδιο του χωρισμού

Ωχ, ρε nessie, τι μου θυμιζεις πρωινιατικα...ας το καλο πια, τοσο πίκρα δεν την μπορω (ρε Τελαμωνα, φερε τις γκιλοτινες....). Μα δεν μπορει να τελειωσει ετσι μια τοσο μεγαλη αγαπη...ας παω να διαβασω κανενα φικ, να ηρεμησω λιγακι

 

[candy]

Θα συμφωνήσω με την nessie.Η πιο συγκλονιστική ατάκα...Ένας φαινομενικά ασυμβίβαστος έρωτας με αυτές τις δύο προτάσεις,δίνει την τέλεια απάντηση σε όσους τον αμφισβητούν.Μια γυναίκα που ξέρει να αγαπά με την ψυχή της και ένας άντρας που προτίθεται να θυσιαστεί γι'αυτήν. :flower:

 

[Hachiko]

Θα συμφωνήσω με την nessie.Η πιο συγκλονιστική ατάκα...Ένας φαινομενικά ασυμβίβαστος έρωτας με αυτές τις δύο προτάσεις,δίνει την τέλεια απάντηση σε όσους τον αμφισβητούν.Μια γυναίκα που ξέρει να αγαπά με την ψυχή της και ένας άντρας που προτίθεται να θυσιαστεί γι'αυτήν. :flower:

Θα συμφωνήσω απόλυτα! #)

Και αυτά ακριβώς τα λόγια είναι όλο το νόημα αυτής της αγάπης νομίζω.

Αχ τι μου κάνατε... Ήμουνα που ήμουνα...

 

[domniki]

Αμαν ρε παιδια, παλι στην πικρα πεσαμε...αλλα οχι, δεν θα το βαλουμε κατω. Τοσα φανφικ υπαρχουν για να πνιξουμε τον πονο μας...(sorry Μαρια που δεν εχω αφησει σχολια στο τελευταιο σου επεισοδιο, αλλα τρεχω για τα καντυκα)

 

[domniki]

Για να προσθεσω μια ατακα που δυστυχως δεν την θυμαμαι ακριβως (πρεπει να ανατρεξω στα επεισοδια): οταν η Καντυ πηγαινει στη Νεα Υορκη σκεφτεται: αχ Τερρυ, η ζωη ειναι ωραια, αλλα πρεπει να το παραδεχτω καποιες φορες φαινεται ωραιοτερη... :wub: αχ, δεν θυμαμαι τα ακριβη λογια...αλλα ακουγεται τοσο ερωτευμενη και ευτυχισμενη :heartcloud: ειναι πραγματικα αυτο που λεμε "ανεβασμενη στο συννεφακι" :hurrah:

:heartcloud: :heartcloud: :heartcloud:

 

[Juanita]

"- Κάντυ, είναι ωραίο να μοιραζόμαστε τα πράγματα...

Είναι τόσο όμορφα που μπορούμε να μοιραζόμαστε και τα υπόλοιπα... χαρές... λύπες... τη ζωή!

...

- Ας δώσουμε μιά υπόσχεση Κάντυ... "

Τάδε έφη Άλμπερτ σκαρφαλωμένος στο δέντρο πλάι στην Κάντυ, θαυμάζοντας τον ουρανό και μοιράζοντας το κολατσιό στα δύο...

Η πεμπτουσία της συντροφικότητας με τον άνθρωπο που αγαπάς...

 

[Λορένα]

θυμαμαι το πασίγνωστο "εισαι πιο όμορφη όταν γελας, παρά όταν κλαις". Και ήταν και η πρωτη φορά που καταλαβα πόση δύναμη έχει ένα χαμόγελο.

 

[Juanita]

θυμαμαι το πασίγνωστο "εισαι πιο όμορφη όταν γελας, παρά όταν κλαις". Και ήταν και η πρωτη φορά που καταλαβα πόση δύναμη έχει ένα χαμόγελο.

Και η αλήθεια είναι πως ο Άλμπερτ έχει πει τουλάχιστον τρεις φορές στην Κάντυ τα παραπάνω λόγια..

Η πρώτη και η τελευταία είναι γνωστές...

Η άλλη στο manga πάντοτε είναι όταν τη βρίσκει να περιπλανιέται στο δάσος μετά την παγίδα του Νηλ...

 

[juliet]

Εμένα μου έμεινε η ατάκα στο λιμάνι όπου αποχαιρετούσε τον Τέρυ, αυτή που λέει κάποιος περαστικός δίπλα της:

Στη ζωή οι χωρισμοί είναι αναπόφευκτοι, αλλά όσο είμαστε ζωντανοί, υπάρχει πάντα ελπίδα...Αχχχ (σνιφ! σνιφ!)

 

[psyxakias1981]

Πωπω τραγικο.Εβλεπα κι εγω candy candy αλλα δεν τολμω να παρεμβω.Το thread γυναικοκρατειται γαρ!

 

[stakovios]

Θα αναφερθώ σε χαρακτηριστική σκηνή και όχι σε ατάκα, μιας και δεν θυμάμαι κάτι, πλην το "Άντονι" της Κάντι στο επεισόδιο της μοιραίας στιγμής που ο Άντονι σκοτώνεται από πτώση (μπλακ χιούμορ: αν και δεν ήταν γέρος, πήγε από πέσιμο). Είναι η σκηνή που πήγε στην τσιγγάνα ή σε κάτι τέτοιο , του έριξε τα χαρτιά και βγήκε ο χάρος!

 

[nansecrets]

Εγώ κάθε φορά που ακούω τον Τέρρυ στις σκάλες να λέει: "Όχι..όχι δεν μπορώ, δεν θέλω να φύγεις.. αν μπορούσα να σταματούσα τον χρόνο.. Μην λες τίποτα... Μ'ακούς Κάντυ;" ειλικρινά είμαι ράκος!!!! Το ζω στο έπακρο το σκηνικό!!! Μα από την πλευρά του Τέρρυ...