Panayiotis
Retro Member
- Joined
- 31 Δεκ 2009
- Μηνύματα
- 164
- Αντιδράσεις
- 14
Αγαπημένο αυτοσχέδιο το φυσοκάλαμο !
Φτιάχναμε και διπλά ή και τριπλά ακόμη τοποθετώντας ενδιάμεσα σπιρτόκουτο (το οποίο χρησιμοποιούνταν και ως θηκη για τα μηλαράκια) και τα τυλίγαμε με μονωτική ταινία, μαύρη, κόκκινη, μπλέ...Όταν τελείωνε ήταν ένα έργο τέχνης !! Με τα μικρά κομματάκια που περίσσευαν κάναμε ακόμη και στόχαστρα ! Φοβερές αναμνήσεις ! Τα μηλαράκια (όπως τα λέγαμε) τα κόβαμε από τα γνωστά θαμνάκια, τα βάζαμε σε σακουλάκια ή στις τσέπες και ξεκινούσε ο πόλεμος ! Πολλές φορές έβαζα μια χούφτα στο στόμα και φεύγαν σαν πολυβόλο
Ακόμη θυμάμαι την γεύση αυτών που άνοιγαν επειδή ήταν λίγο μεγαλύτερα και δεν χωρούσαν στο στόμιο....
Επίσης ένα αλλο ήταν ενα όπλο-μαδέρι που χρησιμοποιούσαμε παλιό βρακολάστιχο
(για να μην σπάει εύκολα) και εκτόξευε στραβωμένα καρφια (και συνήθως σκουριασμένα...) που βρίσκαμε από νεόχτιστες οικοδομές ! Το χω σαν ανάμνηση αλλά δεν έχω την πλήρη εικόνα του...
Ένα ακόμη φοβερό παιχνίδι (για το σκότωμα της ώρας κυρίως) μου το είχε φτιάξει ο πατέρας ή η μητέρα μου, κάτι σαν γιο γιο με κλωστή και ένα μεγάλο κουμπί στη μέση (μέσα από τις τρύπες του κουμπιού περνούσε η κλωστή). Το έβαζες στα δάχτυλα, το κουνούσες έξω μέσα για πάρει φόρα και μετά το συνέχιζες.....αγαλλίαση......
Τέλος οι γνωστές χάρτινες σαϊτες που κάναμε και ανεβαίναμε πολλές φορές στις ταράτσες για να τις πετάξουμε και τα δευτερόλεπτα που έκαναν για να πέσουν στο έδαφος μας έμοιαζαν ώρες !!
Φτιάχναμε και διπλά ή και τριπλά ακόμη τοποθετώντας ενδιάμεσα σπιρτόκουτο (το οποίο χρησιμοποιούνταν και ως θηκη για τα μηλαράκια) και τα τυλίγαμε με μονωτική ταινία, μαύρη, κόκκινη, μπλέ...Όταν τελείωνε ήταν ένα έργο τέχνης !! Με τα μικρά κομματάκια που περίσσευαν κάναμε ακόμη και στόχαστρα ! Φοβερές αναμνήσεις ! Τα μηλαράκια (όπως τα λέγαμε) τα κόβαμε από τα γνωστά θαμνάκια, τα βάζαμε σε σακουλάκια ή στις τσέπες και ξεκινούσε ο πόλεμος ! Πολλές φορές έβαζα μια χούφτα στο στόμα και φεύγαν σαν πολυβόλο
Ακόμη θυμάμαι την γεύση αυτών που άνοιγαν επειδή ήταν λίγο μεγαλύτερα και δεν χωρούσαν στο στόμιο....Επίσης ένα αλλο ήταν ενα όπλο-μαδέρι που χρησιμοποιούσαμε παλιό βρακολάστιχο
(για να μην σπάει εύκολα) και εκτόξευε στραβωμένα καρφια (και συνήθως σκουριασμένα...) που βρίσκαμε από νεόχτιστες οικοδομές ! Το χω σαν ανάμνηση αλλά δεν έχω την πλήρη εικόνα του...Ένα ακόμη φοβερό παιχνίδι (για το σκότωμα της ώρας κυρίως) μου το είχε φτιάξει ο πατέρας ή η μητέρα μου, κάτι σαν γιο γιο με κλωστή και ένα μεγάλο κουμπί στη μέση (μέσα από τις τρύπες του κουμπιού περνούσε η κλωστή). Το έβαζες στα δάχτυλα, το κουνούσες έξω μέσα για πάρει φόρα και μετά το συνέχιζες.....αγαλλίαση......
Τέλος οι γνωστές χάρτινες σαϊτες που κάναμε και ανεβαίναμε πολλές φορές στις ταράτσες για να τις πετάξουμε και τα δευτερόλεπτα που έκαναν για να πέσουν στο έδαφος μας έμοιαζαν ώρες !!
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
