Αχ! Πόσο θα ήθελα!...

[divined]

Ωραίες οι αναμνήσεις.

Και εγώ θα ήθελα να ήμουν ξανά 13 και να παίζαμε με τα ξαδέρφια μου στο c64.

Να ήμουν 15 και να έβγαινα βόλτες στο Παγκράτι με τον παιδικό μου φίλο.

Να ήμουν 16 και να με καλεί πάλι ο ίδιος φίλος να ξεκολλήσω απο την Amiga και να πάμε για καφέ.

Να ήμουν 19 και να προγραμμάτιζα ασταμάτησα σε Turbo Pascal μέχρι το βράδυ.

Να ήμουν 20 και πάλι φοιτητής να συζητάμε με τον τρελό Γιάννο για ταξίδια στο χρόνο.

hehe. Τέρμα η ονειροπόληση. Θα έχανα την κόρη μου αν γυρνούσα πίσω και αυτό δεν το αλλάζω με τίποτα!!

 

[don dokken]

....Μαρα,Κατερινα,Ρεα,Ντομινικ,Τζενιφερ,Μινα,Σαρα....

καθενας με τον πονο του..

αηδιες..

Θα θελα να πηγαινα για φραπε στις 12 και να φευγω στις ..7.

 

[spirosp]

Θα ηθελα απλα να ξαναγινω παιδι,,! Να κανω βολτες με το Bmx, να παιξω "μακρυνακι" η "πλακωτακι" με ta panini, να ξαναβαλω φωτια στο νεροχυτη..(χαχαχαχαχχα!) να περιμενω μετρωντας τα δευτερολεπτα αποχαυνωμενος μπροστα στην ξυλινη tv που ειχαμε βλεπωντας αυτο

http://www.youtube.com/watch?v=JESbYFPKwPk

και να ανυπομονω για τον αστυνομο σαινη..Και αλλα πολλα!

 

[thamonas]

Ποσό θα ήθελα να 8-9 χρονών, να επιστρέφω από σχολείο και να παίζουμε με τους φίλους μου στο playroom με Playmobil, στρατιωτάκια, επιτραπέζια και ατάρι. Να βλέπω Μάχη των πλανητών, Βασιλιά Αρθούρο και Ρόύι. Να πηγαίνουμε τα Σάββατα για σουβλάκια και να νοικιάζουμε βιντεοκασέτες να τις δούμε σε κάποιο σπίτι όλοι μαζί παρέα.

Πόσο θα ήθελα να ήμουν στο Γυμνάσιο, να πηγαίνουμε για μπάσκετ κάθε Παρασκευή μέχρι τελικής πτώσεως, και μετά να ετοιμαζόμαστε για τα ΄πρώτα μας "σοβαρά" πάρτι που χορεύαμε μπλουζ και τα "φτιάχναμε" με κορίτσια.

Πόσο θα ήθελά να ήμουν στο Λύκειο, να ξαναζήσω τις πρώτες βράδυνες εξόδους, τις πρώτες διακοπές με την παρέα μόνοι μάς, το πρώτο μεθύσι, τον πρώτο έρωτα...και βέβαια ξέροντας ότι θα κατέληγα Αμερική για σπουδές, να μην προετοιμαζόμουν για πανελλήνιες και να περνούσα μια ανέμελη τρίτη Λυκείου!!

Πόσο θα ήθελα να ξαναγίνω 18 και να ξαναζήσω όλη την φοιτητική μου ζωή, μέρα προς μέρα, με μυαλά που έχω σήμερα...Τι εμπειρίες! Την πρώτη μέρα που έμεινα στο δικό ΜΟΥ διαμέρισμα παρέα με τον συγκάτοικο μου και τους γονείς μου έναν ωκεανό μακριά και 7 ώρες διαφορά!! Η απόλυτη ελευθερία, απίστευτο συναίσθημα! Τι ωραία πού ήταν να έχεις τόσο ελεύθερο χρόνο και να τον διαχειρίζεσαι όπως θέλεις...Τι φανταστικά να έχεις τόσες επιλογές, μηδενικό έλεγχο πέρα από την συνείδηση σου και να βρίσκεσαι στην καλύτερη φοιτητούπολή του κόσμου (προσωπική άποψη). Θέλεις να διαβάσεις? διάβασε..να πας σινεμά? πήγαινε...να πας για καφέ με τους κολλητούς σου ή με την κοπελίτσα από την Βενεζουέλα που γνώρισες χθες στην καφετερία του πανεπιστήμιου?...πήγαινε, θέλεις να πας ιστιοπλοΐα στο ποτάμι, πήγαινε... να λιώσεις στο IBM compatible σου (χα χα έτσι τα λέγαμε τότε θυμάστε?) με το Quest for Glory, Civilization, X-com, 7th Guest, κ.λ.π?, λιώσε...να αράξεις σπίτι με το συγκάτοικο σου να φάτε πίτσα ή κινέζικο και να νοικιάσετε VHS, άραξε..να βγεις καθημερινή Δευτέρα για ποτό το βράδυ και να γυρίσεις ότι ώρα θέλεις σπίτι σου και με οποία θέλεις, κάντο!

Βέβαια όλα αυτά με την προϋπόθεση να ξαναγύριζα στο σήμερα, να ήμουν παντρεμένος με την ίδια γυναίκα, και βέβαια να είχα τα 2 υπέροχα παιδάκια μου που έχω και αυτή τη στιγμή στιγμή που γράφω αυτό το κείμενο...Θα προτιμούσα το σήμερα χωρίς την οικονομική κρίση βέβαια

 

[Rinus Cesar]

Ααααχ πόσο θα 'θελα ...

- Να 'μαι 9 - 10 ετών παιδάκι, να είναι Κυριακή βραδάκι, να είμαι με την οικογένειά μου και τους οικογενειακούς μας φίλους στην παλιά ασπρόμαυρη τηλεόραση του εξοχικού μας, να πατάμε το κουμπί και μετά .... τσουυυπ !!! "Ημερολόγιο ενός θυρωρού", με Κλημεντίνη, με Γιαταγάνα, με Πουνέντε, με Μικέ Παρδάλογλου κλπ κλπ .....

- Να είμαι 10 ετών παιδάκι, να είναι Κυριακή απόγευμα, να ανοίγω την ασπρόμαυρη τηλεόραση του εξοχικού και ... να με πορώνει το τραγούδι της εισαγωγής ενός καινούριου καρτούν που ... μόλις κάνει το ντεμπούτο του : "Searching for a distant star, Heading off to Iscandar, οur Starblazers" !!!

- Και μόλις τελειώνει το καρτούν, να παίρνω, λέει, τα κυάλια, να στρώνομαι στη βεράντα του εξοχικού και .... να περιμένω πώς και πώς να φανεί στο βάθος, πίσω από το νησάκι Ράφτη, το μικρούλι Ro/Ro Μύκονος !!!! Και να το παρακολουθώ με "θρησκευτική ευλάβεια" να πλησιάζει σιγά - σιγά στο λιμάνι του Πόρτο Ράφτη, και να μετράω - βλέποντας με τα κυάλια - ένα ένα τα φορτηγά που βγαίνουν απ' τη μπουκαπόρτα του, και μετά ένα ένα τα φορτηγά που μπαίνουν απ' τη μπουκαπόρτα του ... Κι όλες αυτές οι σκηνές να μού προκαλούν, σε ηλικία 10 ετων, μιαν απροσδιόριστη μαγεία .... Είτε το πιστεύετε είτε όχι, όποτε τελευταία περνάω απ' το Πόρτο Ράφτη σκέφτομαι : "αχ, να φανεί ξανά απ' το βάθος, πίσω απ' το νησάκι Ράφτη, το "Μύκονος" " [το οποίο .... είναι παλιοσίδερα εδώ και πολλάαααα χρόνια ... ] ...

- Να εμφανισθούν ξανά, από το πουθενά, τα αγαπημένα θερινά σινεμαδάκια μου : Σινέ Πόρτο Ράφτη, Σινέ Καλός Γυαλός και Σινέ Αυλάκι που ομόρφαιναν τη διαμονή μας στο εξοχικό [θυμάμαι δεν είχαμε χάσει ούτε μία ταινία από Λουί Ντε Φινές] .... Σινέ Άνοιξη και Σινέ Φλερύ στου Ζωγράφου .... Νύχτες που περνούν που δεν θα ξαναρθούν μ' αγιόκλημα και γιασεμί ....

- Να ήμουν 13 - 14 ετών και να παίζω μπάσκετ στις μπασκέτες στις αλάνες της γειτονιάς μου [που εδώ και χρόνια δεν υπάρχουν πια] !!! Και μετά το παιχνίδι η παρεούλα να έχει αποφασίσει την ... υπέρβαση : "Η αγαπημένη μας μουσική είναι η χέβι μέταλ !!! Όμως το Μουσικόραμα δεν βάζει χεβι μέταλ, παρόλο που συμπληρώσαμε το "κουπόνι διαμαρτυρίας" του Γιάννη Κουτουβού στο περιοδικό "Αγόρι" με τίτλο "Απαιτώ το Μουσικόραμα να δείξει χέβι μέταλ" !!! Έτσι, η μόνη ευκαιρία για να δούμε βιντεοκλίπς με τα αγαπημένα μας χέβι μέταλ συγκροτήματα είναι η καφετέρια BEST στην Ηλιούπολη με το βίντεο και τη συλλογή από βιντεοκασέτες με χέβι μέταλ !!! Γι' αυτό .... βάλτε καθένας ό,τι εικοσάρικα, δεκάρικα κλπ έχει για να πάρουμε ταξί να πάμε μέχρι Ηλιούπολη" !!!

Και κατόπιν τούτου ....

- Να ήμουν 13 - 14 ετών και η τηλεόραση της BEST να δείχνει, από βιντεοκασέτα, το βίντεο του BALLS TO THE WALL των πολυ- αγαπημένων μου ACCEPT !!! Κι εγώ να έχω "κολλήσει" τη μούρη μου στην οθόνη για να "ρουφήξω" όσα περισσότερα μπορώ από αυτό που βλέπω [από φάτσες των Accept, από "στήσιμο" των κιθαριστών κλπ] γιατί .... ξέρω ότι δεν θα το ξαναβρώ μπροστά μου !!!

- .... ενώ σήμερα που υπάρχει το Youtube, το download κλπ κλπ .... ο σημερινός 14χρονος έχει, ανά πάσα στιγμή ό,τι ποθήσει η ψυχή του από οποιονδήποτε καλλιτέχνη οποιουδήποτε είδους !!! Γι' αυτό .... Αχ! Πόσο θα ήθελα να γυρίσω ξανά σε εκείνη την εποχή : Να μην υπάρχουν όλες αυτές οι σημερινές ευκολίες, που μάς παρέχουν "στο πιάτο" οποιδήποτε μουσικό άκουσμα !!! Για να είναι η "πρόσβασή" μας στον κόσμο ενός καλλιτέχνη, η λήψη των μουσικών μας πληροφοριών και άλλα παρόμοια μια μικρή, γοητευτική περιπέτεια !!! Άλλωστε, μέσα από αυτή τη "μικρή γοητευτική περιπέτεια" γίναμε καλοί ακροατές μουσικής και μάθαμε να ακούμε τα τραγούδια "σε βάθος", προσέχοντας ακόμη και τις πιο μικρές λεπτομέρειές τους !!! Κι ας μην είχαμε ούτε ..... το 1/10 των μουσικών ακουσμάτων και μουσικών πληροφοριών που έχουν οι σημερινοί 14χρονοι .....

 

[morpheus]

αχ ποσο θα θελα να γυρισω το χρονο πισω στα παιδικα μου χρονια...τοτε που δε με ενοιαζε τιποτα απολυτως.το μονο που σκεφτομασταν ηταν ποτε θα ερθει το απογευμα μετα το σχολειο, το Σ/Κ, οι γιορτες και το καλοκαιρι για τρεξουμε και να παιξουμε ολη την ημερα.θυμαμαι τις καρτες με τους ποδοσφαιριστες και με τα transformers, τα στρατιωτακια, το κρυφτο, το κυνηγητο, τις ατελειωτες ωρες παιχνιδιου... (απο ενα σημειο και μετα δε μπορω να πω οτι εζησα πραγματικα παιδικα χρονια...)

θα δινα τα παντα για να γυρισω 20 χρονια πισω τον χρονο για να ξαναζησω αυτα που εκανα μικρος, να ζησω αυτα που δεν εζησα, να αλλαξω και να διορθωσω καποιες ασχημες στιγμες...

θα εδινα τα παντα για να γινω ξανα παιδι...

 

[spirtoulis]

Τώρα που είναι Σεπτέμβρης θυμήθηκα τα σχολικά είδη που αγόραζα και πόσο όμορφα μύριζαν. θα ήθελα να είχα μία ζχρονομηχανή και να έμπαινα πάλι σε ένα βιβλιοπωλείο της δεκαετίας του 80 να δω όλα εκείνα τα μολύβια , τις κασετίνες, τις σβήστρες , τα τετράδια που είχαν εικόνες με κοριτσάκια και μύριζαν φράουλα.

 

[TERRY PANTHRO]

Εγώ ανήκω σε μια γενιά('91) μεταβατική,που από την μια προλάβαμε έστω και λίγο(έγω μπορώ να πω πιο πολύ) τον τρόπο ζωής των 80's-90's και από την άλλη τον εκ-μοντερνισμό των 00's..Πάντως προσωπικά κόλλησα στο πρώτο και νοσταλγώ κάτι εποχές που τελειώναμε από το σχολείο και παίζαμε όλη μέρα διάφορα παιχνίδια(με εξαίρεση καμιά ώρα που χαμε Αγγλικά ), που παίζαμε κρυφτό σχεδόν σε όλη την πόλη,τουρνούα ποδοσφαίρου σε αλάνες(που τώρα καμία απ'αυτές δεν υπάρχει) με ομάδες από τις γειτονιές ,που όποτε δεν έπαιζα μετά το σχολείο έρχονταν να με πάρει ο πατέρας μου με την παλιά βέσπα και πηγαίναμε να πάρουμε αυτοκόλλητα panini...άλλες εποχές πλέον,ωραίες!

Και τώρα βλέπω τα μικρα του 2011,όλη μέρα playstation και internet και αντε κανα 2ωρο την εβδομάδα ποδόσφαιρο στην ακαδημία,πόσο τα λυπάμαι....

 

[zouzou]

Spirtouli τι όμορφη εικόνα! Εγώ ακόμα ψάχνω κάτι τέτοια μαγαζάκια... τρελλαίνομαι για χαρτοπωλεία! Αλλά το συναίσθημα δεν είναι το ίδιο όπως τότε.. Όλα μας φαίνονταν τόσο όμορφα

 

[Σώτος Σώτος]

Αχ! Πόσο θα ήθελα...

Να ξύπναγα ένα πρωί ως παιδί ξανά στο πρώτο μου σπίτι των παιδικών χρόνων, και με μαγικό τρόπο να έβρισκα δίπλα μου τη γυναίκα μου (ως παιδί κι αυτή) και τα δυό μας παιδάκια... και να παίζαμε όλοι μαζί κι οι τέσσερις όλη την ημέρα έξω στην αλάνα, μυρίζοντας τις μαργαρίτες, τα αγριολούλουδα και τα βλαστάρια, κυνηγώντας τις πεταλούδες, φωνάζοντας με ενθουσιαμό όταν πέρναγε αεροπλάνο... να πηγαίναμε όλοι στην Α' Δημοτικού και στο διάλειμμα να παίζαμε κυνηγητό... να βλέπαμε στην ασπρόμαυρη τηλεόραση Τενεκεδούπολη, Μάχη των Πλανητών, Ντιούκς, Λούνα Παρκ...

...και να κόλλαγε ο χρόνος στο 1980, και κάθε πρωτοχρονιά να ήτανε του 1980 για πάντα...

 

[Cococinel]

 

[panp]

Θα ηθελα απλα να ξαναγινω παιδι,,! Να κανω βολτες με το Bmx, να παιξω "μακρυνακι" η "πλακωτακι" με ta panini, να ξαναβαλω φωτια στο νεροχυτη..(χαχαχαχαχχα!) να περιμενω μετρωντας τα δευτερολεπτα αποχαυνωμενος μπροστα στην ξυλινη tv που ειχαμε βλεπωντας αυτοhttp://www.youtube.com/watch?v=JESbYFPKwPk

και να ανυπομονω για τον αστυνομο σαινη..Και αλλα πολλα!

Το μονοσκόπιο...Έτσι λεγόταν αυτό, και είχε και χρησιμότητα στη ρύθμιση της τηλεόρασης (θα την πούμε άλλη φορά, μη βγούμε off-topic).

Eγώ πάντως κοιτούσα αποχαυνωμένος και το άλλο, το [E[Ρ]Τ]...

 

[BETTY BOOP]

Αχ πόσο θα ήθελα να γύριζα στη δεκαετία του 80 και του 90 στα αξέχαστα παιδικά και εφηβικά χρόνια.

Να ξαναζούσα ανέμελες στιγμές στο Νηπιαγωγείο, στο Δημοτικό με τους απίθανους δασκάλους, τα πρώτα καρδιοχτύπια και τον άφθονο ελεύθερο χρόνο, στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο με τους απίθανους καθηγητές, τις φιλίες, τις εκδρομές, τους ''έρωτες'' με καθηγητές, τις εξετάσεις (ακόμα και τις πανελλήνιες με τις τρελές δόσεις πίεσης και άγχους), τα εξωσχολικά ιδιαίτερα μαθήματα Αγγλικών και Γαλλικών, τις ωραίες παιδικές εκπομπές στην τηλεόραση και τις αξέχαστες σειρές.

Να ξαναζούσα απίθανες καλοκαιρινές διακοπές στο χωριό με το ατέλειωτο παιχνίδι κάθε μέρα!

Με λίγα λόγια: Ax πόσο θα ήθελα να γυρίσω στα παλιά...

 

[playmofreak]

αχχχχ .το δημοτικό και τους φίλους μου απο κεί δεν τους αλλάζω με τίποτα.λατρεύω παιδική ανέμελη και αθώα ηλικία...

 

[rimike]

εγω θα ηθελα πολυ μια που γραφω τελευταιος(μεχρι σημερα) να ημουν το τζινι απο το ανεκδοτο και να ελεγα την φραση "ξανακαντους ολους μαυρους" στην προκειμενη περιπτωση "ξαναφερτους ολους πισω"- ΠΛΑΚΑ κανω μην με παρεξηγησετε -διαβαζοντας ολα αυτα που εχετε γραψει ενα δακρυ κυλησε στα ματια μου

 

[silkyband]

Προσπαθώ (αν και δε γίνεται) να μην το σκεφτομαι γιατί από τη δυσβάσταχτη συγκίνηση, μάλλον θα κολλήσει το μυαλό... σνιφ... σνιφ...

Μακάρι να ήμουν πάλι στο Δημοτικό, να ξαναζήσω εκείνες τις μέρες, να θυμηθώ το χαμόγελό μου...

 

[Dr. SLUMP]

Τα μισά απ' όσα λέτε μπορείτε να τα κάνετε και τώρα, αρκεί να στείλετε τις προκαταλήψεις από κει που' ρθαν!

[video=youtube_share;HHGdyMVUZ4c]

Καμιά φορά βάζω στην CRT να παίζει αυτό το βράδυ πριν κοιμηθώ... και όσο ζει η γιαγιά μου θα την αγκαλιάζω όπως τότε!

 

[spirtoulis]

η μόνη στεναχώρια μου να είναι ότι αύριο έχω σχολείο.

 

[johnny19818]

Να είμαι 12 να είναι καλοκαίρι και να πηγαίνω στο φούρνο της γειτονιάς να αγοράζω τυρόπιτα, παγωτό κι ένα Πόπαϋ.

Να άνοιγα ξανά το ολοκαίνουριο Game Boy μου όπως τότε για να με συνεπαρει η όλη ιεροτελεστία.

Να είμαι 18 να είναι καλοκαίρι, να πηγαίνω με την παρέα μου το πρωί για μπάνιο, το απογευματάκι για μπάσκετ και το βράδυ τσάρκες με τα μηχανάκια και ατελείωτο clubbing.

 

[PT8]

Δυστηχώς όλα έχουν ημερομηνία λήξης και αυτό που με τρομάζει και πονάει περισσότερο είναι η άρνηση μου να το αποδεχθώ. Για αυτό άλλωστε μπαίνω σε αυτόν τον χώρο. Ένα μικρό καταφύγιο αναμνήσεων που ζω σαν να έχω σκελετούς στο ντουλάπι και τους μιλάω. (δεν εννοώ τα μέλη του φόρουμ, δικά μου λέω μη δίνετε σημασία )