... αυτό το "κοιμάμαι όρθια για να μην πέφτει τίποτα", αν όντως το είπε (και δεν είναι απαύγασμα βλακείας του ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ αξιολογότατου δημοσιογράφου), μπορώ να το δεχτώ μόνο ως προς το πρώτο σκέλος του.
Όντως, έτσι είναι....
Τώρα, ως προς το κομμάτι που άπτεται με τις αρχές της φυσικής, καταλαβαίνω ότι είναι δυσνόητες έννοιες, ειδικά για μια κυρία που είπαμε τι κάνει (βλ. πρώτο σκέλος), αλλά σε κάθε περίπτωση, να την ενημερώσουμε πως αν στέκεσαι όρθιος, η βαρύτητα έλκει ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ αυτό που δεν θέλεις να πέσει. Εφόσον αυτό που δεν θέλεις να πέσει είναι σε ημίρευστη κατάσταση (λανθασμένος όρος, απλά θέλω να δηλώσω ότι δεν είναι ούτε ακριβώς ρευστό, ούτε ακριβώς στερεό, θα το χαρακτήριζα Μη-Νευτωνικό ρευστό, ίσως θιξοτροπικό αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος) και ταυτόχρονα είναι πακτωμένο - μόνιμα συνδεδεμένο με το υπόλοιπο κορμό σου, η βαρύτητα τείνει να το παραμορφώσει, να το "ξεχειλώσει", να το κάνει να δείχνει "πεσμένο".
Αυτοί οι δύσμηροι οι μύες, που συγκρατούν αυτό το πακτωμένο - που δεν θέλουμε να πέφτει, τραβάνε πολλά ζόρια, ειδικά στην κυρία τραβούν ακόμα μεγαλύτερα (με έμφαση στο "μεγαλύτερα").... ζόρια.
Σε κάθε περίπτωση όμως - τελικά - μου φαίνεται ότι αποδεικνύεται περίτρανα αυτό που υπέθεται ο κόσμος... [το 1ο σκέλος που λάγαμε].