Βαρυσήμαντες δηλώσεις...

Διχάζομαι αν πρέπει να τ αφήσω εδώ ή στα σκάνδαλα.

Απο συνέντευξη του ηθοποιού Γιάννη Ευαγγελίδη:

«Η Λαμπέτη πήρε ένα παιδί από μια νεαρή κοπέλα για να το φυλάξει έως ότου αποκατασταθεί η κοπέλα αυτή και μετά δεν της το έδινε πίσω. Από αυτό καταλαβαίνεις πως είχε πρόβλημα. Η Λαμπέτη είχε πρόβλημα με τους συμπρωταγωνιστές της. Εκανε κάποιες γκριμάτσες με στιλ ειρωνικό, που σε μείωναν. Η τεράστια αυτή ηθοποιός, αντί να σε απογειώσει εσένα ως νέο, σε προσγείωνε ανώμαλα. Εγώ όντως πήγα να αυτοκτονήσω. Αφησα τη γενική δοκιμή και της είπα «τέλος, βγάλ’ τα πέρα».

πηγή
Πέφτω από τα σύννεφα από την Λαμπέτη δεν το περίμενα
 
Πέφτω από τα σύννεφα από την Λαμπέτη δεν το περίμενα
Εγώ το περίμενα. Έχει γράψει κι ο Βανδής μια ιστορία για τη Λαμπέτη και την παρουσιάζει ως μικρόψυχη. Κι η Γκέλυ Μαυροπούλου είχε πει απ έξω απ έξω πως την έπεφτε στο Στρατηγό και γινόταν έξαλλη.
 
Εγώ το περίμενα. Έχει γράψει κι ο Βανδής μια ιστορία για τη Λαμπέτη και την παρουσιάζει ως μικρόψυχη. Κι η Γκέλυ Μαυροπούλου είχε πει απ έξω απ έξω πως την έπεφτε στο Στρατηγό και γινόταν έξαλλη.
Φαινόταν τόσο ευαίσθητη και μη μου απτου, δεν το περίμενα ειλικρινά τωρα
 
Εγώ το περίμενα. Έχει γράψει κι ο Βανδής μια ιστορία για τη Λαμπέτη και την παρουσιάζει ως μικρόψυχη. Κι η Γκέλυ Μαυροπούλου είχε πει απ έξω απ έξω πως την έπεφτε στο Στρατηγό και γινόταν έξαλλη.

Αν θυμασαι, πες μας με δυο λογια τι περιπου ειχε γραψει ο Βανδης για την Λαμπετη.
 
Αν θυμασαι, πες μας με δυο λογια τι περιπου ειχε γραψει ο Βανδης για την Λαμπετη.
Έχει δύο περιστατικά. Το ένα με τον ίδιο και το άλλο με κάποιες κοπέλες που θέλαν να γίνουν ηθοποιοί. Και τα δύο συμβαίνουν στη Θεσσαλονίκη στις αρχές του '80.

Σταχυολογώ:

" Τη Λαμπέτη δεν την ήξερα. Την είχα δει βέβαια να παίζει αλλά δεν είχα μιλήσει ποτέ μαζί της. Είχα ακούσει οτι είχε κακίες. Αδικαιολόγητες και ανεξήγητες γιατί και καλή ηθοποιός ήτανε και υπερεπιτυχημένη. (....)
Στην πρεμιέρα ήταν μια ομάδα νέων κοριτσιών μέσα στο καμαρίνι της μεταξύ απογευματινής και βραδινής.
"Έχετε τέτοια όμορφα κορίτσια στην Αμερική;"
"Όχι", της λέω " γι αυτό ήρθα στην Ελλάδα γιατί νοστάλγησα λίγη ομορφιά"
"Θα γίνουν όλες ηθοποιοί" συνέχισε η Λαμπέτη. "Θα ρθουν στην Αθήνα και θα μπουν σε σχολές! Άντε γειά σας, γιατί αρχίζει η παράσταση! το τηλέφωνο το έχετε!"
Τα κορίτσια έφυγαν(...) της λέω πολύ σοβαρά:
"Αν σου πέσει πολύ δουλειά με τα τηλέφωνα των κοριτσιών δώσ τους και το δικό μου ν' αναλάβω κι εγώ μερικές!"
"Ποιο τηλέφωνο;" μου λέει γελώντας. "Τρελή είμαι να τους δώσω το τηλέφωνο μου; ποιος ξέρει ποιον θα παίρνουν στον αριθμό που τους έδωσα.."
Γέλασα κι εγώ και πήγα στο καμαρίνι μου (....)
Το βράδυ που έπεσα στο κρεβάτι μου έκανα τον απολογισμό της ημέρας (...) Ανάμεσα σ όλα μου ήρθε κι η κουβέντα για το τηλέφωνο της Λαμπέτη. Χαμογέλασα. Σε λίγο όμως άρχισε να μη μου αρέσει. Σκέφτηκα οτι ίσως μερικά κορίτσια να έκαναν όνειρα οτι θα τις βοηθήσει η Έλλη Λαμπέτη. Μπορεί να αποκτούσαν τέτοια βεβαιότητα για την επιτυχία τους ώστε να το σκάγανε από το σπίτι τους...



Η άλλη είναι πως του είπε ψέματα μετά από δύο βδομάδες παράσταση πως η παράσταση θα κατέβει και το θέατρο θα μείνει κλειστό ένα μήνα να προετοιμάσουν το επόμενο έργο και τελικά του είπανε οι ηθοποιοί του θιάσου πως απλά θα τον αντικαθιστούσε με τον Παπαμιχαήλ. Γράφει επ αυτού:

"Ύστερα όμως απ αυτήν την απολύτως παράλογη και ανεξήγητη ενέργεια όταν τελείωσε η συνεργασία μας άρχισα να σκέφτομαι. Γιατί; Γιατί να καλέσει τους ηθοποιούς σε ένα παιχνίδι ενοχής και συνενοχής; Σύμφωνα με τη συμφωνία μας μπορούσε να μου πει να φύγω ότι ώρα ήθελε. Τι ευχαρίστηση έπαιρνε με το να τους κάνει να νιώθουν αμήχανα; (....) Εγώ ήρθα για να χαρώ. Να παίξω στη γλώσσα μου ύστερα απο 15 χρόνια. Δεν ήρθα να κάνω μεροκάματο και το ξερε. Στη Θεσσαλονίκη έμεινα όλο τον καιρό των παραστάσεων στο ξενοδοχείο "Μακεδονία", δεν περίσεψε δεκάρα. Τι πιο απλό απ το να μου πει "εντάξει, μπορείς να φύγεις" και να χαρούμε κι οι δυο; Γιατί το έκανε; Το μόνο που πέτυχε ήταν να τραυματίσει την καημένη την Κατερίνα (Γώγου) που ήταν ευάλωτη και υπερευαίσθητη γιατί είχε υποκύψει στο πάθος των ναρκωτικών που την οδήγησαν τελικά στο θάνατο. Ας είναι συγχωρεμένες και οι δυο."
 
Έχει δύο περιστατικά. Το ένα με τον ίδιο και το άλλο με κάποιες κοπέλες που θέλαν να γίνουν ηθοποιοί. Και τα δύο συμβαίνουν στη Θεσσαλονίκη στις αρχές του '80.

Σταχυολογώ:

" Τη Λαμπέτη δεν την ήξερα. Την είχα δει βέβαια να παίζει αλλά δεν είχα μιλήσει ποτέ μαζί της. Είχα ακούσει οτι είχε κακίες. Αδικαιολόγητες και ανεξήγητες γιατί και καλή ηθοποιός ήτανε και υπερεπιτυχημένη. (....)
Στην πρεμιέρα ήταν μια ομάδα νέων κοριτσιών μέσα στο καμαρίνι της μεταξύ απογευματινής και βραδινής.
"Έχετε τέτοια όμορφα κορίτσια στην Αμερική;"
"Όχι", της λέω " γι αυτό ήρθα στην Ελλάδα γιατί νοστάλγησα λίγη ομορφιά"
"Θα γίνουν όλες ηθοποιοί" συνέχισε η Λαμπέτη. "Θα ρθουν στην Αθήνα και θα μπουν σε σχολές! Άντε γειά σας, γιατί αρχίζει η παράσταση! το τηλέφωνο το έχετε!"
Τα κορίτσια έφυγαν(...) της λέω πολύ σοβαρά:
"Αν σου πέσει πολύ δουλειά με τα τηλέφωνα των κοριτσιών δώσ τους και το δικό μου ν' αναλάβω κι εγώ μερικές!"
"Ποιο τηλέφωνο;" μου λέει γελώντας. "Τρελή είμαι να τους δώσω το τηλέφωνο μου; ποιος ξέρει ποιον θα παίρνουν στον αριθμό που τους έδωσα.."
Γέλασα κι εγώ και πήγα στο καμαρίνι μου (....)
Το βράδυ που έπεσα στο κρεβάτι μου έκανα τον απολογισμό της ημέρας (...) Ανάμεσα σ όλα μου ήρθε κι η κουβέντα για το τηλέφωνο της Λαμπέτη. Χαμογέλασα. Σε λίγο όμως άρχισε να μη μου αρέσει. Σκέφτηκα οτι ίσως μερικά κορίτσια να έκαναν όνειρα οτι θα τις βοηθήσει η Έλλη Λαμπέτη. Μπορεί να αποκτούσαν τέτοια βεβαιότητα για την επιτυχία τους ώστε να το σκάγανε από το σπίτι τους...



Η άλλη είναι πως του είπε ψέματα μετά από δύο βδομάδες παράσταση πως η παράσταση θα κατέβει και το θέατρο θα μείνει κλειστό ένα μήνα να προετοιμάσουν το επόμενο έργο και τελικά του είπανε οι ηθοποιοί του θιάσου πως απλά θα τον αντικαθιστούσε με τον Παπαμιχαήλ. Γράφει επ αυτού:

"Ύστερα όμως απ αυτήν την απολύτως παράλογη και ανεξήγητη ενέργεια όταν τελείωσε η συνεργασία μας άρχισα να σκέφτομαι. Γιατί; Γιατί να καλέσει τους ηθοποιούς σε ένα παιχνίδι ενοχής και συνενοχής; Σύμφωνα με τη συμφωνία μας μπορούσε να μου πει να φύγω ότι ώρα ήθελε. Τι ευχαρίστηση έπαιρνε με το να τους κάνει να νιώθουν αμήχανα; (....) Εγώ ήρθα για να χαρώ. Να παίξω στη γλώσσα μου ύστερα απο 15 χρόνια. Δεν ήρθα να κάνω μεροκάματο και το ξερε. Στη Θεσσαλονίκη έμεινα όλο τον καιρό των παραστάσεων στο ξενοδοχείο "Μακεδονία", δεν περίσεψε δεκάρα. Τι πιο απλό απ το να μου πει "εντάξει, μπορείς να φύγεις" και να χαρούμε κι οι δυο; Γιατί το έκανε; Το μόνο που πέτυχε ήταν να τραυματίσει την καημένη την Κατερίνα (Γώγου) που ήταν ευάλωτη και υπερευαίσθητη γιατί είχε υποκύψει στο πάθος των ναρκωτικών που την οδήγησαν τελικά στο θάνατο. Ας είναι συγχωρεμένες και οι δυο."
Δεν πιστεύω αυτά που διαβάζω, ειδικά για την Κατερίνα Γώγου που είχε πρόβλημα με ουσίες και ήταν ευάλωτη όπως λέει και ο Τιτος επρεπε να φερθεί αλλιώς, να τηβ βοηθήσει την κοπελα οπως μπορουσε. Δεν τα περίμενα αυτά, την ειχα για άγγελο. Τελικά μην λες τίποτα για κανεναν
 
Δεν τα περίμενα αυτά, την ειχα για άγγελο. Τελικά μην λες τίποτα για κανεναν
Πάντως για όλες τις μεγάλες σταρ έχουν γραφτεί τέτοια, και πολύ χειρότερα. Μην ξεχνάμε οτι πέρα από ηθοποιοί ήταν κι επιχειρηματίες και θιασάρχισσες με ότι αυτό συνεπάγεται. Για την Κοτοπούλη, για την Κυβέλη, για τη Μερκούρη, για τη Βουγιουκλάκη... για όλες υπάρχουν ιστορίες που δείχνουν κακιασμένες. Βέβαια στην περίπτωση της Λαμπέτη, κάτι οι ρόλοι της, κάτι το σήριαλ για τη ζωή της που ήταν αγιογραφία, κάτι που έφυγε νέα και ταλαιπωρημένη απ τη ζωή... συντελούν όλα στο να διαμορφώνεται μια εικόνα της ευαίσθητης και καλόκαρδης άτυχης ηθοποιού. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως η μόνη για την οποία δεν έχω διαβάσει ποτέ τέτοιου είδους ιστορία να είναι η Βαλάκου.
 
Πάντως για όλες τις μεγάλες σταρ έχουν γραφτεί τέτοια, και πολύ χειρότερα. Μην ξεχνάμε οτι πέρα από ηθοποιοί ήταν κι επιχειρηματίες και θιασάρχισσες με ότι αυτό συνεπάγεται. Για την Κοτοπούλη, για την Κυβέλη, για τη Μερκούρη, για τη Βουγιουκλάκη... για όλες υπάρχουν ιστορίες που δείχνουν κακιασμένες. Βέβαια στην περίπτωση της Λαμπέτη, κάτι οι ρόλοι της, κάτι το σήριαλ για τη ζωή της που ήταν αγιογραφία, κάτι που έφυγε νέα και ταλαιπωρημένη απ τη ζωή... συντελούν όλα στο να διαμορφώνεται μια εικόνα της ευαίσθητης και καλόκαρδης άτυχης ηθοποιού. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως η μόνη για την οποία δεν έχω διαβάσει ποτέ τέτοιου είδους ιστορία να είναι η Βαλάκου.
Αυτό που λες της έκαναν αγιογραφία οπότε που να ξέρεις τα του παρασκηνίου. Αλλά γιατί τόσο πετυχημένες, οικονομικά καλά γυναίκες να φέρονται έτσι. Δεν λέω να κάνουν κακό στην δουλειά τους αλλά μπορούσαν σίγουρα σε μερικά πράγματα να ήταν πιο ευαίσθητες.
 
Αλλά γιατί τόσο πετυχημένες, οικονομικά καλά γυναίκες να φέρονται έτσι. Δεν λέω να κάνουν κακό στην δουλειά τους αλλά μπορούσαν σίγουρα σε μερικά πράγματα να ήταν πιο ευαίσθητες.
Νομίζω πως στις περισσότερες περιπτώσεις, ένας άνθρωπος με γνήσιες ευαισθησίες δύσκολα κάνει τέτοια καριέρα. Θα τον κατασπαράξουν. Φυσικά υπάρχουν κι εξαιρέσεις.
 
Νομίζω πως στις περισσότερες περιπτώσεις, ένας άνθρωπος με γνήσιες ευαισθησίες δύσκολα κάνει τέτοια καριέρα. Θα τον κατασπαράξουν. Φυσικά υπάρχουν κι εξαιρέσεις.
Γι αυτό ο Ηλιόπουλος δεν τα κατάφερε ποτέ ως θιασαρχης γιατί είχε ευαισθησίες και ήταν ψυχούλα
 
Τα πράγματα τα βλέπουν καθαρά επαγγελματικά σου λέει έχω θέατρο και όχι φιλανθρωπικό μαγαζί, οπότε παίρνουν αυτόν που θα τους κάνει καλύτερα την δουλειά και θα τα βγάλει πέρα και με τις ιδιοτροπίες τους και να μπορεί να φτάσει στα όρια του και να αποδωσει.
 
Ειναι αλλο πραγμα ομως, Αριαδνη, το να μην κανεις φιλανθρωπιες και αλλο πραγμα το να φερεσαι υπουλα ενω μπορεις να εισαι ξεκαθαρος απο την αρχη. Καλυτερα σαφης και δυσαρεστος απο την πρωτη στιγμη, παρα πονηρος και προστυχος και να παιζεις με τα αισθηματα των αλλων.
 
Ειναι αλλο πραγμα ομως, Αριαδνη, το να μην κανεις φιλανθρωπιες και αλλο πραγμα το να φερεσαι υπουλα ενω μπορεις να εισαι ξεκαθαρος απο την αρχη. Καλυτερα σαφης και δυσαρεστος απο την πρωτη στιγμη, παρα πονηρος και προστυχος και να παιζεις με τα αισθηματα των αλλων.
Συμφωνώ απόλυτα μπαμπι
 
Ειναι αλλο πραγμα ομως, Αριαδνη, το να μην κανεις φιλανθρωπιες και αλλο πραγμα το να φερεσαι υπουλα ενω μπορεις να εισαι ξεκαθαρος απο την αρχη. Καλυτερα σαφης και δυσαρεστος απο την πρωτη στιγμη, παρα πονηρος και προστυχος και να παιζεις με τα αισθηματα των αλλων.
Αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα στην Λαμπέτη είναι πως ενώ την είχαν απορρίψει στο Εθνικό η Κοτοπούλη την ανέδειξε τελικα και κοντά της μαθήτευσε. Αυτό δεν έπρεπε να το ξέχνα όταν είχε απέναντι της νέες κοπέλες με το ίδιο όραμα. Όσο για τον Τίτο αφού συμφώνησε με τον άνθρωπο γιατί να τον ρίξει μετά, δεν πάει έτσι.
 
Έχει δύο περιστατικά. Το ένα με τον ίδιο και το άλλο με κάποιες κοπέλες που θέλαν να γίνουν ηθοποιοί. Και τα δύο συμβαίνουν στη Θεσσαλονίκη στις αρχές του '80.

Σταχυολογώ:

" Τη Λαμπέτη δεν την ήξερα. Την είχα δει βέβαια να παίζει αλλά δεν είχα μιλήσει ποτέ μαζί της. Είχα ακούσει οτι είχε κακίες. Αδικαιολόγητες και ανεξήγητες γιατί και καλή ηθοποιός ήτανε και υπερεπιτυχημένη. (....)
Στην πρεμιέρα ήταν μια ομάδα νέων κοριτσιών μέσα στο καμαρίνι της μεταξύ απογευματινής και βραδινής.
"Έχετε τέτοια όμορφα κορίτσια στην Αμερική;"
"Όχι", της λέω " γι αυτό ήρθα στην Ελλάδα γιατί νοστάλγησα λίγη ομορφιά"
"Θα γίνουν όλες ηθοποιοί" συνέχισε η Λαμπέτη. "Θα ρθουν στην Αθήνα και θα μπουν σε σχολές! Άντε γειά σας, γιατί αρχίζει η παράσταση! το τηλέφωνο το έχετε!"
Τα κορίτσια έφυγαν(...) της λέω πολύ σοβαρά:
"Αν σου πέσει πολύ δουλειά με τα τηλέφωνα των κοριτσιών δώσ τους και το δικό μου ν' αναλάβω κι εγώ μερικές!"
"Ποιο τηλέφωνο;" μου λέει γελώντας. "Τρελή είμαι να τους δώσω το τηλέφωνο μου; ποιος ξέρει ποιον θα παίρνουν στον αριθμό που τους έδωσα.."
Γέλασα κι εγώ και πήγα στο καμαρίνι μου (....)
Το βράδυ που έπεσα στο κρεβάτι μου έκανα τον απολογισμό της ημέρας (...) Ανάμεσα σ όλα μου ήρθε κι η κουβέντα για το τηλέφωνο της Λαμπέτη. Χαμογέλασα. Σε λίγο όμως άρχισε να μη μου αρέσει. Σκέφτηκα οτι ίσως μερικά κορίτσια να έκαναν όνειρα οτι θα τις βοηθήσει η Έλλη Λαμπέτη. Μπορεί να αποκτούσαν τέτοια βεβαιότητα για την επιτυχία τους ώστε να το σκάγανε από το σπίτι τους...



Η άλλη είναι πως του είπε ψέματα μετά από δύο βδομάδες παράσταση πως η παράσταση θα κατέβει και το θέατρο θα μείνει κλειστό ένα μήνα να προετοιμάσουν το επόμενο έργο και τελικά του είπανε οι ηθοποιοί του θιάσου πως απλά θα τον αντικαθιστούσε με τον Παπαμιχαήλ. Γράφει επ αυτού:

"Ύστερα όμως απ αυτήν την απολύτως παράλογη και ανεξήγητη ενέργεια όταν τελείωσε η συνεργασία μας άρχισα να σκέφτομαι. Γιατί; Γιατί να καλέσει τους ηθοποιούς σε ένα παιχνίδι ενοχής και συνενοχής; Σύμφωνα με τη συμφωνία μας μπορούσε να μου πει να φύγω ότι ώρα ήθελε. Τι ευχαρίστηση έπαιρνε με το να τους κάνει να νιώθουν αμήχανα; (....) Εγώ ήρθα για να χαρώ. Να παίξω στη γλώσσα μου ύστερα απο 15 χρόνια. Δεν ήρθα να κάνω μεροκάματο και το ξερε. Στη Θεσσαλονίκη έμεινα όλο τον καιρό των παραστάσεων στο ξενοδοχείο "Μακεδονία", δεν περίσεψε δεκάρα. Τι πιο απλό απ το να μου πει "εντάξει, μπορείς να φύγεις" και να χαρούμε κι οι δυο; Γιατί το έκανε; Το μόνο που πέτυχε ήταν να τραυματίσει την καημένη την Κατερίνα (Γώγου) που ήταν ευάλωτη και υπερευαίσθητη γιατί είχε υποκύψει στο πάθος των ναρκωτικών που την οδήγησαν τελικά στο θάνατο. Ας είναι συγχωρεμένες και οι δυο."
Διστυχως καταστασεις, οπως η φημη, η δοξα, η δυναμη, συνηθως αλλαζουν και χαλανε τον ανθρωπο. Ευτυχως που ΕΔΩ υπαρχουν και ο παραδεισος και η κολαση
 
Πίσω
Μπλουζα