Βασίλης Καζούλλης...

Dragon_K.

RetroActive
Joined
4 Ιαν 2008
Μηνύματα
348
Αντιδράσεις
27
Ψάχνοντας να βρω έναν δίσκο "έπεσα" πάνω σε δύο δισκάκια που είχα να ακούσω πάνω από δέκα χρόνια. Το "Μπλε Μωρό 1987" και το "Κάτι να γυαλίζει 1992"

Έκατσα να τα ακούσω για λίγο και κόλλησα... Κάτι να γυαλίζει, Αν ήσουν άγγελος, Αεροπλάνο, Μαζί σου ως την άκρη (έπος) Η Φανή (φυσικά) Το τελευταίο (πλοίο για την Αμοργό) και φυσικά το πολυαγαπημένο Για τον Δημήτρη


...

"Πόσο μ αρέσει αυτό το νέγρικο το blues

Νύχτα χειμώνα. μες τον άνεμο τ' ακούς

Το σόλο σου μας πήγε μακριά

Σαν η ψυχή σου στις χορδές χοροπηδά..."

Ωραίος τύπος ο Bill...
 
δεν ήταν όμως για "αεροπλάνα" :D
 
Το Κατι να γυαλίζει μου θυμίζει το ίσως ωραιότερο καλοκαίρι της ζωής μου, το 1992.
 
Ωραιος τυπας,low profile - οπως πρεπει να ειναι οι καλιτεχνες - και με σποραδικες εμφανισεις σε μικρους χωρους που αξιζει να παρακολουθησει καποιος.Κυκλοφορησε και ενα ωραιοτατο Live πριν λιγα χρονια...

Η Φανη ανεκαθεν τα εσπαγε...
 
Θυμήθηκα και την Κομπιουτερίτσα που έλεγε:

"Κομπιουτερίτσα,Κομπιουτερίτσα

Εσύ δε μοιάζεις μ'όλα τ'αλλα, τα κορίτσα"

Εν έτει 1988...
 
Πάντα ήθελα να τον δω Live μόνο του, αλλά δεν έτυχε. Πιστεύω στο μέλλον κάτι να γίνει.

Τον είχα δει το 92 ή 93 που "άνοιγε" για τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου στην Περιοδεία του. Αυτό που μου είχε πει άνθρωπος που δούλευε roadcrew για τον "Μυταρά" ήταν οτι σε πολλά live ο Καζούλης κέρδιζε απίστευτο χειροκρότημα από τον κόσμο και ο άλλος ψιλοσπαζόταν :biglaugh::biglaugh:
 
Ενας συνάδελφός μου τον είδε στη Χαλκίδα σε ένα χώρο του στυλ Gagarin, πιο μικρό όμως, το οποίο είναι και φαγάδικο ταυτόχρονα, αλλά κατα καιρούς ανοίγει χώρο για μικροσυναυλίες. Μου είπε ότι βγήκε στις 23.00 και έφυγε μετά τις 03.00, κάνοντας 10 λεπτά διαλλείματα ανά ώρα. :eek: Και στο τέλος του φώναζαν Κι άλλο. Μάλιστα μερικά τραγούδια του τα ζητούσαν ξανά και ξανά και δε χάλαγε το χατήρι, χαρακτηριστικό ενός πραγματικού καλλιτέχνη του οποίο το πρόγραμμα αρίζεται από το ίδιο το πλήθος. Και για τον Λακη με τα ψηλα Ρεβερ έχω ακούσει κάτι παρόμοιο, όπως επίσης ότι κάνει ένα πραγματικό σόου με τη συμμετοχή του ίδιου του πλήθους.

Με το Μυταρά έχω πάψει να ασχολούμαι από τη Σφεντόνα.
 
Ενίοτε σιγοτραγουδώ και το "Αεροπλάνο" και το "Φανή" και το "Αν ήσουν άγγελος" (όχι ταυτόγχρονα :) ).

Σεμνός καλλιτέχνης, ωραίες μελωδίες και στίχοι. Ούτε εγώ έχω καταφέρει να τον δω live.
 
O Baσίλης Καζούλλης με λίγα λόγια :

- Ως ερμηνευτής : Αααχ, αυτή η "γλυκόπικρη" βραχνάδα της φωνής του ... Προσωπικά, επειδή έχω κι εγώ το "μικρόβιο" του γραψίματος τραγουδιών, ζηλεύω πολύ τους "τραγουδοφτιάχτες" που, συν τοις άλλοις, διαθέτουν ΚΑΙ ωραία φωνή και μπορούνε να υποστηρίξουν μόνοι τους το υλικό τους ....

- Ως στιχουργός : Απλός και λιτός και συνάμα ποιητής !!! Κάποιες φορές μελαγχολικός αλλά όχι μίζερος !!! Κάποιες άλλες φορές χαμογελαστός αλλά όχι "χαζοχαρούμενος" !!! Η στιχουργική του [που είναι ταυτοχρόνως και ποίηση] κρατάει με αξιοζήλευτο τρόπο τις ισορροπίες !!! Εύγε Βασίλη !!!

- Ως συνθέτης : Οι Beatles, o Bob Dylan, οι Stones, οι Simon & Garfunkel κλπ κλπ ... αποτελούν βασικές επιρροές του !!! Κι όμως ... αυτά τα "ακούσματα από το χθες" ο Β.Κ. τα κάνει και ακούγονται τόσο "σύγχρονα", τόσο "σημερινά", τόσο "φρέσκα" ... Κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχει διαμορφώσει ένα καθαρά δικό του, προσωπικό ύφος !!! Το οποίο, ύφος, είναι, συνάμα, βαθύτατα ελληνικό !!! Ω ναι ... όποιες κι αν είναι οι επιρροές του Β.Κ. τα τραγούδια του έχουν έντονο το άρωμα Ελλάδας : Μας ταξιδεύουν με καράβι από τον Πειραιά στη Ρόδο [την πατρίδα του], από κει στην Αμοργό, μετά μάς επιστρέφουν στην Αθήνα για να μας ταξιδεψουν με το μετρό στη "γραμμή Βικτώρια - Πειραιά" .....

- Οι συναυλίες του Β.Κ. : Τον είχα δει στη "Φυγόκεντρο", γύρω στο 1994, ένα μπαράκι στη γειτονιά μου [περιοχή Ζωγράφου], το οποίο λειτουργούσε και ως μουσική σκηνή [εδώ και πολλά χρόνια δεν υπάρχει πια] !!! Ε λοιπόν ... ακόμη δεν έχω "συνέλθει" από αυτή τη συναυλία ..... Ακόμη αναρωτιέμαι : "αυτά που είδα και άκουσα τόοτε στη Φυγόκεντρο συνέβησαν στα αλήθεια ??? μήπως τα είδα στον ύπνο μου ???" ....

- Μια μικρή ... λεπτομέρεια : Με "πορώνει' το γεγονός ότι ο Β.Κ. "περνάει" στα τραγούδια του και την αγάπη του για τον κινηματογράφο !!! "Η τελευταία η παράσταση στο Εκράν" ..... "σαν του φτωχού Σαρλώ την μπαλαρίνα" ....

Και ... σας βλέπω να με ρωτάτε : "Μα καλά βρε Rinus, όλα θετικά τού τα βρίσκεις" ??? Κι όμως ... υπάρχει κάτι που θα του "καταλογίσω" [χωρίς να είναι απαραίτητα αρνητικό] : ΄Οτι, ως τραγουδοποιός, δεν υπήρξε "λίγο παραπάνω" ανατρεπτικός !!! Δεν "γκρέμισε" αυτά που έχτισε, προκειμένου να μάς παρουσίάσει κάτι το "διαφορετικό", προκειμένου να μας "εκπλήξει" !!!

[όπως, π.χ., έκανε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο οποίος, με την "Αγρύπνια" και τη "Βροχή από κάτω", είχε την τόλμη να μάς παρουσιάσει καινούρια και πρωτόγνωρα πράγματα, που διέφεραν τελείως τόσο από ό,τι μάς είχε παρουσιάσει μέχρι τότε, όσο και ... απ' ό,τι είχαμε ακούσει στο ελληνικό (έντεχνο) τραγούδι !!! Και γι' αυτό ... μας άφησε άφωνους]

Έχω στα χέρια μου τον τελευταίο δίσκο του Β.Κ. ["Από το Λίβερπουλ στη Σαντορίνη"] : Μια χαρά δισκάκι είναι, γλυκύτατο, γλυκόπιοτες κιθαριστικές μπαλάντες με προσεγμένο / επιμελημένο στίχο που διηγούνται ιστορίες, το καλοκαίρι που βολτάριζα με το σαραβαλάκι μου στα χωριά της Νάξου το είχα μονίμως στο cd player μου, αλλά ... ως εκεί : Δεν πρόκειται για κάτι διαφορετικό απ' ό,τι μάς έχει συνηθίσει ο Β.Κ. !!!

Όλα αυτά, όμως, δεν είναι παρά ... λεπτομέρειες και "ψιλά γράμματα" !!! Η ουσία είναι ότι πρόκειται για έναν απ' τους σημαντικότερους και ταλαντούχους τραγουδοποιούς που εμφανίσθηκαν απ' τα μισά των 80ς κι εφεξής και ότι τα τραγούδια του, εδώ και πολλές δεκαετίες, έχουν αποτελέσει πολύτιμη και ανεκτίμητη συντροφιά μας !!! Ιδίως όποτε μαζευόμασταν σε παραλία, γύρω από φωτιά, με τα μουσικά μας όργανα, δεν υπήρχε περίπτωση να μην παίξουμε 2 - 3 τουλάχιστον τραγούδια του !!!

Αγαπημένο μου τραγούδι ... το παρακάτω ... διότι ... μιλάει για πράγματα που έχω ζήσει κι εγώ : τις ταινίες στο θερινό σινεμά Εκράν ... κάποιο καλοκαίρι στην Αμοργό ....

[video=youtube_share;noBXKU0mtys]

 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πρώτο αγαπημένο μου φυσικά το "Τελευταίο". Όμως, επειδή οι στίχοι αυτού του τραγουδιού είναι κάπως περίεργοι, επιπλέον δε υπάρχει και μια φήμη ότι ο Β.Κ. το έγραψε για μια κοπέλα που θα την παντρευόταν και πέθανε (ή κάπως έτσι), θα ήθελα κάποιος που πραγματικά ξέρει "από πρώτο χέρι" την ιστορία και το νόημα αυτού του τραγουδιού, να μας το εξηγούσε. Άλλοι λένε ότι έχει γραφτεί για μια φίλη του που έκανε έκτρωση, δεν ξέρω...

Μέχρι τότε όμως, να κι ένα άλλο αγαπημένο μου :


P.S.: Έχω την αίσθηση ότι αρέσκεται να γράφει το επώνυμό του με δύο "Λ", δηλ. Καζούλλης !

P.S. 2 : Ρε σεις ! Κανείς δε θυμήθηκε τη "Φεγγαρένια";

P.S. 3 : Ρε σεις ! Κανείς δε θυμήθηκε την ελληνική διασκευή του "The boxer", των Simon-Garfunkel;
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Τον είδα εχτές το βράδυ στο stage25 sto περιστέρι, σε ένα τύποις unplugged σετ και κυριολεκτικά τα έσπασε.

Φοβερό χιούμορ, τρελή πλάκα, απίστευτη μελαγχολικότητα σε κάποια σημεία και γενικά ένα ψυχαγωγικό τρίωρο από τα λίγα.

Οι δύο μουσικοί που τον συνόδευαν κι αυτοί απίστευτοι.
 
μου αρεσουν πολυ τα τραγουδια του τωρα για την φημη εγω εχω διαβασει οτι το φανη το εγραψε για καποια φανη που ενω την περιμενε στην εκλησσια για να παντρευτουν το αυτοκινητο με το οποιο ερχοταν τρακαρε με αποτελεσμα να σκοτωθει γιαυτο και στο τραγουδι λεει οσο και να την περμενεις πια δεν προκειται να ξαναρθει αλλα λενε οτι ο ιδιος δεν μιλαει ποτε για αυτο
 
Πωπω το σκίσανε το θέμα :D

Δεν ισχύει Θάνο.
 
Εγώ το άνοιξα το θέμα, αλλά δεν είχε να κάνει με τη "Φανή". αλλά με τους περίεργους στίχους από το "Τελευταίο".
 
Εγώ τον συνάντησα πέρυσι σε μια μικρή μουσική σκηνή στα Πατήσια, ως καλεσμένο της τραγουδίστριας Τζωρτζίνας Καραχάλιου. Ήρεμος τύπος, πάντα με το αστειάκι του και το πονηρό του βλέμμα. Τραγούδησε με την Τζωρτζίνα και την μπάντα της και έδειχνε να περνάει καλά...Αυτά από μένα
 
Τον είχε παρουσιάσει πρώτη φορά στο ευρύ κοινό ο Σαββόπουλος στην εκπομπή που έκανε τότε στην ΕΡΤ "Ζήτω το ελληνικό τραγούδι" το θυμάμαι σαν να είναι σήμερα !!!...

Αν και δεν είμαι των συγκεκριμένων μουσικών ακουσμάτων, ο Καζούλλης με τις μελωδίες αλλά κυρίως με τους στίχους του έχει πάντα μιά θέση στην καρδιά μου και δεν θα φύγει ποτέ από εκεί...σεμνός τραγουδοποιός, συμπαθέστατος.
 
Πίσω
Μπλουζα