Βιβλία εκμάθησης γαλλικων

[TZELASO]

Για μένα ήταν πάντα η πλέον αγαπημένη μου γλώσσα. Λατρεύω τα Γαλλικά. Ίσως γιατί τα έμαθα πολύ μικρή και με ένα πολύ διασκεδαστικό τρόπο. Πάω να βρω τα βιβλία που έχω κρατήσει (γιατί δυστυχώς, κάποια έχουν χαθεί). Αν βρω χρόνο, θα τα σκανάρω.

 

[αριαδνη]

Για μένα ήταν πάντα η πλέον αγαπημένη μου γλώσσα. Λατρεύω τα Γαλλικά. Ίσως γιατί τα έμαθα πολύ μικρή και με ένα πολύ διασκεδαστικό τρόπο. Πάω να βρω τα βιβλία που έχω κρατήσει (γιατί δυστυχώς, κάποια έχουν χαθεί). Αν βρω χρόνο, θα τα σκανάρω.

Ναι ναι !
Εννοείται!
Jamais etais a kopi de pita a retromaniax

 

[elephadas]

Τα γαλλικά πλέον έχουν γίνει πολύ της μόδας τον τελευταίο μήνα. Οπότε ξαναβγαλτε τα λεξικά σας και τα ρετρό βιβλία σας

Ναι, αλλά θα είναι της μόδας και τον επόμενο μήνα, μη μαθαίνουμε άδικα μπανάλ γλώσσα? Τι γνώμη έχουν επ' αυτού οι influencers?

 

[αριαδνη]

Ναι, αλλά θα είναι της μόδας και τον επόμενο μήνα, μη μαθαίνουμε άδικα μπανάλ γλώσσα? Τι γνώμη έχουν επ' αυτού οι influencers?

Είδες καμία infuencer να διαβάζει εις την γαλλική τους άθλιους του Ουγκο , συνήθως πάνε σε εξωτικά μέρη και δείχνουν τα μαγιό τους

 

[irmar]

Στο άλλο άκρο δε έχω τα γερμανικά, τα οποία ενώ παραδέχομαι ότι τα χρειάζομαι πλέον λόγω επαγελματικών ταξιδιών, ωστόσο αρνούμαι να τα μάθω γιατί δεν μου λένε τίποτα ως άκουσμα.

Είδες πόσο διαφέρουν οι εμπειρίες; Εγώ τα γερμανικά τα γνώρισα όταν σπούδαζα τραγούδι στο ωδείο, μέσα από τα λήντερ του Σούμπερτ σε ποίηση Γκαίτε, Χάϊνε κλπ, και τα εξέλαβα αμέσως ως πολύ μουσική γλώσσα, τη γλώσσα του ρομαντισμού, της ποίησης και του έρωτα. Ήξερα δεκάδες από δαύτα απ'έξω, και για το καθένα είχα ζητήσει από τη δασκάλα μου την ερμηνεία που έγραφα με μολύβι από πάνω οπότε είχα αρχίσει να μπαίνω στο νόημα του πώς λειτουργεί η γλώσσα.
Μια φορά είχα πάει σε ένα σεμινάριο τραγουδιού του Joseph Metternich στο Ναύπλιο, όπου είχαν έρθει και πολλοί μαθητές του από τη Γερμανία, και έπρεπε να επικοινωνήσω, με μόνο όπλο το λεξιλόγιο από τα τραγούδια (πλούσιο βέβαια, αλλά πώς να το πώ, κάπως... παρωχυμένο και λίγη παντομίμα. Η πλάκα είναι πως τα καταφέραμε, και μάλιστα μιλήσαμε και για πολύ σύνθετα (από γλωσσικής άποψης) θέματα, οικογενειακά, κοινωνικά κλπ, όπου το λεξιλόγιο των ρομαντικών ποιημάτων δεν βοηθούσε ιδιαίτερα. Βέβαια έπεσε τρελλό γέλιο, όταν π.χ. ξαφνικά μέσα στο πούλμαν αναφώνησα, ενθουσιασμένη: Feuersglut lodert heiss in meinem Blut! ("αναμμένα κάρβουνα φλέγονται στο αίμα μου" - στίχος από την οπερέτα Παγκανίνι του Φ. Λέχαρ). Κάναμε καλή παρέα, πάντα όταν θυμάμαι εκείνες τις μέρες χαμογελάω.

 

[irmar]

ενώ από συγκυρία της τύχης βρέθηκα να δουλεύω στο ιταλικό σχολείο της Αθήνας (όπου μιλάω κάθε μέρα ιταλικά).

Ω, από πότε; Σε πέτυχαν ίσως τα παιδιά μου;

 

[TZELASO]

Μαίρη, θα σε βάζω να μου πληρώνεις υπερωρίες. Σκάναρα αυτά που μου έχουν μείνει από τα μαθήματα με τη Μαντάμ Μαίρη στο σπίτι και το τελευταίο που κράτησα του Superieur 3, το Formes Romanesques, τo οποίo μου άρεσe πάρα πολύ γιατί δουλεύαμε αποσπάσματα από λογοτεχνικά κείμενα, όπως τα Bonjour tristesse, Pere Goriot, La princesse de Cleves, Le rouge et le noir, Madame Bovary κτλ. (Δεν μπορώ να βάλω τους τόνους εδώ πέρα).

Εγώ δεν έκανα ποτέ τα Methode Orange. Ξεκίνησα με το περιβόητο Je lis, tu lis, και μετά με το Boscher και το Mauger. Τα πρώτα υπάρχουν αλλά τα δύο τελευταία όχι. Τα βρήκα στο διαδίκτυο και τα ανεβάζω. Η Γαλλίδα μου είχε πολλά βιβλιαράκια για λεξιλόγιο, για γραμματική, για ιστορία τα οποία δεν τα έχω φυσικά. Τα βιβλιαράκια για τους Curie, το Au voleur και το Heidi jeune fille είναι δικά της δώρα (αυτό το τελευταίο είναι η συνέχεια της Χάιντι, της μικρούλας των Άλπεων). Είχα κι άλλα, καταλαβαίνετε όμως, ότι με τα χρόνια χάθηκαν. Πίστευε ότι ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις καλά μια γλώσσα είναι να διαβάζεις βιβλία, βιβλία, βιβλία. Για εκείνη, δεν έφτανε μόνο η εκμάθηση της γραμματικής, του συντακτικού κλπ. Μετά, ήρθε το Vers la France που δεν το έχω και το En France που είναι συνέχεια του πρώτου και είναι πολύ ωραίο. Αυτό υπάρχει, αν και χωρίς εξώφυλλο. Έχω κρατήσει και βιβλία που στο Superieur 3 τα διαβάζαμε και τα δουλεύαμε ως εργασίες όπως το La cantatrice chauve του Ιονέσκο και το Nouvelles Orientales της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ. Το βιβλίο La Revolution Francaise δεν είναι δικό μου, ήταν του αδελφού μου, σε εκείνον το έδωσαν όταν κάποια χρόνια μετά από εμένα πήγε στο Superieur 3. Το κράτησα όμως γιατί μου άρεσε πάρα πολύ.
Υπάρχει ακόμα και το Γαλλο-Γαλλικό λεξικό MICROROBERT. Η Γαλλίδα μου επέμενε να βλέπουμε την εξήγηση των γαλλικών λέξεων στα Γαλλικά. Πίστευε ότι έτσι μαθαίνεις καλύτερα ακόμα περισσότερο λεξιλόγιο. Ήταν δύο τόμοι, δεν βρίσκω το δεύτερο.
Αυτά που δε βρήκα κι όμως κάπου τα έχω, είναι τα Capelle. Το Capelle 2 το έκανα στην τάξη του Certificat. Βρήκα μόνο τα Cahier d' exercices αλλά όχι τα βιβλία. Πολύ περίεργο. Αναρωτιέμαι πού τα έχω κρύψει μέσα στο σπίτι.

 

[αριαδνη]

Μαίρη, θα σε βάζω να μου πληρώνεις υπερωρίες. Σκάναρα αυτά που μου έχουν μείνει από τα μαθήματα με τη Μαντάμ Μαίρη στο σπίτι και το τελευταίο που κράτησα του Superieur 3, το Formes Romanesques, τo οποίo μου άρεσe πάρα πολύ γιατί δουλεύαμε αποσπάσματα από λογοτεχνικά κείμενα, όπως τα Bonjour tristesse, Pere Goriot, La princesse de Cleves, Le rouge et le noir, Madame Bovary κτλ. (Δεν μπορώ να βάλω τους τόνους εδώ πέρα).

Εγώ δεν έκανα ποτέ τα Methode Orange. Ξεκίνησα με το περιβόητο Je lis, tu lis, και μετά με το Boscher και το Mauger. Τα πρώτα υπάρχουν αλλά τα δύο τελευταία όχι. Τα βρήκα στο διαδίκτυο και τα ανεβάζω. Η Γαλλίδα μου είχε πολλά βιβλιαράκια για λεξιλόγιο, για γραμματική, για ιστορία τα οποία δεν τα έχω φυσικά. Τα βιβλιαράκια για τους Curie, το Au voleur και το Heidi jeune fille είναι δικά της δώρα (αυτό το τελευταίο είναι η συνέχεια της Χάιντι, της μικρούλας των Άλπεων). Είχα κι άλλα, καταλαβαίνετε όμως, ότι με τα χρόνια χάθηκαν. Πίστευε ότι ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις καλά μια γλώσσα είναι να διαβάζεις βιβλία, βιβλία, βιβλία. Για εκείνη, δεν έφτανε μόνο η εκμάθηση της γραμματικής, του συντακτικού κλπ. Μετά, ήρθε το Vers la France που δεν το έχω και το En France που είναι συνέχεια του πρώτου και είναι πολύ ωραίο. Αυτό υπάρχει, αν και χωρίς εξώφυλλο. Έχω κρατήσει και βιβλία που στο Superieur 3 τα διαβάζαμε και τα δουλεύαμε ως εργασίες όπως το La cantatrice chauve του Ιονέσκο και το Nouvelles Orientales της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ. Το βιβλίο La Revolution Francaise δεν είναι δικό μου, ήταν του αδελφού μου, σε εκείνον το έδωσαν όταν κάποια χρόνια μετά από εμένα πήγε στο Superieur 3. Το κράτησα όμως γιατί μου άρεσε πάρα πολύ.
Υπάρχει ακόμα και το Γαλλο-Γαλλικό λεξικό MICROROBERT. Η Γαλλίδα μου επέμενε να βλέπουμε την εξήγηση των γαλλικών λέξεων στα Γαλλικά. Πίστευε ότι έτσι μαθαίνεις καλύτερα ακόμα περισσότερο λεξιλόγιο. Ήταν δύο τόμοι, δεν βρίσκω το δεύτερο.
Αυτά που δε βρήκα κι όμως κάπου τα έχω, είναι τα Capelle. Το Capelle 2 το έκανα στην τάξη του Certificat. Βρήκα μόνο τα Cahier d' exercices αλλά όχι τα βιβλία. Πολύ περίεργο. Αναρωτιέμαι πού τα έχω κρύψει μέσα στο σπίτι.

Σε λατρεύω, Χάιντι στα γαλλικά ότι και να πω λίγο, μπράβο στην μαντάμ μαιρη

 

[gremlinakos]

Εγώ την μοναδική λέξη που ξέρω στα γαλλικά είναι το "ουί", κι αν αλλάξεις τον τόνο γίνεται αγρινιώτικη (ούι)!
Εντωμετξύ, δεν καταλαβαίνω! Στο δικό μου σχολεία, γιατί δεν κάναμε ποτέ γαλλικά? (μόνο κάτι αγγλικά επιπέδου elementary) Τα διδάσκανε σε συγκεκριμένες χρονίες και περιοχές?

 

[TZELASO]

Μα κι εγώ στο σχολείο Αγγλικά έκανα. Κάποια σχολεία έκαναν Αγγλικά και κάποια (πολύ λιγότερα) έκαναν Γαλλικά, όπως αυτό του άντρα μου που ήταν και αρρένων. Τα Γαλλικά τα έμαθα στο σπίτι και μετά πήγα στην Γαλλική Ακαδημία, στο παράρτημα της Καλλιθέας για να πάρω τα διπλώματα. Δεν ξέρω τι γίνεται σήμερα στα δημόσια σχολεία. Στα καλά ιδιωτικά έχεις την δυνατότητα να μάθεις δύο γλώσσες από πολύ μικρή ηλικία. Ας πούμε, στη Λεόντειο αγγλικά και γαλλικά. Στη Γερμανική σχολή φαντάζομαι ότι όπως είναι φυσικό, μαθαίνεις αγγλικά και γερμανικά.

 

[Uskoke]

(όπως έχω γράψει και σε άλλο ποστ) εγώ δεν έμαθα γαλλικά παιδί, τα μαθαίνω τώρα στα γεράματα, με αυτή τη μέθοδο, και με καθηγητή τον Κύριο Βασίλη, ένα παλιό φίλο της μάνας μου, ψυχολόγος εκ Σορβόννης παρακαλώ. Τώρα διαβάζω τον μικρό Νικόλα (στα γαλλικά φυσικά), L' araigne & Les Eygletiere toy Henri Troyat, αφού τα είχα διαβάσει στα ελληνικά, πολλές φορές.

 

[TZELASO]

Κάλλιο αργά, παρά ποτέ. Πες μου όμως, τι σημαίνουν οι δύο πρώτοι τίτλοι? Δεν ξέρω τις λέξεις.

 

[Uskoke]

Η αράχνη και οι Ηγκλετιέρ, είναι επώνυμο μιας φανταστικής οικογένειας στο Παρίσι στα '60ς.

 

[TZELASO]

Α, L' araignee. Ευχαριστώ, δεν κατάλαβα. Διάβαζα l' avaigne και δεν έβγαζα νόημα.

 

[αριαδνη]

Tου 60'

 

[Uskoke]

Όχι είναι L' araigne με ένα e στο τέλος και χωρίς τόνο, οπότε είναι ο αράχνος;;;; Ο Ζεράρ Φονσέκ είναο ο διαβόητος πρωταγωνιστής, πραγματικά φοβερό βιβλίο. ο Τρουαγιά έζησε μέχρι το 2006, η αράχνη γράφτηκε το 1938, περιγράφει αφαιμάξεις, δηλ. έζησε εκείνη την εποχή, έφτασε να δει το ίντερνετ και τα κινητά τηλέφωνα!

 

[TZELASO]

Μπορεί, εγώ araignee την ξέρω την αράχνη με τόνο στο πρώτο e. Δεν μπορώ να βάλω τόνους εδώ.

 

[TZELASO]

Tου 60'Προβολή συνημμένου 256750Προβολή συνημμένου 256751Προβολή συνημμένου 256747

Α, είχα πολλά από αυτά τα βιβλιαράκια μεταφρασμένα στα ελληνικά. Η περίφημη Λιλίκα των παιδικών μου χρόνων. Στα Γαλλικά είναι Martine. Κυκλοφορούσε για χρόνια στην Ελλάδα από τις εκδόσεις "Πεταλούδα". Έχω ανοίξει και ανάλογο thread. Τα χάρισα πλέον στην ανιψιά μου και εγώ έχω κρατήσει μόνο δύο επετειακούς τόμους που κυκλοφόρησαν πριν από χρόνια.

 

[elephadas]

Ρε παιδιά στείλτε κανένα από αυτά τα βιβλία στο Γκουγκλ να βελτιώσει τα γαλλικά του (δείτε "Οι σταρ μας ανοίγουν το σπίτι τους").

 

[αριαδνη]

Α, είχα πολλά από αυτά τα βιβλιαράκια μεταφρασμένα στα ελληνικά. Η περίφημη Λιλίκα των παιδικών μου χρόνων. Στα Γαλλικά είναι Martine. Κυκλοφορούσε για χρόνια στην Ελλάδα από τις εκδόσεις "Πεταλούδα". Έχω ανοίξει και ανάλογο thread. Τα χάρισα πλέον στην ανιψιά μου και εγώ έχω κρατήσει μόνο δύο επετειακούς τόμους που κυκλοφόρησαν πριν από χρόνια.

Η δική μας η Λιλίκα ήταν η Μάρτιν των Γάλλων;