exetlaios
Retro PaTRi@RcH
- Joined
- 17 Mαϊ 2006
- Μηνύματα
- 4.474
- Αντιδράσεις
- 1.236
Εν όψει της επικείμενης εισαγωγής μου στην ηλικιακή κλάση των «-ήντα», αποφάσισα να ασχοληθώ με ξεχασμένα χόμπυ, προκειμένου να «εξορκίσω» τους «δαίμονες της μέσης+ ηλικίας» που πολιορκούν τη σκέψη μου.
Μεταξύ άλλων, θεώρησα δόκιμο να συνεχίσω την συλλογή μου από «ρετρό παραθρησκευτικά ηθικοπλαστικά αναγνώσματα», την οποία και είχα εγκαταλείψει προ δεκαετίας. Ως πρώτη, νέα προσθήκη, κατάφερα να αποκτήσω το αρκετά σπάνιο «Μεσάνυχτα στη ντίσκο», των εκδόσεων «Φωτοδότες», γραμμένο από τον "βετεράνο" του είδους, Κ.Παπαδημητρακόπουλο.
Το αντίτυπο που απέκτησα, ανήκει στην 5η έκδοση (βελτιωμένη) και αριθμεί περίπου 170 σελίδες.


Το νόημα του βιβλίου συνοψίζεται στη φράση «οι ντισκοτέκ είναι του διαβόλου και είναι μέρος παγκόσμιας σατανικής πλεκτάνης διαφθοράς της νεολαίας».
Ο συγγραφέας παρουσιάζει το θέμα αρκετά δομημένα, σύμφωνα πάντα με τη δική του κοσμοθεωρία, ακολουθώντας τον συγγραφικό μορφότυπο των βιβλίων αντίστοιχης θεματολογίας.
Αγαπημένο μου κεφάλαιο, αυτό που απαριθμεί τα διάφορα πάρτυ και διαγωνισμούς που λάμβαναν χώρα στις ντίσκο.

Πέραν του μηνύματος που επιχειρεί να περάσει το βιβλίο, ο ρετρό-οπαδός των 80s δε μπορεί να μη σταθεί στις ενδιαφέρουσες φωτογραφίες «ντισκόβιων» (συνοδευόμενες πάντα από πομπώδεις λεζάντες) και από τα αποκόμματα εφημερίδων της εποχής.


Ολοκληρώνοντας το βιβλίο, ένοιωσα μια πελώρια ανάγκη να ξαναδώ το «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα #4», κάτι που θα κάνω (ελπίζω) σύντομα …
Μεταξύ άλλων, θεώρησα δόκιμο να συνεχίσω την συλλογή μου από «ρετρό παραθρησκευτικά ηθικοπλαστικά αναγνώσματα», την οποία και είχα εγκαταλείψει προ δεκαετίας. Ως πρώτη, νέα προσθήκη, κατάφερα να αποκτήσω το αρκετά σπάνιο «Μεσάνυχτα στη ντίσκο», των εκδόσεων «Φωτοδότες», γραμμένο από τον "βετεράνο" του είδους, Κ.Παπαδημητρακόπουλο.
Το αντίτυπο που απέκτησα, ανήκει στην 5η έκδοση (βελτιωμένη) και αριθμεί περίπου 170 σελίδες.


Το νόημα του βιβλίου συνοψίζεται στη φράση «οι ντισκοτέκ είναι του διαβόλου και είναι μέρος παγκόσμιας σατανικής πλεκτάνης διαφθοράς της νεολαίας».
Ο συγγραφέας παρουσιάζει το θέμα αρκετά δομημένα, σύμφωνα πάντα με τη δική του κοσμοθεωρία, ακολουθώντας τον συγγραφικό μορφότυπο των βιβλίων αντίστοιχης θεματολογίας.
Αγαπημένο μου κεφάλαιο, αυτό που απαριθμεί τα διάφορα πάρτυ και διαγωνισμούς που λάμβαναν χώρα στις ντίσκο.

Πέραν του μηνύματος που επιχειρεί να περάσει το βιβλίο, ο ρετρό-οπαδός των 80s δε μπορεί να μη σταθεί στις ενδιαφέρουσες φωτογραφίες «ντισκόβιων» (συνοδευόμενες πάντα από πομπώδεις λεζάντες) και από τα αποκόμματα εφημερίδων της εποχής.


Ολοκληρώνοντας το βιβλίο, ένοιωσα μια πελώρια ανάγκη να ξαναδώ το «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα #4», κάτι που θα κάνω (ελπίζω) σύντομα …