Γιατι ηταν μίζερα και καταθλιπτικά κάποια παιδικά του 80;

[Rakeesh]

Οι μεγαλυτεροι απο μενα θυμουνται τη δεκαετια του 80 σαν δεκαετια ευημεριας, ανεμελιας, ντισκο κλπ. Εγω μεγαλωνοντας στη δεκαετια του 90, ειχα καποιες πολυ αφηρημενες αναμνησεις απο την τηλεοραση και τα ελληνικά παιδικα του 80. Για καποιο λογο που δεν μπορουσα να προσδιορισω, οταν μου ερχονταν εικονες στο μυαλο, μου εβγαζαν μια αφηρημενη μιζερια, που ηθελα να ξορκισω.

Προσφατα ειδα τα παρακατω σχολια που αφορουν τη σειρα "Τα Παραμυθια της Κουκλας" (1985)

Μου φαινόταν πολύ καταθλιπτικό αυτό το παιδικό...

Κι εγω καπως ετσι το θυμαμαι, γενικα αρκετα προγραμματα της εποχης μου εχουν αφησει αυτη την αισθηση, πιθανοτατα λογω της μουσικης τους γιατι τοτε χρησιμοποιουσαν πολυ συνθεσαιζερ.Αυτη την εξηγηση δινω.Ενας απο τους λογους που θελω να ξαναδω αυτη την σειρα ειναι να δω τι αισθηση θα μου αφηνε σημερα.

Ακούγοντας την φωνή της μου ήρθε στον νου ένα σκετς από τον πρώτο δίσκο του Χάρρυ Κλυνν, όπου έλεγε: "Είμαι μια θλιμμένη πρίζα. Το όνομά μου είναι Ηλεκτρούλα...". Αλλά πέρα από την πλάκα, η φωνή αυτή της Όλιας συνέβαλλε κατά πολύ στην (λίγο δυσάρεστη ομολογουμένως) αίσθηση που μου άφηνε η σειρά αυτή όταν ήμουν μικρός.

Οπως σχολιασα κι εγω μεταξυ σοβαρου και αστειου, "Έτσι γιναμε αντρες".

Επειδη 3 ατομα μοιραζονταν περιπου ιδια "γευση" με μενα, και επειδη μου αρσουν οι φιλοσοφικοκοινωνιολογικοι προβληματισμοι, λετε να υπαρχει καποια λογικη εξηγηση για το γενικοτερο κοινωνικο και αισθητικο κλιμα που υπηρχε εκεινη την εποχη του 80, οποτε και θεωρουταν επιθυμητη η μιζερια και μαυριλα σε παιδικες εκπομπες;

Λετε να υπηρχε καποιο παιδαγωγικο κινημα της εποχης; Μηπως ειχε να κανει με μνημες απο την Επταετια; Μηπως ειχαν εμπνευση απο αναλογα προγραμματα του ανατολικου μπλοκ, απο οπου ειχαμε σαφως πολλες επιρροες; Μηπως ηταν ενας πειραματισμος, επειδη η παιδοψυχολογια δεν ειχε αναπτυχθει, και ισως επειδη οι ενηλικες δημιουργοι δεν ειχαν εμπειρια σε παιδικες εκπομπες, εκαναν το λαθος να βγαλουν την τοτε ψυχολογια τους στα παιδια;

Ομολογω οτι σε δευτερη σκεψη ολο το παραπανω μου φαινεται καπως παραδοξο, εφοσον η δεκαετια του 80 εχει μεινει ως η δεκαετια της Αλλαγης, του πολυχρωμου κιτς και της αισιοδοξιας, οποτε δε δικαιολογειται να βγαινει μιζερια ή ψυχολογικα απωθημενα των δημιουργων σε παιδικες εκπομπες, αλλα φαινεται οτι μαλλον η αισιοδοξια ειχε να κανει μονο με τη γενια του Γαρδελη, οχι τις παραπλευρες γενιες.

(πολυ ευστοχο το σχολιο για το συνθεσαιζερ)

 

[RIO]

Νομίζω ότι το έθεσες πολύ σωστά. Λίγο η 80ς σοσιαλιστική αισθητική της κρατικής τηλεόρασης, λίγο το ότι δεν υπήρχαν έμπειροι δημιουργοί παιδικών τηλεοπτικών εκπομπών, όπως σε άλλες χώρες ( ΗΠΑ, Αγγλία κλπ ) , είχε ως αποτέλεσμα η παιδική ζώνη να θυμίζει κάτι από ταινία του Μπέργκμαν.

 

[Omenforever]

Ότι είπατε. Κάτι η σκηνοθεσία, κάτι το κυνήγι της σοβαροφάνειας, κάτι ο Ψυχρός Πόλεμος, κάτι οι άνωθεν επιλογές "μαμούχαλων" δημιουργών, κάτι η γενικότερη ανασφάλεια για το μέλλον, ήρθε και έδεσε η μαυρίλα.

 

[ntsmrtz]

Για καποιο λογο που δεν μπορουσα να προσδιορισω, οταν μου ερχονταν εικονες στο μυαλο, μου εβγαζαν μια αφηρημενη μιζερια, που ηθελα να ξορκισω.

Ηταν και δική μου απορία κάποτε.
Τώρα που έχω παιδιά, υποκειμενικά πιστεύω ότι επρόκειτο για εσφαλμένη αντίληψη των τότε δημιουργών για το τι είναι το ¨παιδικό¨ πρόγραμμα.
Κάπου είχαν μία σύγχιση μέσα τους και μπέρδευαν την έννοια ¨τέχνη¨ (και πάλι κατά την δική τους αντίληψη) με το έννοια ¨παιδικό πρόγραμμα¨... και κατέληγαν στο γνωστό μας έντεχνο παιδικό πρόγραμμα που κουβεντιάζουμε
Ε, βάλε τώρα και αυτά που ευστόχως περιγράφεις και ήρθε και έδεσε η υπόθεση.

 

[petran79]

Αν δεις τι γινόταν με αρκετά από τα γιαπωνέζικα, κανονικά ήταν για μεγαλύτερες ηλικίες παιδιων, δηλ τελευταίες τάξεις Δημοτικού και Γυμνασίου, ακόμα και λογοκριμένα, όμως εδώ τα πρόβαλαν για παιδιά νηπιαγωγείου και πρώτων τάξεων Δημοτικού.

Επειδή δεν υπήρχαν σήματα για τις ηλικίες, δεν ήξερες πιο ήταν για μικρά παιδιά και πιο για μεγαλύτερα. Ίσχυε για όλα τα παιδικά αυτο

Πλέον το παιδικό πρόγραμμα δεν στοχεύει σε αυτές τις ομάδες. Τελευταία απόπειρα είχε κάνει το σινε+ αρχές 2010 με σειρές άνιμε για άνω των 12-15 αλλά αυτές τις είχαν ήδη κατεβάσει στο ίντερνετ.

 

[Imgema]

Εμενα παντως μου λειπει το εντεχνο παιδικο προγραμμα των 80s. Τα σύγχρονα παιδικα παραείναι χαριτωμένα και παντα δειχνουν εναν κοσμο αγγελικα πλασμενο μες την τρελή χαρά. Το μεγαλυτερο προβλημα που μπορει να αντιμετωπίζει καποιος είναι να του επεσε κατω το παγωτό.

Νομιζω οτι τα παιδια μολις καταλαβουν την διαφορά με τον πραγματικό κοσμο θα τους ερθει βαρυ. Οι πιο παλιοι καναμε το transition καπως πιο ομαλά πιστεύω.

 

[Rakeesh]

Προσφατα ξεκινησα να βλεπω στο Ερτφλιξ ενα μικιμαου Ευρωπαικης συμπαραγωγης (Γερμανικη, Βελγικη, Τσεχικη, Λουξεμβουργεζικη) του 2019

Διαδραματιζεται στην Ανατολικη Γερμανια το 1989 και παροτι το σκηνικο ειναι "ψυχροπολεμικη ανατολικοευρωπαικη μιζερια του 80" οπως τα παιδικα με τα οποια μεγαλωσαμε, εχω να πω οτι η ταινια δεν ειναι καθολου μιζερη ή καταθλιπτικη. Ειναι χαριτωμενη, γλυκεια, πολυχρωμη, με ομορφες εικονες.

 

[dkssprs]

Οι πιο παλιοι καναμε το transition καπως πιο ομαλά πιστεύω.

Συμφωνώ κ προσθέτω ότι και οι ακόμα πιο παλιοί είχαν μηδενικό transition.

 

[Ant_1]

Τα κινούμενα σχεδία τα οποια ήρθαν απο Αμερική (τα οποια και εκεινά σε καποιες περιπτώσεις ειχαν ερθει απο Ιαπωνία) ειχαν ως σκοπό να πουλήσουν παιχνίδια - και για να ειμαστε και πιο σωστοί ολοκληρες σειρές δημιουργήθηκαν για να συνοδευσουν τα παιχνίδια που ήδη υπήρχαν (π.χ. TRANSFORMERS και GI JOE ειμαι 99% σιγουρος οτι ξείνησαν έτσι). Συνεπώς ειναι λογικό να θέλαν να τα κάνουν πολύ fun, με χρώματα, εκρήξεις, δράση κτλ.

Τα κινουμενα σχεδια των 80ς στα οποια αναφέρεστε λογικα ειναι είτε Ελληνικά είτε είχαν επιλεχτεί απο Ελληνες της κρατικής τηλεόρασης.
Αυτό για εμενα σημαίνει τα εξής:

• Σοβαροφάνεια
• Κόλλημα με εκπαιδευτικό χαρακτηρα
• Out of touch με την παιδική ηλικία / νοοτροπία / μόδα
• Προσωπική πίκρια ή νοσταλγία

Ειδικα για εμενα τα παιδικα προγράμματα της ΕΡΤ (κινουμενα, Live action, μαριονέτες κτλ) ηταν χαλαρά οτι πιο άχαρο θυμαμαι πχ τα μουμις και ο Pingu τα οποια ειχαν ενα ενδιαφέρον έιχαν πολυ συχνα αρκετά dark στιγμές ειτε λόγω υπόθεσης είτε λόγω σκηνοθεσίας κτλ
Γενικα απο οταν εφτασα στο λύκειο και έτυχε να δώ κάποιο απο αυτά τα παλία προγράμματα πίστευα οτι ήταν φτιαγμένα / επιλεγμένα απο κάποιον θλιμμένο 60αρη που εζησε πολυ ασχημα παιδικα χρόνια

 

[Rakeesh]

Γενικα απο οταν εφτασα στο λύκειο και έτυχε να δώ κάποιο απο αυτά τα παλία προγράμματα πίστευα οτι ήταν φτιαγμένα / επιλεγμένα απο κάποιον θλιμμένο 60αρη που εζησε πολυ ασχημα παιδικα χρόνια

Περιγραφεις του δε ποιντ το γενικο αισθημα που εχω κι εγω, παροτι δε μπορουσα να βρω ακριβως αυτα τα λογια.

Τα σημερινα παιδια λιγο πολυ ανηκουν στην ιδια γενια με την προγηουμενη. Δηλαδη ο σημερινος 12χρονος εχει λιγο πολυ τις ιδιες εμπειριες με τον 30-40αρη που αυτη τη στιγμη δημιουργει τα παροντα εεθισματα του πιτσιρικα (γραφει ιστοριες, εικονογραφει κομικς, γυριζει ταινιες κλπ). Και οι δυο γενιες μεγαλωσαν σε εποχες με ευημερια και ειρηνη, με Star Wars, αμερικανογιαπωνεζικες σειρες και παιχνιδια, κονσολες και υπολογιστες κλπ

 

[Uskoke]

Προσφατα ξεκινησα να βλεπω στο Ερτφλιξ ενα μικιμαου Ευρωπαικης συμπαραγωγης (Γερμανικη, Βελγικη, Τσεχικη, Λουξεμβουργεζικη) του 2019

Διαδραματιζεται στην Ανατολικη Γερμανια το 1989 και παροτι το σκηνικο ειναι "ψυχροπολεμικη ανατολικοευρωπαικη μιζερια του 80" οπως τα παιδικα με τα οποια μεγαλωσαμε, εχω να πω οτι η ταινια δεν ειναι καθολου μιζερη ή καταθλιπτικη. Ειναι χαριτωμενη, γλυκεια, πολυχρωμη, με ομορφες εικονες.

πολύ ωραίο είδα το μισό χτες αλλά τα ανιψάκια μου δεν θέλουνε να το δούμε μαζί αλλά να δούμε stranger things! Fritzi - Eine Wendewundergeschichte είναι ο τίτλος στα Γερμανικά, die Wende είναι το όνομα που έδωσαν οι Γερμανοί στην πτώση του Τείχους που οδήγησε στην επανένωση των 2 Γερμανιών, και οι άλλες 2 λέξεις σημαίνουν θαυμαστή ιστορία. Wende σημαίνει αλλαγή, μετάβαση. Πάντως να ακούω Γερμανούς και μάλιστα Ανατολικούς να μιλάνε Αγγλικά είναι κάπως......

 

[petran79]

Δεν ηταν ολα μιζερα. Ειχαμε και πολλα αμερικανικα καρτουν, αλλα εκει υπηρχε μιζερια απο την αντιθετη οψη:

Ειδα μια συνεντευξη των παραγωγων της γνωστης σειρας του 90, Batman the Animated Series.

Συμμετειχαν σε αρκετες σειρες του 80 και νωριτερα, αλλα ειπαν πως το περιβαλλον ηταν πολυ μιζερο για τη δημιουργικοτητα τους. Για να ειναι φιλικο προς τα παιδια, ηταν γεματο περιορισμους και κανονες. Τους ελεγαν με το ν και με το σ τι πρεπει και τι δεν επρεπε να βαλουν.
Μηδενικη βια σε σημειο γελοιοτητας. Πχ ενας εκανε μια σειρα με σουπερ ηρωες (Batman and his Friends) που σε ενα επεισοδιο μικρυναν και τους επιτεθηκαν κατι αραχνες. Οι αραχνες πεσαν απο το τραπεζι κατω. Ε λοιπον τους ειπανε μετα "οι αραχνες πρεπει να φαινεται πως δεν παθαν τιποτα"! Και ετσι βαλαν μια σκηνη που οι αραχνες φαινονται κατω να περπατανε και να φευγουν, ενω ο πρωταγωνιστης τις κοιτουσε απο πανω.
Δεν ειναι εκπληξη πως οι δημιουργοι ειπαν πως δεν θελουν να θυμουνται εκεινα τα χρονια.
Για την ακριβεια θεωρουν την ταινια Μπατμαν του 89 ως ταινια σταθμο στην αφηγηση και την απελευθερωση των κινουμενων σχεδιων για σουπερ ηρωες και οχι μονο.