Γονείς & παιδιά στα 80's: Το χάσμα των γενεών

[wrathchild_78]

@rakeesh : οταν με το καλο κανεις παιδια θα δεις οτι ειναι δυσκολο να κανεις το σωστο αλλα αν επιμεινεις θα βγεις κερδισμενος. Εγω χρησιμοποιω τις αναμνησεις μου ως οδηγο για το τι να ΜΗΝ κανω. Με εχει βοηθησει πολυ.

@aardvark: κοιτα που νομιζα οτι μονο εγω ειχα τοσο σοβαρο προβλημα. Τελικα μεσα απο αυτο το νημα βλεπω οτι πολλοι ζουσαν τα ιδια με μενα.

 

[Aardvark]

Ετσι ειναι μοιραζομαστε πολλες κοινες εμπειριες εδω μεσα αν και δεν θα το ελεγα προβλημα κατεμε το δικο μου,την εποχη της βιντεοκασσετας μοιραστηκαμε παρα πολλες ταινιες παρεα,οπως και παρα πολλα σηριαλ (ελληνικα και ξενα) στην τηλεοραση των 80ς.


Το ειχα καπως παραπονο που δεν εκτιμησε "τα δικα μου" θεαματα τοσο πολυ περα απο αυτες τις δυο εξαιρεσεις που ειπα!!

 

[stakovios]

Ετσι ειναι μοιραζομαστε πολλες κοινες εμπειριες εδω μεσα αν και δεν θα το ελεγα προβλημα κατεμε το δικο μου,την εποχη της βιντεοκασσετας μοιραστηκαμε παρα πολλες ταινιες παρεα,οπως και παρα πολλα σηριαλ (ελληνικα και ξενα) στην τηλεοραση των 80ς.
Το ειχα καπως παραπονο που δεν εκτιμησε "τα δικα μου" θεαματα τοσο πολυ περα απο αυτες τις δυο εξαιρεσεις που ειπα!!

Σημαντικό, όπως ειπώθηκε και πιο πάνω, είναι ο χρόνος που αφιερώνει κάποιος γονιός στα παιδιά του. Αυτός μπορεί να είναι και 5 λεπτά, αλλά αυτό θυμάσαι ύστερα. Οι γονείς μου πάντα αφιέρωναν χρόνο τόσο για να συζητήσουμε όσο και για να παίξουμε. Ο μπαμπάς ήταν το λεξικό μου: αν είχα κάποια απορία, την έλεγα πρώτα σε εκείνον. Καθώς είχε τη δουλειά του προκειμένου να μην μας λείψει τίποτα, μπορεί να αφιέρωνε ελάχιστες ώρες για παιχνίδι μαζί μας και να τον βλέπαμε αργά το απόγευμα, να τρώει, να βλέπει ειδήσεις και μετά γουέστερν στην ΕΡΤ και το βράδυ πριν κοιμηθεί τελευταίες ειδήσεις πάλι στην ΕΡΤ (μιας και λόγω περιοχής δεν πολυέπιανε καλά ΥΕΝΕΔ/ΕΡΤ-2). Αυτό μου έκανε και καλό, γιατί αν και έκανα φασαρία με τα παιχνίδια, έβλεπα κι εγώ ειδήσεις (λίγες...) και θυμάμαι σήμερα τα σήματα, τα πρόσωπα που παρουσίαζαν κλπ. με λεπτομέρειες. Πολλές φορές μιλούσε για το παρελθόν του, τα δύσκολα παιδικά του χρόνια (7 αδέρφια και το ψωμί να μοιράζεται σε 9 μερίδες- (7 + 2 οι γονείς)) και με συγκλόνιζε. έζησε φτώχεια αλλά είχε μια αγαπημένη και δεμένη οικογένεια. Τα μάτια του ήταν υγρά όταν μιλούσε σε μας γι' αυτές τις στιγμές, αλλά υπήρχε όπως ειπώθηκε και πιο πάνω αυτή η δόση νοσταλγίας.Η μαμά μου με βοήθησε χαρακτηριστικά να μάθω το μάθημα της "Φωτοσύνθεσης" στη Βοτανική Ζωολογία της Α΄ Γυμνασίου (τότε η παπαγαλία ήταν στα πάνω της...). Ήταν από τις στιγμές που το παιδί-μαθητής "μπλοκάρει". Ε, λοιπόν, μέσα σε 5 λεπτά η μητέρα μου μου εξήγησε το μάθημα και ας μην είχε πάει η ίδια Γυμνάσιο, μου έδωσε αισιοδοξία και μόνο που μού στάθηκε έφτασε για να γίνει... unblock. Την επομένη είχα σηκώσει χέρι και είπα νεράκι το μάθημα στην καθηγήτριά μου.

Και άλλες και άλλες περιπτώσεις που με βοήθησαν οι γονείς μου, που είχα την ευτυχία να είναι και νέοι σε ηλικία.

Όσο για το χάσμα των γενεών, θα συμφωνήσω ότι το περιβάλλον διαμορφώνει καταστάσεις. Σήμερα οι γονείς δρουν διαφορετικά, ειδικά οι νέοι και προσπαθούν, κάποιοι περισσότερο, να γεμίσουν τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών τους. Και σήμερα, πραγματικά, οι κίνδυνοι για ένα μικρό παιδί είναι πολύ περισσότεροι: στα έιτις μπορούσαμε να μένουμε και μέχρι αργά το απόγευμα στις αλάνες και στις παιδικές χαρές (όσες υποτυπώδεις υπήρχαν...) και δεν υπήρχε ο ηλεκτρονικός κίνδυνος και τα κοινωνικά δίκτυα με τις δυσάρεστες συνέπειές τους.

 

[butch_cassidy]

Για εσάς που έχετε γονείς με αρκετά μεγάλη διαφορά ηλικίας μπορώ να σας πω ένα καλό που δεν το έχετε συνειδητοποιήσει.

Επειδή είναι μεγάλοι οι γονείς σας παροπλίζονται κοινωνικά σχετικά νωρίς και όταν εσείς είστε στη μετεφηβική ηλικία συνήθως. Αυτό σας φαίνεται κακό αλλά από την άλλη εσείς αναγκάζεστε να βγείτε στη κοινωνία 'μπροστά' πιο γρήγορα, αναλαμβάνετε ευθύνες, πρωτοβουλίες, γίνεστε ανεξάρτητοι και μαθαίνετε τη ζωή.

Ίσως να μην το καταλαβαίνετε αλλά εγώ τουλάχιστον που είχα σχετικά μικρή διαφορά και που οι γονείς μου είναι νέοι και δραστήριοι ακόμα τώρα που εγώ πέρασα και τα 30 νιώθω αρκετά έντονη την παρουσία τους στη ζωή μου και κάποιες φορές όσο κι αν φαίνεται περίεργο αυτό το νιώθω σαν βάρος, σαν να μην μπορώ να αναπνέυσω, σαν να μην τελείωσε ακόμα η μετεφηβική περίοδος και να περιμένω ακόμα την 'ενηληκίωση' για να χαράξω μόνος μου το δρόμο μου.

Δε ξέρω πως ακούγεται αυτό και ενδεχομένως να υπερβάλλω λίγο αλλά το λέω γιατί είδα αρκετή γκρίνια στα προηγούμενα ποστ. Καμιά φορά ζηλεύουμε αυτό που δεν έχουμε χωρίς να μπορούμε να δούμε και να εκτιμήσουμε τα καλά αυτών που ήδη έχουμε.

 

[Crimson Moonlight]

Για εσάς που έχετε γονείς με αρκετά μεγάλη διαφορά ηλικίας μπορώ να σας πω ένα καλό που δεν το έχετε συνειδητοποιήσει.Επειδή είναι μεγάλοι οι γονείς σας παροπλίζονται κοινωνικά σχετικά νωρίς και όταν εσείς είστε στη μετεφηβική ηλικία συνήθως. Αυτό σας φαίνεται κακό αλλά από την άλλη εσείς αναγκάζεστε να βγείτε στη κοινωνία 'μπροστά' πιο γρήγορα, αναλαμβάνετε ευθύνες, πρωτοβουλίες, γίνεστε ανεξάρτητοι και μαθαίνετε τη ζωή.

Ίσως να μην το καταλαβαίνετε αλλά εγώ τουλάχιστον που είχα σχετικά μικρή διαφορά και που οι γονείς μου είναι νέοι και δραστήριοι ακόμα τώρα που εγώ πέρασα και τα 30 νιώθω αρκετά έντονη την παρουσία τους στη ζωή μου και κάποιες φορές όσο κι αν φαίνεται περίεργο αυτό το νιώθω σαν βάρος, σαν να μην μπορώ να αναπνέυσω, σαν να μην τελείωσε ακόμα η μετεφηβική περίοδος και να περιμένω ακόμα την 'ενηληκίωση' για να χαράξω μόνος μου το δρόμο μου.

Δε ξέρω πως ακούγεται αυτό και ενδεχομένως να υπερβάλλω λίγο αλλά το λέω γιατί είδα αρκετή γκρίνια στα προηγούμενα ποστ. Καμιά φορά ζηλεύουμε αυτό που δεν έχουμε χωρίς να μπορούμε να δούμε και να εκτιμήσουμε τα καλά αυτών που ήδη έχουμε.

Αυτό που γράφεις ακούγεται άσχημα ακόμα και χωρίς να έχεις την πρόθεση. Σ' ένα θέμα για το χάσμα γενεών φυσικό είναι ν' αναφέρονται τα παράπονα, κανείς δεν είπε ότι δεν υπήρχαν καί θετικά, τα οποία συνήθως είναι πολύ περισσότερα. Είμαι σίγουρη ότι παρόλο που υπήρχαν μερικές κακές εμπειρίες κανένας μας δεν θα άλλαζε τους γονείς του.

Πάντως είσαι λαθος στην αποψη για την πιό γρήγορη ανεξαρτητοποίηση των παιδιών με μεγάλη ηλικιακή διαφορά απ' τους γονείς. Οι κοινωνικές δεξιότητες δεν χάνονται με τα χρόνια, εκτός αν το άτομο τις παρατήσει από επιλογή, οπότε δύσκολα κάποιος άνθρωπος θ' αφήσει το παιδί του στην τύχη του. Θα βοηθάει όπου μπορεί, και θα επεμβαίνει για να το προστατέψει και να το καθοδηγήσει. Δεν είναι καταπίεση αυτό, είναι αγάπη. Ακόμα και οι παπούδες με παιδιά στα 50 όπου μπορούν τρέχουν γι' αυτά. Και να μην ξεχνάμε ότι ακόμη κι αν οι γονείς είναι πιεστικοί παίζει ρόλο και το πόσο προσκολλημένο είναι το παιδί στους γονείς, καθώς έπειτα από μία ηλικία είναι σε θέση να βάζει όρια.

 

[Rakeesh]

Κι εγω αδυνατω να δω το καλο που λεει ο butch. Η παρουσια των γονιων μου ηταν και ειναι καθοριστικη για μενα σε τετοιο βαθμο που δε νομιζω να υπηρχε αν ηταν νεοτεροι. Τωρα οσον αφορα την σχετικη απουσια ή αποσταση του πατερα μου απο μενα, με εκανε να ψαχτω και να σχηματισω μονος μου χαρακτηρα, ιδεολογιες, και αποψεις για τη ζωη, χωρις να με επηρεασει καθολου εκεινος. Απο την αλλη σε καμια περιπτωση δεν με εκανε να οριμασω ή να "βγω στη ζωη" γρηγοροτερα. Το αντιθετο μαλλον.

Α btw. Ο παππους μου, τον οποιο φυσικα δε γνωρισα, γεννηθηκε το 1888. Πεστε και παιρνετε ψαρακες

 

[wrathchild_78]

Και εγω θα συμφωνησω με τους αποπανω...

Υ.Γ. καμια - μια - δυο - τρεις .. ..... πενηντα....να σηκωθω Rakeeshq;;;!!! 1904 o δικος μου παππους αλλα εγω τον εζησα αρκετα και θυμαμαι ολες τις ιστοριες που μου ελεγε απο τη μυθολογια.

 

[butch_cassidy]

ΟΚ ήμουνα λίγο υπερβολικός ίσως και δεν μπόρεσα να δώσω ακριβώς αυτό που ήθελα να πω...

Πιο πολύ ήθελα ν'αντικρούσω τα 'θεωρούμενα' μειονεκτήματα για γονείς αρκετά μεγαλύτερης ηλικίας γιατί κι αυτά νομίζω ότι ήτανε κάπως υπερβολικά.

Όπως είπα κάθε περίπτωση έχει τα καλά της και τα κακά της.

Εννοείται ότι αγαπάμε τους γονείς μας όπως είναι και δεν τους αλλάζουμε με τίποτα!!