Διάβασα ξανά ....

[BETTY BOOP]

το είχαμε σε αναγνωστικό του δημοτικού! το θυμαμαι, με ενα παιδακι με κόκκινα μαλλια!!! κατι τετοιο

ειναι από το τεταρτο τευχος της Γλώσσας της Β' Δημοτικού...κι εγω θυμαμαι το κειμενακι αυτο...

᾽᾽Σωπα δασκαλε να ακουσουμε το πουλι᾽᾽...

 

[johnny19818]

Έχω διαβάσει 3 φορές τον Μάγκα της Π. Δέλτα. Μου αρέσει πολύ σαν βιβλία με τα καμώματα του σκύλου. Κάποια στιγμή θέλω να διαβάσω ξανά και το Παραμύθι χωρίς όνομα.

 

[αριαδνη]

τις μικρες κυριες από πολλες εκδοσεις ξανα και ξανα

 

[TZELASO]

Αυτό είναι για μένα σύνηθες. Αν μου αρέσει ένα βιβλίο, δεν υπάρχει περίπτωση να μην το ξαναδιαβάσω. Ας πούμε, τα "Απαντα" του Ξενόπουλου. Τα έχω διαβάσει τουλάχιστον 3 φορές. Εκείνον ειδικά τον "Κατήφορο", την "Στέλλα Βιολάντη"΄, το "Μινώταυρο", το "Τερέζα Βάρμα Δακόστα" τον "Κακό δρόμο" και την "Ισαβέλα" τα έχω λιώσει.

​Όταν είμαι πεσμένη, διαβάζω πάντα το "Μικρές Κυρίες" και τη "Μικρή Πριγκίπισσα" γιατί πάντα φτιάχνει η διάθεσή μου και ας μην είμαι πλέον εις την παιδικήν ηλικίαν. ​Επίσης, όταν θέλω να ανέβω ένα λατρεμένο μου βιβλίο, είναι η "Οδύσσεια" του Ομήρου από την ΡΟΖ Βιβλιοθήκη για παιδιά του εκδοτικού οίκου ΓΕΜΕΝΤΖΟΠΟΥΛΟΥ. Είναι τόσο παλιά έκδοση, δεν έχει εμπροσθόφυλλο πλέον αλλά είναι τόσο όμορφη η μετάφραση (γράφει Ελεύθερη διασκευή: Νίκος Μόσχος) και πάντα ο Οδυσσέας ήταν ο αγαπημένος μου ήρωας της ελληνικής μυθολογίας. Το πιο όμορφο και δύσκολο ταξίδι που έγινε ποτέ. . Σε αυτή τη φάση της αποφόρτισης έχω διαβάσει πολλές φορές και τη "Ντεζιρέ" της Ανν Μαρί Σελίνκο.

Βιβλία που έχω διαβάσει τουλάχιστον δύο φορές είναι ανάμεσα σε άλλα το "Ο πύργος των καταιγίδων" της Έμιλι Μπροντέ, το "Αννα Καρένινα" του Τολστόι, το "Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι" του Ουάιλντ, το "Καλημέρα θλίψη" της Φρανσουάζ Σαγκάν (αυτό το είχα διαβάσει πρώτη φορά στα γαλλικά μαζί με τη "Φαλακρή Τραγουδίστρια" του Ιονέσκο).

 

[αριαδνη]

Καλα για τον ξενοπουλου εχουμε ειδικο ξεχωριστο θεμα! Μερικα ειναι και δικα μου αγαπημενα απο αυτα που αναφερεις! Να σου το καλημερα θλιψη τι πλοκη εχει, το χω ακουστα

 

[TZELASO]

Καλα για τον ξενοπουλου εχουμε ειδικο ξεχωριστο θεμα! Μερικα ειναι και δικα μου αγαπημενα απο αυτα που αναφερεις! Να σου το καλημερα θλιψη τι πλοκη εχει, το χω ακουστα

​Καλό απόγευμα Αριάδνη. Δεν μπήκα όλο το απόγευμα στο internet και τώρα είδα το μήνυμά σου. Η πλοκή ακούγεται απλοϊκή, μάλλον είναι απλοϊκή. Η κακομαθημένη κόρη του πλούσιου, γοητευτικού, χήρου μπαμπά της (Η ΣΕΣΙΛ) δεν έχει κανένα πρόβλημα όσο ο πατέρας της έχει απλά μια κοπέλα με την οποία περνάει καλά (ΤΗΝ ΕΛΣΑ) αλλά δεν την αγαπάει. Η μικρή περνάει ανέμελες στιγμές μαζί του, ερωτεύεται καλοκαιρινά (ΤΟΝ ΣΥΡΙΛ) και η ζωή κυλάει. Όταν όμως ο μπαμπάς ερωτεύεται μια γυναίκα στην πραγματικότητα (ΤΗΝ ΑΝ), η οποία γυναίκα μπαίνει πια στη ζωή τους και η μικρή αισθάνεται ότι μπαίνει ανάμεσα σε εκείνη και τον πατέρα της, την μισεί και τη ζηλεύει (είναι έξυπνη και γοητευτική) και χρησιμοποιεί πλάγια μέσα για να την εξολοθρεύσει. Αν θέλεις να σου πω το τέλος να στο πω, αν όμως θέλεις να το διαβάσεις καλύτερα να το δεις μόνη σου. Αυτό το αισθηματικό έργο είναι γραμμένο σε μια γλώσσα που μου αρέσει πολύ. Δεν ξέρω πώς να στο εξηγήσω. Είναι απλή, στρωτή, δεν έχει περίπλοκα μέσα έκφρασης, η εξιστόρηση είναι σε πρώτο πρόσωπο (η μικρή διηγείται) και είναι σαν νερό που ρέει, σαν δροσερό αεράκι κι όμως την ίδια στιγμή είναι τόσο κυνική, ωμή και ρεαλιστική που σε αφήνει με μια πολύ πικρή αίσθηση στο τέλος και μια αίσθηση κενού. Εμένα τουλάχιστον. Διαβάζεται τόσο γρήγορα ακόμα και στα Γαλλικά που δεν είναι η μητρική μου γλώσσα γιατί το ύφος της είναι τόσο εύκολο κι όμως με τόσο νόημα. Για τη Φρανσουάζ Σαγκάν ήταν θρίαμβος. Ήταν 18 χρονών και εκείνη τη χρονιά κέρδισε το Βραβείο των Κριτικών στη Γαλλία.

 

[αριαδνη]

ναι φιλη μου θελω να μαθω το τελος, μονο αν είναι να το βαλεις σε σποιλερ γιατι άλλος φιλος μπορει να μην θελει να το διαβασει

 

[TZELASO]

ναι φιλη μου θελω να μαθω το τελος, μονο αν είναι να το βαλεις σε σποιλερ γιατι άλλος φιλος μπορει να μην θελει να το διαβασει

Α, τώρα μάλιστα. Έχεις πέσει σε παντελώς άσχετη. Τι είναι το spoiler και πώς θα στο στείλω? Μήπως να στο στείλω σε μήνυμα?

 

[αριαδνη]

Οκ γραψτο οπως ολα τα αλλα καλη μου τζελασο!! Σποιλερ ειναι η αποκρυψη πλοκης που ειναι μια λειτουργια εδω ενα κουμπακι στην ουσια

 

[TZELASO]

Οκ γραψτο οπως ολα τα αλλα καλη μου τζελασο!! Σποιλερ ειναι η αποκρυψη πλοκης που ειναι μια λειτουργια εδω ενα κουμπακι στην ουσια

Λοιπόν.

0

Η Ανν αρχίζει να μπαίνει στο μάτι της Σεσίλ διότι προσπαθεί να την νουθετήσει και αυτό δεν αρέσει καθόλου στη μικρή, η οποία έχει μάθει να ζει εντελώς ελεύθερα με έναν πατέρα που την αγαπάει αλλά δεν την συγκρατεί σε τίποτα. Αυτό είναι το ένα λάθος της Ανν. Και φυσικά, η μικρή καταλαβαίνει ότι η Ανν πάει να βάλει σε κάποιο "καλούπι" (σχήμα λόγου) τον πατέρα της γιατί όταν αγαπάς, μοιραία αλλάζεις. Ο πατέρας της είναι έτοιμος να παντρευτεί τη νέα του ερωμένη. Η Σεσίλ λοιπόν, αποφασίζει να τους χωρίσει και καταλαβαίνει το κουσούρι της Ανν. Η νεαρή γυναίκα δεν ζηλεύει την πρώην ερωμένη του άντρα που αγαπάει αλλά έει ξεκαθαρίσει μαζί του ότι τον αγαπάει και ότι από εδώ και πέρα, αν μείνουν μαζί, ο άντρας θα αλλάξει τον τρόπο ζωής του. Η Σεσίλ σπρώχνει την Έλσα να την πέσει στον πατέρα της και η Έλσα συναινεί, η Ανν τους πιάνει γιατί έχει πάει να τον βρει. Το κόλπο πετυχαίνει και η Ανν παίρνει το αυτοκίνητο και φεύγει τρέχοντας σα παλαβή. Η Σεσίλ στιγμιαία καταλαβαίνει το λάθος της αλλά είναι πια αργά. Της φωνάζει να σταματήσει, προσπαθεί να της εξηγήσει ότι αυτή φταίει αλλά η Ανν δεν την ακούει και τρέχοντας, σκοτώνεται με το αμάξι. Ο πατέρας της μικρής συντρίβεται και δε μαθαίνει ποτέ ποιος είναι υπεύθυνος για το θάνατο της Ανν. Θεωρείται ως ατύχημα. Η ζωή συνεχίζεται για τους δυο τους, με τον καιρό ο πατέρας της συνέρχεται και ξαναζεί όπως ζούσε, την μποέμικη ζωή τους αλλά η μικρή η οποία έχει μετανιώσει από την πρώτη στιγμή, δεν απαλλάσεται από το κρίμα της, που την κυνηγάει πάντα σαν εφιάλτης.

 

[nwntas]

Τον περασμένο μήνα ξαναδιάβασα την εφταλογία του Χάρι Πότερ, μαζί με τις Ιστορίες του Μπιντλ του Βάρδου, καθώς και το Τρίτο Στεφάνι.

Από τη μία, στα Χάρι Πότερ πρόσεχα περισσότερο τις λεπτομέρειες, που στην πρώτη ανάγνωση σου διαφεύγουν, μιας και δε γνωρίζεις τα μετά. Από την άλλη, στο Τρίτο στεφάνι απόλαυσα περισσότερο τη ροή του, μιας και ήξερα τι είχε συμβεί, και δε μπλεκόμουν τόσο πολύ με τα πρόσωπα και τις καταστάσεις, όπως όταν το χα διαβάσει την πρώτη φορά.

Σε κάθε περίπτωση, μπορεί να φαίνεται περίεργο το να ξαναδιαβάζεις ένα βιβλίο, μιας και η ανάγνωση απαιτεί έναν άλφα χρόνο, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που η εκ νέου ανάγνωση γίνεται απολαυστικότερη.

 

[perlastar]

Δεν συνηθίζω να ξαναδιαβάζω βιβλία, εκτός κι αν είναι από αυτά που είχα διαβάσει μικρή και δεν τα κατάλαβα πλήρως, ή επίσης κάποια βιβλία μυστηρίου που μου άρεσαν πολύ αλλά δεν θυμάμαι καλά την υπόθεση. Έτσι είχα ξαναδιαβάσει τον Μικρό Πρίγκιπα, αφού σε παιδική ηλικία δεν τον κατάλαβα καλά, έχει μηνύματα που δεν μπορούν να πιάσουν τα μικρά παιδιά. Αυτό είναι και από τα αγαπημένα μου, όπως και για μένα από τα ωραιότερα βιβλία που γράφτηκαν ποτέ. Επίσης έχω ξαναδιαβάσει το Ten Little Indians της Κρίστι, που μου άρεσε πολύ και ήθελα να το ξαναθυμηθώ. Και τις δύο φορές που το διάβασα με τράβηξε τόσο που το τελείωσα μέσα σε μία μέρα. Ίσως γενικά κάποια βιβλία της Κρίστι τα ξαναδιαβάσω μετά από καιρό, όταν θα έχω ξεχάσει τη λύση των μυστηρίων. Θα ήθελα επίσης να ξαναδιαβάσω τα πιο αγαπημένα μου βιβλία του Βερν, που τα είχα διαβάσει μικρή αλλά βαριόμουν τις περιγραφές τότε και κάποιες σελίδες τις περνούσα. Ο Δεκαπενταετής Πλοίαρχος, Ταξίδι στο κέντρο της γης, 20.000 Λεύγες υπό τη θάλασσα και 5 Βδομάδες σε αερόστατο.

 

[Crimson Moonlight]

Έχω ελάχιστα λογοτεχνικα βιβλία στο σπίτι, οπότε όταν με πιάνει μια τρέλα για ανάγνωση και δεν έχω επισκεφτεί την βιβλιοθήκη ανατρέχω στα ίδια και τα ίδια συνέχεια. Έχω διαβάσει άπειρες φορές τα παραμύθια των Γκριμ (και παραδέχομαι ότι τώρα που καταλαβαίνω τί γίνεται,δηλαδη τί νομικές συνέπειες θα είχε-γιατι τα εχω στην πρωτότυπη μορφή-τα βλέπω σαν μικρές ιστορίες τρόμου!), διάφορα παιδικά βιβλία όπως τον Εγωιστή Γίγαντα, τα ανθολόγια και τα βιβλία των κειμένων σε γυμνάσιο και λύκειο, αποφεύγοντας όμως τα "μεταφρασμένα" στην δημοτική πεζά γιατί τσατίζομαι με την παρέμβαση! Πρίν λίγο καιρό ξαναδιάβασα την Ηλιάδα που είχα λατρέψει ώς έφηβη (μου άρεσε απ' το σχολείο και πήρα όλο το βιβλίο να το διαβάσω!) καί την Πολιτεία του Πλάτωνα (για το ίδιο λόγο!).


Πιστεύω ότι η δεύτερη ανάγνωση δεν με κάτι να σκεφτώ κάτι διαφορετικό, ακόμα και μετά από τόσες φορές εχω την ιδια ανυπομονησία για το τέλος και αισθάνομαι πάνω κάτω τα ίδια πράγματα. Απλώς προσέχω λεπτομέρειες που ίσως να μην είχα δώσει αρκετή σημασία την πρώτη φορά.

 

[αριαδνη]

Την παναγια την γοργονα διαβαζω για δευτερη φορα , μιας και ειναι μεγαλο βιβλιο , πολυσημαντο με πολλες ερμηνειες! Και το νησι των θησαυρων . Απο τα παιδικα μου χρονια ειχα να το διαβασω!

 

[takero]

Το πρώτο βιβλίο που μου έρχεται στο μυαλό για δεύτερο (και τρίτο) διάβασμα είναι "ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΟΥ ΝΤΟΡΙΑΝ ΓΚΡΑΙΥ" (Ο. Γουάιλντ). Κάθε πρόταση του κειμένου είναι δουλεμένη και περιέχει νοήματα που σε αφήνουν άναυδο. Ειδικά το φλεγματικό στυλ του λόρδου Χένρυ Γουότον είναι απίστευτο. Αν και μεταφρασμένο η απόδοση είναι καταπληκτική. Δυστυχώς δεν θυμάμαι τον μεταφραστή για να τον αναφέρω. Σαν έργο είναι τρομερά επίκαιρο διότι στηλιτεύει τον ατομισμό και την εγωπάθεια.

 

[perlastar]

Συμφωνώ για τον Ουάιλντ, ο άνθρωπος ήταν ιδιοφυϊα. Και πολύ όμορφη ιστορία από λογοτεχνικής πλευράς και ολόκληρη φιλοσοφία σε κάθε πρόταση που μπορεί να δώσει τροφή για αρκετή σκέψη και συζήτηση.

Πρόσφατα διάβασα για δεύτερη φορά τον Μιχαήλ Στρογκώφ του Βερν, είχαν περάσει χρόνια από την πρώτη φορά και δεν θυμόμουν πολλές λεπτομέρειες. Πολύ όμορφο βιβλίο, όπως και πολλά του Βερν άλλωστε.

 

[spirtoulis]

Διάβασα ξάνα φέτος το "Το καπλάνι της βιτρίνας", αγαπημένο βιβλίο και το καλύτερο της Άλκης Ζέη.