Κοίτα, από τη μια, Σχολείο είναι το οτιδήποτε. Και η φυλακή είναι σχολείο, και ο στρατός και το πανεπιστήμιο και ο χώρος εργασίας, και ένα διάστημα που ζεις μακρυά από τους δικούς σου για οποιοδήποτε λόγο, καθώς και άλλα πολλά αντίστοιχα γεγονότα.
Από την άλλη, αν έχεις όλες τις άλλες εμπειρίες, τότε ο στρατός είναι ένα πάρα πολύ μικρό σχολείο, δηλ. με μικρή σημασία και αξία.
Κάποτε, που ο κόσμος δεν έφευγε για σπουδές, που δεν έφευγε έτσι έυκολα από το σπίτι του, όντως, στα 18, και μετά από το κανονικό σχολείο, ο στρατός ήταν ένα σημαντικό σχολείο για τους άντρες.
Πλέον, δεν νομίζω.
Αν θέλεις και προσωπική τοποθέτηση επ΄αυτού, για μένα, που πήγα ως διπλωματούχος μηχανικός στο στρατό, σε ηλικία 25 ετών, και αφού είχα ήδη κάνει δύο καλοκαίρια πρακτική άσκηση σε βιομηχανία ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΥΑ από το σπίτι μου, ο στρατός δεν μου είπε και πολλά....
Φυσικά, ήταν μια καλή προσγείωση στο τί πραγματικά κυκλοφορεί εκεί έξω. Μέχρι τότε, όλος ο "κόσμος" μου ήταν είτε στο Πολυτεχνείο (συμφοιτητές) ή σπούδαζε σε κάποιο άλλο πανεπιστήμιο ή σχολή (φίλοι / συγγενείς / γνωστοί κλπ). Όλοι είχαν κάποια "συγκεκριμένα/παρόμοια" όνειρα, επιδιώξεις, ελπίδες, φόβους, σχέδια για το μέλλον, γλώσσα επικοινωνίας....
Στο στρατό "γνώρισα" μέχρι αναλφάβητους, κυρίως Ρομά και μουσουλμάνουυς από Β. Ελλάδα], στα 18 τους ήταν ήδη παντρεμένοι, είχαν και καναδυό κουτσούβελα, συνήθως αναγνώριζαν το ονοματεπώνυμό τους στο βαρδιόχαρτο της μονάδος, αλλά δεν μπορούσαν να καταλάβουν που/τί βάρδια είχαν...... Καταλαβαίνεις το σοκ για κάποιον που είχε μεγαλώσει σε πόλη και είχε περάσει από ΑΕΙ κλπ κλπ. Καταλαβαίνεις πόσο πολύ πολύ πολύ μακρυά από την κοσμοθεωρία που είχα βιώσει μέχρι τότε, ήταν αυτά τα άτομα.
Και από δίπλα και άλλοι, πονηράκηδες, τεμπέληδες, χαραμοφάηδες, ρουφιάνοι και κάθε καρυδιάς καρύδι. Και φυσικά και αγαθοί, καλοί άνθρωποι, ευκολόπιστοι, που άγονταν και φέρονταν "επικίνδυνα εύκολα".
Και μορφωμένοι με πτυχία και τίτλους, και επιστήμονες που ήδη δούλευαν σε μεγάλες εταιρίες του εξωτερικού και απλά διέκοψαν τα πάντα για να κάνουν τη θητεία τους (θυμάμαι έναν από την AirBus σε πολύ καλή θέση, και έναν καθηγητή πανεπιστημίου στην Αριζόνα).
Από αυτήν την άποψη, ήταν ένα είδους σχολείο. Ή καλύτερα, μια προσγείωση στην πραγματικότητα της Ελλάδας.
