Είναι μόνο νοσταλγία;

[Leon]

Φιλε Leon για να μην σε παω σε Indie που ο καταλογος ειναι μεγαλος,θα περιοριστω στα blockbuster του 2008.To LittleBigPlanet,το Portal,το EndWar για αρχη...

Πρώτα από όλα οι προτότυποι τίτλοι είναι πολύ λίγοι. Αλλά για να τους δούμε:

Little Big Planet: Είναι σίγουρα ένας λόγος (μάλλον ο μόνος) που λέω να πάρω PS3 αλλά πόσο πρωτότυπος είναι; Platformer με level editor έχουμε από την εποχή του Lode Runner πριν από 25 χρόνια.

Portal: Δεν λέω, πρωτότυπο είναι, αλλά όχι τόσο. Πρώτα από όλλα Prey. Αν και τελικά βγήκε πάρα πολύ αργά και δεν ήταν αυτό που περιμέναμε, το αρχικό Prey (που θα έβγαινε το ΄98-99) είχε όλες τις δυνατότητες του Portal. Άσε που η ομάδα που ανέπτυξε το Portal είχε βγάλει ένα παρόμοιο indie παιχνίδι.

Endwar: Ti το πρωτότυπο έχει αυτό το παιχνίδι; Τα voice commands? Αυτό υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια στο PC (και μπορείς να το χρησιμοποιήσεις σε όποιο παιχνίδι θες). Αλλά και στις κονόλες υπήρχαν τέτοια παιχνίδια όπως το Odama για το GC.

Όσο για τα indie games. Δε λέω, κάτι γίνεται, αλλά τίποτα εντυπωσιακό ή φοβερά πρωτότυπο. Και εδώ αναμάσημα παλιών ιδεών έχουμε κυρίως. Οι περισσότεροι indie developers είναι gamers που έχουν "πορωθεί" σε ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης και απλά αδυνατούν να συλλάβουν κάτι πρωτότυπο (μάλλον ελλείψει άλλων ερεθισμάτων και ενδιαφερόντων). Το πιο πρωτότυπο που θα δεις είναι κάποιος συνδιασμός genres ή ένα συνηθισμένο genre με κάποια μικρή αλλαγή.

 

[DINO]

Πρωτότυπα παιχνίδια, είδε αρκετά το Playstation (1 & 2)...

Με τίποτα όμως δε συγκρίνεται η νοσταλγία και το gameplay των παιχνιδιών των '80s και early '90s, για τον επιπλέον λόγο οτι η ηλικία μας ήταν τέτοια, όπως αναφέρθηκε και πιο πριν νομίζω...

 

[Wally]

Mα η ευκολια υπαρξης "πρωτοτυπου" ειναι αντιστροφως αναλογη της "προοδου" λογω του φυσιολογικου "κορεσμου".

Αλλα ας θυμηθουμε ποσο % απο τα παιχνιδια του 1983/84/85 ηταν αντιγραφες του ManicMiner,JetSetWilly...

H πρωτοτυπια δεν σταματαει στη φρεσκια ιδεα αλλα συνεχιζει και στην αρτιοτητα της υλοποιησης.Δηλαδη οτι περιεχει σχοινι δεν ειναι original διοτι προυπηρξε στο Pitfall?

Ο κοσμος του Fable 2 ειναι μια πρωτοτυπια,ομοιως το AI στο Halo3,επισης το LBP ειναι κατι παραπανω απο το Chuckie Egg,δεν νομιζεις?

 

[Leon]

Mα η ευκολια υπαρξης "πρωτοτυπου" ειναι αντιστροφως αναλογη της "προοδου" λογω του φυσιολογικου "κορεσμου".Αλλα ας θυμηθουμε ποσο % απο τα παιχνιδια του 1983/84/85 ηταν αντιγραφες του ManicMiner,JetSetWilly...

H πρωτοτυπια δεν σταματαει στη φρεσκια ιδεα αλλα συνεχιζει και στην αρτιοτητα της υλοποιησης.Δηλαδη οτι περιεχει σχοινι δεν ειναι original διοτι προυπηρξε στο Pitfall?

Ο κοσμος του Fable 2 ειναι μια πρωτοτυπια,ομοιως το AI στο Halo3,επισης το LBP ειναι κατι παραπανω απο το Chuckie Egg,δεν νομιζεις?

Φυσικά. Δε λέω ότι κάθε νέο παιχνίδι πρέπει να είναι πρωτότυπο. Η βελτίωση ιδεών είναι καλοδεχούμενη και φυσιολογική.

Αλλά εδώ έχουμε φτάσει στα άκρα. Ελάχιστη πρωτοτυπία και καμία τρέλλα. Ιδίως τα τελευταία χρόνια, στους retail τίτλους που το κόστος παραγωγής έχει ανέβει, οι εταιρίες δεν παίρνουν κανένα ρίσκο. Όλοι ακολουθούν την πεπατημένη. Αλλά χωρίς ρίσκο δεν έχεις κέρδος. Πώς θα μαζέψεις νέο κοινό; Μπορεί 99 ιδέες να είναι αποτυχίες αλλά με μία που θα κάνει το "μπαμ" όχι μόνο να βγάλεις τη χασούρα αλλά και να έχεις τεράστια κέρδη.

Δυστυχώς οι εταιρίες του gaming είναι πολύ κοντόφθαλμες. Τον "παλιό καλό καιρό" δεν ήταν "πιο έξυπνες" απλά δεν τους κόστιζε πολύ να εκδόσουν ότι να΄ναι και ότι έπιανε, αφού το κόστος παραγωγής ήταν πολύ μικρότερο (πόση πίτσα και καφέ να χρειάζεται ένας προγραμματιστής .

 

[Wally]

Δεν διαφωνω.

BTW ριξε μια ματια και στο Mirror's Edge.Πιστευω θα σου αρεσει

 

[Leon]

Δεν διαφωνω.BTW ριξε μια ματια και στο Mirror's Edge.Πιστευω θα σου αρεσει

Μου άρεσε πολύ το στυλ των γραφικών του παιχνιδιού και η ιδέα του parkour. Δυστυχώς τα review που διάβασα δεν ήταν πολύ θετικά.

Δεν θα το πάρω στο 360 (δεν μπορώ FPS με pad-ακόμα και αυτό που δεν είναι ακριβώς FPS) περιμένω την έκδοση για PC.

 

[Aardvark]

Mερικες φορες απορω πως βασανιζομασταν ετσι.

[video=youtube;-5RBcDBQCE0]

 




Βεβαια το αλλο ακρο ειναι αυτο λολ.

Super Easy Mode

 

[Aardvark]

Πατε στο λινκ να το δειτε ολοκληρο

http://www.portsherry.com/comics/the-obsolete-add-on/

 

[Vetus]

1) Gameplay. Δεν χρειάζεται να επεκταθώ, με κάλυψαν οι προηγούμενοι.2) Ποικιλία και Πρωτοτυπία. Δεν θέλω να παίξω το χιλιοστό FPS του X360, αντίθετα σε retro πλατφόρμες βρίσκεις απίστευτα επιτυχημένα "πειράματα" που σήμερα θα τα έκοβαν εν τη γενέσει τους οι κουστουμαρισμένοι του marketing department.

3) Απλότητα. Ίσως όχι σημαντικό για όλους, αλλά για εμένα που ο χρόνος μου είναι πλέον τραγικά περιορισμένος είναι πολύ καλύτερα να παίζω ένα παιχνίδι με λίγα κουμπιά και απλά mechanics. Δεν έχω να αφιερώσω ένα μήνα για να μάθω απλώς πως παίζεται το τελευταίο απίστευτα πολύπλοκο game, ούτε μυαλό που να χωράει 47 συνδυασμούς κουμπιών. Χρόνο για να χάσω μια ζωή στο PacMan ευτυχώς βρίσκω ακόμα...

4) Αναμνήσεις και Νοσταλγία. Φυσικά και το να ξαναβλέπω παιχνίδια που είναι κομμάτι της ζωής μου με κάνει να αισθάνομαι όμορφα. Έχουν εντυπωθεί στο DNA μου και δεν μπορώ να τα βγάλω με τίποτα.

Mε κάλυψες πλήρως.

Κι εδώ να συμπληρώσω ότι με το πέρασμα του χρόνου αρκετά παιχνίδια αναδεικνύουν την πραγματική τους αξία. Κοινώς, αρκετά παιχνίδια που για τον έναν ή τον άλλο λόγο δεν πούλησαν στην εποχή τους εκτιμήθηκαν πολύ περισσότερο χρόνια αργότερα πράγμα που σημαίνει ότι έχουν διαχρονική αξία. Χαρακτήριστικά παραδείγματα είναι το Sin&Punishment (που στο Virtual Console είχε τόσο μεγάλη ζήτηση που αποτέλεσε αφορμή για δημιουργία ενός αριστουργηματικού sequel αλλά αυτή την φορά διαθέσιμο για όλον τον κόσμο κι όχι μονάχα για την Ιαπωνία όπως το πρώτο παιχνίδι) και το Shantae [..]

Aπό την άλλη υπάρχουν αρκετά παιχνίδια που στην εποχή τους πούλησαν αρκετά για ένα χρονικό διάστημα κυρίως λόγω marketing αλλά πλέον αποτελούν από τους πιο ξεχασμένους τίτλους που λίγοι το θυμούνται με νοσταλγία κι όχι άδικα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν το Croc (τ' όποιο είχε προωθηθεί ως ο τίτλος που θα εκθρονούσε το Super Mario 64 και τ' οποίο πούλησε μονάχα επειδή ήταν από τους πρώτους καλοφτιαγμένους κλώνους του Super Mario 64 για όσους δεν είχαν Nintendo 64 και ζηλεύαν το Super Mario 64) και το Fighting Force (για τ' οποίο είχε γίνει τεράστιος ντόρος ως το νέο, υποσχόμενο hit από την εταιρεία του Tomb Raider και τ' οποίο προσπάθησε να πουλήσει βάζοντας ποικιλία κινήσεων σ' έναν full 3D κόσμο) τα οποία παρόλες τις μέτριες κριτικές τους πούλησαν αρκετά. Ειδικά το Fighting Force τότε πότε δεν με ξετρέλανε κυρίως επειδή τότε είχαν βγει δύο άλλα beat 'em ups αριστουργήματα που αποτελούν διαχρονική αξία, το Guardian Heroes και το Die Hard Arcade (τυχεροί όσοι είχαν τότε Saturn και μπράβο στην Sega που δεν τα ξέχασε ποτέ κι αποφάσισε να τα κυκλοφορήσει και σε μετέπειτα κονσόλες με εξτρά καλούδια.

 

[johnny19818]

Για μένα σίγουρα είναι νοσταλγία καθώς παίζοντας τα παιχνίδια μου έρχονται αναμνήσεις όταν πέρασα την πίστα του τάδε παιχνιδιού για 1η φορά π.χ. και φυσικά άλλες αναμνήσεις όπως μια παρέα με την οποία ήμουν και παίζαμε το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Γραφικά. Τα γραφικά, αν και απλά ή κατώτερα με τα σημερινά με πάνε πίσω σε παλιές ωραίες εποχές όπου το να βλέπεις τα τοπία στο Donkey Kong Country ήταν απλά κάτι το ασύλληπτο για την εποχή. Επίσης η όλη ατμόσφαιρα έχει τις "μυρωδιές" των δεκαετιών 80 και 90.

Ήχος. Σίγουρα τα 16 bit έχουν την τιμητική τους με ωραίες μελωδίες που σκεφτόμενος την τεχνολογία της εποχής και το μέσω αποθήκευσης (cartridge) τις εκτιμώ περισσότερο από τα εύκολα μουσικά κομμάτια που μπορεί να υπάρχουν σήμερα

Gameplay. Σίγουρα υπάρχουν παιχνίδια που απλά έχουν μείνει στην ιστορία και μπορεί να είναι απίστευτα απλά (σαν σκέψη) αλλά εθιστικά. Θέλετε παραδείγματα; Bobble Bubble, Pang, Pac Man κτλ. Επίσης τα beat'em up, τι ωραία κατηγορία παιχνιδιών. Πόσα και πόσα παιχνίδια δεν έπαιξα μόνος ή με φίλο ατελείωτα διπλά...

 

[SurvivalHorror]

Φυσικά. Δε λέω ότι κάθε νέο παιχνίδι πρέπει να είναι πρωτότυπο. Η βελτίωση ιδεών είναι καλοδεχούμενη και φυσιολογική.
Αλλά εδώ έχουμε φτάσει στα άκρα. Ελάχιστη πρωτοτυπία και καμία τρέλλα. Ιδίως τα τελευταία χρόνια, στους retail τίτλους που το κόστος παραγωγής έχει ανέβει, οι εταιρίες δεν παίρνουν κανένα ρίσκο. Όλοι ακολουθούν την πεπατημένη. Αλλά χωρίς ρίσκο δεν έχεις κέρδος. Πώς θα μαζέψεις νέο κοινό; Μπορεί 99 ιδέες να είναι αποτυχίες αλλά με μία που θα κάνει το "μπαμ" όχι μόνο να βγάλεις τη χασούρα αλλά και να έχεις τεράστια κέρδη.

Δυστυχώς οι εταιρίες του gaming είναι πολύ κοντόφθαλμες. Τον "παλιό καλό καιρό" δεν ήταν "πιο έξυπνες" απλά δεν τους κόστιζε πολύ να εκδόσουν ότι να΄ναι και ότι έπιανε, αφού το κόστος παραγωγής ήταν πολύ μικρότερο (πόση πίτσα και καφέ να χρειάζεται ένας προγραμματιστής .

Αν έχεις όρεξη για ψάξιμο μπορείς να βρεις καινούρια παιχνίδια με ιδέες που δεν υπήρξαν ποτέ στην ιστορία των video games,αν θέλεις μπορώ να σου στείλω inbox λίστα από τα παιχνίδια τα τωρινά που θα ζήλευε ο καθένας.Σίγουρα πολλά παιχνίδια ακολουθούν το σίγουρο δρόμο,αλλά υπάρχουν πολλά άλλα που δείχνουν το δρόμο.

 

[Metalcandyman]

Ξαναγυρναω στο παρελθον γιατι πολυ απλα δεν με καλυπτει το παρον.Μαγκικα και σταρατα χωρις πολλα πολλα και βαθυστοχαστες αναλυσεις.

 

[Optimus]

Είναι μερικά παιχνίδια που έχουν φτιαχτεί τόσο προσεγμένα που και μετά από 20 χρόνια να τα ξαναπαίξεις πάλι θα πορωθείς. Το ξαναένιωσα χθες με το όχι και τόσο retro (αλλά σίγουρα μιας δεκαετίας παλιό) F.E.A.R. Το ξαναπήρα στο steam και το έβαλα για πλάκα σε φάση αναπόλησης μόνο για δέκα λεπτά και κατέληξα να παίζω δύο ώρες. Μπορεί τα γραφικά να θεωρούνται αρχαία πια (αν και πάλι είχαν κάνει καταπληκτικές σκιάσεις, φωτισμούς, τρομερά ατμοσφαιρικό) αλλά καιρό είχα να νοιώσω έτσι με FPS. Είναι κάτι στην αίσθηση των όπλων, στη σχεδίαση των πιστών, στο τρομερό AI και φωνές που ακούς από τους εχθρούς, μια φοβερή αίσθηση στο gameplay που δεν μπορεί να μου το δώσει κανένα FPS με σύγχρονα γραφικά. Το ίδιο ένοιωσα όταν ξαναέπαιξα το πρώτο Carmageddon ή τα πρώτα δύο Destruction Derby και μετά δοκίμασα τις συνέχεις τους. Οι συνέχεις έχουν βελτιώσει τα γραφικά αλλά έχει χαθεί κάτι στα controls ή στην αίσθηση ή δεν ξέρω. Και τα επόμενα FEAR δεν μου άρεσαν τόσο, δεν έχω δει το 3 ακόμα. Και μετά αναρωτιέμαι, πως αυτά τα παιχνίδια με τόσο παλιά γραφικά καταφέρνουν και πιάνουν το νόημα και πολλά σύγχρονα παιχνίδια παρόλη την τεχνολογία το χάνουν κάπου αλλού;

Φυσικά είναι εν μέρη και νοσταλγία. Μερικά από τα παιχνίδια που θυμάμαι, π.χ. στον Amstrad, θα τα χαρακτήριζα απαράδεκτα και από θέμα χειρισμού και δεν θα τα έπαιζα αν δεν τα ήξερα από παλιά. Αλλά υπάρχουν διάφορα παιχνίδια κυρίως στα 90s που το έχουν πετύχει και ας έχουν engines τύπου PS1. Ξαναβάζω πολλά ραλάκια στο PS1 μου και τρελαίνομαι με την αίσθηση της ταχύτητας, το πιο arcade feeling, που παρά τα απλοϊκά γραφικά με μερικές καλές κάμερες κάνουν φοβερά replays. Έχει πολλά η ρέτρο αυτή εποχή που δεν έχω παίξει ακόμα και είναι ευχάριστα στο παίξιμο. Ίσως τα σύγχρονα games μπορούν να μάθουν κάτι από τις επιτυχίες των παλαιότερων χρόνων.

Επίσης Deus Ex. Πότε θα ξαναβγεί κάτι τέτοιο; Η επιτομή του nonlinear emergent gameplay. Αντιθετώς το έχουμε πάει στο ανάποδο εντελώς linear FPS style με βαρετό gameplay. Τα παιχνίδια που πουλάνε πιο πολύ. Ψευτοπυροβολάς για να δεις γραφικά.

p.s. Από την άλλη, έχω γνωστούς που αν παίξουν κάτι με ξεπερασμένα γραφικά ξενερώνουν. Αν δεν είναι τα γραφικά super nextgen νοιώθουν σαν να χάνουν το χρόνο τους, σαν να μην κάνανε κάτι καινούριο στη ζωή τους. Όσο καλό και αν είναι το gameplay. Το retro δεν έχει νόημα για μερικούς, γιατί πρέπει πάντα να παίζουν το τελευταίο παιχνίδι που έχει βγει. Νομίζω νοιώθουν πως πρέπει να είναι μπροστά στις εξελίξεις του gaming. Το καταλαβαίνω. Εγώ πάλι παίζω χωρίς να σκέφτομαι το χρόνο που χάνω. Άλλωστε παιχνίδια είναι, δεν χρειάζεται να δικαιολογήσουμε πως κάνουμε κάτι σπουδαίο. Το Deus πάλι έχει τόσο dated γραφικά πια που είναι αστεία. Τα πρόσωπα είναι σαν τετράγωνα πανάσχημα χαρτονάκια. Κανένας δεν θα έπαιζε σήμερα αυτό. Και mods να του βάλεις πάλι χάλια φαίνεται. Και όμως το έχω αγαπήσει όσο κανένα άλλο FPS και θα το ξαναπαίξω 2-3 φορές.

p.p.s Θα γράψω και μερικά παραπάνω εδώ για να μην ξαναποστάρω, προσθέτοντας μερικούς ακόμα λόγους. Μερικοί φίλοι απλώς δεν έχουν χρόνο για νέα game και καταλήγουν σε απλοϊκές λύσεις, είτε παιχνίδια που ξέραν σε emulators, είτε indie games με απλοϊκό χειρισμό ή Wii U για ξανάμάριο όπως το ξέρουν, κάνα μισάωρο παιχνίδι μετά τη δουλειά και τέρμα. Επίσης, υπάρχουν genres που έχουν χαθεί ή τα λίγα που βγαίνουν σήμερα δεν είναι στο στυλ που αγαπάμε, π.χ. adventures (αλλά και beat em ups, dungeon crawlers τύπου beholder, παραδοσιακά platforms και arcades, γενικότερα πολλά από τα παλιά 2d genres). Έχεις π.χ. μια μετεξέλιξη των adventure σε παιχνίδια τύπου Heavy Rain ή Walking Dead αλλά δεν είναι ακριβώς αυτό που θέλεις, πολλοί adventurάδες ξέρω πως δεν τα θεωρούν αυτά αυθεντικά adventures. Έπειτα για ιστορικούς λόγους, θέλω να ξαναδοκιμάζω παλιά παιχνίδια που δεν είχα την τύχη να τα παίξω ή να γνωρίζω την ύπαρξη τους τότε. Για όλους αυτούς τους λόγους ξαναζεί το retro.

 

[milntov]

Μονο νοσταλγια?Αλλοι ηταν τυχεροι τοτε και επαιζαν για χρονια τα games των 80ς 90ς απο τα arcades και κονσολες και αλλοι επαιξαν μονο atari 2600 και atari jaguar.Αρα διαφορετικες αναμνησεις σε ποιοτητα παιχνιδιων και ποικιλιας..Και εγω ειχα atari 2600 και καμια νοσταλγια δεν θα με κανει να παιζω παιχνιδια σε αυτο..Λιγες φορες που εβαλα να παιξω atari 2600 το εκλεισα μετα απο 5-10 λεπτα...Καμια σχεση με τα ποιοτικα παιχνιδια των arcades - snes - nes κλπ.

Mιλαμε για ποιοτικα ρετρο παιχνιδια με απειρη αντοχη στον χρονο...Παιχνιδια που εχουμε παιξει 100αδες και χιλιαδες φορες και θα τα παιζουμε και στο μελλον.

Στα γραφικα παλι μιλαμε για κατι ξεχωριστο..Ποιος παιζει σημερα πχ με τα αυθεντικα γραφικα των arcades των 80ς 90ς που ειχαν και τα καλυτερα γραφικα??Δεν νομιζω να θυμαται κανενας την λεπτομερεια των αυθεντικων ρετρο γραφικων...Η αξιολογηση των ρετο γραφικων σημερα γινεται στην lcd-led οθονη και αν δει καποιος το ρετρο παιχνιδι στην lcd θα πει α ετσι ηταν και τοτε....

Πολλα επηρεαζουν την αξιολογηση των ρετρο σημερα...τεσπα...Περασαν πολλα χρονια απο τοτε και η πιο συνηθισμενη λεξη για τα ρετρο σημερα ειναι η νοσταλγια.

 

[Rakeesh]

Για την εποχη που μας ενδιαφερει, νομιζω υπηρχαν καποιες τασεις οι οποιες εφτασαν στο απογειο τους τοτε, αλλα κατοπιν δεν αντιγραφτηκαν καλα ή ξεφτισαν

Ισως ειναι ατυχες παραδειγμα αλλα θα αναφερω το "λογικο χαρτη" του Monkey Island 1+2 που θεωρουνται "αντικειμενικα" απο τα καλυτερα παιχνιδια ολων των εποχων

Ειχαμε λοιπον το Indiaja Jones and the Last Crusade που εισηγαγε το ρημα look καθως και το υποτυπωδες talk με διαλογους οι οποιοι ομως ηταν υποτυπωδεις και ειχαν μονο σκοπο την επιλυση καποιων γριφων, εαν επελεγες το σωστο.

Μολις 2 χρονια αργοτερα ερχεται το πρωτο MI που τις προηγουμενες καινοτομιες τις απογειωνει. Εχουμε το ρημα look που μας δινει κωμικα συνηθως σχολια απο τον Guybrush ειτε hints ειτε πραγματα που αφορουν τον κοσμο που εξερευνουμε. Οι διαλογοι (με τις επιλογες) ειναι πολυ καλογραμμενοι, καλοφτιαγμενοι, ολο χιουμορ, πολλες φορες δεν εχει σημασια ποιον θα διαλεξεις αλλα επηρρεαζει λιγο ή πολυ την απαντηση του αλλου και μπορεις ανετα να "πειραματιστεις".

Επισης εχειε ενδιαφερον οτι μπορεις να κανεις πολλα πραγματα με διαφορετικη σειρα, πχ μπορεις να πας στους πειρατες να σου πουν για τα Three Trials και μετα να τους πας τα αντικειμενα που βρισκεις. Αν τους τα πας χωρις να μιλησετε πριν, θα σου πουν "Ωστε ξερεις ηδη για τα Three Trials".

Στο ΜΙ2 μπορεις να διαλεξεις διαφορα κωμικα ονοματα στο διαγωνισμο φτυσιματος ή στην καρτα της βιβλιοθηκης, πολλες φορες προκαλωντας ενα σχετικο σχολιο απο τον χαρακτηρα. Ειχα κανει save εκεινο το σημειο και δοκιμασα ολα τα ονοματα για να δω τις σχετικες απαντησεις.

Στο Full Throttle πας 3 αντικειμενα στο Μο για να απιεσκευασει τη μηχανη σου. Καθε φορα που της πας ενα, σου λεει διαφορετικο σχολιο αναλογως με τη σειρα που της τα πας

Μικρες πινελιες εδω κι εκει που προσθετουν πολλα, και χωρις ουτε ενα bug. Πολυ λιγα παιχνιδια (εκτος LucasArts) τα καταφεραν τοσο καλα, ειτε εκεινη την εποχη ειτε μεταγενεστερα. Τα περισσοτερα adventures που επαιζα φαινονταν σχεδον παντα υποδεεστερα απο τα adventures εκεινης της εποχης

 

[milntov]

Αντε να σε ρωτησει ο νεος που ακουει μονο για την νοσταλγια τι γραφικα μπορουσες να δεις τοτε στα arcades?......και να του δειξεις το παρακατω παιχνιδι που βγηκε στα arcades το 1993...Με ποιοτητα χρωματων crt τεχνολογιας και πεντακαθαρη κινηση

street viper (1993)

Υπαρχουν βιντεοπαιχνιδια του 80 και του 90 που εντυπωσιαζουν ακομη και σημερα.

 

[milntov]

Νοσταλγικα γραφικα των 80s 90s??

Mιας και διαβασα αρκετα θεματα για την νοσταλγια και τα παλια παιχνιδια....η λεξη νοσταλγια για τους περισσοτερους σημερα ειναι το πιξελιασμα των γραφικων της δεκαετιας του 80 -90 σε arcades - snes - mega drive κλπ...Πχ τα γνωστα που ακουμε σημερα οπως: αυτο το 2d παιχνιδι εχει χαρακτηρες με πιξελς και θυμιζει την δεκαετια του 80 - 90 στους παλαιοτερους...η οπως παλια που παιζαμε το πιξελιασμενο donkey kong country στο snes..και αλλα τετοια..

Αυτα που διαβαζα αντι να οδηγουν στην δεκαετια του 80 - 90 οδηγουν παλι στo σημερα και στο hdmi των lcd - led οθονων για emulators για pixel perfect η σε upscalers για τις ρετρο κονσολες οπως το framemeister για την απεικονιση pixel perfect σε υψηλες hdmi αναλυσεις.