Εισαγωγές τραγουδιών που μας κάνουν να ανατριχιάζουμε... ακόμα!

DINO κτύπησες φλέβα. Λατρεύω αυτό το τραγούδι. Απλά η μουσική δεν παίζεται. Με πάει πολύ πίσω το τραγούδι και ο ρυθμός του γενικά. Αγνό 80s.

:bow: :bow: :thanx2:
 
Να'σαι καλά johnny19818! :)

Πράγματι, λατρεμένο τραγούδι...
 
Ισως και να εχουν ξανααναφερθει τα παρακατω....

(Ναι,καλα καταλαβατε...βαριεμαι να ψαχνω.... :fafoutis: )

Europe - The Final Countdown (Official Video)

[video=youtube;9jK-NcRmVcw]



Off topic mode on

Εν τω μεταξυ εχω ξεραθει με την μεταφραση της Google....:biglaugh::biglaugh: :rofl: :rofl: :rofl:


Ευρώπη - Θε Φινάλ Κουντδόων (Οφφικιάλ Βιδεο)


 

 


Σορβιβορ - Εύη Οφ Θε Τιγερ


 

 


Βιλλ Κοντή - Γόννα υλη νοβ (Ροκκυ) ΗΔ





Off topic mode off
 
η Λαμπάντα είναι δεκτή; :D

ΒECAUSE THE NIGHT, Patty Smith

 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Bonnie Tyler"Holding Out For A Hero"

Kαταπληκτική εισαγωγή,φοβερή έξοδος από το φλεγόμενο σπίτι.
 
Hope από Two Witches. Kάθε φορά που ακούω αυτό το τραγούδι με μεταφέρει στα χρόνια των 80'ς που τόσο πολύ θα ήθελα να είχα ζήσει! Πανέμοφρο τραγούδι από κάθε άποψη. Ειδικά αυτά τα πλήκτρα...


Γιατί να μην έχω γεννηθεί καμιά τριανταριά χρόνια νωρίτερα!
:(




 
Πολύ 80s ROCK έπεσε εδώ..

Και με το δίκιο μας φυσικά!!
 
Μεγαλώνοντας σιγά - σιγά άκουσα πολλά πράγματα, και φυσικά συνεχίζω να ακούω και να ψάχνομαι μουσικά σε πολλά είδη και εποχές.

Ωστόσο, με τη μία. μου ήρθαν στο μυαλό τρεις τίτλοι.

Manfred man and thw Earth Band - Father of Day, Father of Night,

MSG - Nightmare

UFO - Belladonna
 
Ενα που με ανατριχιαζει -και σχετικα επικαιρο (βλ.Αμφιπολη) - ακομα στο ακουσμα του...

Iron Maiden - Alexander The Great - Video Clip

 
Ώ ρε Σταύρο, χτύπησες ευαίσθητη χορδή τώρα..

Το Alexander the Great ήταν το πρώτο τραγούδι που άκουσα από Maiden και γενικά από metal..

Οπότε καταλαβαίνεις....
 
Iron Maiden - 22 Acacia Avenue, απο τον δισκο The Number of the Beast (1982).


0-100 σε κατω απο 3 δευτερολεπτα. Ουτε McLaren να 'τανε. :ylsuper::devilfinger::headbangdude::ylsuper::devilfinger::headbangdude::ylsuper::devilfinger::headbangdude:

Δυστυχως το υπολοιπο τραγουδι κανει λιγο κοιλια, αλλα τουλαχιστον εχει ενα σοβαρο σολο στο τελος...
 
Τελευταία επεξεργασία:
υπάρχουν πολλά τραγούδια που από την εισαγωγή τους και μόνο, ένα ρίγος διαπερνά τη σπονδυλική μας στήλη και μας κάνει να αναπολούμε την παιδική-εφηβική μας ηλικία!

"Ο Άρχων Νους" από Κώστα Τουρνά
"Ξημερώνει" από Χάρις Αλεξίου
"Σε Ψάχνω" από Δήμητρα Γαλάνη
 
"Ο Άρχων Νους" από Κώστα Τουρνά
"Ξημερώνει" από Χάρις Αλεξίου
"Σε Ψάχνω" από Δήμητρα Γαλάνη
Συμφωνώ απόλυτα με το "Σε ψάχνω". Από την πρώτη φορά που το άκουσα ως παιδί , με τις πρώτες νότες μου δημιουργήθηκε στο μυαλό μου μια απόκοσμη εικόνα εγκαταλελειμμένου βιομηχανικού τοπίου (ίσως γιατί μετά λέει και τη λέξη "σφαγεία") κι από τότε μόνο αυτή κουβαλάω μέσα μου όποτε το ακούω. Μια που πιάσαμε το ελληνικό ρεπερτόριο και λέμε για απόκοσμες εικόνες, μια από τις εισαγωγές που με ανατριχιάζουν ακόμη (όπως και οι στίχοι στη συνέχεια) είναι και η επόμενη.

Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Φοβάμαι (1982)

 
^^Υπέροχο, ακριβώς στο θέμα του topic. Με πρόλαβες Bajar, Βασίλης θα ήταν η επόμενη μου επιλογή. Το "Και αν είμαι ροκ" θα έβαζα, έτσι όπως ξεκινάει το μπάσο και μπαίνει η φωνή του Βασίλη. Μου έμεινε από την πρώτη φορά που το άκουσα.
 
Πίσω
Μπλουζα