Εισαγωγές τραγουδιών που μας κάνουν να ανατριχιάζουμε... ακόμα!

^^Υπέροχο, ακριβώς στο θέμα του topic. Με πρόλαβες Bajar, Βασίλης θα ήταν η επόμενη μου επιλογή. Το "Και αν είμαι ροκ" θα έβαζα, έτσι όπως ξεκινάει το μπάσο και μπαίνει η φωνή του Βασίλη. Μου έμεινε από την πρώτη φορά που το άκουσα.
Ο συγκεκριμένος μπασίστας (Γιώργος Ζηκογιάννης) έχει κάνει πολύ κόσμο να ανατριχιάσει σε πολλά κομμάτια. Και θεωρείται ανάμεσα στους καλύτερους στη χώρα μας.

+1 Κάτι έχουν οι μπαλάντες των Accept και υποβάλλουν το κοινό. Το ίδιο (και λίγο περισσότερο) με κάνει να ανατριχιάζω και η εισαγωγή του Can't stand the night.
 
Από τον δίσκο του Γιάννη Πάριου "Όταν Βραδιάζει", η εισαγωγή του Σε γυρεύω (1983). Ολόκληρο το τραγούδι βασικά.
 

Scorpions - Always Somewhere (1979)​



Tasmin.Archer -Sleeping Satellite​

 
Τελευταία επεξεργασία:
Deep Purple Mk. I - Hey Joe, απο τον δισκο Shades of Deep Purple (1968)


Πρακτικα οποιοσδήποτε εχει πιασει στα χερια του ηλεκτρική κιθαρα ή μικροφωνο εχει ερμηνευσει αυτο το τραγουδι.

H εισαγωγη ομως που εχει η εκδοση των Deep Purple (δυο λεπτα και εικοσι δευτερολεπτα παρακαλω) ειναι απλα μοναδική και ανεπανάληπτη.
Θεε μου αυτος ο Jon Lord! :bow:
 
Ζιώγαλας-Σταρ του σινεμά
έχω την επανέκδοση σε cd, λίγο πριν κλείσει το Metropolis εδώ, έχω και την διασκευή απ' τον ίδιο σε δίσκο, αλλά δεν είναι το ίδιο...η αυθεντική στούντιο εκδοχή "τα σπάει"
 
Η εισαγωγή του Killer of Giants, πάντα μου άρεσε. Ενώ σχεδόν όλα track του δίσκου είναι γρήγορα με φουλ ενέργεια, ξαφνικά μπαίνει το Killer of Giants. Βάλτε και την στοιχειωμένη φωνή του Ozzy.

Ozzy Ozbourne - Killer of Giants (1985)

 
CUTTING CREW - I JUST DIED IN YOUR ARMS (https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwjjq52ylNKCAxXhgv0HHTyTC_IQyCl6BAgjEAM&url=https://www.youtube.com/watch?v=6dOwHzCHfgA&usg=AOvVaw1RWWrongtPi77GJ3SKLU0E&opi=89978449)

Αυτή η εισαγωγή με ταξιδεύει πάντα στο πούλμαν της επιστροφής από την τελευταία ημερήσια εκδρομή (στη Νεμέα ; ) της Γ΄ Γυμνασίου (1987).

Ήταν η ιδιαίτερη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι τελειώνει μια φάση της ζωής σου με καλούς φίλους και συμμαθητές και θα αρχίσει μια νέα άγνωστη, πιο απαιτητική (Λύκειο, φροντιστήρια, Πανελλήνιες) με άλλους ίσως σε άλλο σχολείο.
Κάπου από τη γαλαρία ακουγόταν αυτό το τραγούδι σε φορητό κασετόφωνο....
(μετά από 2 δεκαετίες έμαθα ότι τα λένε boombox!)

Πράγματι άλλαξα σχολείο και δεν είδα ποτέ ξανά τον υπερκολλητό μου φίλο (Μίλτος) που με μύησε στον SPECTRUM 48Κ, στον DIO, στους JUDAS PRIEST και στις ατέρμονες συζητήσεις που απασχολούσαν τα γυμνασιακά μυαλά μας! Φυσικά μου άρεσε φουλ η αδερφή του!
 
Από τα πρώτα 15" ανατριχιάζω ακόμα και τώρα και θυμάμαι και πολλά. Μονοήμερη εκδρομή με το γυμνάσιο, 1988. Ειχα κολλήσει τα μάτια μου στη Γιωργία!

[ame=[MEDIA=youtube]RqCLGWz9-SE[/MEDIA] - kim wilde - you came

(στα 50 μου θα αποχωρήσω από το Retromaniax. Κινδυνεύω από καρδιακό!)
Καποιος μού έβαλε λάικ εδώ και το έφερε στο προσκήνιο, ενα ποστ του Ιουνίου 2009. Δηλώνω ότι σε μερικούς μήνες πιάνω τα 50 (χιλιόμετρα) και αποκλείεται να αποχωρήσω :fafoutis:
 
Τελευταία επεξεργασία:
Μια απ' τις καλύτερες εισαγωγές σε τραγούδι πιστεύω είναι και αυτή των Big Country στο Porrohman, από το ντεμπούτο τους

 
Πίσω
Μπλουζα