Ελλ. βιντεοταινίες - σημεία των καιρών?

Καλημέρα σε όλους.

Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Technika , αλλα θα διαφονίσω με τη σειρα μου και γώ όσον αφορά την αξία ,μάλλον τη σύγκριση Βλαχοπούλου με Φιλίνη ή Γίγα. Κούρκουλο με Λεζέ ή Σουπιάδη κτλ..,.

Όλους αυτους τους ηθοποιούς του ασπρομαυρου cinema τους σέβομαι, αλλα δεν μπορώ να πω : είναι καλλήτεροι και πιο ταλαντουχοι απο τους ηθοποιούς του Ελληνικου video. Οπως είπε και ο Μάνος καλό είναι να μήν θεοποιούμε καποιους(άλλωστε και η Βλαχοπουλου έχει γυρισει Ελληνικό video) ,απλα δεν εκφέρω γνώμη.

Παντος στους ''παλιούς'' ηθοποιούς φενοτανε το πραγμα οτι δεν τους παει το Ελληνικό video ,εκει νομίζω οτι κάναν αγγαρεία(με εξέρεση ίσως τον Καλογήρου οπου εμενα μου άρεσε πολλύ περισοτερο στις video-κασσέτες απο οτι στα παλιά).Αυτό για μένα ειναι κριτηριο στα μείον για αυτους , γιατί απλα θα μπορούσαν να αποσηρθούν αφου στα 80ς δεν ''τράβαγαν'' !

Wally η κλασσική περιπτωση βλάβης εχει μείνει όντος κλασσική ταινία των 1980ς ,'απλετος αυθορμιτισμός που σπανια τον συναντας ! Η ταινία παρακολουθειτε ευχάριστα απο μικρους και μεγάλους ακομα και σήμερα.Το μόνο που θέλω να τονισω (αστειευόμενος φισικά) είναι οτι θα ειθελε να την ξεχάσει ο Τασος Κωστης ,δεν νομιζω να ειπαρχει αλλη τενια στην καριέρα του που να χει φαει τόσο (πραγματικο) ξύλο!
 
manos426f είπε:
Όσο για το "η Βλαχοπούλου δεν είναι Φιλίνη",κι εδώ διαφωνώ πλήρως.Καλή η Βλαχοπούλου σαν ηθοποιός,αλλά όχι κάτι τόσο σπουδαίο κατά τη γνώμη μου,σε σημείο δηλαδή να τη συγκρίνουμε με τη Φιλίνη και να τη θεωρούμε ιερό τέρας με το οποίο η πανέμορφη Ελένη δε θα μπορούσε καν να συγκριθεί... :)
Κατά την ταπεινή μου γνώμη η σύγκριση είναι ατυχής. Το πολύπλευρο ταλέντο της Βλαχοπούλου δεν θα το συναντήσουμε εύκολα ξανά (και σίγουρα δεν το συναντούμε στη συμπαθή Ελένη Φιλίνη).
 
Συνεντευξη 2 Αθηναιων VHS-αδων

Με αφορμή αυτή την ατάκα του Δημήτρη, ο έτερος «συλλέκτης», Σπύρος, κάνει μια βουτιά στο παρελθόν. «Το φθινόπωρο του 1986 πήραμε στο σπίτι το πρώτο μας βίντεο για να βλέπω ταινίες καράτε και ελληνικά με τον Στάθη Ψάλτη. Θυμάμαι το ʽ87 όταν βγήκε “Ο Θείος Μου Ο Νίντζα” και έτρεχα να το νοικιάσω. Από cult φιλμ η πρώτη μου εμπειρία ήταν -το ʼ92- το “Ζόμπι Ενταντίον Καννιβάλων”. Έπος. Μετά ξεκίνησα να νοικιάζω ταινίες τρόμου. Μια από τις πρώτες ήταν η “Κασσέτα Τρόμου” και “Ο Σφαγέας”». Ο Δημήτρης πάλι προτιμούσε εκείνα τα χρόνια τη σκοτεινή αίθουσα. «Πήγαινα κινηματογράφο δυο με τρεις φορές την εβδομάδα και τα καλοκαίρια σχεδόν καθημερινά γιατί τα θερινά έπαιζαν διαφορετική ταινία κάθε μέρα -συχνά μάλιστα ο πατέρας μου λάδωνε τον ταξιθέτη με ένα πενηντάρικο όταν η ταινία ήταν ακατάλληλη».
 
και τι δεν θα δινα να βρισκα μια χρονομηχανη να με παει σε εκεινη την εποχη....
 
Θυμάμαι όταν τα Video Club άρχιζαν να κλείνουν το ένα μετά το άλλο έβλεπες από τις βιτρίνες εκατοντάδες κασέτες μαζεμένες και έτοιμες να αποσυρθούν. Κάποιοι πάντως επωφελήθηκαν και τις μάζεψαν. Κρίμα θα ήταν εξάλλου να πεταχθούν έτσι.
 
Πίσω
Μπλουζα