Χωρίς πολλές σκέψεις έσπευσα στο SM όπου με θλίψη διαπίστωσα την απουσία του.
Χωρίς να χάσω χρόνο τρέχω στο πλησιέστερο περίπτερο και στο πρώτο αγωνιώδες βλέμμα δε βλέπω κάτι. Με ένα ποιο επίμονο ψάξιμο βλέπω πίσω από πολλά μιλκομπούκαλα, 2 καταχωνιασμένα, σχεδόν καβατζωμένα θα έλεγα, κόκκινα μπουκάλια!
Ανοίγω το ψυγείο και τα τσιμπάω. ''Ένα ντάβιντοφ του λέω και αυτά, βάζοντας τα μπουκάλια μπροστά του''.
7,80 μου λέει
Με ένα γρήγορο υπολογισμό, 1,90 το μπουκάΛι! :angry: (τύφλα να 'χει ο Κουκάκης λέω μέσα μου = έχω φετίχ με το σοκολατούχο γάλα)
Πάω γρήγορα σπίτι για την ιεροτελεστία.
Είναι όμως και τα παιδιά! Φτου!
Λέω περιχαρής στη γυναίκα μου, πως 2,5 δεκαετίες μετά ήρθε η ώρα της ενσάρκωσης των γευστικών αναμνήσεων των 90ς σε ένα μπουκάλι.
Κρύβομαι στη κουζίνα, ανοίγω το καπάκι, ανοίγω και το ασιμοχαρτάκι και φέρνω το χείλος κοντά στη μύτη μου.
Η μυρωδιά δείχνει μάλλον ίδια. Οι προσδοκίες πολλές αλλά η μνήμη κάπως ασθενής και μάλλον ανέτοιμη να επεξεργαστεί τα δεδομένα ετών.
Έρχεται η πρώτη γουλιά, η δεύτερη και σταματώ. Στο μυαλό μου έχω πάντα τα λόγια του Billy (co-founder): ''Νομίζω πως σε όσους άρεσε παλιά το Milko φράουλα, θα τους αρέσει και τώρα...''
Έτσι θέλω να είναι και έτσι πρέπει να είναι!
Προσπαθώ να καταλάβω. Θυμάμαι τη γεύση του πρώτου Milko που δεν έχει σχέση με το τωρινό. Το φράουλα όμως; Κι όμως φαίνεται ίδιο αλλά λίγο πιο βαρύ;
Φταίει και λίγο το μπουκάλι, σκέφτομαι. :
Γιατί να μη βγάλουν και χάρτινο;
Το ρίχνω σε γυάλινο ποτήρι για να διαπιστώσω οπτικά, υφή και χρώμα. Είχα δίκιο πιστεύω. Σκουρόχρωμο και παχύρρευστο τώρα, έναντι ανοιχτόχρωμου και με αίσθηση φρέσκου παλαιότερα, ήτοι πιο υδαρή ροϊκή γραμμή στο παρελθόν κατά την έγχυση σε ποτήρι.
Την επόμενη μέρα το αφήνω λίγο να πάρει θερμοκρασία δωματίου (περισσότερο από ότι την προηγούμενη μέρα - χρόνος περίπτερο - σπίτι).
Μου φάνηκε ίσως λίγο καλύτερο.
Επειδή μάλλον έγραψα πολλά, σε κάθε περίπτωση καλοδεχούμενη η έλευση, πίνω κάθε μέρα πλέον, αλλά με σφάζει λίγο η τιμή του.
Άντε και στο Carnation
)
:supergrin:
