ARETARA
RetroNuts!
- Joined
- 1 Σεπ 2010
- Μηνύματα
- 2.136
- Αντιδράσεις
- 2.283
Επίσημη αγαπημένη (1969)
RetroDB: http://retrodb.gr/wiki/index.php/Επίσημη_αγαπημένη
Μία αισθηματική ταινία του 1969 θα εξετάσουμε εδώ. Είναι η "Επίσημη αγαπημένη" παραγωγής Ανδρέα Ιωαννάτου και Διονύση Κουρουνιώτη σε σενάριο του πρώτου και σκηνοθεσία Όμηρου Ευστρατιάδη.
Το θέμα - το καστ. Μια νέα κοπέλα, η Βέρα Πετρίδου (Δώρα Σιτζάνη) επιστρέφει με τρένο από το Μιλάνο στη Θεσσαλονίκη. Μέσα στο τρένο γνωρίζεται με μια γυναίκα, την κυρα Ματίνα (Μαλαίνα Ανουσάκη) που της αφηγείται την ιστορία του άντρα της που πιάστηκε αιχμάλωτος των Γερμανών και πέθανε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία και του ενός γιου της που ακολούθησε τον πατέρα του στη Γερμανία και έκτοτε αγνοείται. Στον σταθμό της Θεσσαλονίκης θα γνωρίσει τον άλλο γιο της, τον Στάθη Βέργο (Ερρίκος Μπριόλας) που είναι τραγουδιστής σε νυχτερινό κέντρο.
Η Βέρα που βρίσκεται στην συμπρωτεύουσα για ολιγοήμερη παραμονή θα επισκεφτεί τα ετεροθαλή αδέρφια και φίλους της Λίνα (Ελένη Καρπέτα) και Πέτρο (Νίκος Βασταρδής) με αφορμή τα γενέθλια της Λίνας. Ο Πέτρος που είναι πολιτικός μηχανικός γνωρίζει από το Μιλάνο τη Βέρα και είναι ερωτευμένος μαζί της, αυτή όμως θέλει τον Στάθη και θα προχωρήσει το ειδύλλιό της μαζί του. Η Λίνα όμως θέλει επίσης τον Στάθη. Τα πράγματα μπερδεύονται...
Η Λίνα σε συνεργασία με τη φίλη της Νταίζη (Νταίζη Φωτιάδου;) θα "διαρρεύσει" στη Βέρα ότι ο Στάθης έχει κάνει παιδιά με τη Νταίζη. Απογοητευμένη η Βέρα θα φύγει με τον Πέτρο για το Μιλάνο.
Τα πράγματα όμως δεν θα εξελιχθούν όπως θέλουν τα δύο αδέλφια. Ο Πέτρος δεν θα μπορέσει να κερδίσει την αγάπη της Βέρας. Και θα επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη μαζί με τη Βέρα, σε χωριστούς πλέον δρόμους. Αλλά και ο Στάθης, πλέον με την Λίνα στο πλευρό του θα διαπιστώσει ότι δεν μπορεί χωρίς τη Βέρα. Παρόλ΄αυτά και με την παρότρυνση του κυρ Αντρέα (Γιάννης Κοντούλης) του ανθρώπου που του στάθηκε σαν πατέρας, θα της προτείνει να παντρευτούν. Όταν μαθαίνει όμως την επιστροφή της Βέρας θα τρέξει να τη βρει. Θα τραυματιστεί όμως σε αυτοκινητιστικό και θα εισαχθεί στο ΑΧΕΠΑ.
Η Λίνα τυχαία θα βρει στο σπίτι του Στάθη μια φωτογραφία του πατέρα του και αυτό θα σταθεί κλειδί για τη συνέχεια της ιστορίας. Η Λίνα θα ανακαλύψει ότι είναι ετεροθαλής αδελφή και του Στάθη και ότι ο Στάθης και ο Πέτρος είναι αδέλφια. Ο πατέρας της ήταν ο στρατοπεδάρχης Φον Στρουντ του Γερμανικού Στρατού που αυτοκτόνησε στη φυλακή όντας εγκληματίας πολέμου και η μητέρα της αργότερα παντρεύτηκε τον πατέρα του Πέτρου. Θα ενημερώσει τον Πέτρο και θα φύγει στη Γερμανία για να αποκαταστήσει το όνομα του πατέρα της. Η κυρά Ματίνα θα αναγνωρίσει στον Πέτρο τον χαμένο της γιο τα δυο αδέρφια θα φιλιώσουν και ο Στάθης θα ξαναβρεί τη Βέρα. Τέλος καλό, όλα καλά...
Σχόλια. Πρόκειται για ένα αρκετά συνηθισμένο στο σενάριο μελό της εποχής με φόντο μια ακόμη ιστορία που έχει τις ρίζες της στον πόλεμο και την Κατοχή. Και αφορά τις διαλυτικές καταστάσεις που επιβλήθηκαν σε πολλές οικογένειες που χάνονταν μεταξύ τους, άλλοι εδώ και άλλοι στη Γερμανία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα έλεγα ότι το σενάριο είναι αρκετά ευρηματικό και ενδιαφέρον αν και σε σημεία του παρατραβηγμένο. Ωστόσο η ταινία παρακολουθείται άνετα χωρίς βέβαια να εντυπωσιάζει.
Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που θα σημειώσω είναι ότι η ταινία είναι από τις ελάχιστες παραγωγές με τόπο δράσης σχεδόν αποκλειστικά τη Θεσσαλονίκη (με κάποιες λίγες σκηνές στον Πλαταμώνα και στη Θάσο). Δύσκολα, με εξαίρεση την Παρένθεση (1968) του Τάκη Κανελλόπουλου μπορώ να θυμηθώ ανάλογη περίπτωση. Και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για τον γράφοντα καθώς όντας από την πόλη αυτή μπορώ να αναγνωρίσω στην ταινία κάποια αγαπημένα μέρη και τα δείχνω στις φωτογραφίες που ακολουθούν.
Η σκηνοθεσία του Όμηρου Ευστρατιάδη θα έλεγα ότι ήταν μάλλον άνευρη χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις. Έχει βέβαια μερικές έξυπνες λήψεις και αναδεικνύει το τοπίο αναφοράς αλλά δεν επιμένει στην εμβάθυνση των χαρακτήρων (με εξαίρεση ίσως τον Στάθη). Γενικά θα τη χαρακτήριζα μέτρια.
Από την πλευρά των ηθοποιών γενικά είχαμε καλές ερμηνείες με κορυφαία όλων αυτή του πολύπειρου και βετεράνου Γιάννη Κοντούλη στον ρόλο του "αντικαταστάτη πατέρα" του Στάθη. Μεστή παρουσία από έναν ηθοποιό που εκτιμούσα ανέκαθεν. Από εκεί και πέρα θα ξεχωρίσω την Ελένη Καρπέτα (υπήρξε σύζυγος του Νίκου Ξανθόπουλου) στον ρόλο της Λίνας, μιας ισχυρής προσωπικότητας. Έπεται ο Ερρίκος Μπριόλας (δεν μου άρεσε ως τραγουδιστής) που παίρνει τα φώτα επάνω τους όντας ο πρωταγωνιστής, όχι όμως σε ανάλογο βαθμό και η Δώρα Σιτζάνη, στην αρχή βέβαια ακόμη της καριέρας της (μόλις 21 χρονών). Το στυλ, τέλος, του σπουδαίου Νίκου Βασταρδή θα μου θυμίσει αρκετά τον Ρωμανό Διογένη στην ομώνυμη σειρά.
Σπουδαίο στοιχείο της ταινίας και οπωσδήποτε στα θετικά της η πλούσια μουσική επένδυση με κομμάτια του Γρηγόρη Μπιθικώτση που τα ερμηνεύουν ο ίδιος (Επίσημη Αγαπημένη), ο Ερρίκος Μπριόλας, Έφυγε η αγάπη μου, η Δώρα Σιτζάνη αλλά και ο Λευτέρης Μυτιληναίος με το πασίγνωστο Αμφιβολίες.
Να σημειώσω επίσης τα εκτεταμένα στιγμιότυπα από το κέντρο διασκεδάσεως Καλύβα που μόλις είχε ανοίξει τότε στην Κάτω Ηλιούπολη στη Δυτική Θεσσαλονίκη από τον Στέφανο Κιουπρούλη ή γνωστότερα Χοντρονάκο (γράφω και σχετικά παρακάτω). Εκεί ακούμε μεταξύ άλλων τη Φραγκοσυριανή από τον Χοντρονάκο και την Παρεξήγηση χωρίς εξήγηση από τη Λουίζα Γαΐτη. Εξαιρετικά κομμάτια όλα τα παραπάνω.
Μικρά-μικρά. Το ξενοδοχείο στο οποίο έμενε η Βέρα (Ξενοδοχείο Δέλτα, Εγνατίας 13) είχε μετατραπεί αν θυμάμαι καλά στις αρχές του '90 σε φοιτητική εστία του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, περιήλθε σε κατάληψη το 2004, εγκαταλείφθηκε το 2005-2007, παρέμεινε σε κατάληψη από το 2007-2012 εκκενώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2012 και μέχρι πρόσφατα δεν είχε γίνει ακόμη τίποτα για την αξιοποίησή του. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές για την αναζήτηση ευθυνών αλλά εκφεύγει η αναζήτησή τους από το παρόν.
Απόσπασμα.
Ο Στάθης, ύστερα από την αναχώρηση της Βέρας για το Μιλάνο, συζητάει με τον κυρ Αντρέα:
Στάθης: - Μα τι έπαθα; Τι έπαθα και νόμιζα πως ήταν εκείνη;
Κυρ Αντρέας: - Άκουσε Στάθη μου. Η ζωή μας επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που μένουν ασυγκίνητοι μπρος στο δράμα σου, όπως το κάθε ανθρώπινο δράμα, όμως εδώ πρέπει να σταθείς δυνατός, πρέπει να δεις ότι υπάρχουν κι άλλες κοπέλες που ξημεροβραδιάζονται στο βελόνι, στη φάμπρικα, στα πλήκτρα μιας γραφομηχανής... Αυτές οι κοπέλες έχουν ομορφιά ψυχής, έχουν καρδιά άξια να συγκινήσει έναν άντρα σαν κι εσένα...ακόμα, ακόμα κι αυτή η φίλη σου η Λίνα που υποφέρει γιατί υποφέρεις κι εσύ την αποστρέφεσαι...
Στάθης: - Άκουσε Αντρέα... Σου χρωστάω μεγάλη υποχρέωση. Το καταλαβαίνω πως έτσι έχουν τα πράγματα... Πες μου όμως. Την αγάπη την επιβάλλουν;
Κυρ Αντρέας: - Όχι...
Στάθης: - Τότε;
Κυρ Αντρέας: - Τότε... τότε διώξε απ' το μυαλό σου τις ευτυχισμένες στιγμές που πέρασες, γιατί ήταν μονάχα στιγμές. Θα έχεις μπροστά τη ζωή, δες το αύριο κι όχι την αυταπάτη του παρελθόντος...
Στάθης: - Αυταπάτη... Ώστε οι ευτυχισμένες στιγμές που πέρασα ήταν αυταπάτη;
Κυρ Αντρέας: - Μόνο γι' αυτές τις ευτυχισμένες στιγμές ζει ο άνθρωπος; Άκουσε παιδί μου, όταν εγώ έτρωγα ψωμί κι ελιά για να σπουδάσεις αυτό το κανα για τον φίλο μου, τον συγχωρεμένο τον πατέρα σου. Και γιατί σ΄έβλεπα τότε να έχεις ιδανικά για τη ζωή, αν και μικρός. Πήγαινες να σπουδάσεις γιατρός και σε τράβαγε το τραγούδι. Κι όταν σ΄άκουγα στο ραδιόφωνο και διάβαζα στις εφημερίδες τις επιτυχίες σου έλεγα μέσα μου: "Μπράβο Στάθη, πέτυχες!!". Κι αν δεν σπούδασες γιατρός για να σώζεις τη ζωή των ανθρώπων ή να δίνεις παράταση σε άλλες ζωές, με το τραγούδι σου δίνεις πάλι σε άλλους ανθρώπους ζωή.
Video.
1. Αμφιβολίες από τον Λευτέρη Μυτιληναίο.
Φωτογραφίες.
1. Το τρένο φτάνει από τη Γερμανία και την Ιταλία στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Θεσσαλονίκης (αριστερά). Λίγο μετά (δεξιά) θα γίνουν οι απαραίτητες συστάσεις. Από αριστερά (Πέτρος, Βέρα, Λίνα, κυρά Ματίνα, κυρ Αντρέας και Στάθης. Διακρίνεται και μια διαφήμιση με τα ζυμαρικά Ντεβέτα.
2. Στο μαγαζί του Χοντρονάκου (δεξιά με το μπουζούκι), ο Στάθης ερμηνεύει (αριστερά). Δεξιά ο μέγιστος Χοντρονάκος μορφή της ρεμπέτικης νύχτας στη Θεσσαλονίκη είχε μόλις ανοίξει το μαγαζί "Καλύβα". Κάποιες ακόμη πληροφορίες για τη ζωή του μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
3. Όμορφες λήψεις του ζευγαριού στη Θεσσαλονίκη. Άνω αριστερά πρέπει να είναι λήψη μέσα από την Διεθνή Έκθεση γιατί στο βάθος βλέπω το κτίριο της Πρυτανείας του ΑΠΘ. Άνω δεξιά λήψη στην παλιά παραλία στο ύψος του Βασιλικού Θεάτρου περίπου. Κάτω, κλασική λήψη από την κορυφή του Λευκού Πύργου στη Θεσσαλονίκη του 1969 με τους πρωταγωνιστές μόλις να διακρίνονται στη μέση της φωτογραφίας.
4. Αριστερά η Λίνα και ο Πέτρος στο μαγαζί του Χοντρονάκου. Δεξιά ο Πέτρος και η Βέρα αναχωρούν για Μιλάνο.
5. Λήψεις από το Ξενοδοχείο Δέλτα. Άνω αριστερά και δεξιά στη reception. Κάτω, στο δωμάτιο της Βέρας, που πρέπει να βλέπει στις οδούς Πτολεμαίων και Σβορώνου.
6. Μερικές ακόμη στιγμές των δύο πρωταγωνιστών.
7. Αριστερά ο κυρ Αντρέας. Δεξιά, ο ίδιος με τον Στάθη εντός των γραμμών του ΟΣΕ (τότε ΣΕΚ) και κοντά στο συνεργείο επισκευών και συντήρησης του Οργανισμού. Στο βάθος η αερογέφυρα πεζών που ενώνει τις οδούς Λεωφόρος Καλλιθέας και Βίτσι στην περιοχή Ξηροκρήνης - Αμπελοκήπων. Στη γέφυρα αυτή έχω σταθεί κι εγώ αμέτρητες φορές παιδί για να δω τα τρένα να φεύγουν...
RetroDB: http://retrodb.gr/wiki/index.php/Επίσημη_αγαπημένη
Μία αισθηματική ταινία του 1969 θα εξετάσουμε εδώ. Είναι η "Επίσημη αγαπημένη" παραγωγής Ανδρέα Ιωαννάτου και Διονύση Κουρουνιώτη σε σενάριο του πρώτου και σκηνοθεσία Όμηρου Ευστρατιάδη.
Το θέμα - το καστ. Μια νέα κοπέλα, η Βέρα Πετρίδου (Δώρα Σιτζάνη) επιστρέφει με τρένο από το Μιλάνο στη Θεσσαλονίκη. Μέσα στο τρένο γνωρίζεται με μια γυναίκα, την κυρα Ματίνα (Μαλαίνα Ανουσάκη) που της αφηγείται την ιστορία του άντρα της που πιάστηκε αιχμάλωτος των Γερμανών και πέθανε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία και του ενός γιου της που ακολούθησε τον πατέρα του στη Γερμανία και έκτοτε αγνοείται. Στον σταθμό της Θεσσαλονίκης θα γνωρίσει τον άλλο γιο της, τον Στάθη Βέργο (Ερρίκος Μπριόλας) που είναι τραγουδιστής σε νυχτερινό κέντρο.
Η Βέρα που βρίσκεται στην συμπρωτεύουσα για ολιγοήμερη παραμονή θα επισκεφτεί τα ετεροθαλή αδέρφια και φίλους της Λίνα (Ελένη Καρπέτα) και Πέτρο (Νίκος Βασταρδής) με αφορμή τα γενέθλια της Λίνας. Ο Πέτρος που είναι πολιτικός μηχανικός γνωρίζει από το Μιλάνο τη Βέρα και είναι ερωτευμένος μαζί της, αυτή όμως θέλει τον Στάθη και θα προχωρήσει το ειδύλλιό της μαζί του. Η Λίνα όμως θέλει επίσης τον Στάθη. Τα πράγματα μπερδεύονται...
Η Λίνα σε συνεργασία με τη φίλη της Νταίζη (Νταίζη Φωτιάδου;) θα "διαρρεύσει" στη Βέρα ότι ο Στάθης έχει κάνει παιδιά με τη Νταίζη. Απογοητευμένη η Βέρα θα φύγει με τον Πέτρο για το Μιλάνο.
Τα πράγματα όμως δεν θα εξελιχθούν όπως θέλουν τα δύο αδέλφια. Ο Πέτρος δεν θα μπορέσει να κερδίσει την αγάπη της Βέρας. Και θα επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη μαζί με τη Βέρα, σε χωριστούς πλέον δρόμους. Αλλά και ο Στάθης, πλέον με την Λίνα στο πλευρό του θα διαπιστώσει ότι δεν μπορεί χωρίς τη Βέρα. Παρόλ΄αυτά και με την παρότρυνση του κυρ Αντρέα (Γιάννης Κοντούλης) του ανθρώπου που του στάθηκε σαν πατέρας, θα της προτείνει να παντρευτούν. Όταν μαθαίνει όμως την επιστροφή της Βέρας θα τρέξει να τη βρει. Θα τραυματιστεί όμως σε αυτοκινητιστικό και θα εισαχθεί στο ΑΧΕΠΑ.
Η Λίνα τυχαία θα βρει στο σπίτι του Στάθη μια φωτογραφία του πατέρα του και αυτό θα σταθεί κλειδί για τη συνέχεια της ιστορίας. Η Λίνα θα ανακαλύψει ότι είναι ετεροθαλής αδελφή και του Στάθη και ότι ο Στάθης και ο Πέτρος είναι αδέλφια. Ο πατέρας της ήταν ο στρατοπεδάρχης Φον Στρουντ του Γερμανικού Στρατού που αυτοκτόνησε στη φυλακή όντας εγκληματίας πολέμου και η μητέρα της αργότερα παντρεύτηκε τον πατέρα του Πέτρου. Θα ενημερώσει τον Πέτρο και θα φύγει στη Γερμανία για να αποκαταστήσει το όνομα του πατέρα της. Η κυρά Ματίνα θα αναγνωρίσει στον Πέτρο τον χαμένο της γιο τα δυο αδέρφια θα φιλιώσουν και ο Στάθης θα ξαναβρεί τη Βέρα. Τέλος καλό, όλα καλά...
Σχόλια. Πρόκειται για ένα αρκετά συνηθισμένο στο σενάριο μελό της εποχής με φόντο μια ακόμη ιστορία που έχει τις ρίζες της στον πόλεμο και την Κατοχή. Και αφορά τις διαλυτικές καταστάσεις που επιβλήθηκαν σε πολλές οικογένειες που χάνονταν μεταξύ τους, άλλοι εδώ και άλλοι στη Γερμανία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα έλεγα ότι το σενάριο είναι αρκετά ευρηματικό και ενδιαφέρον αν και σε σημεία του παρατραβηγμένο. Ωστόσο η ταινία παρακολουθείται άνετα χωρίς βέβαια να εντυπωσιάζει.
Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που θα σημειώσω είναι ότι η ταινία είναι από τις ελάχιστες παραγωγές με τόπο δράσης σχεδόν αποκλειστικά τη Θεσσαλονίκη (με κάποιες λίγες σκηνές στον Πλαταμώνα και στη Θάσο). Δύσκολα, με εξαίρεση την Παρένθεση (1968) του Τάκη Κανελλόπουλου μπορώ να θυμηθώ ανάλογη περίπτωση. Και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για τον γράφοντα καθώς όντας από την πόλη αυτή μπορώ να αναγνωρίσω στην ταινία κάποια αγαπημένα μέρη και τα δείχνω στις φωτογραφίες που ακολουθούν.
Η σκηνοθεσία του Όμηρου Ευστρατιάδη θα έλεγα ότι ήταν μάλλον άνευρη χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις. Έχει βέβαια μερικές έξυπνες λήψεις και αναδεικνύει το τοπίο αναφοράς αλλά δεν επιμένει στην εμβάθυνση των χαρακτήρων (με εξαίρεση ίσως τον Στάθη). Γενικά θα τη χαρακτήριζα μέτρια.
Από την πλευρά των ηθοποιών γενικά είχαμε καλές ερμηνείες με κορυφαία όλων αυτή του πολύπειρου και βετεράνου Γιάννη Κοντούλη στον ρόλο του "αντικαταστάτη πατέρα" του Στάθη. Μεστή παρουσία από έναν ηθοποιό που εκτιμούσα ανέκαθεν. Από εκεί και πέρα θα ξεχωρίσω την Ελένη Καρπέτα (υπήρξε σύζυγος του Νίκου Ξανθόπουλου) στον ρόλο της Λίνας, μιας ισχυρής προσωπικότητας. Έπεται ο Ερρίκος Μπριόλας (δεν μου άρεσε ως τραγουδιστής) που παίρνει τα φώτα επάνω τους όντας ο πρωταγωνιστής, όχι όμως σε ανάλογο βαθμό και η Δώρα Σιτζάνη, στην αρχή βέβαια ακόμη της καριέρας της (μόλις 21 χρονών). Το στυλ, τέλος, του σπουδαίου Νίκου Βασταρδή θα μου θυμίσει αρκετά τον Ρωμανό Διογένη στην ομώνυμη σειρά.
Σπουδαίο στοιχείο της ταινίας και οπωσδήποτε στα θετικά της η πλούσια μουσική επένδυση με κομμάτια του Γρηγόρη Μπιθικώτση που τα ερμηνεύουν ο ίδιος (Επίσημη Αγαπημένη), ο Ερρίκος Μπριόλας, Έφυγε η αγάπη μου, η Δώρα Σιτζάνη αλλά και ο Λευτέρης Μυτιληναίος με το πασίγνωστο Αμφιβολίες.
Να σημειώσω επίσης τα εκτεταμένα στιγμιότυπα από το κέντρο διασκεδάσεως Καλύβα που μόλις είχε ανοίξει τότε στην Κάτω Ηλιούπολη στη Δυτική Θεσσαλονίκη από τον Στέφανο Κιουπρούλη ή γνωστότερα Χοντρονάκο (γράφω και σχετικά παρακάτω). Εκεί ακούμε μεταξύ άλλων τη Φραγκοσυριανή από τον Χοντρονάκο και την Παρεξήγηση χωρίς εξήγηση από τη Λουίζα Γαΐτη. Εξαιρετικά κομμάτια όλα τα παραπάνω.
Μικρά-μικρά. Το ξενοδοχείο στο οποίο έμενε η Βέρα (Ξενοδοχείο Δέλτα, Εγνατίας 13) είχε μετατραπεί αν θυμάμαι καλά στις αρχές του '90 σε φοιτητική εστία του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, περιήλθε σε κατάληψη το 2004, εγκαταλείφθηκε το 2005-2007, παρέμεινε σε κατάληψη από το 2007-2012 εκκενώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2012 και μέχρι πρόσφατα δεν είχε γίνει ακόμη τίποτα για την αξιοποίησή του. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές για την αναζήτηση ευθυνών αλλά εκφεύγει η αναζήτησή τους από το παρόν.
Απόσπασμα.
Ο Στάθης, ύστερα από την αναχώρηση της Βέρας για το Μιλάνο, συζητάει με τον κυρ Αντρέα:
Στάθης: - Μα τι έπαθα; Τι έπαθα και νόμιζα πως ήταν εκείνη;
Κυρ Αντρέας: - Άκουσε Στάθη μου. Η ζωή μας επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που μένουν ασυγκίνητοι μπρος στο δράμα σου, όπως το κάθε ανθρώπινο δράμα, όμως εδώ πρέπει να σταθείς δυνατός, πρέπει να δεις ότι υπάρχουν κι άλλες κοπέλες που ξημεροβραδιάζονται στο βελόνι, στη φάμπρικα, στα πλήκτρα μιας γραφομηχανής... Αυτές οι κοπέλες έχουν ομορφιά ψυχής, έχουν καρδιά άξια να συγκινήσει έναν άντρα σαν κι εσένα...ακόμα, ακόμα κι αυτή η φίλη σου η Λίνα που υποφέρει γιατί υποφέρεις κι εσύ την αποστρέφεσαι...
Στάθης: - Άκουσε Αντρέα... Σου χρωστάω μεγάλη υποχρέωση. Το καταλαβαίνω πως έτσι έχουν τα πράγματα... Πες μου όμως. Την αγάπη την επιβάλλουν;
Κυρ Αντρέας: - Όχι...
Στάθης: - Τότε;
Κυρ Αντρέας: - Τότε... τότε διώξε απ' το μυαλό σου τις ευτυχισμένες στιγμές που πέρασες, γιατί ήταν μονάχα στιγμές. Θα έχεις μπροστά τη ζωή, δες το αύριο κι όχι την αυταπάτη του παρελθόντος...
Στάθης: - Αυταπάτη... Ώστε οι ευτυχισμένες στιγμές που πέρασα ήταν αυταπάτη;
Κυρ Αντρέας: - Μόνο γι' αυτές τις ευτυχισμένες στιγμές ζει ο άνθρωπος; Άκουσε παιδί μου, όταν εγώ έτρωγα ψωμί κι ελιά για να σπουδάσεις αυτό το κανα για τον φίλο μου, τον συγχωρεμένο τον πατέρα σου. Και γιατί σ΄έβλεπα τότε να έχεις ιδανικά για τη ζωή, αν και μικρός. Πήγαινες να σπουδάσεις γιατρός και σε τράβαγε το τραγούδι. Κι όταν σ΄άκουγα στο ραδιόφωνο και διάβαζα στις εφημερίδες τις επιτυχίες σου έλεγα μέσα μου: "Μπράβο Στάθη, πέτυχες!!". Κι αν δεν σπούδασες γιατρός για να σώζεις τη ζωή των ανθρώπων ή να δίνεις παράταση σε άλλες ζωές, με το τραγούδι σου δίνεις πάλι σε άλλους ανθρώπους ζωή.
Video.
1. Αμφιβολίες από τον Λευτέρη Μυτιληναίο.
Φωτογραφίες.
1. Το τρένο φτάνει από τη Γερμανία και την Ιταλία στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Θεσσαλονίκης (αριστερά). Λίγο μετά (δεξιά) θα γίνουν οι απαραίτητες συστάσεις. Από αριστερά (Πέτρος, Βέρα, Λίνα, κυρά Ματίνα, κυρ Αντρέας και Στάθης. Διακρίνεται και μια διαφήμιση με τα ζυμαρικά Ντεβέτα.
2. Στο μαγαζί του Χοντρονάκου (δεξιά με το μπουζούκι), ο Στάθης ερμηνεύει (αριστερά). Δεξιά ο μέγιστος Χοντρονάκος μορφή της ρεμπέτικης νύχτας στη Θεσσαλονίκη είχε μόλις ανοίξει το μαγαζί "Καλύβα". Κάποιες ακόμη πληροφορίες για τη ζωή του μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
3. Όμορφες λήψεις του ζευγαριού στη Θεσσαλονίκη. Άνω αριστερά πρέπει να είναι λήψη μέσα από την Διεθνή Έκθεση γιατί στο βάθος βλέπω το κτίριο της Πρυτανείας του ΑΠΘ. Άνω δεξιά λήψη στην παλιά παραλία στο ύψος του Βασιλικού Θεάτρου περίπου. Κάτω, κλασική λήψη από την κορυφή του Λευκού Πύργου στη Θεσσαλονίκη του 1969 με τους πρωταγωνιστές μόλις να διακρίνονται στη μέση της φωτογραφίας.
4. Αριστερά η Λίνα και ο Πέτρος στο μαγαζί του Χοντρονάκου. Δεξιά ο Πέτρος και η Βέρα αναχωρούν για Μιλάνο.
5. Λήψεις από το Ξενοδοχείο Δέλτα. Άνω αριστερά και δεξιά στη reception. Κάτω, στο δωμάτιο της Βέρας, που πρέπει να βλέπει στις οδούς Πτολεμαίων και Σβορώνου.
6. Μερικές ακόμη στιγμές των δύο πρωταγωνιστών.
7. Αριστερά ο κυρ Αντρέας. Δεξιά, ο ίδιος με τον Στάθη εντός των γραμμών του ΟΣΕ (τότε ΣΕΚ) και κοντά στο συνεργείο επισκευών και συντήρησης του Οργανισμού. Στο βάθος η αερογέφυρα πεζών που ενώνει τις οδούς Λεωφόρος Καλλιθέας και Βίτσι στην περιοχή Ξηροκρήνης - Αμπελοκήπων. Στη γέφυρα αυτή έχω σταθεί κι εγώ αμέτρητες φορές παιδί για να δω τα τρένα να φεύγουν...
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
