Απο το σχολειο αρχιζαν να ξεχωριζουν οσοι ειχαν την εξουσια στο αιμα τους...
Τα καθηκοντα του επιμελητη δεν θα μπορουσαν να περασουν απαρατηρητα.
Σαν επιμελητρια, βαριομουν τις ηλιολουστες μερες να καθομαι στην ταξη, ενω ολα τα παιδια επαιζαν σχοινακι, κρυφτο κυνηγητο, λαστιχο (μιλαμε για δημοτικου εποχες), αλλα συνηθως επιανα την ψιλοκουβεντα με την κολλητη μου και περναγε η ωρα.
Για καθηκοντα... το πολυ- πολυ να βαζαμε στην θεση της καμια καρεκλα, να ανοιγαμε τα παραθυρα και να βρεχαμε το σφουγγαρι.
Το οποιο σφουγγαρι, ποτισμενο με τα υπολειμματα της φθηνης κιμωλιας μπορουσε να σε στειλει αδιαβαστο. Τα μισα παιδια παθαιναν αλεργια και δεν μπορουσαν ουτε να το πιασουν ουτε να το μυρισουν (τυχαια). Εγω απλα ανατριχιαζα οταν το επιανα :xm: .
Καποιες ομως απο τις συμμαθητριες μου εμφανιζαν περιεργη συμπεριφορα. Το θεωρουσαν υψιστη τιμη να ειναι επιμελητριες. Γιατι αραγε να ηταν συνηθως κοριτσια!!
Με το που χτυπαγε το κουδουνι για διαλειμμα γινονταν οι απολυτοι κυριαρχοι της ταξης. Δεν μας αφηναν να μπουμε στην ωρα του διαλειμματος ουτε καν για να παρουμε χρηματα πχ αν το ειχαμε ξεχασει, ουτε το μπουφαν αν εκανε κρυο. Καποια παιδια, ηθελαν να καθισουν στο θρανιο τους ισως γιατι ηταν λιγο αδιαθετα. Και κεινα τρωγαν πορτα.
Επρεπε να τις εγλυφες κανονικα, ή να σε συμπαθουσαν για να εχεις προσβαση στην αιθουσα. Φυσικα ελευθερη εισοδο ειχαν οι κολλητοι τους φιλοι που συνηθως εμεναν στην αιθουσα, κανοντας μια παρεα που συζητουσαν ολα τα κουτσομπολια.
Το καλοκαιρι δεν ηταν ιδιαιτερα "ζηλευτη" η θεση του επιμελητη, εκτος αν με την παραπανω συμπεριφορα την εκανες να φανει ετσι (για οσους ηθελαν να μπουν στο "αδυτο"), τον χειμωνα ομως, οσοι μεναμε στις αιθουσες, και δεν καθομασταν ησυχοι επρεπε να ανεχτουμε τις απειλες τους, πως θα το πουν στον δασκαλοι. Προσωπικα οταν ημουν εγω, δεν ενοιαζε που να κατεδαφιζαν και την ταξη
Α.. θυμηθηκα και μια φορα σαν επιμελητρια, εσπασα το βαζο με τα λουλουδια που ηταν στην εδρα του δασκαλου
