Ερωτεύτηκε η Κάντυ τον Άλμπερτ; Το μεγάλο ερώτημα

[αριαδνη]

Eγω καταλαβαίνω πως αν ήταν μαζί αλμπερτ και κάντυ, η κάντυ πια στα 18 θα ήταν ανήθικο! Αυτο νομίζω πως λες αν όχι διόρθωσέ με πως θα ίσχυαν και τα αλλα δυο κακα η αιμομιξια δηλ κτλ.

 

[domniki]

Eγω καταλαβαίνω πως αν ήταν μαζί αλμπερτ και κάντυ' date=' η κάντυ πια στα 18 θα ήταν ανήθικο! Αυτο νομίζω πως λες αν όχι διόρθωσέ με πως θα ίσχυαν και τα αλλα δυο κακα η αιμομιξια δηλ κτλ.[/quote']
Ο Άλμπερτ υιοθέτησε την Κάντυ, όταν η Κάντυ ήταν 12-13 χρονών. Οποιαδήποτε ερωτική σχέση μεταξύ τους, από την ημέρα την υιοθεσίας και μετά, δεν μπορεί να υπάρξει.

 

[αριαδνη]

Δυσκόλευομαι να φανταστώ την κάντυ να μιλάει στον πληθυντικό στον αλμπερτ αποκαλώντας τον sir διότι ετσι μιλούσανε στον πατερα τους τα παιδια των καλων οικογενειων

 

[Uskoke]

μπα μάλλον otoosan θα τον έλεγε μιας και γιαπωνέζικη η σειρά (ή τουλάχιστον papa αλλά ποτέ anata που είναι το εσύ και θεωρείται λίγο αγενές). Γενικά η Κάντυ κάνει μπαμ ότι είναι γιαπωνέζικη μιας και εκεί έχουν πολύ κοινωνικό διαχωρισμό βαθμούς ευγενείας στην γλώσσα ολόκληρο γλωσσικό τελετουργικό αν θες να χαρίσεις κάτι σε κάποιον χωρίς να ντραπεί ή τον κάνεις να νιώσει άσχημα κλπ. (donative verbs).

 

[αριαδνη]

ε σύμφωνα με την γιαπωνέζικη κουλτούρα θα ειναι κατανοητό ο μπαμπας να είναι μόλις 7 χρόνια μεγαλύτερος

 

[fay71]

Διάβασα τα πρώτα ποστ που είχαν δημοσιευτεί σ' αυτό το thread, πριν από κάποια χρόνια, και διαπιστώνω με λύπη πόσο κρίμα είναι να έχει ξεκινήσει μια συζήτηση με τόσο ενδιαφέρουσες αναλύσεις και να καταλήξει σε σχόλια που αναφέρονται σε αιμομιξίες, παιδεραστίες και διάφορα άλλα ακραία που δεν έχουν καμιά σχέση με την ιστορία της Κάντυ. Και στην τελική η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα είναι ναι, η Κάντυ ερωτεύτηκε τελικά τον Άλμπερτ. Η ίδια η Μιζούκι το αναφέρει σε μια συνέντευξή της το 1980, μόλις είχε δημοσιευτεί η αρχική νουβέλα της Κάντυ. Είχε πει ότι είχε δημιουργήσει τρεις αγάπες για την Κάντυ, τον Άντονυ, τον Τέρρυ και τον Άλμπερτ. Το μάνγκα τελειώνει με την Κάντυ μαζί με τον Άλμπερτ, αφού έχουμε ήδη διαπιστώσει ότι η ιστορία με τον Τέρρυ τελείωσε, και η Μιζούκι δήλωσε ότι και η νέα νουβέλα δεν είναι η συνέχεια της ιστορίας, αλλά μια αναθεωρημένη έκδοση του βιβλίου που έγραψε το 1978, με την ίδια πλοκή και το ίδιο φινάλε. Επομένως, όπως και στο μάνγκα, έτσι και στη νουβέλα, η Κάντυ είναι στο τέλος μαζί με τον Άλμπερτ. Όπως αναφέρει κι ένα άλλο μέλος στις πρώτες σελίδες αυτού του θέματος, η υιοθεσία δεν μπορεί να αποτελεί εμπόδιο, εφόσον μπορεί να ακυρωθεί, όπως ακριβώς μπορεί να ακυρωθεί κι ένας γάμος. Δηλαδή η υιοθεσία θεωρείται από κάποιους τόσο σοβαρή υπόθεση που να δένει δυο ανθρώπους περισσότερο από ένα γάμο; Έπρεπε η Μιζούκι να μας δείξει την Κάντυ και τον Άλμπερτ να πηγαίνουν σε δικηγόρο για την ακύρωση της υιοθεσίας; Εννοείται ότι εφόσον τα αισθήματά τους είχαν αλλάξει στο μεταξύ, δεν θα μπορούσαν να συνεχίσουν να έχουν αυτή τη νομική σχέση, λογικό θα ήταν να επιθυμούν να ακυρώσουν την υιοθεσία, που στο κάτω-κάτω ήταν μόνο στα χαρτιά, μια που δεν είχαν ζήσει ποτέ σαν πατέρας και κόρη, όπως είχε ζήσει η Άννυ με τους Μπράιτον, και επιπλέον η διαφορά ηλικίας που είχαν καθιστούσε μια τέτοια σχέση πατέρα-κόρης βιολογικά αδύνατη. Πού είναι λοιπόν το ανώμαλο και το αφύσικο; Δυο νέοι άνθρωποι που τους έφερε κοντά η ζωή από πολύ νωρίς, και που οι δρόμοι τους συνεχώς διασταυρώνονται, καταλήγουν να ερωτευτούν ο ένας τον άλλον. Η ζωή συνεχώς τους έφερνε κοντά τον ένα στον άλλον, ακόμη κι αν δεν το επιδίωκαν οι ίδιοι. Η Μιζούκι αναφέρεται στην αγάπη της Κάντυ για τον Άλμπερτ σαν "destined", δηλαδή καρμική. Δηλαδή προορίζονταν ο ένας για τον άλλον. Θα το έλεγε ποτέ αυτό για ένα θετό πατέρα και μια θετή κόρη; Μια συγγραφέας που περιέγραψε τόσο έντονα την αυτοθυσία του Τέρρυ να μείνει με τη Σουζάννα και να απαρνηθεί την αγάπη του για την Κάντυ, θα τολμούσε να περιγράψει και μια σχέση τόσο απαγορευμένη και νοσηρή για την Κάντυ και τον Άλμπερτ, όσο τη φαντάζονται κάποιοι;

Μακάρι κάποια στιγμή να επανέλθουν και κάποια παλαιότερα μέλη του φόρουμ, που όπως είδα έχουν γράψει πολλά και ενδιαφέροντα, για να ζωντανέψει πάλι ο χώρος.

διάβασα κάποιες δηλώσεις της Μιζούκι για τις τρεις αγάπες που ήθελε να αναδείξει από το μυθιστόρημα της και εκείνη τη περίοδο βρήκα το μανγκα το οποίο διάβασα αμέσως, όταν τέλειωσα την ανάγνωση του μανγκα τότε είδα ότι σε μεγαλύτερη ένταση σε σχέση με το ανιμε ( νομίζω ότι την καρμική/ώριμη αγάπη την υποβάθμισαν στο ανιμε) πράγματι έχει τα τρία είδη αγάπης που βιώνουμε όλοι, εκτός από τις ελάχιστες εξαιρέσεις που ο παθιασμένος έρωτας μετατρέπεται στο βάθος του χρόνου σε ώριμη αγάπη. Στο μανγκα το χαρακτήρα του Άλμπερτ τον λάτρεψα, στο μανγκα σε αντίθεση με το ανιμε εξυψώνεται ο Άλμπερτ. Έτσι ήρθε στο μυαλό μου η δήλωση της Μιζούκι περί τριών ειδών αγάπης ( αγνή/ παιδική = Άντονι, παθιασμένη/ εφηβική = Τέρρυ, ώριμη/καρμική = Άλμπερτ) αυτες τις αγαπες τις λαμβάνει/βιώνει η Κάντυ, όμως ‘’αναλύοντας’’ όσα είχα διαβάσει, τότε σκέφτηκα ότι η Μιζούκι δεν θέλησε να μείνει μόνο στις αγάπες αυτού του είδους, ο Άλμπερτ είναι επίσης ο μοναδικός χαρακτήρας μέσα στην ιστορία ( από όσους περιβάλουν την Κάντυ), που παρόμοια με την πρωταγωνίστρια/Κάντυ, λαμβάνει από την Κάντυ, τρία διαφορετικά είδη αγάπης, φυσικά λόγο τις τριπλής υπόστασης που έχει, θείος Γουίλιαμ, Άλμπερτ και πρίγκιπας αυτοί οι χαρακτήρες είναι ένας ο Γουίλιαμ Άλμπερτ Άρντλεϊ που λαμβάνει την συγγενική αγάπη ως θείος Γουίλιαμ, τη φιλική αγάπη ως Άλμπερτ και την ‘’ερωτική’’ αγάπη ως πρίγκιπας. Έβαλα την λέξη ερωτική σε εισαγωγικά γιατί πιστεύω ότι η Μιζούκι θέλησε να δώσει την σημαντικότητα τον δυο πρώτων ειδών αγάπης σε σχέση με την σημαντική μεν υποδεέστερη δε ερωτική αγάπη, σε σύγκριση με τις δυο πρώτες αγάπες συγγενική/φιλική, εκεί αποδίδω ως έναν λόγο που δεν είδαμε φιλιά και εξομολογήσεις αγάπης από το ζευγάρι Άλμπερτ/Κάντυ αλλά άφησε στοιχεία ότι ο Άλμπερτ με την Κάντυ έμειναν μαζί ως ζευγάρι, άλλωστε η Μιζούκι δεν θέλησε να δώσει μια ρομαντική ιστορία αλλά μια ιστορία με βαθύτερο νόημα και μηνύματα, και ναι αυτά υπάρχουν, όσο περισσότερο αναλύεις αυτά που διάβασες τόσο περισσότερο μεταβαίνεις σε νέα μηνύματα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο στην ιστορία της. Ο Άλμπερτ παίρνει αν όχι τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία ( και αυτό λόγο του τίτλου της ιστορίας που λέγεται Κάντυ Κάντυ ) σίγουρα είναι συμπρωταγωνιστής και ισάξιος ως χαραχτήρας με εκείνο της Κάντυ.[/i] Μοιάζουν πολύ αυτοί οι δυο χαρακτήρες. Έχουν πολλά κοινά σημεία.
Αυτή η ανάλυση είναι άλλη μια απόδειξη που εδραιώνει μέσα μου ότι η Κάντυ κατέληξε με τον Άλμπερτ, και φυσικά πρώτα ερωτευτήκαν.

Παραθέτω το παραπάνω απόσπασμα από μέλος του φόρουμ, για να μην επαναλαμβάνομαι, συμφωνώ απολύτως με όσα γράφει επί του θέματος και την ευχαριστώ πολύ για την ανάλυση αυτή.

 

[domniki]

Όπως αναφέρει κι ένα άλλο μέλος στις πρώτες σελίδες αυτού του θέματος, η υιοθεσία δεν μπορεί να αποτελεί εμπόδιο, εφόσον μπορεί να ακυρωθεί, όπως ακριβώς μπορεί να ακυρωθεί κι ένας γάμος. Δηλαδή η υιοθεσία θεωρείται από κάποιους τόσο σοβαρή υπόθεση που να δένει δυο ανθρώπους περισσότερο από ένα γάμο; Έπρεπε η Μιζούκι να μας δείξει την Κάντυ και τον Άλμπερτ να πηγαίνουν σε δικηγόρο για την ακύρωση της υιοθεσίας;

Μαλλον δεν δίνεις στην έννοια της υιοθεσίας την σημασία που της πρέπει. Η υιοθεσία, όπως και το να φέρεις εσύ στον κόσμο ένα παιδί, σημαίνει ανάληψη της ευθύνης της ζωής αυτού του παιδιού. Δεν ξέρω αν έχεις παιδιά ή αν είσαι παντρεμένη, αλλά τουλάχιστον για μένα υπάρχει τεράστια, κολοσσιαία, διαφορά μεταξύ του γάμου και της μητρότητας/πατρότητας. Το να γίνεις γονιός, είτε βιολογικός, είτε θετός, και να αναλάβεις να μεγαλώσεις ένα παιδί είναι κάτι που σίγουρα προϋποθέτει πολλή αγάπη, και σίγουρα όχι ερωτικής φύσης. Ένα χαρτί υιοθεσίας δεν είναι κάτι ασήμαντο, ούτε και η απόφαση να υιοθετήσεις είναι μια απόφαση της στιγμής.

Όσο για το αν είναι "καρμική" μια σχέση θετού γονιού-παιδιού, φυσικά και είναι! Καρμική σχέση δεν σημαίνει απαραίτητα ερωτική σχέση. Καρμική σχέση είναι μια σχέση που δεν εξαρτάται από την βούλησή μας, αλλά θα συνέβαινε έτσι κ'αλλιώς. Κάρμα είναι το πεπρωμένο και σίγουρα αυτό δεν αφορά μόνο τις ερωτικές σχέσεις. Έχουμε πολλών ειδών σχέσεις στη ζωή μας, ευτυχώς.

Όσο για την Μιζούκι, έχει πει πολλές φορές ότι την ιστορία την έγραψε λίγο καιρό αφού είχε χάσει τον πατέρα της. Έναν πατέρα έψαχνε να βρει μέσα από την περιπέτεια της Κάντυ, και όχι έναν έρωτα. Αυτό έψαχνε και η Κάντυ σε όλη της την πορεία. Άλλωστε το λέει την ημέρα της υιοθεσίας της Άννυ: "Κ'εγώ θέλω έναν πατέρα και μια μητέρα".

 

[fay71]

Στο μόνο που θα συμφωνήσω μαζί σου είναι το ότι η υιοθεσία δεν πρέπει να είναι απόφαση μιας στιγμής. Και αυτό ακριβώς έγινε στην περίπτωση της Κάντυ. Ο Άλμπερτ σαν θείος Γουίλιαμ αποφάσισε, παρορμητικά αν θέλεις, να υιοθετήσει τη μικρή, επειδή του το ζήτησαν τα ανίψια του, κι επειδή είχε καταλάβει και ο ίδιος ότι η ζωή της Κάντυ με τους Ράνγκαν ήταν πολύ σκληρή, κι επιπλέον ότι στο Μεξικό την περίμενε μια τύχη πιθανόν πολύ χειρότερη. Θεωρώ κι εγώ ότι έστω κι αν ήταν εκείνος πλέον ενήλικος, ήταν πολύ νέος ώστε να υιοθετήσει ένα κορίτσι δεκατριών χρονών. Η Κάντυ δεν ήταν μωρό και η διαφορά ηλικίας τους δεν ήταν αρκετά μεγάλη ώστε να μπορεί να τον δει σαν πατέρα κι εκείνος σαν κόρη. Ίσως θα μπορούσε να βρει κάποια άλλη λύση για να τη βοηθήσει, αντί να την υιοθετήσει σαν θείος Γουίλιαμ, που όλοι πίστευαν ότι ήταν ηλικιωμένος, και να αποκαλυφθεί στο τέλος η πραγματική του ηλικία. Πέρα από τα όποια αισθήματα που μπορεί να είχαν ο ένας για τον άλλον, όντως η σχέση που είχαν σύμφωνα με το νόμο δεν ταίριαζε με την ηλικία τους. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να υιοθετήσει ένα παιδί 11 μόλις χρόνια μικρότερο; Η πραγματική υιοθεσία που είδαμε στην ιστορία αυτή ήταν εκείνη της Άννυ, που υιοθετήθηκε από ανθρώπους που ηλικιακά μπορούσαν να είναι γονείς της, που έζησε μαζί τους, και τους ένιωσε σαν πατέρα και μητέρα. Η Κάντυ όμως ποτέ δεν έζησε με τον Άλμπερτ σαν πατέρας και κόρη, και την εποχή που ζούσαν μαζί όσο εκείνος είχε αμνησία, αν θυμάσαι, ζούσαν σαν αδέλφια. Αυτό ταίριαζε με την ηλικία τους, και γι' αυτό και ο κόσμος τους θεωρούσε αδέλφια, ώσπου αποκαλύφθηκε η αλήθεια. Δεν θα μπορούσε ποτέ κανείς να τους περάσει για πατέρα και κόρη.

Η Κάντυ πραγματικά ήθελε ένα πατέρα και μια μητέρα, αλλά φυσικά ποτέ δεν είδε τον Άλμπερτ σαν πατέρα, πώς θα μπορούσε άλλωστε. Ήταν γι' αυτήν σαν μεγάλος αδελφός της, αλλά ποτέ δεν της φέρθηκε σαν πατέρας. Την έλλειψη του πατέρα η Κάντυ την ένιωσε όταν γνώρισε τον πατέρα του Άντονυ, στην κηδεία του Στήαρ, όταν αναρωτήθηκε πώς είναι να σε αγκαλιάζει ένας πατέρας. Ο Άλμπερτ ήταν πολύ νέος ώστε να ξυπνήσει τέτοια συναισθήματα στην Κάντυ.

Όσο για τη δήλωση της Μιζούκι, ότι είχε δημιουργήσει τρεις αγάπες για την Κάντυ, δεν πιστεύω ότι ξεχωρίζει τις δυο πρώτες, τον Άντονυ και τον Τέρρυ, σαν ερωτικής μορφής και χαρακτηρίζει την αγάπη του Άλμπερτ σαν καρμική αλλά πατρική. Δεν μπορεί η Κάντυ να αναζητούσε όλη της τη ζωή ένα πατέρα και να τον ανακαλύπτει στο πρόσωπο του Άλμπερτ, επειδή έτυχε να την έχει υιοθετήσει. Και βέβαια δίνω μεγάλη σημασία στην έννοια της υιοθεσίας, αλλά όταν γίνεται όπως πρέπει, όταν ο υποψήφιος γονιός είναι έτοιμος να δεχτεί μια τέτοια ευθύνη για όλη του τη ζωή, όταν πληροί όλες τις προϋποθέσεις για να μεγαλώσει ένα παιδί, όταν είναι στην κατάλληλη ηλικία, και φυσικά όταν ζει μαζί μ' αυτό το παιδί. Η υιοθεσία δεν πρέπει να είναι μόνο στα χαρτιά, αφορά τη δημιουργία μιας οικογένειας, και πρέπει να έχει τις σωστές βάσεις για να λειτουργήσει. Απ' ό,τι είδαμε σ' αυτή την ιστορία, η υιοθεσία της Κάντυ δεν είχε τίποτα απ' όλα αυτά. Την υιοθέτησε ένας άνθρωπος που δεν τον είχε δει ποτέ της, που δεν έζησε ούτε μια μέρα μαζί του, που όλα όσα της πρόσφερε ήταν εξ' αποστάσεως, που της έδωσε το όνομά του μόνο για να την προστατέψει από τις περιπέτειες που την περίμεναν. Είναι σαφές ότι μια τέτοια κατάσταση δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί και μετά την αποκάλυψή του σαν θείου Γουίλιαμ. Πώς θα μπορούσαν να ζουν μαζί σαν πατέρας και κόρη αφού είχαν μόνο 11 χρόνια διαφορά; (ίσως και λιγότερο, σύμφωνα με το μάνγκα) Μπορεί σαν θείος του Άντονυ να ήταν πολύ νέος, μια που ήταν πολύ μικρότερος από την αδελφή του, αλλά συχνά βλέπουμε παρόμοιες περιπτώσεις όπου θείος και ανιψιός έχουν πολύ μικρή διαφορά ηλικίας. Δεν ισχύει όμως αυτό και για γονείς και παιδιά, ούτε και υιοθετημένα. Δεν είναι δυνατό να αποκτήσεις ένα παιδί όταν είσαι 10 ή 11 χρονών, ούτε να το υιοθετήσεις. Είναι σα να λέμε ότι ο Άλμπερτ απέκτησε ένα παιδί σε ηλικία 10 χρονών (όση διαφορά είχαν με την Κάντυ). Η φύση απαγορεύει μια τέτοια σχέση πατέρα-παιδιού ανάμεσα σε δυο ανθρώπους με 10 χρόνια διαφορά. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε η ιστορία θα φαινόταν εξωπραγματική. Και ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι δεν υπήρχε τίποτα το ερωτικό ανάμεσα στην Κάντυ και τον Άλμπερτ, και πάλι η νομική σχέση που είχαν σαν πατέρας και κόρη θα ήταν απαράδεκτη, τόσο βιολογικά, όσο και κοινωνικά. Ναι, η Κάντυ έψαχνε έναν πατέρα, αλλά αυτός σίγουρα δεν ήταν ο Άλμπερτ.

Τέλος να πω ότι η αποκάλυψη της ταυτότητας του πρίγκιπα του λόφου, με την οποία η Μιζούκι επέλεξε να κλείσει την ιστορία της, φανερώνει ξεκάθαρα τις προθέσεις της σχετικά με την Κάντυ και τον Άλμπερτ. Το να ανακαλύπτει ότι ο παιδικός της έρωτας (έστω, η παιδική της φαντασίωση) ήταν τελικά ο θετός της "πατέρας", και να τρέχει να τον αγκαλιάσει, δίνει στον Άλμπερτ και μια άλλη ιδιότητα, και οπωσδήποτε όχι πατρική. Και τα περίφημα γράμματα στον επίλογο της νουβέλας κάθε άλλο παρά αλληλογραφία του πατέρα με την κόρη του θυμίζουν.

 

[αριαδνη]

Φαίη τα εξηγείς υπέροχα, όντως ετσι είναι! Μονο ένα λάθος κάνεις η κάντυ με τον Αλμπερτ εχουν 7 με 8 χρόνια διαφορά. Οσο για το αν θα μπορουσαν να ζουν μαζι, οταν συγκατηκουσαν ή για αδερφια τους περναγαν όπως και ο γιατρος Μαρτιν εξάλλου είτε για ζευγαρι , τον αλμπερτ που ηταν 25 τοτε στα 26 τον φωναζαν νεαρο οι γειτονες, εμεις τι αλλο να πουμε! σκεψου να τους ελεγε η καντυ. αυτος ειναι ο πατηρ μου, ωρε γελια που θα εκαναν...επίσης η πρωτη σπιτονυκοκοιρα τους πεταει εξω απο το σπιτι της στο ανιμε γιατι τους περνα για ζευγαρι και ηταν ανεπιτρεπτες τοτε οι προγαμιαιες σχεσεις, οποτε μετα αναγκαζονται να λενε πως ειναι αδερφια. Δηλ. ντομ εσυ θα εδινες ενα παιδι να το υιοθετησει ενα 8 χρονο με 9 χρονο παιδι;

 

[margy]

Μετά από πολύ καιρό κ πάλι εδώ, καλησπέρα σε όλους.


Διάβασα τα σχόλια κ δε μπορώ να καταλάβω το επιχείρημα πως η υιοθεσία, κ μάλιστα στις αρχές του 20ου αιώνα, μπορεί να είναι εμπόδιο σε έναν μελλοντικό γάμο μεταξύ ενηλίκων, όταν ακόμα κ στη σημερινή εποχή ο νόμος 2447/1996 που αφορά τις υιοθεσίες κ ισχύει στη χώρα μας, λέει στο άρθρο 1576 ότι αν υπάρξει γάμος μεταξύ του θετού γονέα κ του θετού τέκνου τότε αυτοδικαίως λύνεται η υιοθεσία και αίρεται αναδρομικά η σχέση που απορρέει από αυτήν. κ λογικό διότι δε μπορεί δυο άνθρωποι να είναι ταυτόχρονα παντρεμένοι κ να έχουν κ σχέση υιοθεσίας, προσέξτε όμως κάτι πολύ σημαντικό ο νόμος δεν ακυρώνει τον γάμο τους, ούτε τους πάει κατηγορούμενους για αιμομιξία αλλά ακυρώνει κ μάλιστα αναδρομικά τη σχέση της υιοθεσίας, δλδ δεν υπήρξε ποτέ υιοθεσία. Επίσης μην ξεχνάμε τις ηλικιακές προϋποθέσεις δλδ από ποια κ έως ποια ηλικία μπορεί κάποιος να υιοθετήσει κ ποια θα πρέπει να είναι η μίνιμουμ διαφορά ηλικίας μεταξύ του θετού γονέα κ του θετού τέκνου, κάτι τέτοιο ίσχυε κ την εποχή που έγινε η υιοθεσία της Καντυ, όταν λοιπόν η πολιτεία διαπιστώνει οτι έχουν παραβιαστεί οι προϋποθέσεις τότε ακυρώνει την υιοθεσία, δλδ η Καντυ δε θα έπρεπε καν να ζητήσει του Αλμπερτ να λύσει την υιοθεσία η να το κάνει ο ίδιος, η υιοθεσία θα έπρεπε να λυθεί αυτόματα από την πολιτεία γιατί έχουν παραβιαστεί οι ηλικιακές προϋποθέσεις. Αυτά για τα περί υιοθεσίας, καλά για τα περί αιμομιξίας δε θα κάτσω να το σχολιάσω η ίδια η λέξη αποκλείει τέτοια κατηγορία στη σχέση Καντυ-Αλμπερτ όπως κ στη σχέση Τζάρβις-Τζούντι. Αν κ κατά το μακρινό παρελθόν υπήρξαν νόμιμα, ηθικά κ ευλογημένη από εκκλησία τέτοιοι γάμοι πχ γαλαζοαίματων κλπ.

 


Όσον αφορά την υπερβολή της παιδεραστίας, είναι εξοργιστική κατηγορία κ θα την σχολιάσω για να την καταρρίψω, θα αναφερθώ στη σχέση Καντυ-Αλμπερτ το ίδιο ομως ισχύει κ για τη σχέση Τζάρβις-Τζούντι, όμως πριν συνεχίσω θέλω να ρωτήσω την domniki, πιστεύεις οτι οι Αλμπερτικες εγκρίνουν την παιδεραστία ή την αιμομιξία? Για να ξεκαθαρίσω την θέση μου, πιστεύω οτι όποιος κρίνεται ένοχος για παιδεραστία/παιδοφιλια κλπ η τιμωρία θα έπρεπε να ήταν ο ευνουχισμός του κ πάρα πολλές ώρες κοινωνικής εργασίας (έτσι ανοίγεις αντιπυρικές ζώνες στα δάση μας όχι να τους ταΐζουμε κ από πάνω). Στο θέμα μας τώρα, ο Αλμπερτ δεν ερωτεύτηκε την καντυ όταν την συνάντησε στο λόφο, έγινε το αντίθετο, από εκείνη την μέρα η Καντυ δεν ξεχνά τον πρίγκιπα. Αν ο Αλμπερτ ερωτευόταν την Καντυ όταν την έσωσε στο ποτάμι θα το θεωρούσα μεμπτό γιατί ο Αλμπερτ είναι 20-22 κ η Καντυ 13 αλλά δεν έγινε κάτι τέτοιο, δεν την ερωτεύεται ούτε την περίοδο που συναντιούνται στο Λονδίνο, ο Αλμπερτ ερωτεύεται την Καντυ την περίοδο που έχει αμνησία, η αμνησία έβαλε πολλά πράγματα σε τάξη στην σχέση Αλμπερτ-Καντυ, εκείνη την περίοδο η Καντυ είναι ενήλικη, φαίνεται άλλωστε κ από το γεγονός οτι η σχέση τους σκανδάλισε τους γείτονες για το ότι ήταν ανύπανδροι που έμεναν μαζί κ όχι οτι ένας μεγάλος άνδρας είχε σχέση με ένα παιδί, σε ποιο σημείο εντοπίζεις την παιδεραστία λοιπόν?

 


Όταν ήμουν στα 23 μου χρόνια έκανα δεσμό με τον παιδικό φίλο του αδελφού μου, η διαφορά ηλικίας που είχαμε ήταν 8 χρόνια, με γνώριζε δλδ από μικρή, δεν με είδε ερωτικά όταν ήμουν παιδί, άλλωστε κ αυτός παιδί ήταν κ αδιαφορούσε για έμενα όπως κ εγώ γιαυτον ο καθένας το παιχνίδι του, ούτε όταν ήμουν έφηβη δεν υπήρξε έλξη ο ένας για τον άλλον, άλλωστε ψάχναμε για τελείως διαφορετικά πράγματα, όταν μετά από 5-6 χρόνια που είχαμε να ιδωθούμε συναντηθήκαμε υπήρξε σπίθα, η έλξη, η έλξη ενός άντρα από μια γυναίκα, όχι από ένα παιδί, πιστεύεις domniki οτι έκανα δεσμό με έναν παιδεραστή? Θεωρείς οτι αν κάποιοι γνωρίζονται απο μικρή ηλικία δεν μπορούν σε ενήλικη πλέον φάση να έχουν δεσμό? Ποιο είναι το μεμπτό σε αυτό? Σίγουρα πάντως αυτό δεν είναι παιδεραστία.

 


Νομίζω οτι πριν κατηγορήσεις όποιο μυθιστόρημα διαβάσεις για παιδεραστία θα πρέπει να μάθεις τον ιατρικό ορισμό της, ο άρρωστος αυτός άνθρωπος (παιδεραστής) ΔΕΝ ερωτεύεται το θύμα του, δεν αναπτύσσει συναισθήματα στοργής ή αγάπης μόνο έλξη νιώθει, έλκονται συνήθως από κορίτσια κυρίως προεφηβικής ηλικίας δλδ κάτω των 13 ετών κ αυτός να είναι μεγαλύτερος των 16 ετών. Επίσης έχει ταξινομηθεί σε τρεις κατηγορίες η ηβηφιλία που είναι αυτή που είπα πριν, η νηπιοφιλια κ η εφηβοφιλια δλδ έλξη προς άτομα εφηβικής ηλικίας και νεαρά άτομα δλδ 15-19 ετών, η οποία όμως δε θεωρείται διαστροφή (πχ Μακρόν, Κορκολής κ.α.) ειδικά απο τη στιγμή που υπάρχει συναίνεση. Τίποτα δεν ισχύει από τα πάρα πάνω στις δυο ιστορίες που κατηγορείς για παιδεραστία, ούτε ο Αλμπερτ αλλά ούτε κ ο Τζαρβις έλκονται από τα παιδιά Καντυ κ Τζουντι, κ οι δυο αναπτύσσουν συναισθήματα προς ενήλικα άτομα κ το σημαντικότερο υπάρχει συναίνεση κ ανταπόκριση σε αυτά τα συναισθήματα, κάτι που δεν ισχύει για τον παιδεραστή.

 


Κάτι τελευταίο, domniki μην κρίνεις με τα σημερινά δεδομένα εποχές 100 ετών πριν, το ποια είναι η παιδική ηλικία κ τα δικαιώματα τους θεσπίστηκαν μόλις τη δεκαετία του 70 κ μετά, κυρίως από διεθνής συμβάσεις που υιοθετήθηκαν σε εθνικό επίπεδο. Κ μην αγνοούμε οτι το προσδόκιμο ζωής στις αρχές του 20ου αιώνα ήταν 36-40 χρόνια, ποια πιστεύετε ήταν η ηλικία ενηλικίωσης κ η σωστή ηλικία γάμου σε αυτές τις εποχές? Στις αρχές του 19ου αιώνα ο κόσμος παντρευόταν κατά μέσον όρο στα 17-20, καμία σχέση με τα σημερινά δεδομένα που είναι τα 28-29 κ όλο κ αυξάνετε, γιαυτο η γιαγιά μου στα 17 της είχε ήδη φέρει στον κόσμο τον μπαμπά μου, κ η διαφορά ηλικίας με τον παππού μου ήταν 10 χρόνια, ποτέ δε κατηγορήθηκε για παιδεραστής, παντρευόντουσαν μικροί ώστε να μην αφήσουν ορφανά παιδιά κ απροστάτευτες τις οικογένειές τους, στη χώρα μας υπάρχει κ η παροιμία η μικρός μικρός παντρέψου...

 


Sorry για το σεντόνι αλλα η κατηγορία παιδεραστίας ήταν βαριά κ δε μπορούσα να γράψω κάτι μικρότερο. Ευχαριστώ όσοι είχαν την υπομονή κ το διάβασαν

 


Υ.Γ. domniki αυτό που είχε γράψει η Καντυ στον Άλμπερτ δε μπορεί να το είχε γράψει μια κόρη προς τον πατέρα της, ούτε καν στον φίλο της η τον αδελφό της, εγώ θα το είχα γράψει σε κάποιον που αγαπάω περισσότερο απο τον εαυτό μου, κάποιον που είμαι τρελά ερωτευμένη, που τον λατρεύω, αυτά τα λόγια δε μπορεί παρά να τα γράφει μια ερωτευμένη προς το πρόσωπο που αγαπάει...

 


Oh, Albert...It is wonderful to live! Wow! I can't sleep tonight! I'm so excited to think what happens tomorrow! When the door is knocked, then you might be there, Albert! I'm so grateful to my parents. Because if they didn't leave me at Pony's Home, I would not have met Albert

 

[αριαδνη]

Τελικά ποτέ δεν θα μάθουμε για τον ανοχιτο