Εσείς τί θα κάνατε;

[Artemis]

Με βαση την επιθυμια της rapunjel

Όνειρο μου είναι κάποτε να ξανακυκλοφορήσουν κάποια,αν όχι όλα, από αυτά τα παιχνίδια. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω για να πιέσω προς την κατεύθυνση αυτή...

ηθελα να κανω τα εξης σοβαρα ερωτηματα προς ολους που μπαινουν και διαβαζουν και αναπωλουν μαζι μας μια εποχη που ακομα και εαν εχει περασει εδω και μια 20αετια τουλαχιστον απο τοτε ποτε δε σβηστηκε απο την μνημη μας και μεσα απο τις αναμνησεις μας ειναι παντα κοντα μας.

Ηθελα λοιπον να ρωτησω και κυριως τους γονεις που βρισκονται εδω εαν ξανακυκλοφορουσαν τα παιχνιδια αυτα θα τα υποστηριζατε, θα τα αγοραζατε, θα τα περνατε στα παιδια σας η θα σταματουσατε μπροστα σε μια βιτρινα καταστηματος να κοιταζετε ολα αυτα τα ξαναεπανεκδομενα παιχνιδια και να αναπωλητε τα παιδικα σας χρονια αλλα στο ταμειο θα φτανατε με ενα παιχνιδι της mattel για τον λιλιπουτιο σας ο οποιος κατα πασα πιθανοτητα θα εκλεινε προς αυτη την κατευθυνση και οχι σε μια παταπουφα, φασουλετο η bibi bo?

Γιατι αγαπητα μελη για να ξαναζωντανεψουν τα παλια μας παιχνιδια και να ξαναμπουν στα ραφια των καταστηματων δεν φτανουν μονο οι ρομαντισμοι και τα ονειρα αλλα ο τσαμπουκας και το σθενος! Και αυτο απο μεριας σας που θα επιβληθειτε και θα πειτε οχι στον μπομπιρα σας οταν ζηταει ακομα και επιμονα ενα ξενο παιχνιδια και θα του αγορασετε το ελληνικο θα υποστηριζετε δηλαδη με αυτο τον τροπο την ελληνικη βιοτεχνια-βιομηχανια παιχνιδιων που υπερπηδησε παρα πολλα εμποδια και επενδυσε παρα πολλα χρηματα για να ξαναεπιστρεψει παλι δυναμικα στον ελληνικο χωρο του παιχνιδιου που τοσο αγαπησαμε ολοι.

Και μονο αν αναλογιστουμε ποσες χιλιαδες ευρω θα ζητησει η hasbro για να ξαναδωσει τα καλουπια απο καποια παιχνιδια, τα μηχανηματα που θα χρειαστουν, ο χωρος που θα νοικιαστει, η γραφειοκρατια, οι ανθρωποι που θα δουλεψουν μεσα φτανει κανεις να καταλαβει οτι μιλαμε για μεγαλα ποσα που πρεπει να καλυφθουν αρα συνεπως για κερδος και το χρημα δεν το φερνει ουτε η αναποληση ουτε η ονειροποληση που μενει μεχρι εκει ουτε ομως και οι συλλεκτες γιατι ειναι μια μικρη κατηγορια ανθρωπων και μονο με αυτους δυστυχως δεν φτανουν να καλυφθουν τα εξοδα μιας βιοτεχνιας και δεν συμφερει ουτε καν να βαλεις τα μηχανηματα μπροστα να δουλεψουν. Θελει τον <<τσαμπουκα>> απο τους γονεις οταν θα πουν οχι mattel, hasbro η δεν ξερω και γω τι αλλο θα παρω και θα υποστηριξω το ελληνικο, αγνο δικο μου παιχνιδι γιατι ειμαι ελληνας, γιατι το ξερω εχω παιξει μαζι του, για να συνεχισει να υπαρχει και να το εχω και οχι τις πολυεθνικες, γιατι δινω δουλεια σε αυτους τους ανθρωπους που δουλευουν εκει μεσα για να φτασει αυτο το παιχνιδι στο ραφι ενος καταστηματος.

Λοιπον σκεφτειτε και απαντηστε μου σοβαρα, ωριμα και υπευθυνα με το χερι στην καρδια. Θα το υποστηριζατε θα κανατε το παιδι σας να το αγαπησει και αυτο οπως το αγαπουσαμε καποτε εμεις, να αποβαλλει ολα αυτα τα ξενοφερτα και απο καποια στιγμη και υστερα να το αποζηταει απο μονο του και να το προσδοκα οπως τοτε καναμε εμεις μπροστα στις βιτρινες του Μινιον και ποσων αλλων καταστηματων? Δυσκολος ο ρολος σας γιατι θα σας εκανε να πατε εναντια στο κατεστημενο αλλα σας ρωτω θα το κανατε? Απαντηστε πρωτα αυτο στον εαυτο σας, ψαχτε μεσα σας και δειτε ποσο θα ασχολιοσασταν πραγματικα με την διαμορφωση και την αλλαγη πλευσης πορειας ενος αλλου διαφορετικου μεχρι στιγμης κοσμου απο αυτον που εχει συνηθισει μεχρι στιγμης το παιδι σας. Εναν κοσμο οπως ηταν καποτε ο δικο μας οπου επικρατουσε η ποιοτητα, η φαντασια, η αθωοτητα, η δημιουργια εναντια στα σημερινα τερατομορφα παιχνιδια.

Προσεξτε τι θα απαντησετε γιατι ειναι πραγματικα ξεριζωση συνηθειων και επανοτοποθετηση πανω σε νεες βασεις ουσιαστικα αλλαγη συστηματος.

 

[ChrisTOS]

Ως επιχειρηματική επιλογή; Ξέχνα το.. Πρώτα από όλα έχεις υπερβολικά μεγάλο κόστος κατασκευής (εφορια, ίκα, οαε και δεν συμμαζεύεται, την εργατοώρα δεν την μετράω) σε σχέση με την οποιαδήποτε εταιρεία έχει κάνει οutsourcing στην Κινα. Επιπλέον Καμιά Hasbro ή Mattel δεν πρόκειται να σου δώσει δικαιώματα κατασκευής οτιδήποτε βρίσκεται στην κατοχή της. Δεν ενισχύεις τους ανταγωνιστες σου. Τέλος το ίδιο το προϊόν είναι μη ανταγωνιστικό. Από τα 80-90 έχει χάσει τουλάχιστον 4-5 γενιές ανάπτυξης, τόσο στα υλικά κατασκευής, όσο και στην αισθητική η οποία έχει αλλάξει πολύ από τότε.

Αν θέλεις να μπεις στον χώρο του παιχνιδιού μπορείς να το κάνεις μόνο αναπτύσσοντας ένα καινούριο προϊόν το οποίο θα επιλέξεις να το κατασκευάσεις όσο το δυνατόν πιο φτηνά και αυτό δεν σημαίνει στην Ελλάδα. Υπάρχουν μόνο δυο πεδία που μπορείς να ανταγωνιστείς, τιμή και μάρκετινγκ. Και τα δύο είναι συνάρτηση του κεφαλαίου που διαθετεις. Για παράδειγμα, μπορείς να χρηματοδοτήσεις μια σειρά κινουμένων σχεδίων με πρωταγωνίστρια την emo Bi Bi Bo και τον trendy Jon Jon που ερωτεύονται ενάντια στις προκαταλλήψεις (για να είμαστε και λίγο πολιτικά ορθοί)?

 

[Saulot]

Ζαλίστικα...

Συγγνώμη Αρτεμη, δεν μπόρεσα να διαβάσω όλο το κείμενο, (απουσία παραγράφων, κενών, κλπκλπ.)

Μπορείς να κάνεις ενα ρεζουμέ?

 

[Rakeesh]

Εχει ενα δικιο ο Saulot. Καλο θα ηταν να διευκολυνουμε τη ζωη μας άμα γράφουμε μεγάλα κείμενα

 

[pooky(1)]

Μαζί με τον Christos κι εγώ (κατάφερα να διαβάσω το κείμενο no worries) .

Όπως και το ξεκίνημα καταστήματος με ρετρό υπολογιστές έτσι κι εδώ, όλα είναι καταδικασμένα από πριν. Δεν στέκονται επιχειρηματικές προσπάθειες βασισμένες στις αναμνήσεις. Ούτε μία στο εκατομμύριο. Γιατί μια επιχείρηση βασίζεται στο κέρδος, οι αναμνήσεις στα συναισθήματα, το κέρδος και τα συναισθήματα είναι, δυστυχώς, σαν να λιβανίζεις στη κόλαση.

 

[dadmin]

Δεν συμφωνω με τετοιου ειδους σκεπτικα.

Απο επιχειρηματικης αποψης - δεν υπαρχει κατι το "Αθωο". Απλα τη δεκαετια του 70 και του 80 υπηρχαν και Ελληνικες εταιρειες στο παιχνιδι. Αυτο που συνεβει ηταν οτι οι πολυεθνικες παιχνιδοεταιρειες ειχαν και εχουν απιστευτη σχεση με τη βιομηχανια θεαματος, με αποτελεσμα μεσω του branding να δινουν στα παιδια "προσβαση" σε ολα οσα διαβαζουν, βλεπουν, ακουν. Αυτος ειναι ο λογος που δημιουργουν τεχνιτες "αναγκες" και εκτοπιζουν τις οποιες ντοπιες προσπαθειες που δεν μπορουν να ακολουθησουν.

Απο την αλλη - υπαρχουν και σημερα εταιρειες και μεγαλες πολυεθνικες εταιρειες που κατασκευαζουν παιχνιδια με πιο "εξυπνο" θεματικο υποβαθρο (αυτοκινητοδρομοι, τραινακια, συναρμολογουμενα, εκπαιδευτικα, φιγουρες, μοντελισμος) - παιχνιδια δηλαδη που βαζουν το παιδι να σκεφτει, διασκεδαζοντας - και οχι απλα να πολεμαει για να σωσει τη Γη απο τους τερατομορφους εξωγηινους. Τετοιου ειδους επιλογη υπαρχει και δεν εχει - και ισως δεν πρεπει να εχει - σχεση με την προελευση της εταιρειας.

Θα θελα το παιδι μου/ το ανηψι μου να παιζει με καλα - σε ολους τους τομεις - παιχνιδια, και δεν με απασχολει η εντοπιοτητα. Δεν μπορεις με το ζορι να επιβαλεις σε μια αγορα τετοιους κανονες - ακομα και στο σημερινη καταντια, το κριτηριο εχει να κανει τελικα με το προσφερομενο προιον.

 

[donkix2000]

Ανάμεσα σε ισότιμα προιόντα παρόμοιας ή παραπλήσιας ποιότητας δέν θα ήταν κακό η προτίμηση του Ελληνικού ενισχύοντας έτσι την εγχώρια παραγωγή και διαφυλάσσοντας θέσεις εργασίας για τους κατοίκους αυτής της χώρας.

Συμφωνώ για την "αθωώτητα" σε επιχειρηματικό επίπεδο.

 

[fraoulitsa]

Θα συμφωνήσω εν πολλοίς με τους προλαλήσαντες. Πέραν του επιχειρηματικού σκέλους της υπόθεσης, ας μην ξεχνάμε πως τα διάφορα παιχνίδια είναι καθαρά "παιδιά του καιρού τους". Για παράδειγμα, μια Bibi-bo δε θα στεκόταν σήμερα στη αγορά, ακόμα κι αν σε μια ιδανική κατάσταση ξανακυκλοφορούσε, όχι γιατί θα ήταν ελληνική, αλλά γιατί δε θα συμβάδιζε με τα σημερινά δεδομένα. Τόσο από άποψη κατασκευής όσο και από αισθητικής άποψης (εμφάνιση, ρούχα και τα σχετικά). Αυτό φαίνεται και από την πορεία της ίδιας της κούκλας στον καιρό της: σταδιακά άλλαξε προκειμένου να μπορέσει να συμβαδίζει με τις τάσεις της αγοράς. Σκεφτείτε ακόμα τα διάφορα παιχνίδια που κυκλοφορούν τόσα χρόνια συνεχόμενα: κανένα δεν έχει μείνει ίδιο σε σχέση με το πώς ήταν τη δεκαετία του 80 πχ. Καλώς ή κακώς, τα παιχνίδια είναι καθαρά καθρέφτες της εποχής στην οποία κυκλοφορούν και άμα τα βγάλεις από εκεί χωρίς να τα προσαρμόσεις στα νέα δεδομένα, η προσπάθειά σου είναι εκ προοιμίου καταδικασμένη να αποτύχει. Δεν είναι τυχαίο (για να παραμείνω στις κούκλες που έχω ασχοληθεί και λίγο παραπάνω) ότι ακόμα και η Mattel τις Barbie που επανακυκλοφορεί (reproductions) τις κυκλοφορεί ως συλλεκτικές εκδόσεις και όχι ως απλές playline κούκλες...

Έξυπνα και ποιοτικά παιχνίδια υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα, δεν είναι κριτήριο η εντοπιότητα. Δεν θα είναι ενα παιχνίδι καλό επειδή είναι ελληνικό σώνει και ντε, αλλά επειδή δίνει στο παιδί κάτι. Ακόμη και όταν υπήρχε μεγάλος αριθμός ελληνικών εταιρειών/βιοτεχνιών που δραστηριοποιούνταν στο χώρο πάλι υπήρχαν διαβαθμίσεις ως προς την ποιότητα.

 

[theoritikos]

Εγώ θα ήθελα να σταθώ λίγο σε κάτι πολύ σημαντικό που είπε ο paspartoo :

Αυτο που συνεβει ηταν οτι οι πολυεθνικες παιχνιδοεταιρειες ειχαν και εχουν απιστευτη σχεση με τη βιομηχανια θεαματος, με αποτελεσμα μεσω του branding να δινουν στα παιδια "προσβαση" σε ολα οσα διαβαζουν, βλεπουν, ακουν. Αυτος ειναι ο λογος που δημιουργουν τεχνιτες "αναγκες" και εκτοπιζουν τις οποιες ντοπιες προσπαθειες που δεν μπορουν να ακολουθησουν.

Όλες σχεδόν οι ξένες γνωστές σειρές παιχνιδιών ξεκίνησαν παράλληλα με μια τηλεοπτική σειρά για να μυήσουν τα παιδιά στον κόσμο και το σενάριο του παιχνιδιού. Μια Ελληνική εταιρία όσο ελπιδοφόρα και να είναι δεν θα καταφέρει να συνδέσει το παιχνίδι της με κάποια τηλεοπτική σειρά/ ταινία. Στη χώρα μας δεν έχει ενδιαφέρον για να φτιαχτεί κάποια αξιόλογη σειρά κινουμένων σχεδίων που θα διαφημίσει τα παιχνίδια.

Άλλο σημαντικό κριτήριο είναι η σχεδόν ανύπαρκτη παιδική ζώνη στην τηλεόραση. Όταν καταργήθηκαν οι διαφημίσεις παιχνιδιών τις πρωινές ώρες, αμέσως το παιδικό πρόγραμμα του Σαββατοκύριακου εξαφανίστηκε. Δεν είχε νόημα πλέον τα κανάλια να έχουν παιδικό πρόγραμμα εφόσον δεν είχαν έσοδα από τις διαφημίσεις.

 

[pooky(1)]

Ξεχνάς και τα ποσά που πρέπει να καταβληθούν σε δικαιώματα! Μιλάμε για εκατομμύρια, ποσά που σε καμία περίπτωση μια Ελληνική εταιρεία δεν θα μπορούσε να δώσει.

Άσε που από την άλλη έχουμε τους κινέζους που ρίχνουν στην αγορά τόνους φτηνού παιχνιδιού. Να μου πεις είναι ποιοτικά; Στο βαφτιστήρι μου που είναι 3 ετών δεν με ενδιαφέρει να του πάρω ένα παιχνίδι των 40 ευρώ, φτάνει ένα των 2.99 για να χαρεί αφάνταστα. Άλλωστε τι να κρατήσει μια εβδομάδα, τι δέκα μέρες.

Αν είναι εκπαιδευτικό; Αν του αρέσουν αυτά τα παιχνίδια; Ένα ασθενοφόρο που του πήρα με 3,99 που πάταγες διακόπτη και είχε ήχο και φως του άρεσε μακράν περισσότερο από κάτι πανάκριβα ξύλινα παιχνίδια που του έφεραν κάποιοι άλλοι......... και δεν θα του μάθαινε κάτι παραπάνω από ένα αντίστοιχο των 39,99..........

 

[makisimos]

Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια Άρτεμις..!!! Συμφωνώ με τους προλαλίσαντες..!Όσο και να θέλαμε όλοι μας κάτι τέτοιο, δυστυχώς δεν θα μπορούσε να σταθεί στην σημερινή εποχή..!! Κάποτε σε ένα αρκετά παλιότερο ποστ, το είχα πει..!! Ότι αυτα τα παιχνιδια φτιάχτηκαν για τα δεδομένα του τότε, και σε εκείνη την εποχή θα πρέπει να μείνουν..!!! Διότι η εποχή άλλαξε, τα δεδομένα άλλαξαν, όπως και οι προτιμησεις των μικρών παιδιών..!!!Εδώ η Μπάρμπι όσο πάει και αποστεώνεται και η δημοφιλία της εξαρτάται πλέον από τα πόσα κόκκαλα και πόσους κοιλιακούς μετράς πάνω της.....πώς να πάρει το κοριτσάκι μια ΒΙΒΙ ΒΟ που το κεφάλι της είναι δυσανάλογο του σώματός της???

 

[Artemis]

τόσο στα υλικά κατασκευής, όσο και στην αισθητική η οποία έχει αλλάξει πολύ από τότε.

Σε αυτο θα συμφωνησω και ειναι και ενα ερωτημα που με εχει απασχολησει ιδιαιτερα αυτο της αισθητικης γιατι σαφως τα προτυπα εχουν αλλαξει ξεχωρα αν στα ματια μου μια barbie του 80 η ακομα και του 90 φανταζει πολυ πιο ομορφη απο μια ανορεχτικη barbie με δυσαναλογο κεφαλι απο το σωμα της και φτηνης κατασκευης (η οποια πολλες φορες φαινεται) η αν μου αρεσει περισσοτερο μια bibi bo απο μια brantz. Ισως να διανυσαμε μια ρομαντικη εποχη γιατι ολες οι εικονες που μας κατακλυζαν σαν παιδι ηταν αθωες ρομαντικες. Απο τα cartoon που βλεπαμε π.χ candy candy, lalabel, sandybel, οι αφισες μας, τα σκιτσα στα περιοδικα μας, τα σκιτσα στα παραμυθια, οι κασετινες μας με εκεινες τις πολυ γλυκιες ζωγραφιες με τα αnime με τα εκφραστικα ματια, τα stickers μας, ολα αποπνεαν μια δοση ρομαντισμου. Ποσα και ποσα πραγματα δεν στολιστηκαν με σκιτσα απο τη sarah kay, holly hobbie, mis peticoat? Αρα το μυαλο μας δεχτηκε και συνηθησε αυτα τα προτυπα και ετσι δεχτηκαμε και να αγαπησαμε αυτα τα παιχνιδια γιατι οπως σωστα ειπε ο makisimos συμβαδιζαν με την τοτε εποχη. Αυτο που δεν ξερω αλλα θα μου εκανε εντυπωση να μαθω ειναι πως να βλεπει ενα μικρο παιδι τα τοτε παιχνιδια μας? Να του αρεσουν η να τα βρισκει αποκρουστικα? Αυτο μονο οσοι εχετε παιδια θα μπορειτε να το απαντησετε. Ειναι μια απορια που την σκεφτομαι συχνα. Και περνω σαν παραδειγμα τον εαυτο μου και τις πλαστικες κουκλες του 30-40 με τα περιεργα μαλλια, τα γουρλωμενα ματια, που θυμιζαν νταρντανογυναικες μιας αλλης εποχης. Πραγματικα της σιχαινομαι δεν μπορω να σταθω στο οτι ειναι ολη χειροποιητη απο τα ρουχα, τα μαλλια, το μακιγιαζ της μου βγαζει μια απεχθεια και αναρωτιεμαι πως παιζαν καποτε τα κοριτσακια με αυτα τα τερατα μου φαινεται απιστευτο, ποσο μαλλον οτι μετα απο μερικα χρονια απο την ενηλικιωσης τους μπορει να τις αναζητουσαν κιολλας οπως εμεις τωρα της bibi bo. Και ομως αλλα προτυπα, αλλες εικονες, αλλες εποχες και αυτες οι κουκλες αν το καλοσκεφτες ταιριαζαν με την τοτε εποχη. Ειναι λοιπον αυτο το χασμα των γενεων που ουτε εμεις μπορουμε να καταλαβουμε τα σημερινα παιδια πως τους αρεσει και παιζουν με πολλα απο τα σημερινα παιχνιδια που εμεις τα βλεπουμε αχαρα και πολλες φορες ασχημα και φανταζομαι οτι και αυτα με την σειρα τους καπως ετσι θα βλεπουνε τα δικα μας παιχνιδια.

Οποτε σαν συμπερασμα βγαινει αυτο που ειπε ο Μακης πως αυτα τα παιχνιδια ανηκουν στην εποχη τους και ποτε δεν θα ξανακυκλοφορησουν ουτε σαν σαν reproductions γιατι ολα εχουν πουληθει στην hasbro και καλουπια δεν υπαρχουν. Το μονο που μπορουμε να κανουμε ειναι να προσεχουμε αυτα τα οποια εχουμε, να τα φροντιζουμε και να τα διασωζουμε γιατι ανηκουνε σε μια αλλη εποχη που πλεον εχει φυγει ανεπιστρεπτι και μαζι της εχει παρει και αυτα.

όσο το δυνατόν πιο φτηνά και αυτό δεν σημαίνει στην Ελλάδα.

Αυτο ειναι το μονο που δεν μου αρεσει και δεν με βρισκει συμφωνη στην σημερινη εποχη το οτι πλεον η εταιρειες συναγωνιζονται η μια την αλλη στο ποια θα παραγει το πιο φτηνο προιον αρα παραλληλα και το πιο σκαρτο ποιοτικα ενω καποτε συναγονιζονταν η μια την αλλη για το ποια θα παραγει την καλυτερη ποιοτητα γι αυτο και βγαιναν πολλες φορες παιχνιδια διαμαντια.

 

[mandark]

Δυστυχώς θεωρώ ότι ο κόσμος του παιχνιδιού είναι κάθε άλλο παρά αθώος..., τόσο όσον αφορά τις συνθήκες παραγωγής των παιχνιδιών (βιομηχανία) όσο και τα πρότυπα που προωθούνται μέσω των αισθητικών μορφών που παράγονται.

Δεδομένου του σύγχρονου παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, όσο πιο μαζική και διεθνής είναι παραγωγή και διανομή των παιχνιδιών, όπως και οποιουδήποτε άλλου πολιτισμικού προιόντος, τόσο πιο πολύπλοκες είναι οι σχέσεις εκμετάλλευσης που αναπτύσσονται εις βάρος όσων δουλεύουν στο τομέα της παραγωγής. Ειδικά για την Ελλάδα που βρίσκεται στην περιφέρεια του παγκόσμιου χωριού και σχεδόν αποκλειστικά εισάγει προιόντα της βιομηχανίας θεάματος (ειδικά στο χώρο των καρτούν και των παιχνιδιών), περιορίζονται τα περιθώρια ανάπτυξης μιας ελληνικής αισθητικής.

Ακόμη όμως κι αν υπήρχαν ελληνικές εταιρείες, δεν νομίζω ότι θα προέβαλαν τιποτά διαφορετικό από τα διάφορα διεθνή κυρίαρχα πρότυπα κανονικότητας, π.χ. κούκλες στα όρια της anorexia nervosa που ασχολούνται εντατικά με την εμφάνισή τους (ρούχα, χτένισμα, μακιγιάζ) και με μια σειρά από οικιακά θέματα, προκειμένου να ανταποκρίνονται στα πρότυπα του ετεροφυλόφιλου, ομοεθνικού ρομαντικού ειδυλλίου.

Είναι μεγάλη συζήτηση οι σχέσεις στο χώρο εργασίας όπως και η πολιτική των αναπαραστάσεων που ασκείται μέσω των "αθώων" παιχνιδιών. Λατρεύω τη συλλογή παιχνιδιών μου, αλλά πιστεύω ότι το μόνο αθώο σχετικά με αυτή είναι η δική μου υποκειμενική πρόσληψη (η προσωπική μου νοηματοδότηση) των αισθητικών μορφών που συνιστούν τα παιχνίδια. Πέρα από τη δική μου υποκειμενική βιωματική εμπειρία και τον "αθώο" κόσμο της φαντασίας μου, δεν βλέπω τίποτα άλλο παρά έναν ψυχρό κόσμο σύνθετων οικονομικο-πολιτισμικών διακυβευμάτων...

 

[krios]

Εγώ πάλι βλέπω κάτι ''αθώα'' γεράκια που γδέρνουν τους συλλέκτες και δήθεν δεν το θέλουν... Εμπόριο και αθωότητα δεν πάνε μαζί. Τα παιδιά που σήμερα παίζουν με τα τέρατα και βλέπουν αιματηρά κινούμενα σχέδια θα είναι κι αυτά ρομαντικά ίσως σε τριάντα χρόνια και θα δίνουν μικρές περιουσίες για τα ''ωραία'' παιχνίδια που κυκλοφορούν τώρα... Πάντως πολύ θα ήθελα να ξαναδώ Ελληνικά παιχνίδια με την ποιότητα εκείνη αλλά γνωρίζω καλά πως δεν πρόκειται. Πολύ θα ήθελα επίσης να έχει την ίδια αξία αυτό το χηνάκι που είναι Ελληνικό παιχνίδι με ένα πόνυ της ίδιας εταιρίας. Έτσι πολύ αθώα και ρομαντικά. Δεν ξέρω αν με εννοείτε.

 

[Candy4ever]

Πάντως η κόρη μου, που είναι 4,5 χρονών, τρελλαίνεται για ρετροπαιχνίδια! Οι κούκλες τύπου Barbie δεν της αρέσουν, όμως της αρέσει η "Bibi-Bon", όπως τη λέει! Βέβαια, είναι ακόμα πολύ μικρή και μάλλον της αρέσουν επειδή μου αρέσουν και μένα και παίζουμε μαζί! Επιπλέον, τα καινούρια παιχνίδια που της αγοράζω φροντίζω να είναι ποιοτικά, τύπου ρετρό (π.χ. playmobil, επιτραπέζια). Το ίδιο κάνω και με τα βιβλία και τα καρτούν, αφού τα περισσότερα απο αυτά που κυκλοφορούν σήμερα είναι επιεικώς χάλια!

 

[caprice]

Εγώ θα ήθελα να πω ότι δεν μου αρέσει η χρήση του ρήματος "επιβάλλω" τόσο για τα παιδιά όσο και για παιχνίδια.

Θεωρώ ότι είναι λίγες οι φορές που οι γονείς αποφασίζουμε να επιβάλλουμε την άποψή μας για ένα παιχνίδι και αυτό αφορά διάφορους λόγους. Προχείρως αναφέρω – για παράδειγμα – αν το παιχνίδι αυτό προάγει τη βία (βλ. σχετική δημοσκόπηση στο forum), αν είναι βλαβερό για την υγεία του (π.χ. επιβλαβείς ουσίες ή ακατάλληλα υλικά), αν κινδυνεύει η σωματική του ασφάλεια ή απειλείται η ψυχική του υγεία και τέλος αν είναι οικονομικά ασύμφορο για την τσέπη μας.

Κάνω μία παρένθεση εδώ για να πω ότι ίσως θα ήταν χρήσιμο να οριοθετήσουμε ηλιακά τι εννοούμε λέγοντας «παιδί» καθώς και να προσδιορίσουμε τι εννοούμε λέγοντας «παιχνίδι».

Παράλληλα οι όποιες προσεγγίσεις και αναλύσεις με ισοπεδωτικό χαρακτήρα, κατά την ταπεινή μου γνώμη μας εμποδίζουν από το να υιοθετήσουμε μία ψύχραιμη και αντικειμενική ματιά. Τι πάει να πει δηλαδή να πάω ενάντια στο κατεστημένο; Είναι σα να λέμε ότι δεν θα πας το παιδί σου στο Kidom ή στη Eurodisney επειδή αγαπάς την παιδική χαρά της γειτονιάς σου.

Οτιδήποτε προέρχεται από το εξωτερικό και αφορά στη ψυχαγωγία / διασκέδαση / δημιουργική ή μη απασχόληση ενός παιδιού, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και «κακό» επειδή έχει πίσω του μία παγκόσμια βιομηχανία να το στηρίζει. Για παράδειγμα η σειρά «Ο Μαστοράκος και τα εργαλεία του»: είναι μεταγλωττισμένη σειρά, έχει κυκλοφορήσει και σε dvd, έχει βγει σε παιχνίδι, σε σελίδες ζωγραφικής, σε σετ σχολικά κ.λπ., κ.λπ. Στον αντίποδα θα μπορούσα να φέρω πολλά παραδείγματα. Για οικονομία χρόνου και χώρου δεν θα επεκταθώ. Θα μπω στον πειρασμό όμως να θυμηθούμε όλοι τους εξωγήινους τερατομάχους -αγόρια το λέω καλά - και να δούμε και τα σημερινά Gormitti. Δυστυχώς ή ευτυχώς λίγες είναι οι φορές που υπάρχει η παρθενογένεση στα παιχνίδια.

Στο χέρι μας είναι σαφώς να επιλέξουμε και να προτείνουμε στα παιδιά μας παιχνίδια. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι τα σημερινά παιδιά έχουν πολυποίκιλα ερεθίσματα, διαφορετικές προσλαμβάνουσες, ενίοτε αντιγράφουν τις επιλογές των συμμαθητών τους πλην όμως έχουν την πολυτέλεια να επιλέγουν μεταξύ πολλών παιχνιδιών.

Στο κάτω – κάτω αναλογιστείτε ότι όταν μεγαλώσουν τα δικά μας παιδιά δεν θα περιηγούνται με τις ώρες στο διαδίκτυο για να ψάχνουν το παιχνίδι της παιδικής τους ηλικίας που δεν είναι πια στην κατοχή τους διότι πολύ απλά δεν θα είναι σπάνιο να το βρουν.

 

[haris_216]

Τα παιδιά που σήμερα παίζουν με τα τέρατα και βλέπουν αιματηρά κινούμενα σχέδια θα είναι κι αυτά ρομαντικά ίσως σε τριάντα χρόνια και θα δίνουν μικρές περιουσίες για τα ''ωραία'' παιχνίδια που κυκλοφορούν τώρα[/img]

θα συμφωνήσω απόλυτα. αυτή η γλυκιά αίσθηση που όλοι αισθανόμαστε απέναντι στα παλιά παιχνίδια (και όχι μόνο) έχει να κάνει περισσότερο με τις αναμνήσεις μας και λιγότερο με το πόσο καλύτερη ήταν η εποχή/παιχνίδια. κάθε τι που απομακρύνεται χρονικά από μας αποκτά μια γλυκιά αύρα.

όσοι από μας άκουγαν μουσική το 80 (disco, κλπ) θα θυμούνται σίγουρα τους γονείς τους να χαρακτηρίζουν ως θόρυβο αυτό το είδος και να παινεύουν τα τραγούδια του 30, 40 50 ("αυτή ήταν μουσική"). αντίστοιχα εμείς τώρα ακούμε διάφορα αλλά αν σε κάνα γαμήλιο γλέντι βάλει κανένας dj boneyM γίνεται χαμός στην πίστα

 

[alia]

εγώ πάντως σίγουρα θα αγόραζα.

και στο παιδί μου (2 χρονών) δεν βάζω μόνο φραουλίτσα (που είναι μοντέρνο) αλλά βλέπει πόνυ, Κίτυ και Χαϊντυ και σε λίγο καιρό θα την ξεκινήσω με νιλς χολγκερσον και αργοτερα την Κάντυ. Τα καρτούν αυτά μαθαίνουν στα παιδιά διάφορα πράγματα όπως οδική συμπεριφορά, καλούς τρόπους, αγάπη προς τα ζώα-φίλους, σεβασμό στους γονείς, σωματική υγιεινή κτλ. οπότε σίγουρα προτιμώ αν το θέλει βεβαια και εκείνη να παίζει με BibiBo αντί με τις Barbie διότι την εγκρίνω (δεν την επιβάλω όμως...έχει διαφορά) και στο φινάλε αν δεν επαιζε εκείνη με την bibiBo θα την επαιζα εγω μαζί της.

Μακάρι να ξαναγυρίσουν.