Ευτράπελα σε θεατρικές παραστάσεις

[hannele]

Ενα περιστατικό που περιγράφει η Δέσποινα Στυλιανοπούλου για το ζευγάρι Αλίκη-Δημήτρης σε συνεντευξη της:

<<Παίζαμε στο θέατρο με τον Δημήτρη τα "Πράσινα άλογα" του Γιώργου Λαζαρίδη. Απέναντι επαιζε η Αλίκη την "Εβίτα". Συμπτωματικά την ώρα που έβγαινε ο Δημήτρης να κάνει το νούμερο του, η Αλίκη έβγαινε και τραγουδούσε το "Μην κλαις γλυκειά μου Αρζεντίνα". Εβγαινε ο Δημήτρης, ακούγοντας το τραγούδι της Αλίκης, σταματούσε και έλεγε στον κόσμο "μήπως πρεπει να σιγοτραγουδήσουμε όλοι αυτό το ωραίο τραγούδι;". Και περίμενε να τελειώσει η Αλίκη το τραγούδι, να χειροκροτηθεί και μετα να αρχίσει το νουμερο του. Και οταν άρχιζε το νούμερο του, η φωνή του έτρεμε, ίσως γιατί δεν περίμενε ποτέ να ακούει τη φωνή της απο τόσο μακριά>>.

Μπορείτε να το ακούσετε εδω καθώς το περιγραφει:

 

[hannele]

Ένα ακόμα περιστατικό από την Πέπσι, είχε περιγράψει η ίδια η Αλίκη...Σε ένα σημέιο που η Αλίκη έλεγε...''Ξέρεις ποιος άλλος με έχει κοιτάξει μ'αυτή τη ματιά;'' απευθυνόμενη στον Κατρανίδη η απάντηση ήταν ''η μάνα μου''...Στο σημείο αυτό λοιπόν, πριν η Αλίκη δώσει την απάντηση πετάχτηκε ένα παιδάκι και είπε ''ο Παπαμιχαήλ''...Η συγκίνηση της Αλίκης ήτανε τέτοια που η παράσταση σταμάτησε για λίγο...

Το περιστατικό αυτο, το ειχε αναφέρει η Αλικη στην συνεντευξη της στον Νικο Χατζηνικολαου στην εκπομπή "Ενώπιος Ενωπίω". Ειχε πει πως συνέβη στην Ξάνθη (ήταν περιοδεία τότε).


Προσωπικά την Μiss Pepsi δεν την είχα δει. Μια γνωστή μου όμως, που είχε δει το έργο όταν παίχτηκε και στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, μου είχε πει πως την ημέρα που είχε πάει αυτή, συνέβη ακριβώς το ίδιο περιστατικό με αυτο της Ξάνθης.


Κάποιος από την πλατεία -κατάμεστο μέσα το Δημοτικο Θέατρο απο κόσμο- φώναξε "ο Δημήτρης ο Πειραιώτης". Και "έπεσε" το θέατρο από το χειροκρότημα.


(Ήταν και Πειραιώτης ο Παπαμιχαήλ, προφανώς ήταν και οι θεατές Πειραιώτες στην πλειοψηφία τους αφού η παράσταση ήταν στο Δημοτικό του Πειραιά..δεν ήθελε και πολύ να ξανασυμβεί ). Για να συμβει ομως κάτι τέτοιο 2 φορές, ίσως να της είχε ξανατύχει της Αλικης το ιδιο περιστατικό και σε άλλες περιοχές που πηγε περιοδεία με την Πέπσυ.




Αλλά και η μητέρα μου, μου είχε πει πως στην παράσταση "Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα" που την είχε δει, στο τελος που βγηκε η Αλικη με τον Δημήτρη να υποκλιθουν, ο κοσμος δεν τους αφηνε να φύγουν απο το παρατεταμένο χειροκρότημα. Ήταν η πρώτη φορά μετα το διαζυγιο τους που επαιζαν ξανα μαζί μετα απο χρονια, και τους χειροκροτούσαν όρθιοι. Εκείνοι, είχαν συγκινηθεί τοσο πολύ, που ειχαν βουρκώσει.




Στη Μελωδία της Ευτυχίας, τον πρώτο χρόνο με τον Στέφανο Ληναίο στο θέατρο Αλίκη, στη σκηνή της δεξίωσης, την ώρα που είναι μαζεμένοι οι "καλεσμένοι" και συζητούν για την πολιτική κατάσταση με τον Χίτλερ (η Αλίκη με τον Ληναίο δεν ήταν παρόντες) έφυγε ο ψεύτικος κότσος από μια κοπέλα που υποδυόταν την καλεσμένη. Δεν έπεσε κάτω, απλώς έφυγε κάποιο από τα τσιμπιδάκια που τον είχε στηρίξει και κρεμόταν από το κεφάλι της σαν αναποδογυρισμένη ουρά. Το έφτιαξε βέβαια, αλλά θυμάμαι τους ηθοποιούς που τους είχαν πιάσει τα γέλια πάνω στη σκηνή, χωρίς βέβαια να σταματήσει η παράσταση.

 


Επίσης θυμάμαι στο Ημερολόγιο της Αννας Φρανκ (Δ.Παπαμιχαήλ, Ε.Κούρκουλα) "έπαιζε" στην παράσταση και μια αληθινή γατούλα. Ήταν η γάτα της "Αννας" (Ελένης Κουρκουλα). Την ημέρα που είχα πάει να δω την παράσταση, είχε ερθει και ένα Δημοτικό Σχολείο. Μόλις έβγαλε η "Αννα" την γάτα από ένα καλάθι ακούγεται στην πλατεία από τα παιδιά ένα ομαδικό "ααααααααααααααααααααααααααααααααααα" και τους λεει η Κούρκουλα "σας αρέσει παιδιά η γατούλα???".

 


Αλλο ενα περιστατικο θυμαμαι στο "Πυροτεχνήματα στο τσεπάκι μου" με τον αειμνηστο Βασίλη Τσιβιλίκα οπου την ώρα της παραστασης κόβεται το ρεύμα. Σκοτάδι μεσα όλο το θέατρο. Αρχικά νομιζαν πως ήταν καποιο προβλημα με τον φωτισμό, τελικά ήταν διακοπή της ΔΕΗ. Επανήλθε όμως το ρευμα μετα απο λιγα λεπτα.

 


Επίσης ειχα διαβασει καποτε δυο περιστατικά που τα περιεγραφε ο Δημήτρης Χορν για παραστασεις του:


1. Στην παράσταση "Γαλάζιο φεγγάρι" καποιος κατα λάθος κλείδωσε στη ντουλαπα τη ρόμπα του Γιώργου Παππά που φορούσε σε μια σκηνή του έργου. Εψαχνε να βρει τα κλειδια, δεν τα εβρισκε και πανω στον πανικό του, γιατί η σκηνή απαιτούσε να φοραει ρόμπα, βρηκε μια γυναικεια ρομπα απο ενα διπλανο καμαρίνι και την εβαλε. Εμφανιζεται λοιπον στη σκηνή ο Παππάς (δυο μετρα άντρας τώρα με αρχοντικο παράστημα) με μια ρομπα γυναικεία. Κόκκαλο οι συναδελφοι του ηθοποιοί πάνω στη σκηνή. Τα μπάλωσε όμως με τον καλυτερο τροπο. Σε μια ερωτηση μεσα στο έργο, αν η κορη του ήταν στο δωματιο της, αντι να πει : "Ναι βεβαια πανω είναι", είπε: "Ναι βεβαια πανω ειναι...και μαλιστα επειδη δεν εβρισκα τη ρομπα μου εβαλα προχειρα τη δικη της"!!!!!!!!!!!!!!!!!


2. Στην πρεμιέρα της παράσταση "Βολπόνε" γκρεμίστηκαν τα σκηνικά!!!!!!!!!!!!!!

Και ένα άλλο περιστατικό, αλλά στα παρασκήνια αυτή τη φορά, στην παράσταση "Ο Χορός του Θανάτου" που έπαιζε ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ με την Νόνικα Γαληνέα. Στο τέλος της παράστασης πήγαμε με την παρέα μου στα παρασκήνια να δούμε τον Παπαμιχαήλ από κοντά, να τον συγχαρούμε, να πάρει και μια φίλη αυτόγραφο που ήθελε κλπ.


Ήταν και άλλος κόσμος που ήθελε να τον δει, σχεδόν γεμάτο το καμαρίνι του. Θυμάμαι ότι πέρα από τα συγχαρητήρια για το πόσο ωραία έπαιξε και τα αυτόγραφα και όλα αυτά, ένας κύριος γύρισε και του είπε: "συλλυπητήρια και για ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΑΣ, να ζήσετε να την θυμόσαστε! όλοι θα τη θυμόμαστε την Αλίκη μας"!!!! Ηταν η περιοδος που μολις είχε πεθάνει η Αλίκη. Παγώσαμε όλοι εκείνη την ώρα όσοι ήμασταν μπροστά. Εχουν περάσει τόσα χρόνια και το βλέμμα του Παπαμιχαήλ εκείνο το βράδυ είναι ακόμα μεσα στο μυαλό μου: υγρό, με μάτια κόκκινα που μετά βίας προσπαθούσαν να κρατήσουν τα δάκρυα. Απο τις στιγμές που δεν θα ξεχασω ποτέ στο θέατρο και πραγματικά θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που πρόλαβα και είδα αυτούς τους ηθοποιούς-μύθους απο κοντά.

 

[n.g.s]

Οιδίποδας Τύραννος (1933) δια στόματος Κατίνας Παξινού:

«Θυμάμαι όταν παίζαμε τον «Οιδίποδα» με τον Βεάκη, ο αξέχαστος πρωταγωνιστής είχε τη μονομανία να με πειράζει επάνω στη σκηνή την ώρα που γινόταν η αφήγηση της δολοφονίας του Λαΐου. Ο Βεάκης, ούτε λίγο ούτε πολύ, με γαργαλούσε με τρόπο στην πλάτη, έχοντας την ευχέρεια να διατηρεί συγχρόνως όλο του το δραματικό ύφος και να συνεχίζει εκείνος της αφήγηση σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Πολλές φορές του είχα παραπονεθεί και του είχα πει ότι, εάν εξακολουθούσε θέλοντας να με κάνει να γελάσω στην τραγική εκείνη ώρα της δραματικής εξιστορίσεως, εγώ θα τον εγκατέλειπα και θα έμπαινα μέσα στη σκηνή. Ο Αιμίλιος δεν πίστευε φυσικά ότι θα έφθανα ως εκεί. Ένα βράδυ όμως που ξανάρχισε τα ίδια, δεν κατόρθωσα να κρατηθώ. Και ξαφνικά τον εγκατέλειψα πράγματι μόνο του κι έτρεξα στα παρασκήνια. Εμβρόντητος και αναστατωμένος, συνέχισε ο Βεάκης να λέει τη σκηνή δολοφονίας μετατρέποντας σε μονόλογο τον διάλογο... Την άλλη μέρα, βέβαια, ο Φώτος Πολίτης χάλασε τον κόσμο...»

 

[RIO]

Όχι και πολύ επαγγελματική η συμπεριφορά του Βεάκη....

 

[n.g.s]

Όχι και πολύ επαγγελματική η συμπεριφορά του Βεάκη....

Πράγματι, δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστο αυτό που έκανε ο Βεάκης. Αν και πολύ συχνά καταγράφονται τέτοια περιστατικά (αστεία και πλάκες μεταξύ ηθοποιών) ειδικά σε δραματικά έργα...

 

[perlastar]

Μπράβο στην Παξινού. Όταν δεν καταλαβαίνουν κάποιοι, πρέπει να πάθουν για να μάθουν.

 

[elsint17]

1.στην παρασταση "εισαγωμενος εισαι;" το 1984 νομιζω με σταυριδη,ηλιοπουλο,στυλαινοπουλου,καππη,ντουζο και αλλους πολλους καποια στιγμη ενας θεατης φωναζει "δεν ακουμε" και του απαντα ο σταυριδης "σε πειραξε η ζεστη κουφαλογο"; συστηκε το θεατρο απο τα γελια

2.δεν θυμαμαι σε ποια παρασταση καποιος θεατης τρωει πατατακια και ακουγεται εντονα η σακουλιτσα ,ο νικος παπαναστασιου που ηταν επι σκηνης του λεει νευριασμενος "αντε τελειωνε με τα παπατακια,χρουτσα χρουτσα τοση ωρα" οι μισοι περιπου χειροκροτησαν

αυτα θυμαμαι τωρα θα επανελθω

 

[ΦΖΠ1]

Κουϊζ : Ποιός πολύ γνωστός κωμικός μας, παλιότερα, για να "ψαρώσει" με καψόνι νέους συναδέλφους του, την ώρα της παράστασης (καλά, κάνανε αρκετοί εκ των "ιερών τεράτων" διαφόρων ειδών καψόνια), είχε τη συνήθεια, όταν του ερχόταν, να πέρδεται;

Άντε, για να βοηθήσω, είναι και κριτής σε show...

 

[elephadas]

Ώσπου να απαντήσει κάποιος στο κουίζ ας γράψω κάτι που έχω διαβάσει για τη Βασιλειάδου. Σε μια παράσταση υπήρχε ένας θεατής που στις αστείες ατάκες γελούσε τόσο δυνατά που ενοχλούσε και τους ηθοποιούς και το κοινό. Οπότε η Βασιλειάδου είπε σε μια στιγμή "Αν αυτός που γελάει τόσο δυνατά δεν σταματήσει, θα κατέβω κάτω να τον φιλήσω!". Δεν ξέρω αν η απειλή της έπιασε τόπο. Υποθέτω ότι το κοινό θα γέλασε τόσο πολύ που θα σκέπασε ακόμη και τον κύριο με το δυνατό γέλιο.

 

[elsint17]

Κουϊζ : Ποιός πολύ γνωστός κωμικός μας, παλιότερα, για να "ψαρώσει" με καψόνι νέους συναδέλφους του, την ώρα της παράστασης (καλά, κάνανε αρκετοί εκ των "ιερών τεράτων" διαφόρων ειδών καψόνια), είχε τη συνήθεια, όταν του ερχόταν, να πέρδεται;Άντε, για να βοηθήσω, είναι και κριτής σε show...

αυτο το κριτης σε show με μπερδεψε,αυτο ειχα ακουσει οτι το εκανε ο γιαννης γκιωνακης,εσυ σαφως αναφερεσαι σε καποιο πολυ νεοτερο

 

[ilias nektarios]

Παιδιά, εμένα μου έτυχε στην πρεμιέρα της παράστασής μας και στο 1ο θεατρικό έργο της θεατρικής ομάδας μας (Η αυλή των θαυμάτων-Ι. Καμπανέλη).

Αυτό θα πει ατυχία! Είμασταν με την παρτενέρ μου, αν θυμαμαι καλά, (2011) και παίζαμε τη σκηνή του αποχωρισμού, στο τέλος οπου ο Στράτος, χωρίζει με την Ολια. Και εκεί που βρισκόμαστε σε συναισθηματική φόρτιση...χτύπα ένα κινητο, στις μπροστινές θέσεις!!... Σταματάμε επιτόπου,κοιτάμε με ματιά έντονη τον κάτοχο του κινητού που ήταν ενα παιδί... 12 χρονών; Πέρασαν αρκετα δεύτερα μέχρι να φιλοτιμηθεί να το κλείσει!... Οταν επιτέλους σταμάτησε, συνεχίσαμε, αν και ξενέρωτα... Πού τεχνικές τότε, είμασταν και άπειροι.. Τελειώσαμε όπως όπως...

 

[Gordon]

Αφορμή για το θρεντ είναι ένα γεγονός που αναφέρει η Τζένη Καρέζη στο βιβλίο "Τετράδια ζωής".

(Θα το γράψω περιληπτικά και όταν μπορέσω θα το ανεβάσω)

Η Καρέζη είχε πάει στην παράσταση "Λεωφορείον ο πόθος" το οποίο ανέβασε η Έλλη Λαμπέτη

και όπως αναφέρει όλα πήγαιναν μια χαρά με τη Λαμπέτη να δίνει μια εκπληκτική ερμηνεία ώσπου

συμβαίνει το εξής: ένας κύριος στην πρώτη σειρά διαβάζει με αφοσίωση το πρόγραμμα της παράστασης

κατά τη διάρκεια του έργου. Σιγά σιγά το αντιλαμβάνεται όλη η πλατεία άρα και η ίδια η Λαμπέτη

η οποία διακόπτει για λίγο και "καρφώνει" τον εν λόγω κύριο ο οποίος όμως δεν έχει πάρει χαμπάρι.

Όταν τον διακόπτουν από τη... μελέτη του ο ίδιος αντιλαμβάνεται το βλέμμα της Λαμπέτη η οποία

συνεχίζει την παράσταση κανονικά, η μαγεία όμως και το συναίσθημα στην ερμηνεία της είχε πια χαθεί.

Εσάς σας έχει τύχει κάτι παρόμοιο;

Δεν βλέπω το πρόβλημα με τον κύριο που διάβαζε το πρόγραμμα. Και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πως το κοινό τον πήρε είδηση. Εκτός αν το διάβαζε φωναχτά.

Όσο για τη Λαμπέτη, μάλλον δεν ήταν αρκετά συγκεντρωμένη στη δουλειά της, ώστε τόσο εύκολα να την διακόψει ένας κύριος που διαβάζει το πρόγραμμα. Εκτός εάν, επαναλαμβάνω το διάβαζε φωναχτά.

Τάπα κανονική έφαγε ο "κύριος"! Καλά του τα είπε!

Κάτι ανάλογο μου έτυχε στην παράσταση "Το παιχνίδι της μοναξιάς" όταν κατά την έναρξη του έργου

(άρχιζε με τον Κατρανίδη να παίρνει τηλέφωνο) δεν προφταίνει να πει τα πρώτα λόγια

ο πρωταγωνιστής και του φωνάζει μια κυρία "Δεν ακούμε!". Βέβαια αυτό όπως και κάτι άλλες κακές

συνήθειες του κοινού (πατατάκια και τέτοια) είναι καταστρεπτικά για τον ηθοποιό εκείνη τη στιγμή.

Ο Κατρανίδης το χειρίστηκε πολύ όμορφα, σταμάτησε φανερά εκνευρισμένος, και άρχισε από την αρχή

αλλά πιο δυνατά αυτή τη φορά.

(Κάτι έχω με σένα μάλλον)

Όχι, δεν του είπε καθόλου καλά. Δουλειά του ηθοποιού είναι να φωνάζει χωρίς να γκαρίζει, ώστε να ακούγεται παντού χωρίς όμως να χάνει η ερμηνεία του. Ταυτόχρονα πρέπει να μιλάει αργά και καθαρά χωρίς και πάλι να ακούγεται πομπώδης και να χάνει.

Αν ο εν λόγω κύριος το είπε από κακοήθεια, πάω πάσο. Αν όμως πραγματικά δεν άκουγε, τότε η Βουγιουκλάκη και η κάθε Βουγιουκλάκη και ο κάθε σκηνοθέτης μάλλον δεν ξέρουν τη δουλειά τους. 

Αυτό που του απάντησε η λεγάμενη, προσωπικά το θεωρώ απλά αναίδεια. 

Κατά τα λοιπά, τρόφιμα και ποτά κατά την άποψή μου, πρέπει να απαγορευτούν στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Και τα κινητά να απενεργοποιούνται αυτόματα με μηχάνημα στην είσοδο. 

Ομολογώ πως δεν έχω παρακολουθήσει πολύ θέατρο. Όμως αυτή η "αλληλεπίδραση" με το κοινό δεν με βρίσκει σύμφωνο. Ξέρω ότι στο χώρο θεωρείται περίπου τοτέμ, αλλά νομίζω χάνει σε αξία το έργο. 

Κι αυτά τα "έλα πιο κοντά/σε πείραξε η ζέστη/να βάλουμε ντουντούκα/τι γελάτε μαντάμ" τα θεωρώ απλά μικρότητες. 

Γενικά δεν είμαι καθόλου ευχαριστημένος από το πως διεξάγονται οι θεατρικές παραστάσεις στην Ελλάδα. Ξέρω είναι εκτός θέματος, αλλά ένιωθα ότι έπρεπε να το πω. Και συμπαθάτε με

 

[elsint17]

Δεν βλέπω το πρόβλημα με τον κύριο που διάβαζε το πρόγραμμα. Και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πως το κοινό τον πήρε είδηση. Εκτός αν το διάβαζε φωναχτά.

Όσο για τη Λαμπέτη, μάλλον δεν ήταν αρκετά συγκεντρωμένη στη δουλειά της, ώστε τόσο εύκολα να την διακόψει ένας κύριος που διαβάζει το πρόγραμμα. Εκτός εάν, επαναλαμβάνω το διάβαζε φωναχτά.

συγνωμη κυριε μου,οι θεατες μια παραστασης εχουν μονο αυτια; δεν χεουν ματια για να δουν;

και επισης ειστε συναδερφος; ξερετε τι ενοχλει εναν ηθοποιο επι σκηνης; και τι μπορει να αντιληφθει στην πλατεια;

 

[elephadas]

Όταν στη σκηνή ήταν η Λαμπέτη, οι θεατές δεν είχαν μάτια για να δουν τίποτε άλλο εκτός από αυτήν

Σοβαρά πάντως, δεν φαντάζομαι τη Λαμπέτη να μην είναι συγκεντρωμένη στη δουλειά της ειδικά σ' ένα τέτοιο έργο, οπότε ο κύριος με το πρόγραμμα θα πρέπει να ήταν πολύ ενοχλητικός. Κι όταν ένας ηθοποιός δίνει όλον του τον εαυτό σ' ένα τέτοιο ρόλο, πώς να μην ενοχληθεί? Και σε επιθεωρήσεις μπορούν να αυτοσχεδιάσουν μια ατάκα σχετική που να συμμαζέψει τον ενοχλητικό και να βγάλει και γέλιο... η Μπλανς Ντιμπουά τι να έκανε για τον κύριο?

Πάντως την εποχή που πήγαινα συστηματικά στο θέατρο, τουλάχιστον σ' αυτά που σύχναζα (Εθνικό, Τέχνης, Στοά κλπ) δεν γίνονταν αυτά. Υπήρχε σεβασμός του κοινού προς τους ηθοποιούς και των ηθοποών προς το κοινό. Ακόμη και σε εμπορικότερους θιάσους υπήρχαν άγραφοι κανόνες που εν πολλοίς γίνονταν σεβαστοί. Αλλα μετά από χρόνια στην Αμερική ανέβηκα στο Λυκαβηττό να δω τη "Μήδεια" του Μποστ με τη Στοά, περιμένοντας συνθήκες παράστασης σαν αυτές που θυμόμουνα από τους ίδιους ανθρώπους το 1970κάτι. Καμμία σχέση. Το κοινό μίλαγε την ώρα της παράστασης, μια κυρία φώναξε στην αρχή "Δεν ακούμε" και το χειρότερο, το κοινό χειροκροτούσε κάθε φορά που έπεφτε κάποια αστεία ατάκα, η  όταν έμπαινε στη σκηνή ένας γνωστός ηθοποιός. Ακόμη και σε τραγωδίες ή κωμωδίες στην Επίδαυρο. Αυτά ήταν αδιανόητα παλιά. Στις επιθεωρήσεις χειροκροτούσαμε ίσως στο τέλος κάθε νούμερου (δεν θυμάμαι), αλλά σε άλλα έργα τα παλαμάκια ήταν για το τέλος. Δεν ξέρω αν στα έργα που ανέβαζε η Αλίκη Βουγιουκλάκη ακόμη και τότε χειροκροτούσε το κοινό όταν έβγαινε η σταρ να παίξει, αλλά κανείς δεν χειροκρότησε τον Ηλιόπουλο όταν βγήκε στη σκηνή του Ηρωδείου στις Θεσμοφοριάζουσες ή ακόμη και τη Μερκούρη ή τον Κούρκουλο στην "Όπερα της Πεντάρας". Αυτές είναι συνήθειες μετά το 1980, ίσως και μετά το 1990. Δεν παύουν να με ενοχλούν ακόμη και τώρα.

 

[Gordon]

συγνωμη κυριε μου,οι θεατες μια παραστασης εχουν μονο αυτια; δεν χεουν ματια για να δουν;

και επισης ειστε συναδερφος; ξερετε τι ενοχλει εναν ηθοποιο επι σκηνης; και τι μπορει να αντιληφθει στην πλατεια;

Πολλά νεύρα διακρίνω και πρέπει πρώτα να ηρεμήσετε. 

Αν διαβάσετε το σχόλιό μου προσεκτικά θα καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ. Έτσι όπως είναι περιγεγραμμένο το σκηνικό, μπάζει από παντού. 

Το τί ενοχλεί τον ηθοποιό, δεν χρειάζεται να είμαι κι εγώ ηθοποιός για να το καταλάβω. Όμως πρέπει ΟΛΟΙ να παραδεχτούμε ότι ένας θεατής που ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑ διαβάζει το πρόγραμμα δεν ενοχλεί τόσο ώστε και να τον πάρει είδηση το κοινό και να διακόψει η άλλη το παίξιμο. Έχω άδικο;

Εσείς που τόσο αρπαχτήκατε, ως ηθοποιός που απ'ό,τι κατάλαβα είστε, τόσο πολύ σας ενοχλεί ένας άνθρωπος που διαβάζει ένα χαρτί; Και ως θεατής τόσο εύκολα αντιλαμβάνεστε έναν άνθρωπο που διαβάζει ένα χαρτί πέντε-δέκα-είκοσι-τριάντα θέσεις μπροστά; Ας είστε ειλικρινής. 

 

[TZELASO]

Ίσως η Λαμπέτη αντελήφθη ότι ο κύριος διάβαζε το πρόγραμμα αφοσιωμένος και δεν είχε το μυαλό του στην παράσταση. Του έδειξε ότι εκνευρίστηκε, καρφώνοντάς τον και έτσι ίσως το κατάλαβαν κι οι άλλοι θεατές. Από το βλέμμα της και από τον εκνευρισμό της. Τώρα βέβαια, ο εν λόγω κύριος ήταν απίστευτος πραγματικά... Σε ένα έργο που δεν θέλεις να χάσεις ατάκα για ατάκα, που κρέμεσαι από τα χείλη των πρωταγωνιστών και το παρακολουθείς με πάθος, εκείνος ήθελε να διαβάσει το πρόγραμμα εκείνη την ώρα...  Τι πρόβλημα υπάρχει? Περί ορέξεως.... 

 

[Bambinella]

 Τώρα βέβαια, ο εν λόγω κύριος ήταν απίστευτος πραγματικά... Σε ένα έργο που δεν θέλεις να χάσεις ατάκα για ατάκα, που κρέμεσαι από τα χείλη των πρωταγωνιστών και το παρακολουθείς με πάθος, εκείνος ήθελε να διαβάσει το πρόγραμμα εκείνη την ώρα...  Τι πρόβλημα υπάρχει? Περί ορέξεως.... 

Μπορει να μην του αρεσε το εργο, μπορει να βαρεθηκε, μπορει να τον τραβηξε εκει η γυναικα του με το ζορι και να πηγε μαζι της για να μην της χαλασει το χατιρι, μπορει, μπορει, μπορει..........

Απο τη στιγμη που δεν ενοχλουσε κανεναν, ειχε δικαιωμα και το προγραμμα να διαβαζει και το ταβανι να κοιταει. Και καποιοι ηθοποιοι θα πρεπει να παψουν να εχουν τοση ιδεα για τον εαυτο τους λες και δημιουργησαν τουλαχιστον την πυριτιδα.

 

[TZELASO]

Μπορει να μην του αρεσε το εργο, μπορει να βαρεθηκε, μπορει να τον τραβηξε εκει η γυναικα του με το ζορι και να πηγε μαζι της για να μην της χαλασει το χατιρι, μπορει, μπορει, μπορει..........

Απο τη στιγμη που δεν ενοχλουσε κανεναν, ειχε δικαιωμα και το προγραμμα να διαβαζει και το ταβανι να κοιταει. Και καποιοι ηθοποιοι θα πρεπει να παψουν να εχουν τοση ιδεα για τον εαυτο τους λες και δημιουργησαν τουλαχιστον την πυριτιδα.

Δίκιο έχετε, αλλά τι να κάνεις? Λαμπέτη ήταν αυτή. Ήταν ήδη πολύ μεγάλη ηθοποιός για την εποχή της. Δεν θα είχε κι αυτή τις παραξενιές της? Εδώ άλλοι κι άλλοι.... που δεν το αξίζουν κιόλας... Ας πούμε αυτό που είπε η Βουγιουκλάκη "ντουντούκα θα βγάλουμε?" ήταν αγενές... Ίσως το είπε σαν κωμική ατάκα, αλλά ήταν αγενές... Έχω τύχει σε παράσταση του Τσιβιλίκα, το "Προσοχή στο σκαλοπάτι" και επειδή πήγαμε πολύ αργά, δεν βρήκαμε θέσεις μπροστά ούτε με πουρμπουάρ (όπως κάναμε συνήθως με την κολλητή μου και καθόμασταν πρώτες θέσεις).... Κάτσαμε λοιπόν, πίσω (πολύ πίσω θα έλεγα) και σε ένα μεγάλο θέατρο (γιατί έχω τύχει και σε πολύ μικρά που ούτως άλλως ακούς τα πάντα). Λοιπόν, θυμάμαι καθαρά ότι ακούγαμε τα πάντα. Δεν βλέπαμε καλά γιατί εντάξει, ήμασταν πολύ μακριά, αλλά ακούγαμε τα πάντα...

 

[Gordon]

Μπορει να μην του αρεσε το εργο, μπορει να βαρεθηκε, μπορει να τον τραβηξε εκει η γυναικα του με το ζορι και να πηγε μαζι της για να μην της χαλασει το χατιρι, μπορει, μπορει, μπορει..........

Απο τη στιγμη που δεν ενοχλουσε κανεναν, ειχε δικαιωμα και το προγραμμα να διαβαζει και το ταβανι να κοιταει. Και καποιοι ηθοποιοι θα πρεπει να παψουν να εχουν τοση ιδεα για τον εαυτο τους λες και δημιουργησαν τουλαχιστον την πυριτιδα.

Πες τα! Έχω βαρεθεί αυτήν τη θεοποίηση και την εκψώνιση μερικών-μερικών. 

 

[Bambinella]

Πες τα! Έχω βαρεθεί αυτήν τη θεοποίηση και την εκψώνιση μερικών-μερικών. 

Κι εγω το ιδιο, gordon. Κι εγω το ιδιο. Δεν φανταζεσαι ποσο!

Παρεμπιπτοντως, ποτε δεν μου αρεσε η Λαμπετη. Τη θεωρω ανοστη, κρυα, με εμφανιση κατω του μετριου (οχι βεβαια οτι πρεπει να ειναι κι ολες οι ηθοποιοι κουκλαρες) και με ενοχλει αφανταστα να ακουω το ψευδισμα της.