Εύρεση δουλειάς στα 80s και 90s

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας sofos37
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Πολύ ενδιαφέροντα όσα γράφτηκαν σ αυτό το θέμα. Προσωπική εμπειρία δεν έχω. Αυτό που θα ήθελα να προσθέσω στη συζήτηση είναι πως πρόσφατα για άλλο λόγο έψαχνα εβδομαδιαία περιοδικά του ΄80 και του ΄90 και διαρκώς έπεφτα πάνω σε εργατικά ατυχήματα ανηλίκων, κι όχι σπάνια αυτοκτονίες μικρών βιοπαλαιστών. Μια περίπτωση που μου έκανε κατάπληξη ήταν η ιστορία ενός 14χρονου που συντηρούσε τον στρατιώτη αδερφό του κι αυτοκτόνησε όταν ο πατέρας του του έγραψε πως χρειαζόταν χρήματα. Μια άλλη νεαρή ιερόδουλη δολοφονήθηκε στις αρχές του '80 στην Αθήνα, που πήγε σε ηλικία μόλις 10 (!!!) ετών για να εργαστεί ως υπηρέτρια.. Μόλις ενηλικιώθηκε βγήκε στο πεζοδρόμιο..
Δεκάδες τέτοιες ιστορίες στα περιοδικά της εποχής.. Ιστορίες πραγματικά απίστευτες για τα σημερινά δεδομένα, πάντως πραγματικότητα του τότε.. Είναι κι αυτή μια παράμετρος του θέματος χωρίς ασφαλώς να χαρακτηρίζει το σύνολο των εργασιακών σχέσεων, αλλά νομίζω κι οι ιστορίες αυτές παρουσιάζουν το δικό τους ενδιαφέρον
 
Δουλειά υπήρχε πολύ περισσότερο από τώρα. Εγώ στο χωριό που ημουν ζούσες άνετα και σαν αγρότης εκτός αν ήσουνα τίποτα ρεμπελος και τα έτρωγες όλα στην ταβέρνα. Τα πτυχία είχαν μεγαλύτερη αξία και τα έπαιρνες πιο δύσκολα και γενικά έμπαινες πιο δύσκολα σε σχολές. Υπήρχε και χρήμα στην αγορά αναλογικά τουλάχιστον επί 10 σχετικά με σήμερα. Θέλει ανάλυση μεγάλη και δεν ξέρω αν είναι το σωστό φόρουμ να εξηγήσεις κάποια πράγματα
 
Ναι πράγματι οι γραμμές μεταξύ δικαιωμάτων και εκμετάλλευσης είναι θολές ιδίως όταν μιλάμε για τις ευαίσθητες ψυχολογίες παιδιών. Ενώ παλιά δεν υπήρχαν θεσμοθετημένα δικαιώματα ανήλικων εργαζομένων σήμερα υπάρχουν και μάλιστα πολύ σωστά. Από τη στιγμή όμως που ένας 16αρης είναι ώριμος να βγαίνει τα βράδια σε κλαμπ και να έχει σεξουαλική ζωή ή ένας 17αρης ψηφίζει και οδηγεί γιατί όχι να μην έχει το δικαίωμα σε τετράωρη εργασία και ασφάλιση; Εξάλλου υπάρχει το βιβλιάριο εργασίας για ανηλίκους.
 
καλησπέρα,
και εγω ξεκίνησα να δουλεύω το 1996 και τα πράγματα ηταν διαφορετικά υπήρχαν πάρα πολλές αγγελίες στις εφημερίδες σε σχέση με τώρα και είχες την ελπίδα να βρείς εργασία σε αυτό που σπούδασες(έστω και για μικρό χρονικό διάστημα). Αυτο που μου έκανε τότε εντύπωση ηταν οι επαναλαμβανόμενες αγγελίες απο τις ίδιες εταιρίες αλλα μου λύθηκε η απορία διαβάζοντας οτι αυτό γίνοταν για διαφήμηση -δεν μπορούσα τοτε να το φανταστώ αλλα ουτε και τώρα -
 
Ξεκίνησα να δουλεύω την άνοιξη του '94. Ήμουν από τους τυχερούς λόγω ειδικότητας.
Δεν πέρασα συνέντευξη, απλά υπήρχε ζήτηση για μηχανικούς και μέσω γνωστών ξεκίνησα σε ένα τεχνικό γραφείο στο οποίο έμεινα 2 χρόνια.
Η εποχή εκείνη -για τους μηχανικούς- ήταν διαφορετική! Δεν θυμάμαι συμφοιτητή μου που να μην έπιασε αμέσως καλοπληρωμένη δουλειά.
Οι κοπέλες ιδίως, άλλαζαν τα γραφεία "σαν τα πουκάμισα" και από νωρίς έβλεπα σε αρκετούς γνωστούς μία αίσθηση... έπαρσης...
Η πρώτη μου δουλειά το '95 (ολοκληρωμένη μελέτη) ήταν ένας δρόμος σε ένα νησάκι του αιγαίου, που είχε μόνο χωματόδρομους και γαϊδουράκια.
Είχα πάει για μελέτη και χάραξη μένοντας 10 μέρες. Δεν ξαναπήγα αλλά πλέον μου λένε ότι ο δρόμος (ο ένας από τους 2) έχει φτιαχτεί :)
Το 2001 είχα βάλει αγγελία στο περιοδικό του ΤΕΕ, μου τηλεφώνησαν αμέσως από ένα μελετητικό γραφείο να πάω για συνέντευξη/έναρξη λόγω εμπειρίας. Δεν είχα πάει στη συνέντευξη, είχα αφοσιωθεί τόσο πολύ στο πως να μπαίνω με τη μηχανή στις στροφές στα λιμανάκια που είχα ξεχάσει το ραντεβού. Δεν με είχε πειράξει καθόλου. Τις επόμενες μέρες ήρθε άλλο τηλέφωνο. Θυμάμαι ότι είχα δουλειά και με καλούσαν από άλλα γραφεία για να μιλήσουμε λέγοντάς μου ότι θα μου δώσουν περισσότερα χρήματα.
Αντιλαμβάνομαι ότι σε κάποιους μπορεί να ακούγονται τραβηγμένα αλλά δεν είναι. Τα 90ς ήταν super για τους μηχανικούς.

Δεν ήταν όλα ρόδινα φυσικά, η αδελφή μου ως φιλόλογος ζορίστηκε πάρα πολύ και μόνο τα τελευταία χρόνια έχει έρθει σε μία κανονικότητα.
 
Χμ....μα το διευκρίνισες...για τους μηχανικούς. Η αδελφή σου ειναι φιλόλογος....
 
Αν και ανήλικος, θυμάμαι ότι τέλη της δεκαετίας του 80 αρχές 90, υπήρχε μια γενική ευφορία Στο θέμα της εύρεσης εργασίας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ξαδέρφια μου ο ένας διορίστηκε ως καθηγητής και ο άλλος σε μεγάλη τράπεζα. Ο ένας μέσω επετηρίδας και ο άλλος λόγω υψηλών προσόντων. Ο τελευταίος τα κατάφερε χωρίς βύσμα ακριβώς γιατί έψαχναν τον κατάλληλο άνθρωπο για την κατάλληλη θέση. Επίσης αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι ότι αγορά την περίοδο εκείνη έψαχνε ανθρώπους που σχετίζονται με την πληροφορική ακούμε ακόμα και απλούς χειριστές εισαγωγής δεδομένων (Ήταν μια επίπονη διαδικασία αυτή τότε...).

@ntsmrtz προσπάθησα, μάλλον ανεπιτυχώς, να αστειευτώ. Αυτό που λέμε άλλο η αμεσότητα του προφορικού και άλλο του γραπτού λόγου...
 
Γύρω στο 1998 φοιτητής εγώ βρίσκω μια αγγελία που ζητούσε άτομο για μια βιοτεχνία. Η αγγελία έλεγε ξεκάθαρα ζητούνται υπάλληλοι άνω των 18 ετών ανεξαρτήτως φύλου. Πάω και εγώ μου λέει η γραμματέας περίμενε και θα σε φωνάξει ο διευθυντής. Εντωμεταξυ εκεί που περίμενα ακούω κάτι βήματα από τακούνια,μπαίνει μέσα μια εντυπωσιακή παρουσία κοντά στο 1.80 και μπαίνει κατευθείαν στο γραφείο. "Ωχ κατάλαβα" λέω από μέσα μου "τζιφος η δουλειά". Ε σε 2 λεπτά η γραμματέας σηκώνει το υπηρεσιακό τηλέφωνο κάτι λέει με τον διευθυντή και αμέσως μου απευθύνεται λέγοντας "δυστυχώς κύριε η θέση έκλεισε θα σας έχουμε υπόψιν βέβαια για μια άλλη φορά ,το τηλέφωνο σας το έχουμε ευχαριστούμε".
 
Τελευταία επεξεργασία:
Τα παιδια στην επαρχια δουλευαν τα καλοκαιρια μεροκαματο,δεν καναμε 3 μηνες διακοπες οπως τα παιδα των μεγαλων πολεων, Δ' δημοτικου εβγαλα τα πρωτα ''ξενα λεφτα'' οπως τα λεμε. Εκτος αυτου χειμωνα-φθινοπωρο-ανοιξη ειχαμε αγροτικες δουλειες-κοψιμο ξυλα-κλαρια-κηπους κλπ αρα ουτε εκεινες τις 3 εποχες καθομασταν τα σαββατοκυριακα.
Οταν μετα το λυκειο ηρθα στην Αθηνα οσο πηγαινα στην σχολη εκανα και μεροκαματα εξω,οτι εβρισκα. Φυλλαδια,βοηθος ψηστης σουβλακια,βοηθος φουρναρης,τουβλα-λασπη σε οικοδομη,βοηθος ηλεκτρολογου,σερβιτορος. Λεφτα για διασκεδαση τα πρωτα χρονια δεν υπηρχαν περαν απο ενα αναψυκτικο στο παγκακι και να χαζευεις τον κοσμο να περναει και παντα ειχες το αγχος μην χτυπησεις ή μην αρρωστησεις ή μην μπλεξεις γιατι ησουν μονος σου. Τηλεοραση δεν υπηρχε και η μονη επικοινωνια με το πατρικο ηταν ενα τηλεφωνημα καθε κυριακη απογευμα σε συσκευη με κερματα. Πηγαινες για δουλεια με τα ποδια απο μαγαζι σε μαγαζι,γειτονια σε γειτονια ειτε κρυο ειχε εξω ειτε ζεστη,ελεγες την ιστορια σου και οταν δεν σε εδιωχναν καμια φορα και απαξιωτικα στην καλυτερη σου ελεγαν δωσε το σταθερο αν ειναι να σε παρουμε. Ανασφαλεια για το μελλον μεγαλη,ουτε μεσον ουτε ''νταντυ'' ουτε ''μαμμυ'' υπηρχε, οσον αφορα την συμπεριφορα των Αθηναιων συχνα μας φερονταν απαξιωτικα επειδη ημασταν απο επαρχια και μας ειρωνευονταν σκοπιμως πχ τυχαινε σε παρεα ενω ηξεραν την κατασταση σου να σου λενε κατι φλωραντζες: ''εχεις παει στο ταδε κλαμπ στην παραλιακη;" και οταν φυσικα ελεγες ''οχι'' να γελανε ''μα καλα που ζεις; και τι ζωη κανεις;''
Μετα που βγηκαν οι εφημεριδες για αγγελιες μην νομιζετε πως ολα ηταν ροδινα, πολλες ηταν μουφα αλλες παραπλανητικες αλλες οταν πηγαινες ειχε καυφθει η θεση αλλες ειχαν κλεισει αλλα τις ξαναεβαζαν για μπουγιο κ.ο.κ ενω υπηρχαν φορες που δεν ειχα και λεφτα για να παρω 2η εφημεριδα μεσα στην εβδομαδα.
 
Sid.Stavros είπε:
Τα παιδια στην επαρχια δουλευαν τα καλοκαιρια μεροκαματο,δεν καναμε 3 μηνες διακοπες οπως τα παιδα των μεγαλων πολεων,
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Επετρεψε μου, να διαφωνησω σε αυτο. Γνωριζα πολλα παιδια μαθητες, που στις διακοπες, καλοκαιρι, χριστουγεννα, πασχα, εγραζονταν σε προσορινες δουλειες, για να βελτιωσουν τα οικονομικα τους. Εγω απο τα 14 τα καλοκαιρια κουβαλουσα λασπη με τον ντενεκε σε κτιστες και σοβατζιδες. Χριστουγεννα, πασχα βοηθος σερβιτορου σε ταβερνες. Ακομα και οταν ειμουν στην σχολη Ασπροπυργου (18-20) τα Σαββατοκυριακα που ειχα εξοδο, δουλευα Σαββατο βραδυ, Κυριακη μεσημερι σαν γκαρσονι σε καφετεριες η ταβερνες. Δεν νομιζω οτι ειταν θεμα χωριου η πολης, αλλα οικονομικης καταστασης. Το .. "χωριο" μου μολις 22 χιλ. απο την πλατεια Ομονοιας.
Σε παλαιοτερες εποχεσ ακομη χειροτερα τα πραγματα. Ο πατερας μου, μου ελεγε οτι στα 12 του, αν και απο πλουσια σχετικα οικογενεια, τον εστελναν καθε βραδυ με την σουστα να παει φαγητο στους εργατες σε μια διαδρομη Κορωπι-Λουμπαρδα (4-5 ωρες διαδρομη υποθετω) και να επιστρεψει το επομενο πρωι με χωμα καταλληλο για κεραμικα. Το δυσκολο, της υποθεσης, περνουσε απο περιοχη ληστων, του ειχαν βεβαια διαφορα τροφημα να δωσει στους ληστες και δεν το ειχε συμβει ποτε κατι, παραλληλα στο κασελακι της σουστας τουχαν κι ενα κουμπουρι γεματο, just in case.
Δεν μπορω να συγκρινω/κρινω συμπεριφορες και καταστασεις σε διαφορετικες εποχες, σημειονω οτι στην εποχη μου η την εποχη του πατερα μου δεν ειχα δει/ακουσει για 12αχρονα, 15αχρονα που σπανε παγκακια σε στασεις λεοφορειων καταστρεφουν παιδικες χαρες, γραφουν με σπρευ σε προσοψεις σπιτιων, χαρασουν αυτοκινητα με τα κλειδια τους και ληστευουν το ενα το αλλο. Αλλα ΟΚ ειμαστε πλεον μορφωμενοι και πολιτισμενοι
 
Chris27 είπε:
Επετρεψε μου, να διαφωνησω σε αυτο. Γνωριζα πολλα παιδια μαθητες, που στις διακοπες, καλοκαιρι, χριστουγεννα, πασχα, εγραζονταν σε προσορινες δουλειες, για να βελτιωσουν τα οικονομικα τους. Εγω απο τα 14 τα καλοκαιρια κουβαλουσα λασπη με τον ντενεκε σε κτιστες και σοβατζιδες. Χριστουγεννα, πασχα βοηθος σερβιτορου σε ταβερνες. Ακομα και οταν ειμουν στην σχολη Ασπροπυργου (18-20) τα Σαββατοκυριακα που ειχα εξοδο, δουλευα Σαββατο βραδυ, Κυριακη μεσημερι σαν γκαρσονι σε καφετεριες η ταβερνες. Δεν νομιζω οτι ειταν θεμα χωριου η πολης, αλλα οικονομικης καταστασης. Το .. "χωριο" μου μολις 22 χιλ. απο την πλατεια Ομονοιας.
Σε παλαιοτερες εποχεσ ακομη χειροτερα τα πραγματα. Ο πατερας μου, μου ελεγε οτι στα 12 του, αν και απο πλουσια σχετικα οικογενεια, τον εστελναν καθε βραδυ με την σουστα να παει φαγητο στους εργατες σε μια διαδρομη Κορωπι-Λουμπαρδα (4-5 ωρες διαδρομη υποθετω) και να επιστρεψει το επομενο πρωι με χωμα καταλληλο για κεραμικα. Το δυσκολο, της υποθεσης, περνουσε απο περιοχη ληστων, του ειχαν βεβαια διαφορα τροφημα να δωσει στους ληστες και δεν το ειχε συμβει ποτε κατι, παραλληλα στο κασελακι της σουστας τουχαν κι ενα κουμπουρι γεματο, just in case.
Δεν μπορω να συγκρινω/κρινω συμπεριφορες και καταστασεις σε διαφορετικες εποχες, σημειονω οτι στην εποχη μου η την εποχη του πατερα μου δεν ειχα δει/ακουσει για 12αχρονα, 15αχρονα που σπανε παγκακια σε στασεις λεοφορειων καταστρεφουν παιδικες χαρες, γραφουν με σπρευ σε προσοψεις σπιτιων, χαρασουν αυτοκινητα με τα κλειδια τους και ληστευουν το ενα το αλλο. Αλλα ΟΚ ειμαστε πλεον μορφωμενοι και πολιτισμενοι
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

Τώρα για όλες αυτές τις εργασίες ζητάνε και βιογραφικό να ουμε, θέλουν και Master να έχεις... Άσε τι ζητάνε για προϋπηρεσία!

Πχ: Ζητείται σερβιτόρος και Λατζερης ηλικίας 20 χρόνων με προϋπηρεσία τουλάχιστον με 5 χρόνια, δίπλωμα Barista απο ΑΕΙ - ΙΕΚ Χάρβαρντ. Εργασία Δευτέρα εως Σάββατο - πρω/απόγευμα, Με 1 Ρεπό την εβδομάδα, την Κυριακή (η επιχείρηση είναι κλειστά την Κυριακή :biglaugh: ) - Εργασία πλήρης/μερική/ουδέτερο/με την ώρα - μισθός 350-450 ευρώ! :mpazo::biglaugh:

Στείλτε το βιογραφικό σου στο Μάιλ : hr@καφε-τελε-μαρκετινγκ.γρ (*)

*Μετά αρχίζει ο πόλεμος με τις κλήσεις να σου πουλήσουν... απο το πρωί μέχρι το βράδυ... :help:


--------------------------------------------------------------------

Οι 40+ να ανοίξουν το λακο τους και να πέσουν μέσα μέχρι να τα κακαρωσουν γιατί δεν βρίσκουν εργασία με τίποτα!

Υγ. Αν είσαι θηλυκό φυσικά δεν υπάρχει όριο ηλικίας, ούτε σπουδών ή ωραρίου, όλα τζι τζι με καλό μισθό!!



Έτσι είναι τα πράγματα!!!!

Τα έχουν :bananafuck: όλα στο εργασιακό... γαλέρα η :grflag:!!!!
 
Τελευταία επεξεργασία:
Eνταξει, καθε εποχη, ειχε τα καλα της και τα κακα της. Θυμαται κανεις μια εποχη τους εργατες στην πλατεια Κοτζια? π.χ. κρατουσε ο μπογιατζης μια βουρτσα, εναν κουβα και μια χαρτονενια ταμπελα στο λαιμο που εγραφε "1500 και μην με ενοχλειτε"
Οσο για τις γυναικες, ναι ειταν πιο ευκολα στην ευρεση εργασιας, οχι ομως παντα. Παραδειγμα, στην αρχαια Ελλαδα για να μπορεσει μια γυναικα να κανει το αρχαιοτερο επαγγελμα επρεπε ναναι τερας μορφωσης, για να μπορει να διευθυνει μια φιλοσοφικη κουβεντουλα στο ... 'σπιτι" της.
Παραδειγμα 2ον σημερινη Ελλαδα. Κυρια, ετων 60, καθαριστρια, που για καποιον λογο εχασε την δουλεια της και θελει 2-3 χρονακια και λιγα ακομα ενσημα για να βγει στην συνταξη. Αν καταφερει αυτη η γυναικα να βρει εργασια "τελεγραφηστε μου"
Θελετε κι ενα τριτο? Πριν καμια 10αρια χρονια, καθαριστρια, πρωην πορνη εργαζονταν στην βουλη των Ελληνων την πετανε με τις κλωτσιες γιατι προτιμησε να κανει την καθαριστρια αντι της πορνης, και προσβαλει την βουλη.
ΣΗΜ. στην βουλη των Ελληνων, πρωην πορνες γινονται δεκτες μονο σαν βουλευτινες.
Ολα ειναι θεμα εποχης! Καταλαβατε?
 
Chris27 είπε:
Γνωριζα πολλα παιδια μαθητες, που στις διακοπες, καλοκαιρι, χριστουγεννα, πασχα, εγραζονταν σε προσορινες δουλειες, για να βελτιωσουν τα οικονομικα τους.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

Εννοουσα για παιδακια Δημοτικου. Το ποσο και που ειχαν δουλεψει αυτοι απο τις μεγαλες πολεις φανηκε μετα στον ΕΣ που ηταν μονοι τους.
 
Οχι για παιδια δημοτικου, δεν ειδα καποιο να ξενοδουλευει, τωρα καμια ψιλοβοηθεια στο μπαμπα η στη μαμα, το βλεπαμε σαν παιχνιδι περισσοτερο. Παιδια του γυμνασιου ομως γνωριζα αρκετα που εργαζονταν. Επισης στην εποχη μου ειχαμε και νυχτερινα σχολεια. Πολλα τα παιδια που δουλευαν την ημερα και πηγαιναν το απογευμα 6-10 σχολειο
 
Chris27 είπε:
Επισης στην εποχη μου ειχαμε και νυχτερινα σχολεια. Πολλα τα παιδια που δουλευαν την ημερα και πηγαιναν το απογευμα 6-10 σχολειο
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

Πριν τον ΕΣ δουλευα το πρωϊ και πηγαινα σχολη το απογευμα,γυρναγα βραδυ στο σπιτι πτωμα (εμενα και μονος).
Στο Δημοτικο βλεπαμε αλλα παιδακια πολεων που ερχοντουσαν για διακοπες και ενω αυτα εκαναν μπανιο εμεις ημασταν στα χωραφια-σε κηπους-κουβαλημα ξυλα-βοηθος σε οικοδομικες εργασιες κλπ, τα βραδια αυτα καθε φορα ειχαν απο τους γονεις λεφτα για παγωτο και εκαναν βολτες ενω εμεις οχι.
 
Πολύ ενδιαφέροντα όλα τα γραφόμενα του νήματος!

Η πρώτη μου "δουλειά", ή έστω "ξένο χαρτζιλίκι", ήταν στα 13, ως σερβιτόρος στο καφενείο του θείου μου. Όχι τίποτα το "επίσημο", είχα ένα χαρτζιλίκι και μπορούσα να φάω ή να πιώ ό,τι ήθελα τζάμπα. Αυτό επαναλήφθηκε τα επόμενα 2 καλοκαίρια. Έπειτα, για τα επόμενα 3 καλοκαίρια (από τα τέλη του σχολείου μέχρι την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς) δούλευα στο κεραμοποιείο του παππού μου που κουβαλούσα τούβλα, χώματα, λάσπες κ.λπ., στα χωράφια του πατέρα μου (όχι τίποτα το σπουδαίο, 3 στρέμματα ροδακινιές και 10 στρέμματα αμπέλια), ή στα χωράφια άλλων. Είχαμε κάνει μια ωραία ομάδα 6 ατόμων, εγώ και 5 φίλοι μου, και ή ο πατέρας μου ή οι πατεράδες των φίλων μου, μας κανόνιζαν δουλειές σε άλλους παραγωγούς και συνήθως έρχονταν και αυτοί ή πήγαιναν σε άλλους αν είχαν τελειώσει τα δικά τους. Αμπέλια, ροδάκινα, αχλάδια, οτιδήποτε, το μεροκάματο να έβγαινε.

Το καλοκαίρι του πρώτου και του δεύτερου έτους της σχολής (Μουσικών Σπουδών), πέρα απ' τα χωράφια το πρωί, ανέλαβα αρχειονόμος στη Φιλαρμονική της πόλης μου, αποκτώντας έτσι και προϋπηρεσία στον συγκεκριμένο τομέα. Τη θέση αυτή την είχα και καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, όσα Παρασκευοσαββατοκύριακα ήμουν στην πόλη μου.

Πάντως, κάτι που ίσχυε παλαιότερα αλλά ισχύει και σήμερα είναι το εξής: Στην επαρχία, καλώς ή κακώς, μπορείς να βρεις δουλειά, ακόμα και να μην έχεις κάποιο πτυχίο ή ακόμα και να μην έχεις τελειώσει το Λύκειο! Τι δουλειά; Εργάτης γης! Γιατί; Γιατί τα χωράφια δεν απαιτούν "προσόντα" ή προϋπηρεσία. Ο πατέρας μου έλεγε και λέει μια πολύ σωστή φράση: "Στην επαρχία, όποιος δεν έχει δουλειά, δεν είναι άνεργος, άεργος είναι". Ή αλλιώς; "Μάθε τέχνη κι' άστηνε, κι' αν πεινάσεις πιάστηνε".

Αυτό.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Αρμαγεδών είπε:
Η πρώτη μου "δουλειά", ή έστω "ξένο χαρτζιλίκι", ήταν στα 13, ως σερβιτόρος στο καφενείο του θείου μου. Όχι τίποτα το "επίσημο", είχα ένα χαρτζιλίκι και μπορούσα να φάω ή να πιώ ό,τι ήθελα τζάμπα.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

Αυτο για μενα ηταν στα 6-7 σε ταβερνα και ξυλουργειο,τα πρωτα ''ξενα λεφτα'' ηταν στα 8 και οτι εβγαζα δεν ηταν προς ιδιον οφελος μα πηγαιναν ολα στο σπιτι, επρεπε να ξυπναω απο τις 5 και νηστικος να παιρνω το ποδηλατο να πηγαινω σε ξενο χωραφι για ποτισμα (''αλλαγες σωληνες'' οσοι ξερουν απο ελιες) επειδη ο κεντρικος αγωγος εκλεινε συγκεκριμενη ωρα και μετα οταν γυρναγα στο σπιτι ετρωγα.
Αυτο που λεμε ''καλοκαιρινες διακοπες'' σαν παιδακι ποτε δεν το ειχα, εκτος τις τοσες δουλειες στο σπιτι (κηπος-χωραφια-ξυλα κλπ) επρεπε να παμε και μεροκαματο σε πληρη αντιθεση με τα παιδακια ιδιας ηλικιας καποιας μεγαλης πολης που αργοτερα μας εκαναν τους εξυπνους σε συζητησεις στον ΕΣ (''ασε εχω ζησει εγω δυσκολες καταστασεις")
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα