elesdee
RetroN00b
- Joined
- 4 Οκτ 2008
- Μηνύματα
- 9
- Αντιδράσεις
- 6
Αν και έιμαι παντελώς αγγράματος όσον αφορά την μουσική θεωρία, και ούτε μπορώ να ισχυριστώ ότι έχω ακούσει άπειρα κομμάτια, λατρεύω την ηλεκτρονική μουσική της περιόδου 70-80. Εννοώ βέβαια Jean Michele Jarre, Vangelis, tangerine dream και πολλοί άλλοι.
Ο ήχος είναι εξώκοσμος, η μελωδία διαστημικό ταξίδι, και πολλές φορές η μουσική είναι απλά παράξενη. Παράξενη εννοώ ότι το συναίσθημα αναδύεται αλλά είναι δύσκολο να το κατανοήσεις. Για παράδειγμα η/ο Wendy Carlos με το κουρδιστό πορτοκάλι. Η μελωδία είναι από ένα requiem για μια αγγλίδα βασίλισσα, αλλά παιγμένη από ένα moog synthesizer με τον κάπως παιχνιδιάρικο ήχο του, δημιουργώντας έτσι μια αλλόκοτη αντίφαση. Δεν ξέρω αν το έκανε εσκεμμένα η προέκυψε ακούσια. Ακόμα πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η το apocalypse des animaux του βαγγέλη, που το χρησιμοποίησε και στο εισαγωγικό σήμα η εκπομπή παρασκήνιο.
Τα γράφω αυτά γιατί δεν μπορώ να βρώ αυτό το συναίσθημα πια στη σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική. H dance, μετά το 90, προσωπικά δεν μου προξενεί απολύτως τίποτα, δεν χορεύω, και αυτό το δυνατό οξύ beat που κυριαρχεί εδώ και 20 χρόνια με πονοκεφαλιάζει. Αυτοί που δεν προγραμματίζουν drum machines, και πάνε να γράψουν μουσική, πάνε προς την ambient μεριά που ακούγεται αλλά η μουσική εκεί (αν δεν είναι συρραφή μακρόσυρτων ήχων) απλά δημιουργεί μια υποψία ατμόσφαιρας. Θεωρώ μεγάλη παρεξήγηση να βάζουμε στην ίδια κατηγορία την ambient μουσική με τους πρωτοπόρους της ηλεκτρονικής. Στην δε πειραματική, τις περισσότερες φορές που έχει τύχει να ακούσω η μόνη εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό είναι κάποιος πίσω από έναν υπολογιστή να αυνανίζεται. Ελπίζω να μην παρεξηγηθώ με κανένα που γράφει τέτοια μουσική, αλλά να πετύχεις κάτι καλό με ανύπαρκτες φόρμες είναι πάρα πολύ δύσκολο.
Έχω μια υποψία ότι επειδή πλέον ηλεκτρονική μουσική γράφεται πια εύκολα με υπολογιστή, έχει γίνει η λεοφώρος των ατάλαντων. Ωστόσο μου είναι αδιανόητο να μην
υπάρχουν αρκετοί ακόμα νεοι καλοί μουσικοί στην ηλεκτρονική (ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΟΧΙ DJ). Οι ανασκαφές που κάνω στους παλαιούς μουσικούς κάποτε θα τελειώσουν, έχετε να προτείνετε κάποιους νέους που να γράφουν ηλεκτρονικούς ήχους που να προκαλούν αυτή την ιδιαίτερη αίσθηση που περιέγραψα στην αρχή;
Ο ήχος είναι εξώκοσμος, η μελωδία διαστημικό ταξίδι, και πολλές φορές η μουσική είναι απλά παράξενη. Παράξενη εννοώ ότι το συναίσθημα αναδύεται αλλά είναι δύσκολο να το κατανοήσεις. Για παράδειγμα η/ο Wendy Carlos με το κουρδιστό πορτοκάλι. Η μελωδία είναι από ένα requiem για μια αγγλίδα βασίλισσα, αλλά παιγμένη από ένα moog synthesizer με τον κάπως παιχνιδιάρικο ήχο του, δημιουργώντας έτσι μια αλλόκοτη αντίφαση. Δεν ξέρω αν το έκανε εσκεμμένα η προέκυψε ακούσια. Ακόμα πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η το apocalypse des animaux του βαγγέλη, που το χρησιμοποίησε και στο εισαγωγικό σήμα η εκπομπή παρασκήνιο.
Τα γράφω αυτά γιατί δεν μπορώ να βρώ αυτό το συναίσθημα πια στη σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική. H dance, μετά το 90, προσωπικά δεν μου προξενεί απολύτως τίποτα, δεν χορεύω, και αυτό το δυνατό οξύ beat που κυριαρχεί εδώ και 20 χρόνια με πονοκεφαλιάζει. Αυτοί που δεν προγραμματίζουν drum machines, και πάνε να γράψουν μουσική, πάνε προς την ambient μεριά που ακούγεται αλλά η μουσική εκεί (αν δεν είναι συρραφή μακρόσυρτων ήχων) απλά δημιουργεί μια υποψία ατμόσφαιρας. Θεωρώ μεγάλη παρεξήγηση να βάζουμε στην ίδια κατηγορία την ambient μουσική με τους πρωτοπόρους της ηλεκτρονικής. Στην δε πειραματική, τις περισσότερες φορές που έχει τύχει να ακούσω η μόνη εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό είναι κάποιος πίσω από έναν υπολογιστή να αυνανίζεται. Ελπίζω να μην παρεξηγηθώ με κανένα που γράφει τέτοια μουσική, αλλά να πετύχεις κάτι καλό με ανύπαρκτες φόρμες είναι πάρα πολύ δύσκολο.
Έχω μια υποψία ότι επειδή πλέον ηλεκτρονική μουσική γράφεται πια εύκολα με υπολογιστή, έχει γίνει η λεοφώρος των ατάλαντων. Ωστόσο μου είναι αδιανόητο να μην
υπάρχουν αρκετοί ακόμα νεοι καλοί μουσικοί στην ηλεκτρονική (ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΟΧΙ DJ). Οι ανασκαφές που κάνω στους παλαιούς μουσικούς κάποτε θα τελειώσουν, έχετε να προτείνετε κάποιους νέους που να γράφουν ηλεκτρονικούς ήχους που να προκαλούν αυτή την ιδιαίτερη αίσθηση που περιέγραψα στην αρχή;