Η Αγάπη μου για τα FMV παιχνίδια

[Diogr]

Καιρό τώρα στο Forum αυτό όπως και σε ένα άλλο Ελληνικό βλέπω πολλούς Έλληνες (δεν το έχω ψάξει παρά έξω) να κατακρίνουν παιχνίδια FMV που είχαν βγει στο παρελθόν. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω προς τι τόσο μίσος και απέχθεια. Εντάξει, είπαμε όλοι έχουμε τα αγαπημένα μας είδη παιχνιδιών, δεν μπορούν όλα να αρέσουν σε όλους. Εγώ δεν ξέρω γιατί, αλλά τα FMV παιχνίδια (τα περισσότερα τουλάχιστον) με είχαν συναρπάσει και ακόμα συνεχίζουν να μου αρέσουν πάρα πολύ. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο τότε να έχεις, κατά κάποιο τρόπο, υπό τον έλεγχο σου έναν πραγματικό άνθρωπο (όσο χαζό και αν ακούγεται) και να βλέπεις πραγματικούς ανθρώπους να κινούνται ανάμεσα σε 2D & 3D αντικείμενα/δωμάτια ή και σε πραγματικά τοπία, κλπ. Για εμένα ήταν κάτι το μαγικό, το υπέροχο. Δεν σταμάτησα ποτέ να γουστάρω παιχνίδια της Sierra & LucasArts με γραφικά και cartoons αλλά και όλα τα άλλα σε στυλ FMV σίγουρα με είχαν κερδίσει. Τα FMV Games για εμένα ήταν......... σαν........«ταινίες» που τελικά εγώ έδινα την τελική κατάληξη και εγώ αποφάσιζα τι θα γινόταν.

Δεν μπορώ ποτέ να τα ξεχάσω και δεν θέλω.

Τα μοναδικά εκείνη την εποχή που έπαιξα ήταν τα εξής και ακόμα και σήμερα τα βάζω που και πού να τα θυμάμαι.

[TABLE=border: 0, cellpadding: 0, cellspacing: 0, width: 132]

[TR]

[TD]7th Guest, The[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]11th Hour, The[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Gabriel Knight 2[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Black Dahlia[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Dracula Unleashed[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Mad Dog McCree[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Myst[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Phantasmagoria 1 & 2[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Ripper[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Under a Killing Moon[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Wing Commander[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]The X-Files Game[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

 

[johnny19818]

Αν δεν έχεις, θα πρέπει να πάρεις ένα Sega Mega CD. Είναι γεμάτο τέτοια παιχνίδια!!

 

[Rakeesh]

Πραγματι τα FMV παιχνιδια ηταν τοτε cutting edge. Οπως εχω πει και σε αλλο θεμα του φορουμ (δε θυμαμαι τιτλο), πιστευω οτι το μπαμ που ειχε γινει με εκεινες τις τεχνολογιες ηταν πολυ ξαφνικο, γεγονος που ειχε ως αποτελεσμα να παραγονται πολλα παιχνιδια που φαινοταν μεν εντυπωσιακα, αλλα οσον αφορα την ποιοτητα υστερουσαν σε κατι, ειτε σαν ταινιες, ειτε σαν παιχνιδια.

Εγω αγαπαω αυτο το ειδος παιχνιδιων, γιατι μου βγαζουν μια νοσταλγικη καλτιλα, ενω τα πιο "παρακμιακά" απο αυτα μου βγαζουν μια απολαυστική αφελεια και προχειρότητα, οπως οι βιντεοταινιες

Επισης η συγκεκριμενη τεχνολογια εχει ξεπεραστει εντελως απο τη σημερινη βιομηχανια που θελει τα παντα σε 3d graphics, κανοντας τα ιστορικα κειμηλια.

 

[Aardvark]

Πραγματι τα FMV παιχνιδια ηταν τοτε cutting edge. Οπως εχω πει και σε αλλο θεμα του φορουμ (δε θυμαμαι τιτλο)

Αυτο ειναι.

 

[Leon]

Επειδή είμαι από αυτούς που συχνά έχουν κατακρίνει τα FMV παιχνίδια να εξηγήσω προς τι το μίσος και η απέχθεια. Η εποχή του FMV ήταν μια πολύ σκοτεινή εποχή για το gaming που ευτυχώς τελείωσε γρήγορα. Με την έλευση του CD-ROM οι developers είχαν ένα τεράστιο αποθηκευτικό χώρο που δεν ήξεραν τι να τον κάνουν. Οπότε πολλοί αποφάσισαν να το γεμίσουν με βίντεο φτιάχνοντας "interactive movies". Όμως η διαδραστικότητα ήταν ελάχιστη, πάταγες κάτι και έπαιζε ένα βίντεο κάνοντας τα απίστευτα κακά παιχνίδια από άποψη gameplay. Στα παιχνίδια δεν μετράει τι βλέπεις αλλά τι κάνεις. Πως αλληλεπιδράς με το βίντεο; Καθόλου. Και βέβαια ήταν κάκιστα και ως ταινίες. Pixelated συμπιεσμένο βίντεο με άθλια σενάρια, φτηνές παραγωγές και κάκιστη ηθοποιία. Οπότε δεν ήταν ούτε interactive και ήταν και χάλια movies.

Τα FMV games γύρισαν το gameplay στον μεσαίωνα. Άπειρα MB βίντεο αλλά ο κώδικας για το παιχνίδι ελάχιστος και απλοϊκός. Όπως στα παλιά Laserdisc games στυλ Dragon's Lair.

Όπως έχω ξαναγράψει ευτυχώς ήρθαν κάτι τσογλάνια από το Τέξας και μας θύμισαν ότι gaming δεν είναι να παρακολουθείς ταινίες αλλά να πυροβολείς ναζί και δαίμονες στη μάπα.

Edit: Να σημειώσω ότι δεν βάζω όλα τα FMV games στον ίδιο κουβά. Κάποια ήταν πάρα πολύ καλά παιχνίδια. Το Wing Commander III π. χ.χρησιμοποιεί FMV για τα cut scenes αλλά είναι ένα πολύ καλό space sim όταν μιλάμε για gameplay. To Beast Within παραμένει ένα πολύ καλό adventure και το Spycraft είναι ένα φοβερό spy simulator.

 

[Imgema]

Είμαι κι εγώ από αυτούς που τα "μισούν"

Δεν τα μισώ όλα όμως. Ας πούμε κι εμένα μου αρέσει το στυλ του 7th guest αλλά είχα την ατυχία να παίξω πολλά FMV στο Mega CD. Αλλά ακόμα και στο Mega CD μου άρεσε το Mystery Mansion.

Γενικά θα διαφωνήσω με την ιδέα του ότι "ελέγχω κάποιον πραγματικό άνθρωπο". Στην αρχή κι εγώ κάπως έτσι τα φανταζόμουν αλλά όταν έπαιξα, κατάλαβα ότι η πραγματικότητα είναι πολύ πιο απογοητευτική. Ουσιαστικά απλά ελέγχεις ποια σκηνή θα παίξει σε ένα prerendered video και τίποτε παραπάνω. Οτι ελέγχεις σε πραγματικό χρόνο είναι συνήθως κάποια icons κλπ τα οποία δεν διαφέρουν σε γραφικά με κάτι που θα έλεγχες σε οποιοδήποτε παιχνίδι.

Σίγουρα το να βλέπεις το video στο 7th guest που ανεβαίνεις την σκάλα στο κεντρικό δωμάτιο είναι εντυπωσιακό. Αλλα δεν το ελέγχεις, απλά το βλέπεις. Δεν έχει καμία διαφορά από το να πατήσεις ένα κουμπί στο menu μίας ταινίας DVD για να δεις μία σκηνή... Ενώ αν τα γραφικά είναι real time, μπορείς να πας όπου θες, να ψάξεις όπου θες κλπ. Αυτό βέβαια απαιτεί υπολογιστική ισχύ ενώ το 7th guest απλά θέλει έναν player. Αλλά πλέον φτάσαμε σε σημείο που τα real time 3D γραφικά είναι καλύτερα και από τα prerendered της τότε εποχής.

 

[wrathchild_78]

σε νιωθω φιλε diogr!! Ετσι ακριβως νιωθω και εγω για αυτου του ειδους τα παιχνιδια.

θυμαμαι τα παρακατω να τα παιζω με φιλους αλλα και με τη γυναικα μου που τοτε ειμασταν φοιτητες.

7th Guest, The

11th Hour, The

Gabriel Knight 2

Black Dahlia

Dracula Unleashed

Myst

Phantasmagoria 1 & 2

Δε με νοιαζει αν υπηρχαν παιχνιδια που εκαναν κακη χρηση ή αν δεν ειχες πληρη ελεγχο. Το τελικο αποτελεσμα ηταν αληθοφανες και για την εποχη πολυ μπροστα. Εμενα με εντυπωσιασε εξ'αρχης και παραμενω φαν τους.

Νομιζω οτι ειναι φαση ειτε "Μ'αρεσει πολυ" ειτε "Τα μισω" και τιποτα αλλο ενδιαμεσα. Δεκτα ολα φυσικα...

 

[Rakeesh]

Εμενα ουτε μ'αρεσαν πολυ ουτε τα μισουσα, οποτε ημουν καπου ενδιαμεσα

Εγω πιστευω οτι σε καποιες περιπτωσεις αυτα τα παιχνιδια ηταν ενας συμβιβασμος μεταξυ gameplay και τεχνολογιας/θεαματος. Αμα επαιρνες ενα τετοιο παιχνιδι, ηταν για να απολαυσεις γραφικα και θεαμα και να ξεγελασεις τον εαυτο σου οτι συμμετεχεις σε μια ταινια, ξεροντας ομως οτι αναποφευκτα το gameplay ηταν περιορισμενο. Απο την αλλη καναμε τα στραβα ματια, αφου σε εκεινη την ηλικία το θεαμα αντισταθμιζε τοσο το φτωχο gameplay οσο και τον ερασιτεχνισμό ή κιτς της εποχής.

Για μενα αυτος ειναι ο ορισμος του κιτς: να σε ενθουσιαζε κατι που το εβλεπες στην εποχη του, και οταν το ξαναβλεπεις μετα απο χρονια να λες "πωπω τι μουφα! δεν το πιστευω οτι ψαρωναμε με κατι τετοιο". Αυτη την αισθηση την εχω νιωσει κυριως με FMV παιχνιδια εκεινης της εποχης. Επισης δε θα τη νιωσω ποτε με πιο παλια παιχνιδια οπως πχ το Monkey Island, γιατι, παροτι ηταν "ετη φωτος" πισω απο την εποχη που συζηταμε, δεν μου φανηκαν ποτέ μούφα, και ουτε απορρησα γιατι μου αρεσαν τα EGA/VGA γραφικα τους: ηταν προιοντα της εποχης τους, χρησιμοποιωντας ωριμα και ισορροπημενα την τεχνολογια τους.

Επισης πρεπει να αναγνωρισουμε οτι μεσα σε αυτο το χωρο υπηρχαν τοσο αρπαχτές όσο και διαμαντάκια ποιότητας. Ενα απο τα πιο κακοφτιαγμενα και κιτς FMV παιχνιδια που εχω δει ειναι το σχετικα αγνωστο Sacred Mirror of Kofun (το οποιο ακουσα μονο απο το PC Master οπου το εκθειαζε ο Τσουρινακης). Στο άλλο άκρο τοποθετώ τα WCIII και το Rebel Assault II που χρησιμοποιουσαν σωστα και ωριμα την τεχνολογια.

Επαναλαμβανω ομως, οτι το κιτς εχει την αξια του. Απολαυσα ιδιαιτερα την παρακμή και την ενενηντίλα του Sacred Mirror of Kofun

 

[Diogr]

Συμφωνώ ότι υπήρχαν παιχνίδια FMV που το μόνο που έκανες ήταν να πατήσεις ένα πλήκτρο για να προχωρήσεις παρακάτω και τίποτα άλλο, πράγμα που το καταντούσε όχι μόνο βαρετό αλλά και προβλέψιμο από ένα σημείο και μετά, ναι όταν πρωτοβγήκαν παιχνίδια στυλ Dragonʼs Lair, Space Ace, κλπ στην αρχή μπορώ να πω «πωρώθηκα» και μου άρεσε αυτό το στυλ, αλλά αυτό που κατάλαβα μετά ήταν ότι δεν μου άρεσε το παιχνίδι, αλλά η «ταινία» που έπαιζε, το story δηλαδή (όπως μου άρεσαν γενικά τέτοια είδους κινούμενα σχέδια) και όχι το gameplay διότι όταν μου το δάνεισε ένα φίλος το Dragonʼs Lair & Space Ace θέμα αν έπαιξα 2-3 φορές και το παράτησα διότι δεν μου άρεσε σαν παιχνίδι. Αλλά θα διαφωνήσω στο ότι όλα τα FMV τα βάζουμε στο ίδιο καζάνι και όλα είναι το ίδιο βαρετά. Θα ήθελα για παράδειγμα τα άτομα που είπαν ότι δεν τους αρέσουν τα FMV να μου εξηγήσουν το εξής: πια διαφορά εσείς βλέπεται μεταξύ των παρακάτω παιχνιδιών:

Non FMV Games: Gabriel Knight 1, Grim Fandango, Monkey Island, Kingʼs Quest, Quest For Glory

FMV Games: 7th Guest, Gabriel Knight 2, Phantasmagoria, Ripper, Sherlock Holmes, Police Quest SWAT

Για εμένα όλα τα παραπάνω παιχνίδια είχαν όχι μόνο καλά γραφικά και καλές σκηνές αλλά και ωραίο gameplay και ιστορία και μπόλικους γρίφους και αναζήτηση και γενικά δεν θα μπορούσα να πω ότι είδα ποτέ κάτι διαφορετικό (εκτός από την χρήση FMV) σε αυτά τα παιχνίδια άρα εκτός αν τα μέλη μας απλά δεν τους άρεσαν τα Adventure Games γενικά δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο του να λες ότι το Phantasmagoria και τα άλλα παρόμοια του FMV είναι «σκουπίδια».

 

[Wally]

Θυμαμαι οταν πρωτοεπαιξα το Mad Dog McGee στο Bowling της Κηφισιας πριν καμια 30αρια χρονια+

Ειχα παθει πλακα

 

[Rakeesh]

1@Diogr[/USER]

Εδώ επίτρεψέ μου να ανοίξω ένα άλλο θεμα: τί είναι interactive movie και τι ειναι FMV based? Σιγουρα σε αυτη την κατηγορια εχουμε παιχνιδια που ειναι 100% βιντεο με περιορισμενη ενεργεια απο τον παικτη (απο Dragon's Lair που ηταν action, μέχρι Daedalus Encounter που ηταν puzzle, ή το Psychic Detective) απο κει και περα εχουμε παιχνιδια που ενω ειναι 100% παιχνιδια, εχουν digitized γραφικά και εκτενη cutscenes με ηθοποιους (Myst, Tex Murphy, Journeyman Project, Crusader: No Remorse, Dark Forces II: Jedi Knigt, Hardline) αλλα και παραδοσιακα παιχνιδια που απλα αντι για 2δ γραφικα εχουν digitized (Phantasmagoria, Wrath of the Gods, Riddle of Master Lu).

Απο και και περα, καποια παιχνιδια χρησιμοποιουν CGI ή και καρτουν γραφικα, με τη φιλοσοφια του FMV. Για παραδειγμα το Cyberia, το Dark Waters και το Hardline, με τη διαφορα οτι το πρωτο εχει CGI γραφικα και cutscenes, το δευτερο εχει καρτουν γραφικα σε συνδυασμο με CGI, ενω το τριτο εχει ηθοποιους. Παρολαυτα, μονο το 3ο θα το λεγαμε Interactive movie, παροτι και τα 3 θα μπορουσαν να χρησιμοποιουν την ιδια μηχανη.

Το ιδιο ισχυει με τα adventures που αναφερεις. Σαν παιχνιδι, το GK2 ηταν ιδιας ποιοτητας με το GK1, με διαφορα τον τεχνολογικο τομεα, αφου τα FMV του γραφικα του εδιναν παραπανω αξια (με τα μειονεκτηματα τους φυσικα).

Το εξαιρετικο Neverhood κι αυτο FMV παιχνιδι ηταν, αλλα το παραβλεπει ο κοσμος, επειδη ηταν stop-motion animation και οχι με ηθοποιους

 

[Leon]

Αφού δεν έχουμε ξεχωριστό thread για laserdisc παιχνίδια το αναρτώ εδώ. Ένα πολύ εντυπωσιακό laserdisc παιχνίδι ήταν το Ιαπωνικό Starfighters για υπολογιστές MSX που μπορούσαν να συνδεθούν με laserdisc και να κάνουν υπέρθεση γραφικών πάνω σε βίντεο. Σαν παιχνίδι σίγουρα δεν είναι κάτι σπουδαίο αλλά αυτό που το κάνει πολύ εντυπωσιακό είναι τα prerendered γραφικά του εν έτει 1984! Μιλάμε για την ίδια χρονιά που βγήκε το The Last Starfighter. Ήταν το πρώτο video game που χρησιμοποιούσε τέτοια τεχνική. Για την παραγωγή χρησιμοποίησαν 2 mainframe VAX-11/780 με αποθηκευτικό χώρο 2 giga έκαστο (διόλου ευκαταφρόνητο νούμερο για την εποχή). Παρότι κυκλοφόρησε για τόσο niche υπολογιστή (μέχρι τότε είχαν πουληθεί μόλις 7000) κατάφερε να πουλήσει 20,000 αντίτυπα. Κάποια στιγμή θα γράψω για την ιστορία του, αρκεί να μπω βαθιά στον Ιαπωνικό τύπο.

 

[Rakeesh]

Αυτο το καιρο ετυχε να ριξω ματια σε διαφορα FMV παιχνιδια, και εχω να πω οτι τα περισσοτερα ειχαν την ταση 1. να μην εχουν υποτιτλους, σε αποπειρα να θεωρηθουν πιο "κινηματογραφικα" 2. να εχουν χαλια ηχο και 3. στα πλαίσια της επιστημονικής φαντασίας, να εχουν χαλια ηχητικα εφε φωνης (ομιλίες ρομπότ ή εξωγήινων, απο ασυρματο, το υπερπέραν, με ηχώ κλπ)

με αποτελεσμα να μη μπορω να καταλαβω το 70% των διαλογων και της όποιας υπόθεσης.

Μερικες φορες εχω ζητησει τη βοηθεια απο αμερικανους φιλους και ουτε αυτοι καταλαβαινουν ολες τις λεξεις

 

[Blue Max]

Αφού δεν έχουμε ξεχωριστό thread για laserdisc παιχνίδια το αναρτώ εδώ. Ένα πολύ εντυπωσιακό laserdisc παιχνίδι ήταν το Ιαπωνικό Starfighters για υπολογιστές MSX που μπορούσαν να συνδεθούν με laserdisc και να κάνουν υπέρθεση γραφικών πάνω σε βίντεο. Σαν παιχνίδι σίγουρα δεν είναι κάτι σπουδαίο αλλά αυτό που το κάνει πολύ εντυπωσιακό είναι τα prerendered γραφικά του εν έτει 1984! Μιλάμε για την ίδια χρονιά που βγήκε το The Last Starfighter. Ήταν το πρώτο video game που χρησιμοποιούσε τέτοια τεχνική. Για την παραγωγή χρησιμοποίησαν 2 mainframe VAX-11/780 με αποθηκευτικό χώρο 2 giga έκαστο (διόλου ευκαταφρόνητο νούμερο για την εποχή). Παρότι κυκλοφόρησε για τόσο niche υπολογιστή (μέχρι τότε είχαν πουληθεί μόλις 7000) κατάφερε να πουλήσει 20,000 αντίτυπα. Κάποια στιγμή θα γράψω για την ιστορία του, αρκεί να μπω βαθιά στον Ιαπωνικό τύπο.

Φοβερό video Leon, μιλάμε για home computer του 1984. Υποθέτω θα χρειαζόταν κάποιο εξωτερικό laserdisc (θμάμαι κάποια MSX μοντέλα είχαν και laserdisc). Και πόσο να κόστιζε τότε ένα παιχνίδι σε laserdisc.

Θυμάμαι το Dragon's Lair του 1983 σε arcade laserdisc. Και σήμερα ακόμα το ίδιο φανταστικό δείχνει.
Έχω μια ανάμνηση πως το είχαν παρουσιάσει τα Απίστευτα και όμως Αληθινά, αλλά δεν είμαι σίγουρος.
Το θυμάμαι κανείς άλλος? (αλλιώς μάλλον σε κάνα όνειρο το είδα μικρός).

 

[Aardvark]

Nαι αμε ,το γραφουν και στο πρωτο ποστ του λινκ που εβαλες.

 

[Blue Max]

Α το προσπέρασα συγνώμη, καλά θυμόμουν πως έχω δει το επεισόδιο !

 

[Omenforever]

Αυτο το καιρο ετυχε να ριξω ματια σε διαφορα FMV παιχνιδια

Για πες τίτλους για να τα κράξουμε

 

[Rakeesh]

Microcosm, Novastorm, Alien Breed 3D

αναφερομαι στις εισαγωγες

Προβλημα ειχα με το Ripper. Εχει πολλους διαλογους και αφηγηση, συνηθως μεσα απο οθονες, και αυτα τα κιτς εφε που προανεφερα. Επειδη το ειχα παιξει μικρος με λυσαρι, δεν καταλαβα τιποτα. Το ξαναπαιξα μεγαλος, με ορεξη να καταλαβω το σεναριο, μερικες φορες εκανα capture τον ηχο στο dosbox και ξανακουγα τους διαλογους για να καταλαβω οσο περισσοτερα γινεται.

 

[Omenforever]

Προβλημα ειχα με το Ripper.

Θυμάμαι τον Τσούριν να το εκθειάζει

 

[Leon]

Φοβερό video Leon, μιλάμε για home computer του 1984. Υποθέτω θα χρειαζόταν κάποιο εξωτερικό laserdisc (θμάμαι κάποια MSX μοντέλα είχαν και laserdisc). Και πόσο να κόστιζε τότε ένα παιχνίδι σε laserdisc.

Ναι χρειαζόταν MSX που συνδεόταν με εξωτερικό LD, το https://www.msx.org/wiki/Pioneer_PX-7. Η τιμή ήταν στα 9800 yen δηλαδή σε σημερινά λεφτά γύρω στα 80 ευρώ, όσο περίπου έχουν οι σημερινοί AAA τίτλοι.