Tα πράγματα πριν τα τέλη της δεκαετίας '70 ήταν λίγο θολά. Είχε γίνει αντιληπτό το μέγεθος της μετάλλαξης της Αθήνας σε κάτι άσχημο και ότι έπρεπε να γίνει κάτι για να μην χαθεί εντελώς ο χαρακτήρας (ο λίγος) που είχε απομείνει.
Ετσι, ξεκίνησαν διαδικασίες για διατήρηση και συντήρηση κάποιων κτισμάτων, ανάδειξή τους, καθώς και θεσμοθέτηση χρήσεων γης "λογικότερες" για την περιοχή που βρίσκονται.
Χαρακτηριστικά είναι τα ΦΕΚ 522/Δ΄/1980 & 617/Δ΄/1980 με τα οποία το μεν πρώτο τροποποιεί το ρυμοτομικό της περιοχής "Πλάκα" (η λεγόμενη παλιά πόλη της Αθήνας) διατηρώντας κατασκευές και κτίσματα στην θέση τους σώζοντάς από την ρυμοτόμηση που τους είχε επιβληθεί με προπολεμικά διατάγματα το δε δεύτερο χαρακτηρίζει διατηρητέα τα μισά τουλάχιστον από τα κτίσματα που βρίσκονται μέσα σε αυτή τη περιοχή. Την ίδια εποχή θεσμοθετείται (αλλά δεν υλοποιείται) η πεζοδρόμηση σχεδόν του συνόλου των δρόμων της περιοχής.
Τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν νόμοι και για άλλες περιοχές της Αθήνας.
Φυσικά, η διατήρηση ενός κτιρίου με ΦΕΚ δεν σημαίνει αυτόματα και συντήρηση από τον ιδιοκτήτη.. Το κράτος ναι μεν έχει καλές προθέσεις αρκεί όμως μόνο να μην χρειαστεί να βάλει το χεράκι στην τσέπη του...