Η Παλιά Αθήνα

Σχετικό με το θέμα, μια πρόσφατη επίσκεψη που πραγματοποίησα στον παλιό σταθμό του ηλεκτρικού στην Ομόνοια. Κατασκευασμένος το 1925 και τερματικός σταθμός εκείνη την εποχή εγκαταλείφθηκε το 1930. Για να κατασκευαστεί στη σημερινή του θέση ο σημερινός ηλεκτρικός σταθμός Ομονοίας (μην πάει το μυαλό σας σε τίποτα μυστήρια, απλά δεν βόλευε η θέση του για επέκταση). Δεν βρίσκεται στην Ομόνοια αλλά κάπου αλλού εκεί κοντά. Όχι πως είναι τίποτα αξιοθέατο βέβαια και κακώς δεν είναι επισκέψιμο από πολίτες. Η Αθήνα έχει άλλους διαφορετικούς αξιόλογους χώρους που πρέπει να αναδειχθούν. Στον συγκεκριμένο χώρο το μόνο που θυμίζει παλαιές εποχές είναι ένα τεράστιο επίσημο σκάλισμα 1925 σε ένα σημείο στο τσιμέντο.
Eτσι οπως το διαβασα κατευθειαν νομιζα πως θα εγραφες κατι περιεργο που εζησες εκει φιλε μαριε.Τελικα απογοητευτηκα :p :p :p
 
Χαχαχαχαχα λυπάμαι πραγματικά που στο χάλασα. Να φανταστείς όταν πήγαινα να το δω, στη διαδρομή το φανταζόμουν κάπως spooky με παλιά τρένα διαλυμένα και τέτοια. Καμία σχέση στην πραγματικότητα, ξενέρωσα. :D
 

Βασικά έχει πλάνα από την Αθήνα του 50, αλλά και επιπλέον μέρη από την Ελλάδα. Αν έχει παρουσιαστεί κι αλλού το διαγράφουμε. Γενικά στο συγκεκριμένο κανάλι υπάρχει καλό υλικό από την Αθήνα του 50-60-70. Προσωπικά δεν είχα δει ποτέ το χρώμα των παλαιών τραμ...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Η πρώτη “ηχητική και άδουσα” ελληνική ταινία, Οι Απάχηδες των Αθηνών, (1930), σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γαζιάδη, από χρόνια χαμένη, βρέθηκε πρόσφατα στα αρχεία της Ταινιοθήκης της Γαλλίας.

 
Μάλλον πρωινό στη σουίτα.... Το κορίτσι είναι ξυπόλυτο, το σερβίτσιο πολυτελές, η θέα μαγευτική. Κοστίζουν αυτά!
Οι κουρτίνες βαριές, προσφέρουν απόλυτη διακριτικότητα. Οι πολυθρόνες πολυτελείς και άνετες.

Ραντεβού τώρα όλοι στο θρεντ αισθησιακά τραγούδια.
Η σκηνή απαιτεί μουσική ένδυση!
 
Χε χε το θυμάμαι το ΑΛΑΣΚΑ. Έπαιζε ταινίες από αυτές που κανένας δεν παραδεχόταν ότι έβλεπε. Ε, δίπλα στην Ομόνοια, τι να έπαιζε? Αγγελόπουλο?

Αυτό πρέπει να είναι το κτήριό του. Στην παλιά φωτό η επιγραφή είναι ανάμεσα σ' αυτό και στο αριστερά του, αλλά το αριστερά είναι πολυκατοικία με διαμερίσματα, δεν ταιριάζει σε πρώην σινεμά.
1607367248475.png

Αλλά η φωτογραφία πρέπει να περιλαμβάνει κι ένα ακόμη πιο ιστορικό σινεμά, το Ροζικλαίρ (Πατησίων 12, πρέπει λοιπόν να ήταν περίπου εκεί που είναι οι τέντες, πίσω από το τελευταίο τρόλλεϋ). Αυτό δεν το θυμάμαι, είχε κλείσει πριν τον καιρό μου, αλλά το είχα συναντήσει σε κάποιο μυθιστόρημα (νομίζω το "Τρίτο Στεφάνι" του Ταχτσή) και από τα συμφραζόμενα είχα καταλάβει ότι ήταν κι αυτό κινηματογράφος "ποιότητας", ρώτησα τους γονείς μου και μου το επιβεβαίωσαν. Απαθανατίστηκε στο "Τα νέα της Αλεξάνδρας" ("και μου 'παν πως την είδανε να βγαίνει χέρι-χέρι μαζί με τον Χαράλαμπο από το Ροζικλαίρι" αν θυμάμαι καλά).

(Αργότερα) Κοίταξα πάλι street view και ναι, εκεί πρέπει να ήταν. Το κτήριο έχει γκρεμιστεί αλλά το περίπτερο υπάρχει ακόμη καθώς και το Νο. 14 που υπήρχε από τότε.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Από πού η παραπάνω φωτό;
 
Για Λεωφόρο Βουλιαγμένης την κόβω. Σημαντική οδική αρτηρία - 3 λωρίδες ανα κατεύθυνση -, αραιοχτισμένη, και με διαφήμιση αεροπορικής εταιρείας. Αν ναι, πρέπει να είναι κάπου σχετικά κοντά στο αεροδρόμιο.

(Τώρα θα βγουν οι πραγματικά επαΐοντες και θα βρουν ότι είναι κάποιος τελείως διαφορετικός δρόμος, π.χ Αχαρνών 1234 και θα γράψουν και λεπτομέρειες για το σπίτι με τις τρεις καμάρες)

Και πριν προλάβω να το γράψω, συνέβη. Σκέφτηκα και Συγγρού, αλλά δεν θυμόμουνα σημείο που να είχε τόσο ψηλά πρανή, νόμιζα ότι παντού είναι σε επίπεδο έδαφος.

Πήρα λοιπόν τη Συγγρού στο Street View από το Φάληρο μέχρι την Αθήνα και βρήκα ένα σημείο που τα πλαϊνά είναι ψηλότερα, στη Νέα Σμύρνη. Φυσικά δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ του τότε και του τώρα, μην ξεχνάμε ότι πέρα από τη συνηθισμένη "πρόοδο" μεσολάβησε και η αναμόρφωση της λεωφόρου το 1980 που θα ερχόταν ο φίλος μας ο μακαρίτης ο Ζισκάρ κι οι άλλοι ευρωπαίοι.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Πίσω
Μπλουζα