Πολύ χαίρομαι που έχει ανοίξει αυτό το τόπικ ειδικά για τη σειρά της Πολυάννας. Και για μένα ήταν τα αγαπημένα μου βιβλία, και τα διάβασα πάρα πολλές φορές. Μάλιστα το πρώτο βιβλίο της σειράς, "Η Πολυάννα και το παιχνίδι της χαράς", ήταν και το πρώτο βιβλίο που διάβασα σε ηλικία εφτά χρονών. Κοιμόμουν μ' αυτό κάτω από το μαξιλάρι μου.
Για πολλά χρόνια πίστευα πως η σειρά είχε εννιά τόμους, όπως μας τους παρουσίασε ένα άλλο μέλος παραπάνω. Αργότερα, ψάχνοντας και στο διαδίκτυο, ανακάλυψα πως υπήρχαν κι άλλα βιβλία στη σειρά, που για κάποιο λόγο η Άγκυρα επέλεξε να μην τα κυκλοφορήσει. Σιγά σιγά, κατάφερα να αποκτήσω όλα τα βιβλία της Πολυάννας στο πρωτότυπο, 13 συνολικά.
Για όποιον ενδιαφέρεται, αυτή είναι ολόκληρη η σειρά:
1. Pollyanna, Eleanor H. Porter, 1913.
2. Pollyanna Grows Up, Eleanor H. Porter, 1915.
3. Pollyanna of the Orange Blossoms, Harriet Lummis Smith, 1924.
4. Pollyanna's Jewels, Harriet Lummis Smith, 1925.
5. Pollyanna's Debt of Honor, Harriet Lummis Smith, 1927.
6. Pollyanna's Western Adventure, Harriet Lummis Smith, 1929.
7. Pollyanna in Hollywood, Elizabeth Borton, 1931.
8. Pollyanna's Castle in Mexico, Elizabeth Borton, 1934.
9. Pollyanna's Door to Happiness, Elizabeth Borton, 1936.
10. Pollyanna's Golden Horseshoe, Elizabeth Borton, 1939.
11. Pollyanna's Protegee, Margaret Piper Chalmers, 1944.
12. Pollyanna of Magic Valley, Virginia May Moffitt, 1949.
13. Pollyanna and the Secret Mission. Elizabeth Borton, 1951.
Επίσης παρατήρησα ότι η μετάφραση της Άγκυρας δεν προέρχεται από το πρωτότυπο κείμενο, αλλά από κάποια γαλλική μετάφραση. Το κατάλαβα βλέποντας κάποια ονόματα που προφέρονται όχι στα αγγλικά, αλλά στα γαλλικά. Π.χ. η Πολυάννα λέγεται Whittier στο πρωτότυπο (Γουίτιερ προφέρεται), αλλά η Άγκυρα την αποκαλεί Πολυάννα Βιτιέ! Είναι ολοφάνερο ότι το όνομά της αναφέρεται όπως θα το πρόφεραν στα γαλλικά. Επίσης και σε κάποιο άλλο βιβλίο ένα άλλο όνομα είναι εντελώς διαφορετικό από το πρωτότυπο, και αναφέρεται και πάλι σαν γαλλικό. Βρήκα στο διαδίκτυο ότι η σειρά της Πολυάννας έχει μεταφραστεί και στα γαλλικά, και ότι οι Γάλλοι εκδότες επέλεξαν κι αυτοί να μεταφράσουν τα πρώτα εννιά βιβλία, αυτά δηλαδή που μετέφρασε και η Άγκυρα. Προφανώς οι Έλληνες εκδότες ακολούθησαν το παράδειγμα των Γάλλων και αντί να μεταφράσουν από το πρωτότυπο, μετέφρασαν τη γαλλική μετάφραση, και αγνόησαν τα άλλα τέσσερα βιβλία που συνέχισαν την ιστορία της ηρωίδας. Εμείς που μεγαλώσαμε με την Πολυάννα πιστεύαμε τόσα χρόνια ότι η ιστορία της τελείωνε με το βιβλίο "Η Πολυάννα και το μυστικό της ευτυχίας", και δεν ξέραμε ότι η ιστορία συνεχιζόταν και πέρα απ' αυτό. Παρ' όλα αυτά, τα βιβλία της Πολυάννας από την Άγκυρα εξακολουθούν να είναι από τα αγαπημένα μου και τα φυλάω σαν ένα κομμάτι από τα παιδικά μου χρόνια. Άλλωστε, η μετάφραση είναι λογοτεχνική και πολύ προσεγμένη. Αργότερα, νομίζω τη δεκαετία 1990 ή αρχές του 2000, η Άγκυρα κυκλοφόρησε πάλι την Πολυάννα σε τόμους με μαλακό εξώφυλλο, αλλά μόνο τα πέντε πρώτα βιβλία, και παραλείποντας το έκτο (Η Πολυάννα στο Φαρ Ουέστ) και το όγδοο (Η Πολυάννα στο Μεξικό), κυκλοφόρησε επίσης το έβδομο και το ένατο, αφήνοντας έτσι κενά στην αφήγηση. Όπως είδα πρόσφατα, τώρα πλέον κυκλοφορούν από την Άγκυρα τα τέσσερα πρώτα βιβλία, το έβδομο και το ένατο. Η ιστορία της Πολυάννας είναι πολύ ελλιπής για τα παιδιά που τη διαβάζουν στις μέρες μας. Ακόμη και η δική μας γενιά, παρ' όλο που διάβασε ως το ένατο βιβλίο, αγνοώντας τα άλλα τέσσερα που ακολουθούσαν, τουλάχιστον δεν είχε κενά στην αφήγηση, γιατί από τα εννιά αυτά βιβλία δεν έλειπε κανένα, και μάλιστα στο τέλος του κάθε τόμου ο εκδότης σε προετοίμαζε για το επόμενο βιβλίο της σειράς. Η Άγκυρα ήταν ένας εξαιρετικός εκδοτικός οίκος τις δεκαετίες 1960, 1970 και 1980. Μετά άρχισε η παρακμή της, και η μπάλα πήρε και την Πολυάννα.
[Το ένατο και τελευταίο βιβλίο της σειράς. Η Πολυάννα βρίσκεται μόνη της με τα παιδιά στη Βοστώνη καθώς ο Τζίμυ έχει φύγει για μια αποστολή στον Βόρειο Πόλο. Μια Βοστώνη που φαντάζει ξένη, σε σημείο που κάποιος αναρωτιέται τι απέγιναν η θεία Ρουθ, ο θείος Τζων, ο Τζέιμι και η Σάντυ. Χωρίς χρήματα (σας ξαναείπα την απορία μου τι γίνανε όλοι οι συγγενείς και φίλοι; :xm: ) καθώς η τράπεζα που είχαν καταθέσει τις αποταμιεύσεις τους χρεοκώπησε (προφανώς είμαστε στην εποχή της μεγάλης αμερικανικής ύφεσης), αναγκάζεται να ζητήσει δουλειά σ' έναν ψυχίατρο. Κι έτσι γνωρίζει δυο ασθενείς του. Μια κλεπτομανή κυρία της καλής κοινωνίας και μια νεαρή κοπέλλα σε κατάθλιψη (ομοίως της καλής κοινωνίας 
, τελικά πάντοτε οι ψυχοθεραπείες θέλανε φράγκα 
. Τα περισσότερα ήταν γραφεία κηδειών ή τα είχαν αγορασμένα fraternities όπου μένανε μερικές δεκάδες φοιτητές, όπως αυτό εδώ της ΔΥ, έξω από το οποίο περνούσα κάθε μέρα.
