Η διήγηση μιας γυναίκας που δούλεψε στην Τρούμπα τις δεκαετίες 50s-60s με το ψευδώνυμο "Γιούλα".
Η συνέντευξη αυτή είχε δοθεί στο συγγραφέα-ερευνητή Βασίλη Πισιμίση πριν μερικά χρόνια, όταν η "Γιούλα" ήταν ήδη πλεον σε προχωρημένη ηλικία. Το πιθανότερο σήμερα να μην βρίσκεται εν ζωή καθώς (σύμφωνα με τα λεγόμενα της) ήταν γεννημένη το 1930 στη Σάμο κι ξεκίνησε να δουλεύει στην Τρούμπα σε ηλικία 19 ετών (1949).
Είχε 4 αδελφές κι στο νησί υπήρχε φτώχεια. Ενας θείος της (που ήταν προιστάμενος σε εργοστάσιο) την έφερε στην Αθήνα κι την έβαλε εσώκλειστη υπηρέτρια στο σπίτι του αφεντικού του, αναλαμβάνοντας την εποπτεία κι την κηδεμονία της επειδή ήταν ανήλικη (η ενηλικίωση τότε γινόταν στα 21).
Η ιστορία της τόσο κλισέ αλλά κι τόσο αληθινή, θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν σενάριο κάποιας παλιάς ελληνικής ταινίας...
Απόσπασμα από την συνέντευξη:
《Κάθε Τετάρτη είχα ρεπό κι ο θείος ερχότανε να με βγάλει βόλτα: "Μισή μέρα τη βδομάδα έχεις ρεπό, πρέπει να βγαίνεις έξω που είσαι μικρή" έλεγε. Εκείνος μ΄ έπαιρνε από το σπίτι κι εκείνος μ΄ επέστρεφε. Τις πρώτες εβδομάδες όλα ήταν καλά. Με πήγαινε στις ταβέρνες, τρώγαμε και με πίεζε να πίνω κρασί για να δυναμώσω. Με πρόσεχε κι ήμουν ευχαριστημένη. Μετά από λίγο μου έμαθε και το τσιγάρο: "Μόνο η κυρά σου θα καπνίζει;"
Μου αγόραζε κι φορέματα, αλλά που να πάει ο νους μου στο πονηρό. Στραβάδι απονήρευτο ήμουν από χωριό. Μια Τετάρτη αφού φάγαμε και είχα ήδη μισοζαλιστεί από το κρασί, μου πρόσφερε ένα τσιγάρο που το είχε ανάποδα από τα άλλα. Δεν μου φάνηκε ύποπτο, αλλά μόλις τράβηξα δυο ρουφηξιές όλα άρχισαν να γυρίζουν κι ένιωσα ανήμπορη. Με πήγε στο σπίτι ενός φίλου του και μου πήρε την π@ρθ@νι@. Από εκείνο το βράδυ ξεκίνησε ο κατήφορος.
Την επόμενη Τετάρτη ήταν και ο φίλος του στο σπίτι. Εγώ του ζήτησα να φύγουμε, αλλά εκείνος άρχισε να με βρίζει μπροστά στον φίλο. Συμπέρασμα, έπρεπε να κάτσω και στο φίλο.
Ήθελα να γυρίσω στο χωριό μου αλλά ο θείος με απείλησε ότι θα με ρεζιλέψει σε όλο το νησί. Ποιον θα πίστευαν; εμένα ή αυτόν;
Στο σπίτι το αφεντικό άρχισε τις χειρονομίες όταν δεν έβλεπε η κυρία, βλέπεις το πρωί στο εργοστάσιο αυτοί οι δυο συζητούσαν για μένα. Ένα πρωί, η κυρά μου έφυγε να πάει σε μια ξαδέλφη της και ο κύριος είπε ότι είχε πονοκέφαλο και ήθελε να κάτσει σπίτι. Άρχισε να μου ρίχνεται και του είπα ότι είναι ντροπή του. Μου είπε: "Η ντροπή είναι δική σου! Πήγες με δύο κι ένας τρίτος θα σε βλάψει;" Μου πέσαν τα μούτρα! Τι να έλεγα, ότι δεν είναι έτσι; Έκατσα λοιπόν και στο γέρο. Έκανα μπάνιο, έβαζα δέκα φορές σαπούνι και όμως ένιωθα τη μυρωδιά τους.
Την άλλη μέρα στα ψώνια συνάντησα τη Μαριώ υπηρέτρια κι αυτή. Της είπα τα δεινά μου και ζήτησα τη βοήθειά της. Μου είπε: "Εγώ θα εγκαταλείψω την κυρά μου και θα πάω να μείνω με τον Πέτρο το φίλο μου, είναι κιμπάρης, πλουσιόπαιδο, δεν θα ξαναδουλέψω πια. Ελα να μείνεις μαζί μας μέχρι να βρεις νέα δουλειά". Πίστεψα ότι σώθηκα, τα κανόνισε η Μαριώ και σε δύο μέρες ήμασταν στο σπίτι του Πέτρου. Από τον Πέτρο γνώρισα τον Άρη, από τον Άρη δεν θυμάμαι καν ποιον κι σε τέσσερις μήνες βρεθήκαμε και οι δύο μας να κάνουμε κονσομασιόν στην Τρούμπα. Σε δύο χρόνια ήμουν πόρνη με τη βούλα, δηλωμένη με χαρτιά και δούλευα σε οίκο ανοχής.
Καμιά φορά σκέφτομαι ότι έπρεπε να ΄χα βρει τη δύναμη να φύγω. Αναρωτιέμαι μήπως τα ήθελε και ο κ@λος μας. Συνηθίσαμε και συμβιβαστήκαμε. Με βοήθησε ο Θεός που δεν έκανα παιδιά να ντρέπονταν για μένα, όπως έκαναν πολλές στην Τρούμπα》.
Ολόκληρη η συνέντευξη εδω: https://www.mixanitouxronou.com.cy/...i-imoun-daskala-pou-na-ixere-oti-imoun-poutn/
Η συνέντευξη αυτή είχε δοθεί στο συγγραφέα-ερευνητή Βασίλη Πισιμίση πριν μερικά χρόνια, όταν η "Γιούλα" ήταν ήδη πλεον σε προχωρημένη ηλικία. Το πιθανότερο σήμερα να μην βρίσκεται εν ζωή καθώς (σύμφωνα με τα λεγόμενα της) ήταν γεννημένη το 1930 στη Σάμο κι ξεκίνησε να δουλεύει στην Τρούμπα σε ηλικία 19 ετών (1949).
Είχε 4 αδελφές κι στο νησί υπήρχε φτώχεια. Ενας θείος της (που ήταν προιστάμενος σε εργοστάσιο) την έφερε στην Αθήνα κι την έβαλε εσώκλειστη υπηρέτρια στο σπίτι του αφεντικού του, αναλαμβάνοντας την εποπτεία κι την κηδεμονία της επειδή ήταν ανήλικη (η ενηλικίωση τότε γινόταν στα 21).
Η ιστορία της τόσο κλισέ αλλά κι τόσο αληθινή, θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν σενάριο κάποιας παλιάς ελληνικής ταινίας...
Απόσπασμα από την συνέντευξη:
《Κάθε Τετάρτη είχα ρεπό κι ο θείος ερχότανε να με βγάλει βόλτα: "Μισή μέρα τη βδομάδα έχεις ρεπό, πρέπει να βγαίνεις έξω που είσαι μικρή" έλεγε. Εκείνος μ΄ έπαιρνε από το σπίτι κι εκείνος μ΄ επέστρεφε. Τις πρώτες εβδομάδες όλα ήταν καλά. Με πήγαινε στις ταβέρνες, τρώγαμε και με πίεζε να πίνω κρασί για να δυναμώσω. Με πρόσεχε κι ήμουν ευχαριστημένη. Μετά από λίγο μου έμαθε και το τσιγάρο: "Μόνο η κυρά σου θα καπνίζει;"
Μου αγόραζε κι φορέματα, αλλά που να πάει ο νους μου στο πονηρό. Στραβάδι απονήρευτο ήμουν από χωριό. Μια Τετάρτη αφού φάγαμε και είχα ήδη μισοζαλιστεί από το κρασί, μου πρόσφερε ένα τσιγάρο που το είχε ανάποδα από τα άλλα. Δεν μου φάνηκε ύποπτο, αλλά μόλις τράβηξα δυο ρουφηξιές όλα άρχισαν να γυρίζουν κι ένιωσα ανήμπορη. Με πήγε στο σπίτι ενός φίλου του και μου πήρε την π@ρθ@νι@. Από εκείνο το βράδυ ξεκίνησε ο κατήφορος.
Την επόμενη Τετάρτη ήταν και ο φίλος του στο σπίτι. Εγώ του ζήτησα να φύγουμε, αλλά εκείνος άρχισε να με βρίζει μπροστά στον φίλο. Συμπέρασμα, έπρεπε να κάτσω και στο φίλο.
Ήθελα να γυρίσω στο χωριό μου αλλά ο θείος με απείλησε ότι θα με ρεζιλέψει σε όλο το νησί. Ποιον θα πίστευαν; εμένα ή αυτόν;
Στο σπίτι το αφεντικό άρχισε τις χειρονομίες όταν δεν έβλεπε η κυρία, βλέπεις το πρωί στο εργοστάσιο αυτοί οι δυο συζητούσαν για μένα. Ένα πρωί, η κυρά μου έφυγε να πάει σε μια ξαδέλφη της και ο κύριος είπε ότι είχε πονοκέφαλο και ήθελε να κάτσει σπίτι. Άρχισε να μου ρίχνεται και του είπα ότι είναι ντροπή του. Μου είπε: "Η ντροπή είναι δική σου! Πήγες με δύο κι ένας τρίτος θα σε βλάψει;" Μου πέσαν τα μούτρα! Τι να έλεγα, ότι δεν είναι έτσι; Έκατσα λοιπόν και στο γέρο. Έκανα μπάνιο, έβαζα δέκα φορές σαπούνι και όμως ένιωθα τη μυρωδιά τους.
Την άλλη μέρα στα ψώνια συνάντησα τη Μαριώ υπηρέτρια κι αυτή. Της είπα τα δεινά μου και ζήτησα τη βοήθειά της. Μου είπε: "Εγώ θα εγκαταλείψω την κυρά μου και θα πάω να μείνω με τον Πέτρο το φίλο μου, είναι κιμπάρης, πλουσιόπαιδο, δεν θα ξαναδουλέψω πια. Ελα να μείνεις μαζί μας μέχρι να βρεις νέα δουλειά". Πίστεψα ότι σώθηκα, τα κανόνισε η Μαριώ και σε δύο μέρες ήμασταν στο σπίτι του Πέτρου. Από τον Πέτρο γνώρισα τον Άρη, από τον Άρη δεν θυμάμαι καν ποιον κι σε τέσσερις μήνες βρεθήκαμε και οι δύο μας να κάνουμε κονσομασιόν στην Τρούμπα. Σε δύο χρόνια ήμουν πόρνη με τη βούλα, δηλωμένη με χαρτιά και δούλευα σε οίκο ανοχής.
Καμιά φορά σκέφτομαι ότι έπρεπε να ΄χα βρει τη δύναμη να φύγω. Αναρωτιέμαι μήπως τα ήθελε και ο κ@λος μας. Συνηθίσαμε και συμβιβαστήκαμε. Με βοήθησε ο Θεός που δεν έκανα παιδιά να ντρέπονταν για μένα, όπως έκαναν πολλές στην Τρούμπα》.
Ολόκληρη η συνέντευξη εδω: https://www.mixanitouxronou.com.cy/...i-imoun-daskala-pou-na-ixere-oti-imoun-poutn/
Τελευταία επεξεργασία:
)
