Η έβδομη ημέρα της δημιουργίας

Ομολογώ πως την είδα χθες βράδυ πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια... μπορεί να είχα να την δω και απ' τα μέσα δεκαετίας 80.…καταπληκτική ταινία ,πολύ ψαγμένη για την εποχή της και σεναριακά  και σκηνοθετικά..εξαιρετικές ερμηνείες απ' όλους...η δίλεπτη -σχεδόν- σκηνή στο τέλος με τον αινιγματικό τύπο στο δισκοπωλείο αγγίζει ελαφρώς τις παρυφές του θρίλερ...απ' τις καλύτερες της δεκαετίας του 60 απ' τον ''μάστορα'' Γεωργιάδη...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ!  Σημερινός Έλληνας της Ελλάδας που έχει μεγάλη φαντασία για τον εαυτόν του.   Η δουλειά δεν είναι ντροπή.  Οι Έλληνες του 1880, 1900, 1920, και 1946 δημιούργησαν ΠΆΡΑ ΠΟΛΛΆ αρχηζοντας δουλεύοντας απο το πάτο.  Αυτοί οι Έλληνες ήταν δημιουργικοί, ΟΧΙ αυτοί μετά το πόλεμο που βγήκαν οι πιο πολύ ΜΠΆΣΤΑΡΔΟΙ.  Forget it, and today's Greeks after PASOK are the WORST.
 
Για μένα η καλύτερη σκηνή που τα λέει όλα είναι το λογύδριο του δικηγόρου,Κώστα Μπακα προς την Αρβανιτη μετά τον θάνατο του πρωταγωνιστή Τζώρτζη.
 
Πίσω
Μπλουζα