Σήμερα αισθάνομαι δικαιωμένη! Βρήκα τους άλλους δύο ανθρώπους στην Ελλάδα που θυμούνται τη συγκεκριμένη σειρά
Για να γιορτάσω το γεγονός (κι επειδή δεν κρατιόμουνα να μην ποστάρω), αποφάσισα να γραφτώ και στο forum
Έχουμε και λέμε:
Τη συγκεκριμένη σειρά την είχα λατρέψει όταν είχε πρωτοπροβληθεί. Θυμάμαι και την μέρα και την ώρα. Παρασκευή βράδυ στις 9, στην τότε ΕΡΤ2. Δε νομίζω ότι τώρα μπορώ να εξηγήσω το κόλλημα. Το σενάριο ήταν γεμάτο από διαλόγους επεξηγηματικούς με τα γεγονότα (ο δημοσιογράφος που εξηγεί στον διευθυντή του, ο στρατιωτικός που ενημερώνει τον ανώτερό του, ο βουλευτής που μιλάει με τον συνάδελφό του) σε σημείο που κούραζε και σ' απομάκρυνε από την πλοκή. Αλλά η πλοκή ή μάλλον το γενικό θέμα της, με είχαν κερδίσει και υπέμενα χωρίς να βγάλω κιχ τις ιστορικές λεπτομέρειες που ερχόντουσαν απανωτές και κρατούσαν τα 3/4 του επεισοδίου.
Η υπόθεση είχε ως εξής:
Η Σοφία (Μαυρογιώργη νομίζω), κόρη βουλευτή και πλουσιοκόριτσο της εποχής, γνωρίζει τον Μάνο (αυτουνού το επώνυμο το θυμάμαι, Χτενιάδης), φτωχό πλην τίμιο ανθυπολοχαγό από τις Μουρνιές της Κρήτης (για όποιον δεν πιάνει το υπονοούμενο, Μουρνιές είναι το χωριό του Βενιζέλου και η οικογένεια του Μάνου είχε πολεμήσει μαζί του στον Θέρισο). Πολύ φτωχό όμως (γιος παπά του χωριού) και πολύ τίμιο
(είχε πολεμήσει με τον Παύλο Μελά στην Μακεδονία και γυρνάει στην Αθήνα μετά από τον τραυματισμό του εκεί).
Γνωρίζονται γιατί ο Μάνος ήταν συμφοιτητής στην Σχολή Ευελπίδων με τον ξάδελφο της Σοφίας, τον Πάνο και η πρώτη συνάντηση γίνεται σε χοροδιδασκαλείο της εποχής. Πέφτει μια αντιπάθεια στην αρχή (κλασική κόντρα "εσύ το πλουσιοκόριτσο, τι ξέρεις από τις δυσκολίες της ζωής" "εσύ που μας έρχεσαι με το βαρύ ύφος, νομίζεις ότι μπορείς να κρίνεις τους πάντες", αλλά ο έρως υποβόσκει. Κι όσο υποβόσκει και μέχρι να εκδηλωθεί και μέχρι να δικαιωθεί στο τελευταίο επεισόδιο, η Αθήνα είναι ανάστατη από τα προεόρτια του κινήματος στο Γουδί (στο τελευταίο επεισόδιο γίνεται η εξέγερση). Και η κοινωνία της εποχής σε μικρογραφία.
Το δε ζευγάρι περνάει από των παθών του τον τάραχο. Γονείς που αντιδρούν, παρεξηγήσεις μεταξύ τους, περηφάνια από τη μία "εγώ δεν παρακαλάω, τόσους έχω που με κυνηγάνε", περηφάνια από την άλλη "εγώ δεν καταδέχομαι να λένε ότι εκμεταλλεύτηκα καταστάσεις και πέτυχα την πλούσια νύφη", απαγωγή της Σοφίας από ληστές και διάσωσή της από τον Μάνο, μονομαχία του Μάνου με έναν ενοχλητικό διεκδικητή της Σοφίας κλπ.
Τον Μάνο τον έπαιζε ο Γιώργος Κωνσταντής, που περίμενε πολλά χρόνια για να πάρει ξανά πρωταγωνιστικό ρόλο (στο "η ώρα η καλή" και στο "λατρεμένοι μου γείτονες"). Η ηθοποιός που έπαιζε τη Σοφία νομίζω ότι λεγόταν Λίλιαν Δημητρακοπούλου και μετά από αυτή τη σειρά την είδα μόνο σε έναν μικρό ρόλο στο "κάποιος να την προσέχει" με τη Ντενίση και τον Γκλέτσο και μετά χάθηκε. Η δόλια δε είχε το πιο απαράδεκτο ντύσιμο απ' όλες στη σειρά και το πιο απαράδεκτο χτένισμα. Ακόμα θυμάμαι ένα πανάσχημο άσπρο φουστάνι που την βάζανε να φοράει συχνά :xm:
Άλλοι χαρακτήρες:
Ο ξάδελφος Πάνος, καλής αλλά ξεπεσμένης οικογένειας που προσπαθεί να ισορροπήσει τα προσωπικά του πιστεύω (που τον σπρώχνουν προς την επαναστατική δραστηριότητα του Μάνου) με την υποχρέωση να φροντίζει τη μητέρα του και την αδελφή του και την ευγνωμοσύνη προς τον ευεργέτη - θείο συντηρητικό βουλευτή Μαυρογιώργη.
Η ξαδέλφη Άσπα, ενεργό μέλος του πρώιμου φεμινιστικού κινήματος, συνεργάτης της Καλλιρόης Παρρέν, δυναμική που απορρίπτει τις κοινωνικές συμβάσεις και βοηθάει την Σοφία στο ειδύλλιό της με τον Μάνο.
Ο δημοσιογράφος (τον παίζει ο Γιώργος Κέντρος) που αρραβωνιάζεται τελικά την Άσπα και που όποτε τον έβλεπα να παρουσιάζεται βογγούσα γιατί συνήθως αυτός έκανε την αναμετάδοση των γεγονότων και ήξερα ότι θα τελειώσει το επεισόδιο χωρίς να προχωρήσει περισσότερο το ρομάντζο
.
Η μητέρα της Σοφίας Μερόπη (την έπαιζε εκπληκτικά η Αφροδίτη Γρηγοριάδου), κυρία της καλής κοινωνίας, που αγαπά την κόρη της αλλά προσπαθεί να την αποτρέψει από έναν έρωτα που δεν καταλαβαίνει και που θεωρεί ανάρμοστο (υπήρχε και μία ωραία σκηνή με μάνα και κόρη όπου η Σοφία κλαίει και η Μερόπη τη χαϊδεύει χαμογελώντας και της λέει "νομίζεις ότι μόνο εσύ υπήρξες 20 χρονών;" και μετά της μιλάει για τον δικό της νεανικό έρωτα).
Ο πατέρας της Σοφίας Τιμολέων (αξέχαστος Βύρων Πάλλης), αυστηρός και συντηρητικός, υπέρμαχος του παλιού συστήματος και πολέμιος κάθε καινοτομίας, δεν εγκρίνει με τίποτα το ειδύλλιο που υποψιάζεται μεταξύ της κόρης του και του "κυρίου ανθυποπροικοθήρα"
.
Ο φίλος του πατέρα Χρυσοσπάθης που αγαπά τη Σοφία (ευαίσθητος και τρυφερός ο Τρύφων Καρατζάς), πάμπλουτος και μορφωμένος, έχει καταφέρει να κερδίσει την εκτίμηση και τη φιλία της. Παρά τη διαφορά ηλικίας οι γονείς της θέλουν τον γάμο και η Σοφία δέχεται σε μια στιγμή απογοήτευσης από τον Μάνο.
Η σπιτονοικοκυρά του Μάνου, μοδίστρα Θάλεια (μπριόζα Νατάσα Μανίσαλη), που κατά διαβολική σύμπτωση
ράβει και τη μητέρα της Σοφίας και στο σπίτι της γίνονται οι περισσότερες συναντήσεις του ζευγαριού. Μερικές μάλιστα τις προκαλεί κι εκείνη όταν καταλαβαίνει ότι κάποια παρεξήγηση έχει στραβώσει πάλι το ζευγαράκι (η πλάκα μάλιστα είναι ότι ενώ τα έχει καταλάβει όλα, ούτε ο Μάνος ούτε η Σοφία της έχουν πει τίποτα και σε κάποια στιγμή που ο Μάνος ετοιμάζεται να φύγει από την Αθήνα λόγω μετάθεσης που φρόντισε να πάρει ο πατέρας της Σοφίας, το ανακοινώνει στην σπιτονυκοκοιρά του, εκείνη τα χάνει, τον ρωτάει "η δεσποινις Μαυρογιώργη το ξέρει;", τα χάνει κι αυτός "δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε κυρία Θάλεια" κι εκείνη του ρίχνει ένα απίστευτο ύφος "ελάτε τώρα κύριε Μάνο"
)
Η μητέρα του Πάνου και της Άσπας Ελπίδα (πολύ καλή η Λουίζα Ποδηματά), άρρωστη και ξεπερασμένη από τα γεγονότα, δέχεται τη βοήθεια της νύφης της Μερόπης και προσπαθεί να εξασφαλίσει τα παιδιά της μ' έναν καλό γάμο.
Η προσοχή στην λεπτομέρεια ήταν απίστευτη και το ψάξιμο που θα έπρεπε να έχουν ρήξει οι σεναριογράφοι στις πηγές της εποχής άξιο θαυμασμού. Όλη η ιστορία της εποχής περνάει από εκεί. Μακεδονικό γιατί ο Μάνος είναι μακεδονομάχος, Επανάσταση στον Θέρισο και Βενιζέλος γιατί είναι Κρητικός, εναλλαγές των κυβερνήσεων γιατί ο πατέρας της Σοφίας είναι βουλευτής, η αναστάτωση στον στρατό γιατί Μάνος και Πάνος συμμετέχουν στην προετοιμασία του κινήματος κλπ. Αν προσέχανε λίγο περισσότερο τις "κοιλιές" που δημιουργούσε στον ρυθμό του έργου η εξιστόρηση των ιστορικών γεγονότων θα ήταν μια από τις ωραιότερες σειρές της ελληνικής τηλεόρασης.
Δυστυχώς δεν παίζει στις επαναλήψεις. Την πέτυχα μόνο μια φορά κι αυτό πριν από 10 περίπου χρόνια.
Δεν το πιστεύω ότι έγραψα τόσο μεγάλο ποστ αλλά ειλικρινά μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση κι ακόμα και τώρα θυμάμαι σκηνές και διαλόγους σχεδόν απέξω8)
Αν θέλετε καμιά άλλη πληροφορία και την ξέρω, θα χαρώ να μοιραστώ τις αναμνήσεις μου με "ομοιοπαθείς"
