Όχι, δεν ψαλιδίστηκε το μήνυμά μου, αλλά ούτε ένδειξη εγκεφαλικού είναι. Απλώς ξέχασα ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ρετρομανιακών είναι μια γενιά νεότερη από μένα κι έτσι μάλλον αγνοούν (και δεν χάνουν και τίποτε) τον αρκετά δημοφιλή τότε, αλλά ατάλαντο συγγραφέα Ζεράρ ντε Βιλιέ και τον ήρωά του, μυστικό πράκτορα (ελευθέρας βοσκής, δεν ανήκε σε CIA ή άλλη υπηρεσία) πρίγκηπα Μάλκο Λίνγκε γνωστό με το ψευδώνυμο SAS (που ήταν αρχικά τίτλου στυλ "Η αυτού γαληνότης", αν θυμάμαι καλά) ο οποίος πετούσε αποκλειστικά με την ομώνυμη εταιρεία, όπως μας υπενθύμιζε σε κάθε βιβλίο ο Ζ.ντ.Β. (είπε κανείς "τοποθέτηση προϊόντος"?). Είπα "σε κάθε βιβλίο" αλλά ουσιαστικά το ίδιο βιβλίο έγραφε κάθε φορά με ασήμαντες παραλλαγές, κάτι σαν Άρλεκιν για άντρες. Καμία σχέση με τον James Bond του οποίου κακέκτυπο αντίγραφο ήταν. Ο Φλέμινγκ είχε ταλέντο.
Ο ντε Βιλλιέ ξεκινούσε από ένα πραγματικό συμβάν (π.χ. θυμάμαι μια εκτεταμένη και πολύωρη διακοπή ρεύματος στη Νέα Υόρκη) και ύφαινε μια θεωρία συνομωσίας με κακούς Σοβιετικούς κομμουνιστές πράκτορες να είναι υπεύθυνοι γι' αυτό αλλά τελείως ανίκανοι, διότι ο SAS που αναλάμβανε να λύσει το μυστήριο και να τιμωρήσει τους ενόχους χωρίς ο βοϊδολαός να μάθει τίποτε και πανικοβληθεί (γι' αυτό δεν ξέρουμε ακόμη και τώρα ότι οι Ρώσοι ήταν πίσω από τη συσκότιση της ΝΥ, ας πούμε) τους έκανε σκόνη χωρίς να ιδρώσει ή να τσαλακώσει τη χωρίστρα του καν. Και βέβαια στον ελεύθερο χρόνο του τα έφτιαχνε και με διάφορες καλλονές, διότι ήταν και ανυπέρβλητος εραστής. Αρκετά σκληρή τσόντα για την εποχή.
Νομίζω στην Ελλάδα κυκλοφορούσε μόνο σε Βίπερ από τον Πάπυρο. Είχα διαβάσει κάμποσα τω καιρώ εκείνω, διότι ήταν junk food για το μυαλό σε παραλία. Αλλά από ένα σημείο και μετά τον έβρισκα βαρετότατα επαναλαμβανόμενο ως συγγραφέα και εξοργιστικό με τη χοντροκαμωμένη προπαγάνδα του και σταμάτησα να διαβάζω βιβλία του. Αργότερα έγινε ένα σκανδαλάκι στην Ελλάδα όταν έγραψε βιβλίο που βασιζόταν στο θάνατο του Παναγούλη, που φυσικά τον θεώρησε δολοφονία αλλά δεν ξέρω πώς κατάφερνε να συνδυάσει Αβέρωφ με Σοβιετικούς διότι δεν διάβασα το βοβλίο, μόνο το νταβατούρι που έγινε εξ αιτίας του.
Στη Wikipedia υπάρχει άρθρο γραμμένο από τον ίδιο ή/και θαυμαστή του (πέθανε το 2013, προλαβαίνει να το έχει γράψει αυτός, αλλά αναφέρεται σε μεταθανάτιες κυκλοφορίες βιβλίων του) αλλά παρόλα αυτά είδα ενδιαφέρουσες πληροφορίες, ας πούμε " He frequently visited
theatres of operation, doing research and interviews to ground his stories with accurate facts.
[3] Each book was typically researched 15 days on location and then written in 15 additional days.
[4] ". Μάλιστα. Πήγαινε 15 μέρες σε ένα μέρος και αυτό του αρκούσε να ξεθάψει κατασκοπευτικά μυστικά. Σαχλαμάρες. Μόνο τουριστικά πασαλείμματα μπορεί κανείς να "research" σε 15 μέρες. Αλλά το ότι ξεπετούσε ένα βιβλίο σε 15 μέρες το πιστεύω, και πολύ τους πάει. Δεν ήταν ακριβώς Μαρσέλ Προυστ.
Συγγνώμην για το μεγάλο και εκτός θέματος ποστ, αλλά φταίει το Φαντάζιο που στο ένα εξώφυλλο μας μιλάει για ταινία του Φελλίνι και στο άλλο για ταινία του Μάλκο (πρέπει να αναφέρεται στο
S.A.S. à San Salvador (dir. Raoul Coutard, 1983), with Miles O'Keefe (as Malko), Raimund Harmstorf, Dagmar Lassander, Anton Diffring, Sybil Danning. Το θυμάστε? Ούτε εγώ.)
