Αρκετα ενδιαφερον το θεμα αυτο, οσον αφορα την σημερινη metal σκηνη. Η αληθεια ειναι οτι τα σημερινα συγκροτηματα εχουν ηχο εντελως διαφορετικο απο τον ηχο που γνωρισαμε και που λατρεψαμε στην δεκαετια του '80. Καπου καπου ειναι λογικο ομως.
Οπως ολα τα ειδη της μουσικης, ετσι και το heavy metal θα πρεπει να περασει απο καποια σταδια εξελιξης. Στην δεκαετια του '60, το rock κινημα ειναι ουσιαστικα ο προθαλαμος, ειναι το κινημα το οποιο θα επιρρεασει τα συγκροτηματα εκεινα (Black Sabbath, Judas Priest, UFO, Scorpions κτλ) τα οποια θα δωσουν μια πρωτη μορφη στο heavy metal. Οι περισσοτεροι θεωρουν τους Black Sabbath ως μεταλοπατερες και αφετηρια τον πρωτο ομονυμο δισκο τους, ο οποιος ειναι κατι πραγματικα πρωτοτυπο για την εποχη του. Απο τα μεσα ομως της δεκαετιας του '70 και μετα, τα συγκροτηματα σκανε το ενα μετα το αλλο σαν μανιταρια και ο ηχος αυτος αρχιζει να αποκτα χιλιαδες πρεσβευτες. Τελη '70/Αρχες '80 το heavy metal ειχε γινει ηδη ενα παγκοσμιο μουσικο κινημα. Απαριθμωντας χιλιαδες συγκροτηματα παγκοσμιως και εχοντας αποκτησει μια πολυδιαστατη μορφη, πραγμα που σημαινει οτι δεν ειναι ενας ηχος με συγκεκριμενη δομη, αλλα ενας ηχος με αρκετες ηχητικες κατευθυνσεις. Ητανε λοιπον λογικο στη δεκαετια του '80 να παρουσιαστουν οχι απλως μια σειρα απο μεγαλειωδη συγκροτηματα αλλα και μια σειρα απο αρκετα ηχητικα παρακλαδια, οπως το Speed, το Power, το Thrash, το Progressive, το Death κτλ. Ητανε με λιγα λογια μια πολυ σημαντικη περιοδος εξελιξης, ακουστηκαν πραγματα που μεχρι τοτε δεν ειχαν ξανακουστει. Υπηρχε δηλαδη εδαφος για δημιουργια και εξελιξη, χαρακτηριστικα τα οποια δεν υπαρχουν σημερα.
Μερικα παραδειγματα επι τροχαδην. Το 1980 οι Angel Witch κυκλοφορουν τον πρωτο τους ομονυμο δισκο. Δισκος διαμαντι το "Angel Witch", NWOBHM στις κορυφαιες του στιγμες. Η παρουσια αυτου του συγκροτηματος υπηρξε καθοριστικοτατη οχι μονο για την συνεχεια του NWOBHM αλλα γενικοτερα για την σκηνη του '80. Ο ηχος των Venom στο Black metal (1982), ειναι κατι πραγματικα καινουριο για την εποχη του και οι Venom θα επιρρεασουν αμετρητες μπαντες στα χρονα που ακολουθουν. Το σκληροπυρηνικο αμερικανικο Ample Destruction (1984) των Jag Panzer δεν ειναι απλα μπροστα απο την εποχη του, αλλα θα πρεπει ολοι οσοι ασχολουνται με τον αμερικανικο ηχο να αντιμετωπιζουνε αυτο το αλμπου ως εικονισμα αφου αυτος ο δισκος εχει επιρρεασει την μιση αμερικανικη σκηνη του '80. To Reign in blood (1986) των Slayer υστερα απο τοσα χρονια, μπορει να ακουγεται γρηγορο, βρομικο και αλητικο αλλα ειναι δυσκολο να βρεθουν μεταγενεστερα thrash συγκροτηματα που να μην εχουν επιρρεαστει απο αυτο τον δισκο. Τι να πρωτοπεις για το Painkiller (1990) των Judas Priest... Δισκος σταθμος στην ιστορια του heavy metal, κολοσσιαιες συνθεσεις που ακομα και σημερα, υστερα απο σχεδον 18 χρονια, ακουγονται ολοφρεσκιες, λες και ο χρονος δεν τις αγγιξε...
Ωραια ολα αυτα, αλλα ανηκουν σε αλλες εποχες, ανηκουν στην εποχη που το heavy metal ηταν σε μια περιοδο οπου υπηρχαν περιθωρια εξελιξης και υπηρχαν ακομα αγνωστα μονοπατια...
Σημερα ο ηχος εχει κορεστει, προς θεου, δεν λεω οτι δεν υπαρχουν αξιολογα group, υπαρχουν και παντα θα υπαρχουν. Σημερα ομως δεν υπαρχει κατι καινουριο για να δοκιμαστει, για τον λογο αυτο παρατηρειται γενικως μια αρκετα μειωμενη δημιουργικοτητα στο χωρο του heavy metal. Αποψεις του στυλ ''Μετα απο το Fear of the dark, υπαρχουν ελαχιστα αξιολογα πραγματα'' ειναι δεκτες αλλα προσωπικα εγω τις χαρακτηριζω επιφανειακες και οπαδικες. Δεν επιρρεαζουν οι Maiden μονοι τους ολοκληρο το μουσικο κινημα, οσο σημαντικοι και αν ειναι. Η μειωμενη αυτη δημιουργικοτητα σημερα προσπαθει να αντιμετωπισθει με διαφορα τεχνασματα οπως οι υπερογκες κιθαρες ή οι πολυ καλες παραγωγες. Η ικανοτητα ενος καλλιτεχνη δεν φαινεται στον ογκο της κιθαρας ομως (ο οποιος ωρες ωρες ειναι υπερβολικος) ουτε στην παραγωγη, αλλα στην μουσικη αυτη καθαυτη. Ενδεχομενως να εχετε παρατηρησει οτι αρκετα παλια group εχουν εξαιρετικη μουσικη αλλα η παραγωγη να τα μειωνει καπως, ενω καποια καινουρια εχουν ''κρυσταλινες'' παραγωγες αλλα μικρης αξιας μουσικη. Αυτες τις μπαντες τις ονομαζω πλαστικες, επειδη ακριβως αρκετες απο αυτες, οι ιδιες οι δισκογραφικες τις στηριζουν και τις προωθουν με εντελως αντι-μουσικα και αναξιοκρατικα κριτηρια.
Αν και ειμαι απο αυτους που λατρευουν την underground σκηνη του '80 δεν ειμαι απο αυτους που θεωρουν οτι μονο η δεκαετια του '80 εχει να προσφερει στην τεραστια μουσικη αυτη σκηνη, διοτι πριν και μετα τα 80s υπηρχαν αρκετα αξιολογοι και επιδραστικοι καλλιτεχνες. Πιστευω ομως πως σημερα διανιουμε μια περιοδο μουσικης υποαναπτυξης οσον αφορα το heavy metal αφου τα οποια τεχνασματα επιστρατευονται με σκοπο να μειωσουν την μειωμενη εμπνευση, δεν καταφερουν να αποκρυψουν την πραγματικοτητα. Ομως ειμαστε στο 2008, εχουνε εμφανιστει τοσα πολλα και ποικιλλα ρευματα, ποσα να δημιουργηθουν ακομα; Ειναι δυσκολο να παιξεις σημερα κατι και να μην ακουστει παλιομοδιτικο. Σαν να μην εφταναν ολα αυτα, αν σημερα καποιος εμφανιστει και παιξει old school metal 20ετιας, θα σπευσουν να τον κραξουν οι περισσοτεροι και να τον χαρακτηρισουν παλιουρα, γραφικο και παρελθοντολολαγνο...
Πιστευω πως η περιοδος που διανυουμε ειναι μια κομβικη περιοδος με την εννοια οτι πλεον υπαρχουν δυο τινα. 'Η θα συμβουν καθοριστικα γεγονοτα και ο ηχος θα μπορεσει να ορθοποδησει ξανα ή θα συνεχιστει η σημερινη φθινουσα πορεια με αποτελεσμα ο ηχος να κορεστει τοσο πολυ που πλεον δεν θα υπαρχει μελλον και ετσι το heavy metal να φτασει στο τελος του και να σβησει.
Αρκετα μουσικα κινηματα εχουν σταματησει να υπαρχουν. Αυτο ομως δεν σημαινει πως ξεχαστηκαν, οπως για παραδειγμα η disco. Η disco ειναι ανενεργη εδω και αρκετα χρονια, αυτο ομως δεν σημαινει πως οσοι την αγαπανε, την ξεχασανε, διοτι η disco ειναι διαχρονικη και οσα χρονια και αν περασουν, θα παραμενει αξεχαστη. Μην σας πω κιολας πως οσο περνανε τα χρονια, τοσο πιο πολυ οι ανθρωποι την αγαπανε και την νοσταλγουν.
Πιστευω λοιπον πως κατι παρομοιο πρεπει να γινει και με την περιπτωση του heavy metal. Χιλιες φορες να σταματησει να ειναι ενεργο και να παψουν να βγαινουν πλαστικες μπαντες, που δεν εχουν να δωσουν απολυτως τιποτα...
